***.ทำอาหารไทย เลี้ยงในวันเกิดเพื่อนชาวคาเมรูน...**** ทำอาหารไทย...งานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนบ้านชาวคาเมรูน... ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ แม่บุญมีเพื่อนหลายชาติ หลายภาษา โดยเฉพาะตอนไปเรียนภาษาฝรั่งเศส เยอะจนมึนตาลาย ไม่รู้ชาติไหนเป็นชาติไหน อยู่ที่อพาร์เม้นท์ของมิเชลมาเข้าปีที่ ๖ วันดีคืนดีเราก็ได้เพื่อนใหม่...ชาวบูรุนดี ..สูงยาว เข่าดี ที่แต่งงานกับคนเบลเยียมที่พูดภาษาเฟมมิช พอได้เริ่มทักทายกัน ก็มีการไปมาหาสู่กันเป็นธรรมดา อีกอย่าง ..เจนนี่...เพื่อนที่ว่าก็เป็นคนง่าย ๆ นิสัยคล้ายคนไทย ตั้งแต่นั้นมาเราก็ผูกเสี่ยว...ตามภาษาอิสาน ไปมาหาสู่กัน วันดีคืนดี...ก็ทำกับข้าวกินด้วยกัน เวลาเราทำขนมปังมาก ๆ แม่บุญก็ยกไปฝากเพื่อน ๆ ก็ตามมาเลี้ยงไวน์ ยกขวดมาดื่มกันถึงบ้าน ไม่นานมานี้ เจนนี่...ก็มากดกริ่ง...พูดตลกว่า ตำรวจมาขอตรวจค้น...ที่แรกจำเสียงไม่ได้ ต๊กกะจัย..แต่พอได้ยินเสียงหัวเราะ โธ่เอ่ยมาล้อกันเล่น...ๆ เอาหัวใจตกไปอยู่ตาตุ่ม เจนนี่...มาพร้อมกับสาวอีกคน ผิวสีดำคล้ำเหมือนเจนนี่ คนนี้ก็อยู่อพาร์เม้นท์ใกล้ ๆ กันอีกแหละ เธอมาเพราะอยากจะจัดงานวันเกิด อยากเลี้ยงอาหารไทย ??? เจนนี้เพื่อนผู้แสนดีไปโฆษณาเลิษเลอว่าแม่บุญทำกับข้าวไทยอร่อยเหาะ เธอเลยตามกลิ่นมา...มาขอให้ทำกับข้าวให้ พร้อมอาหารว่างอีกสามอย่าง... เข้าทางแม่บุญ...นี่ต้องตามไปเลี้ยงเจนนี่ที่บ้าน..ยังไม่ได้ตอบแทนเลย..วันที่นัดหมายมาถึง อาหารว่างสามอย่าง มี ปอเปี๊ยะทอด ซาโมซ่า กับ ขนมปังหน้าหมู ...แกงมีอย่างเดียวคือ แกงเขียวหวานเนื้อ ...แม่บุญกับมิเชลไปตลาดตั้งแต่ไก่ยังไม่ขัน เพราะกลัวรถติด เอาเรื่องเหมือนกันนะอย่าว่าแต่ที่ กทม.เลย ไปถึงก็เดิน ๆ ซื้อของตามที่ต้องการ ๙ โมงเช้ากลับมาถึงบ้านแล้ว...เร็วดีไหม ? แล้วแม่บุญก็ยืนขาแข็งทั้งวัน เนื้อกว่า ๖ กิโลกรัม สำหรับ ๒๐ คน จ้าพูดไม่ผิดหรอก แต่พอเอามาแล่เอามันออก เคี่ยวนานชั่วโมงกว่า ๆ เนื้อมันหดหายไปครึ่งหนึ่ง ประสบการณ์มันสอนให้ซื้อเกินอีกเท่าตัว เพราะเคยมีตอนแรก ๆ คำนวณผิด ปรากฏว่าเนื้อหดหายต้องวิ่งโร่ไปซื้อเพิ่ม.. ส่วนผัก เขาขอให้ใส่ผักมะเขือม่วงที่นี่ เพราะราคาถูกกว่าเยอะเลย ส่วนโหระพา มิเชลนั่งรถฟรี...ไปซื้อมาให้เมื่อวันก่อนแล้ว น้ำพริกแกงเขียวหวานที่ซื้อมาจาก อตก. สีสวยสมใจ โขลกลูกผักชี แล้วก็ผิวมะกรูดผสมเข้าไปอีกเพื่อดับกลิ่นคาวเนื้อ ตอนเอาไปผัดกับน้ำมันให้ขึ้นฟู หอมไปทั้งบ้าน พอเติมหัวกะทิเข้าไปสีสวยงาม เผ็ดสมใจ...ไม่เหมือนทำให้ชาวเบลเยียมที่ไม่กินเผ็ด มาคราวนี้ค่อยรู้สึกเหมือนทำแกงเขียวหวานแบบเมืองไทยเป็นครั้งแรก....จากนั้นก็ทิ้งไว้ข้ามคืน เพราะงานจะจัดในวันถัดมา ของว่างทั้งสามอย่างทำล่วงหน้าไว้นานแล้ว จับเข้าช่องแข็ง ถึงวันค่อยเอาออกมาทอด แล้ววันงานก็มาถึง...บ่ายสาม...แม่บุญพร้อมรบ..ห้องจัดเลี้ยงที่เพื่อนเช่าไว้อยู่ไม่ไกลบ้านมากนัก เราไปถึงตอนหกโมงเย็น วันนั้นหนาวมาก เดินขนของกันสั่นงันงก พอเข้าไปถึงห้องครัว...มองหาที่ว่างแทบไม่เจอ เพราะเต็มไปด้วยข้าวของเกะกะเต็มไปหมด ...ห้องครัวหรือห้องเก็บของก็ไม่รู้ ??? งานนี้เล่นเอาแม่บุญเกือบของขึ้น ...เพราะไม่เคยทำงานแบบนี้มาก่อน แบบนี้...หมายถึง ข้าวของมากมายเก็บไม่เข้าที่เข้าทาง อะไรที่ไม่เกี่ยวกับห้องครัวก็ขนมากอง ๆ ไว้ ถ้วยขามพลาสติค แก้วน้ำ แก้วไวน์ ๆ มันน่าจะอยู่ที่ห้องจัดเลี้ยงไม่ใช่ในครัว เจนนี่..คนงามยืนหันรีหันขวาง พอเห็นแม่บุญสีหน้าไม่ดี ก็รีบถามว่า okay ไหม ๆ จะให้ตอบไง ? ก็ต้องตอบว่า จ้า..ว่าแล้วก็วางข้าวของ ๆ ตัวเอง แล้วก็รีบจัดการขนย้ายของเกะกะลงอีกด้าน ไม่งั้นมันไม่มีที่จะทำอะไรได้ ตอนเรียนทำอาหาร ตอนฝึกงานที่ภัตตาคารอาหารฝรั่งเศส...ทุกอย่างต้องอยู่เป็นที่เป็นทาง อะไรที่ไม่เกี่ยวข้องกับครัวต้องออกไปอยู่ที่อื่น หรือในห้องที่เขาจัดเตรียมไว้ เวลาทำงาน...โต๊ะ..เตรียมอาหารต้องสะอาด ไม่มีข้าวของวางเกะกะ จะใช้อะไรค่อยเอามาวาง ไม่ใช่เอามากองสุม ๆ แล้วก็หาที่ทำงานแทบไม่มี พอเริ่มทำงาน...ก็เป็นระบบเดียวกัน หรือแม้แต่ทำจัดเลี้ยง ก่อนทำจะขอร้องเจ้าของงานให้ช่วยเตรียมพื้นที่ว่าง ๆ ไว้ให้ แล้วก็ตู้เย็น...ขอพื้นที่เช่นกัน เพราะต้องแช่ของสด แม้แต่อยู่บ้าน หากจะทำครัว ต้องไม่มีอะไรมาเกะกะ...อันนี้มิเชลรู้ดี มันหงุดหงิดหากมีของวางไม่เป็นทีเป็นทาง ปกติวิสัย...ของชาวอาฟริกัน ที่เคยร่วมเรียนทำอาหารมาด้วยกันหลายปี และเพื่อนฝูงของมิเชลบางส่วน พวกเขาค่อนข้างจะทำอะไรแบบสบาย ๆ ไม่มีหลักเกณฑ์ เอาง่ายที่สุดเข้าว่า ทำแบบพอให้ผ่าน ๆ พอเสร็จ เช่น ตอนครูให้หั่นแอปเปิ้ล เธอจะใช้มือหั่นไปตามมีตามเกิด ส่วนแม่บุญหั่นแบบเดียวกันแทบไม่มีแตกแถว พอเอามาเรียงทำทาร์ตแอปเปิ้ล ทาร์ตของแม่บุญจะสวยงามเป็นระเบียบ เป็นแถวสวยงาม อันนี้พอจะรู้ทันเพื่อน เลยเอากระดาษเขียนชื่อแป๊ะไว้...พอสุก ..ครูให้เอากลับบ้านได้ เพื่อนมารุมจะเอาของแม่บุญ ของตัวเองที่ทำไว้อลักอิเหลื่อ ไม่เอา...งานนี้เจอดี มีป้ายชื่อ...เถียงไม่ออก ..ความมักง่ายไง ...แล้วก็ไม่ค่อยสะอาด รักสวยรักงามมาก อดทนถักเปียได้เป็นวัน ๆ แต่หากต้องทำงาน...เอาที่สบายที่สุดไว้ก่อน อันนี้ไม่ได้พูดเกินเลยความจริง คนเบลเยียมเองก็รู้ดีว่าคนชาตินี้เป็นอย่างไร ?? มิเชล...ขัดทัพไว้ทัน..เพราะพอแม่บุญจะเริ่มสติแตก ลืมตัว มิเชลเดินมาบอกว่า แม่บุญ...งานนี้ไม่ใช่งานของเรา ๆ ต้องแบ่งพื้นที่กับเขา แม่บุญทำด้านโน้น ด้านนี้เอาไว้ให้พวกเขาทำ ๆ ยังไงก็เรื่องของเขา อย่าไปยุ่งกับเขาเลย แม่บุญ...ถึงสำนึกได้ เกือบไปแล้วตรู...สติ..มา ปัญญาเกิด จริง ๆ ขอบคุณมากมิเชล ไม่งั้นคงได้ออกงิ้วแน่นอน อ่านมาถึงตอนนี้...ใครที่เตยอยากทำงานกับแม่บุญเริ่มผวาแล้ว.... ...อันนี้เป็นเรื่องที่ต้องทำ...ขอเน้น เพราะเรื่องความสะอาด ถุกสุขอนามัยเป็นเรื่องใหญ่ ฝรั่งเขาไม่เอาอาหารวางที่พื้นนะ ถ้าเชฟเห็น..โดน....นอกจากจะเป็นการขนส่ง ผักต่าง ๆ พอไหว แต่พวกเนื้อสัตว์ต่าง ๆ ต้องวางบนโต๊ะ ไม่ใช่ทางเดิน แต่พี่อาฟริกันของเรา เอากระดาษเช็ดมือวางบนโต๊ะ อาหารวางบนพื้น...คิดเอาเองถึงความขี้เกียจแม้แต่จะขยับให้มันถูกที่ แล้วจะไม่ให้สติแตกได้ไง ?? อ่านต่อพรุ่งนี้นะ...     Create Date : 03 พฤศจิกายน 2555 20 comments Last Update : 7 ตุลาคม 2563 13:57:23 น. Counter : 4463 Pageviews. Share Tweet

เจิมก่อง   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 3 พฤศจิกายน 2555 0:47:51 น.

รูปปลากรอบไปเที่ยวไหนหมดจ๊าแม่บุญ ไม่ยอม ไม่ยอม ต้องกลับไปทำใหม่ค่า อิอิ   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 3 พฤศจิกายน 2555 0:50:08 น.

จะรออ่านต่อตอนพรุ่งนี้ค่ะไม่บุญ...แค่อ่านก็ได้กลิ่นของความอร่อยแล้วค่ะ...   โดย: นุ้ยหนุ่ย (cleaver ) 3 พฤศจิกายน 2555 2:23:50 น.

ว๊ากกกกกกกกกกกกก เสียวสันหลังเลยค่ะพี่ไก่ 55+ รออ่านตอนสองนะ   โดย: bear hunt 3 พฤศจิกายน 2555 3:34:09 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่บุญ นั่งอ่านจนจบ รู้เลยครับว่า "มืออาชีพ" เป็นอย่างไร การทำอาหารเป็นการสะท้อนการใช้ชีวิตของคนๆนั้นได้เช่นกันนะครับ เหมือนที่พี่เล่าไว้เลยครับ อ่านแล้วเห็นภาพเลย   โดย: กะว่าก๋า 3 พฤศจิกายน 2555 4:48:55 น.

มาเจอแม่บุญเอาป้ายชื่อติดดักไว้ ไม่ลั้น..ของดี ๆ ของเรา หายหมดนะคะ..น่ารักดี.. มารออ่านต่อค่ะ..   โดย: simplyusana 3 พฤศจิกายน 2555 5:23:43 น.

อ่านไปได้ครึ่งหนึ่ง แอบนึกภาพเพื่อนร่วมโลกนานาชาติของน้องไก่ไปด้วย อ่านมาถึงตอนเคี่ยวเนื้อ แล้วหิว นึกภาพเนื้อตุ๋น เนื้ออบสีมือแม่พี่ทันที ขอไปเตรียมตัวจัดข้าวของที่จะนำไปร่วมเข้าค่ายเนตรนารีกับ สหายโอศรี เพื่อนเปี๊ยก และพี่ไวน์สายน้ำ ก่อนนะคะน้องไก่คะขา พี่หญิงกลับมาถึงกรุงเทพฯ หายเหนื่ยแล้วจะกลับมาอ่านเรื่องราว การต้อนรับเพื่อนชาวคาเมรูน ผิวมันดำเนียนของน้องไก่ต่อจ้า   โดย: บ่งบ๊ง 3 พฤศจิกายน 2555 6:01:24 น.

รอภาคจบค่ะ ไม่ชอบอะไรไม่เป็นระเบียบเหมือนกันจะจี๊ดมาก ถึงเป็นแจ๋วเช็ดเก็บทั้งวันค่ะ   โดย: supersupy 3 พฤศจิกายน 2555 6:42:15 น.

มาแปะไว้ก่อน พรุ่งนี้จะมาอ่านใหม่พี่ไก่ ตาจะปิดหละ ปล. เดี๋ยวนี้อัพบล็อกถี่เลยน้า วันนี้พาชิมก๋วยจั๊บน้ำข้นกันคะ   โดย: We Are FroM BeLGiUM 3 พฤศจิกายน 2555 7:05:00 น.

สวัสดีครับ ทักทาย   โดย: ต้นกล้า อาราดิน 3 พฤศจิกายน 2555 11:39:52 น.

อันนี้ก็รับไม่ได้เหมือนกันค่ะ ครัวรก ๆ มันไม่ใช่บรรยากาศของครัวทำอาหารน่ะค่ะ นึกภาพออกเลยว่า'รมณ์เสียขนาดไหน   โดย: Jujastar 3 พฤศจิกายน 2555 11:55:45 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ ขออนุญาตแนะนำตัวก่อนนะคะ ชื่อ มน ค่ะ ติดตามอ่านบล๊อกของแม่บุญมาโดยตลอด แต่ไม่เคยเข้ามาเม้นท์อะไร วันนี้เลยถือโอกาสเขียนอะไรเล็กน้อย ชอบคนทำอาหารค่ะเพราะตัวเองทำอาหารไม่เก่ง แค่พอกินได้เฉพาะตัวเองและลูกๆ อ่านบล๊อกของแม่บุญทุกครั้ง ได้ความรู้มากมาย ได้ท่องเที่ยวด้วย กรุณารับเพื่อนใหม่ไว้ในบล๊อกด้วยนะคะ สวัสดีค่ะ จะรออ่านบล๊อกต่อๆไปค่ะ   โดย: mon9cat IP: 1.4.154.144 3 พฤศจิกายน 2555 14:54:17 น.

สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ ทุกท่าน บล้อคนี้ไม่มีภาพนะคะ เพราะตอนไปที่งาน ๆ ไม่ใช่งานของเรา แล้วก้ไม่มีอะไรน่าสนใจ...คิดเอาเอง เลยไม่เอากล้องไปด้วย ซึ่งปกติจะต้องมีติดตัวตลอด...อิ อิ เสียดายเหมือนกันที่ไม่ได้ถ่ายภาพอาหารของชาวอาฟริกันมาให้ชม.. สวัสดีค่ะคุณมน..ยินดีต้อนรับด้วยความเต็มใจเป็นอย่างยิ่งค่ะ แม่บุญมีเพื่อนเพิ่มมาอีกหนึ่งคน บ้านหลังน้อยนี้จะได้อบอุ่นขึ้นมาอีก เพราะอากาศเริ่มหนาวแล้ว...ขอบคุณมากค่ะที่ติดตามเรื่องที่เขียน   โดย: Maeboon 3 พฤศจิกายน 2555 15:07:03 น.

ทีวีนี่ไม่ค่อยได้ดูเลยครับพี่แม่บุญ ก็แอบงงว่าหมิงหมิงไปเอาคำว่าวีไอพีมาจากไหนน้อ 55555   โดย: กะว่าก๋า 3 พฤศจิกายน 2555 15:35:32 น.

อยากเห็นสีน้ำแงเขียวหวานของแม่บุญแล้วค่ะ รออ่านตอนต่อไปอยากรู้ว่าคนแคมารูนจะชอบอาหารไทยมั๊ย   โดย: มารน้อยไร้สังกัด 3 พฤศจิกายน 2555 17:03:11 น.

เอาหอยทอดมาฝากแม่บุญค่ะ   โดย: Mitsubachi 3 พฤศจิกายน 2555 20:06:13 น.

บ๊ะ..มีภาคต่อ ให้รออีก แม่บุญนี่อ่อยเก่งใหญ่แล้ว ละครกำลังมันเชียว ต่อพรุงนี้ จะลงแดงคอยไหมเนี่ย   โดย: น้องต๋าว IP: 180.183.46.208 4 พฤศจิกายน 2555 0:27:46 น.

อ่านมันส์เลยค่ะ ชอบฟังมากๆเรื่องประสบการณ์การทำงาน พี่ไก่ก็ขู่ไป 555..ถึงยังไงตุ๊ก ก็ยังอยากเป็นลูกมือพี่ไก่ทำกับข้าวสักครั้ง เมื่อไรจะมีโอกาศน้อ...   โดย: ตุ๊ก IP: 87.65.234.52 4 พฤศจิกายน 2555 2:09:19 น.

เห็นบน ๆเขา้เรียกแม่บุญว่าพี่ไก่กัน ขออนุญาตเรียกพี่ไก่นะคะ จะได้ดูหนิดหนมหน่อยนึง ไม่ได้เข้าบล็อกเสียสองวันเพราะติดภาระกิจค่ะ เมื่อ กี้เข้าบล็อกพี่ไก่ที่หน้าแรก ปรากฎว่าไปอ่านตอนที่สอง ไม่รู้เรื่อง อิอิ เลยต้องตามมาอ่านตอนแรกก่อน เป็นกำไรชีวิตที่น่าอิจฉาอีกแล้วค่ะพี่ไก่ นอกจากจะได้ไปไหน ๆทำอะไร หลายต่อหลายอย่างแล้ว ยังได้มีโอกาสรู้จักผู้คนหลากหลายเชื้อชาติ แล้วก็ได้รู้ว่าแต่ละชาติผู้คนนิสัยเป็นอย่างไร พี่ไก่เก่งจริง ๆค่ะขยันแล้วก็ดูมีพลังที่จะทำโน่นทำนี่อยู่ตลอดเวลาเลย พีไก่เป็นเชพมาก่อนที่จะไปอยู่เมืองนอกหรือคะ อิอิ ขออนุญาตละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวนิดนึงพี่ไก่คงไม่ว่านะคะ เดี๋ยวไปอ่านตอน 2 ต่อค่ะกำลังมันเลย   โดย: บรรณภรณ์ 4 พฤศจิกายน 2555 21:33:05 น.

เห็นด้วยกับแม่บุญ นิสยคนอัฟริกัน เป็นแบบนั้นจริงๆๆค่ะ กินอาหารค่อนข้างมูมมามด้วย แต่ไม่รู้กับทุกคนหรือเปล่า   โดย: susi IP: 84.157.34.39 11 พฤศจิกายน 2555 2:29:08 น.