ที่ให้มีสติอยู่กับ ปัจจุบันเพื่อไม่ให้จิตฟุ้งเท่านั้นเอง
สมาธิจะได้เกิดง่าย

การมีสติอยู่กับปัจจุบัน ไม่ใช่เพื่อไม่ให้จิตฟุ่งซ่านครับ
แต่การมีสติอยู่กับปัจจุบัน คือ การที่จิตรู้เห็นความจริงได้ในปัจจุบัน

เมื่อจิตรู้เขาเกิดและแยกตัวออกมาแล้ว จิตตสังขาร หรือ ที่ชาวบ้านเรียกว่า ฟุ่งซ่าน นั้น มันจะเกิดก็ได้ ไม่เกิดก้ได้ แล้วแต่เหตุและปัจจัย แต่การอยู่กับปัจจุบัน จะทำให้จิตรู้ เห็นอาการของจิตตสังขารนี้ อันเป็นไปเองของขันธ์ 5

การไปกดให้จิตตสังขารไม่เกิดขึ้น ย่อมเป็นการปฏิบัติด้วยตัณหาที่ไม่ต้องการให้มี ไม่ต้องการให้เกิดขึ้น

จิตตสังขาร หรือ ความคิดฟุ่งซ่านนั้น ถ้าจะเปรียบก็เหมือนเด็กเล็ก เขาย่อมเล่นซุกซนไปตามเรื่องตามราวของเขา แต่ จิตรู้ ที่เฝ้าดูเห็นจิตตสังขารอยู่ จะเป็นตัวการที่ไม่ให้จิตตสังขารโลดแล่นไปในทางที่ทำให้เกิดทุกข์ได้ ก็เหมือน ผู้ปกครองที่ปล่อยให้เด็กเขาเล่นไป แต่ตามดู ไม่ให้เด็กไปสร้างเรื่องราวขึ้นเท่านั้นเอง

ไม่ต้องเชื่อครับ เพียงแต่ฝากไว้พิจารณาของท่านเอง

ในสมัยเมื่อหลายปีก่อนที่ยังปฏิบัติแบบไม่ถูก 55 คิดว่าการอยู่กับปัจจุบันเลยสร้างปัญหาให้กับตัวเองและคนรอบข้างค่ะ สมัยนั้นยังทำงานประจำอยู่ มีอยู่วันนึง เราโพล่งขึ้นมาว่า เราเหมือนคนไม่มีอนาคต เพราะตัดความคิดถึงอดีตและการตั้งเป้าหมายในอนาคตออก รวมไปถึงเป้าหมายของการทำงานไปด้วย ซึ่งเป็นความเข้าใจผิดในเรื่องทางโลกซึ่งยังต้องเกี่ยวข้องอยู่ เอาปัจจุบันธรรมมาทำให้เรื่องทางโลกป่วนเลยค่ะ เพราะความไม่เข้าใจ แล้วตัวเราเองก็ดูเป็นคนประหลาดไปด้วย

แต่ปัจจุบันนี่รู้สึกว่าสบายขึ้นค่ะ แต่ภายนอกคนอื่นกลับดูเหมือนเราเป็นคนไม่ได้ปฏิบัติธรรมค่ะ

อดีตและอนาคต..เป็นสมุติบัญญัติที่จิตหลงไปคิดว่ามีอยู่จริง....แท้จริงคือสภาวะธรรมที่เกิดขึ้นแล้วดับไปทีละขณะ

ขณะที่เรายืนบนขั้นบันได..เท้าของเราสัมผัสขั้นบันได้เพียงขึ้นเดียว(ขั้นที่เรายืนอยู่)...ขั้นที่อยู่บนและล่าง..เราไม่สามารถสัมผัสได้...

ขอบคุณครับ คุณ palmgang
ท่านกล่าวได้ชัดเจน กระชับ เห็นภาพได้ดีมาก ๆ ครับ

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท
ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog

ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่
asknamasikarn@gmail.com

หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน