ทำไมพุทธศาสนาจึงสอนให้อยู่กับปัจจุบัน
มีกระทู้ในห้องศาสนา //www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8371734/Y8371734.html ที่เป็นคำถามที่น่าสนใจว่า
แล้วทำไมต้องจำโน่นจำนี่ได้ ทำให้เราไม่ได้อยู่กับปัจจุบันจริงๆซักที
ถ้ามนุษย์เกิดมาเพื่อพัฒนาตนเอง การจำได้ ความห่วงหา ความรัก โลภ โกรธ หลง จะมีมาเพื่ออะไร ให้การพัฒนาตนเองยากขึ้นอย่างนั้นน่ะเหรอ???
...................................... สำหรับเรื่องนี้ ผมขอแสดงความเห็นดังนี้ครับ 1. พุทธศาสนานั้นเป็นศาสนาที่สอนให้คนพ้นจากทุกข์ คำว่า การอยู่กับปัจจุบันนั้น ก็คือ การไม่นึกถึงเรื่องในอดีต การไม่นึกถึงเรื่องในอนาคต แต่เพราะมนุษย์ที่ยังมีอวิชชา เมื่อหลงนึกเข้าไปในอดีต หรือ ใจลอยนึกถึงเรื่องที่ยังมาไม่ถึง ล้วนเป็นความคิดที่มีอวิชชาประกอบด้วยเสมอ ความคิดที่มีอวิชชาประกอบนี้ ก็คือความหลงอันเป็นโมหะ อันเป็นต้นต่อแห่งความทุกข์ใจ ซึ่งเรื่องนี้ ผมคงไม่ต้องบอกต่อ ทุกท่านที่เคยหลงเข้าไปคิดเรื่องในอดีต ใจลอยในอนาคต คงรับทุกข์ใจกันมาถ้วนหน้ากันแล้ว
อนึ่งการที่มนุษย์จะอยู่กับปัจจุบันได้ มีสถานเดียว ก็คือ เขาต้องมีสัมมาสติ สัมมาสมาธิ ในขณะัปัจจุึบันเท่านั้น ถ้าขาดแล้วซึ่งสัมมาสติ สัมมาสมาธิ ก็จะหลุดจากปัจจุบันทันที
ถ้าจะกล่าวอีกอย่างหนึ่ง ก็คือ การอยู่กับปัจจุบัน ก็คือ การมีสัมมาสติ สัมมาสมาธินั้นเองครับ
2. สำหรับข้อ 1 นั้นเป็นเรื่องธรรมปฏิบัติ สำหรับเรื่องทางโลกแล้ว เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่ยังต้องอาศัยการคิดเรื่องในอดีต การวางแผนงานในอนาคต ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นมากสำหรับงานทางโลก ผู้ปฏิบัติต้องแยกให้ออกในเรื่องนี้ อย่าได้นำมาปนกัน จะ้เกิดปัญหายุ่งยากตามมาทันทีและจะวางตัวไม่ถูก กลายเป็นตัวประหลาด จะเข้ากับใครก็ไม่ได้ครับ
3. สำหรับนักปฏิบัิติทีปฏิบัติมาดีมากแล้ว จิตรู้เขาเกิด และ เป็นจิตรู้ทีแผ่กระจายกว้างออกไปแบบไร้ขอบเขต เขาย่อมจะเห็นได้ชัดเจนว่า การอยู่กับปัจจุบัน หรือ การมีสัมมาสติ สัมมาสมาธินั้น เขาจะเห็นสภาวะธรรมอันเป็นปรมัตถ์ธรรม พร้อมไปกับเรื่องราวทางโลก เขาจะเห็นสภาวะแห่งการไร้คัวตนเมื่อเขาอยู่กับปัจจุบัน ในขณะเดียวกัน เขาก็ยังคิดโน่น คิดนี่ก็ยังได้ เหมือนคนธรรมดาทั่ว ๆ ไป และไม่หลงไปกับความคิด
แต่สำหรับนักปฏิบัติมือใหม่ หรือ ผู้ที่ยังมีสัมมาสติ สัมมาสมาธิ ไม่แน่นพอ เขาจะวางตัวกระทำเหมือนอย่างนักปฏิบัติที่ำชำนาญแล้วไม่ได้ครับ ถ้าเขารู้ทางธรรม ทางโลกเขาจะไม่รู้ ถ้าเขารู้ทางโลก ทางธรรมเขาก็จะไม่รู้ มันเป็นซะอย่างนี้ ดังนั้น การฝึกฝนที่ต่อเนื่องและถูกต้องเท่านั้น จึงจะนำพาเขาให้รู้อยู่ทั้งทางโลก และ ทางธรรม มันไม่ใช่ของง่าย แต่ก็ยังมีทางที่เป็นไปได้อยู่ครับ
.................... เรื่องคำสอนในพุทธํศาสนามักจะยากอยู่ตรงนี้ เพราะคำสอนเดียวกัน จะใช้เหมือนกันทุกคนย่อมไม่ได้ เนื่องจากระดับแห่งสัมมาสติ สัมมาสมาธิ ทีต่างกันนั้นเอง
รู้อยู่กับรู้ ทุกข์ใจก็จะไม่เกิดครับ นี่ก็ อยู่กับปัจจุบันเหมือนกัน สุดแล้วแต่ใครจะพูดสื่อสารออกมาแบบใดเท่านั้น
หมายเหตุ สำหรับท่านที่เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องใน blog ของผม อาจอ่านไม่เข้าใจในเรื่อง สัมมาสติ สัมมาสมาธิ ที่ผมนำมากล่าวถึง ซึ่งเรื่อง สัมมาสติ สัมมาสมาธิ เป็นหลักปฏิบัิติเพื่อการพ้นทุกข์ในพุทธศาสนา ผมมีเขียนไว้หลายตอนใน blog ผมนี้ ลองหาอ่านดูได้ครับ
Create Date : 28 กันยายน 2552 |
|
6 comments |
Last Update : 29 มกราคม 2555 19:07:10 น. |
Counter : 1469 Pageviews. |
|
|
|
สมาธิจะได้เกิดง่าย