คิดไปเขียนไปตามสไตส์...แม่บุญ.....
Welcome to my little world .....
Group Blog
 
<<
เมษายน 2554
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
12 เมษายน 2554
 
All Blogs
 
เข้าโรงเรียน..ทำอาหาร 3 กับภาพอาหารและบรรยากาศในห้องเรียน







Photobucket

อาจารย์ที่ใจดีที่สุด ตอนปีหนึ่ง


การสอบเลื่อนชั้น มีสอบทั้งทฤษฏีและปฏิบัติ แล้วแต่ว่าใครจะได้ทำอะไร อาหารจานแรก จานหลัก หรือของหวาน ทั้งนี้ ต้องพยายามหาอะไรที่แปลก ๆ มาเสนอ เพื่อเพิ่มความน่าสนใจ พวกเรามือใหม่หัดขับ ส่วนมากก็ก็อปปี้อาหารที่คิดว่าเลิศ จากเมนูของเชฟเก่ง ๆ แล้วมาหัดทำที่บ้านก่อนลงสอบจริงกันทั้งนั้น ให้ทำเลยในวันสอบคงตกม้าตายกันเป็นแถว



Photobucket

ทำอาหารเสร็จก็ต้องลองชิมฝีมือตัวเอง ชั้นเรียนปีที่หนึ่ง




Photobucket


แต่ละอาทิตย์ จะมีการทำของว่างแปลก ๆ ปีแรกอาจารยืพาทำ ปีสอง สาม หากันมาเอาเองตามกลุ่มที่จับฉลากได้ว่าใครต้องทำอะไร


Photobucket


ตอนปีที่สอง...แม่บุญจับฉลากได้ ของหวาน เป็นข้อสอบ งานนี้เครียดไปเป็นอาทิตย์ เพราะส่วนตัวแล้วไม่ชอบ และไม่รู้ว่าจะทำอะไร สุดท้ายก็ผ่านมาได้ด้วยดี แม่บุญทำชีสเค้ก กับ ไอศครีมรสตะไคร้ ใส่ถ้วยที่ทำจากแป้งทำขนมต่างหาก ผสมชาเขียวไปอีกหน่อย เลยได้คะแนนเท่ากับผู้ชายอีกคน โดยมีเพียงเราสองคนที่ทำคะแนนสูงสุดถึง 87% ปลื้มไหมหล่ะ ?



Photobucket

อิ อิ หน้าตาเป็นแบบนี้จ้า นักเรียนนะไม่ใช่มืออาชีพ ยังลองผิดลองถูกอยู่



ส่วนปีสุดท้าย ครั้งแรกแม่บุญจับฉลากได้อาหารจานแรก เผอิญก่อนหน้านั้น ได้ไปกินอาหารฝรั่งที่ร้าน ๆ หนึ่งนอกเมือง เป็นร้านอาหารมีชื่อทีเดียว เขาทำปลาย่างกินกับหน่อไม้ฝรังต้ม ซอส กินแล้วติดใจพอดีเขามีสูตรแจกให้ด้วยเลยตั้งใจทำอาหารจานนี้สำหรับสอบ


Photobucket

เพื่อนทำสอบปีที่สอง


ก่อนหน้าวันสอบ..โค้ดส่วนตัว..คุณสามีไปซื้อปลา และอุปกรณ์ทุกอย่างมาให้ทดลองทำก่อน ออกมาไม่เลว ก่อนสอบหนึ่งวันแกบึ่งรถไปซื้อปลามาให้ แม่บุญหมักปลาด้วยเครื่องเทศเล็กน้อยเพียงโรย ๆ แล้วใส่ถุงแช่เย็นไว้


วันสอบ...หลังจากส่งอาหารไปให้อาจารย์สามคนตัดสิน...เขาเรียกเข้าไปฟังผลการสอบ อาจารย์ถามคำแรกว่า ปลา..ซื้อมาจากไหน รสชาติเหมือนกระดาษ ?? ไม่มีความสดเลย แม่บุญบอกว่าสามีซื้อมาให้ เมื่อวานมันก็โอเคนี่นา พูดไป น้ำตาแทบไหล เพราะคิดว่าไม่ผ่านแน่นอน เข้าใจความรู้สึกของคนเข้าแข่งขัน Top chef เลยทีเดียวว่ารู้สึกยังไง


Photobucket

อาหารที่เพื่อน ๆ ทำสอบปีสอง


สุดท้าย อาจารย์พูดว่า ..พวกเราจะให้โอกาสเธออีกครั้ง เพราะรู้ว่าจริง ๆ แล้วเธอสามารถทำอะไรได้ดีกว่านี้ เพราะในชั้นเรียนที่ผ่าน ๆ มา เธอทำอาหารได้ดีไม่แพ้คนอื่น ๆ เธอกลับไปเตรียมตัวใหม่ อาทิตย์หน้ามาสอบอีกครั้ง..เครียดนะงานนี้ กลับบ้านไม่พูดไม่จา วิ่งเปิดตำราหาว่าจะทำอะไรดี มิเชลเองก็โมโห..ปลา ที่มันไม่สด ทำไงได้มันเป็นไปแล้ว



Photobucket


อาจารยืให้คำปรึกษา ว่าควรทำอย่างไร ยังไง ??


ในที่สุดวันสอบก็มาถึง ก่อนหน้านั้นแม่บุญ โทรฯ ไปหาอาจารย์ บอกว่าขอเปลี่ยนจากอาหารจานแรกเป็นจานหลัก อ้อ..ได้เลย ตั้งใจทำดี ๆ นะ ปีสุดท้ายแล้ว ถ้าไม่ผ่านเธอต้องเรียนอีกหนึ่งปีเหมือนเดิมนะ อย่าลืม ..ค่ะ คุณอาจารย์ แสดงว่าต้องสิ้นเปลืองงบประมาณในกระเป๋าสามีอีก งานนี้ตกไม่ได้แน่นอน ไม่งั้นต้องหาสปอนเซอร์ใหม่แน่ ๆ


Photobucket

เมื่อแม่บุญต้องทำหน้าที่พนักงานเสริฟ




เพื่อน ๆ เวียนมาให้กำลังใจ ถามว่าจะให้ช่วยอะไรได้บ้าง แม่บุญบอกว่าขอบคุณมาก ๆ ทุก ๆ คน แต่ฉันอยากทำเอง เพราะหากช่วยแล้วมันไม่ดีจะได้ไม่โทษกัน ว่าเพราะเธอ เพราะฉัน มันจะเคืองกันเปล่า ๆ ถ้าไม่ดีก็ให้มันตกไปเถอะ แล้วแต่คุณพระคุณเจ้าท่านจะเมตตา..สาธุ



เมนูที่แม่บุญสรรหามา คือเนื้อซี่โครงแกะย่างพอให้สุกเนื้อยังสีแดงชุ่ม เลือกเนื้อแกะอ่อนจะได้ไม่เหนียว งานนี้ลงทุนแพงนะจ๊ะ กิโลละกว่ายี่สิบห้ายูโร ได้มาแล้วก็เอามาหมักเสียหน่อยกับน้ำมันมะกอก พริกไทย เกลือ ตามแบบฝรั่ง พอถึงเวลาก็เอามาดาดในกระทะร้อน ๆ ให้พอสุก แยกไว้ ทำซอสที่มีส่วนผสมของเครื่องเทศไทยดับกลิ่นเนื้อแกะ หอมกลิ่นผิวมะกรูดที่ผสมลงไปด้วย ตามด้วยไวน์แดงเล็กน้อย ผักกระเพราไทย เอามาทอดให้กรอบเอาไว้แต่งหน้าทาจาน เสริฟพร้อมข้าวผัดซอสนั่นแหละ แล้วจัดแต่งตามแบบฝรั่งคือให้สูงไว้ก่อน งานนี้เป็นแนวอาหารฟิวชั่น ไทยผสมตะวันตก ใส่พริกชีฟ้าด้วยนะ



Photobucket

ภาพล่างซ้ายไง ....ทำสอบ จานนี้ให้เพื่อน ๆ ชิม


เพื่อนฝูงร้อง ว้าว..กันเป็นแถว ตอนย่างเนื้อแล้วราดด้วยวิสกี้ให้ไฟลุกท่วม โชว์.เล็กน้อยถึงปานกลาง ตอนจัดใส่จานไปเสริฟอาจารย์สามท่าน ที่เหลือเพื่อน ๆ มารุมทึ้งเพราะอยากลองของแปลก ซี้ดปากกันเป็นแถวขนาดว่าลดความเผ็ดลงไปมากมาย แต่มือก็คว้าหมุบหมับใส่ปากกัน พร้อมกับบอกว่าอร่อย..แปลกนะแม่บุญ ..เออ..แน่นอน ก็ฉันทำของแปลกนี่นา



ผลการสอบ...จานที่ส่งไปเหลือแต่กระดูกกลับมา อาจารย์เดินมาดื่มน้ำกันเป็นแถว ปากแดงเชียวเพราะความเผ็ด แต่ทั้งสามยกนิ้วโป้งให้แม่บุญบอกว่าอร่อยมาก ๆ เอาแล้วไง..ได้ทีกระโดดกอดกับเพื่อนกลมเลยงานนี้ แล้วในที่สุด ที่น่าปลื้มมาก ๆ ก็คือ อาจารย์เลือก อาหารจานเด็ดของแม่บุญ ให้ทำเลี้ยงแขกของโรงเรียนในวันก่อนปิดภาคเรียน เขาเชิญแขกมาชิมฝีมือนักเรียนปีสาม ว่าจะออกมาเจ๋งแค่ไหน แม่บุญยกมือปิดปากเพราะมันอ้า...นาน กลัวแมลงวันบินเข้าไปอึใส่ เพราะทั้งแปลกใจและดีใจไปพร้อม ๆ กัน แขกรับเชิญที่ว่าไม่มากไม่น้อย 40 คนจ้า รวมอาจารย์ นักเรียน ก็เพิ่มขึ้นมาอีก งานนี้งานช้าง เล่นเอานอนแทบไม่หลับ เพราะกลัวทำได้ไม่ดีเหมือนตอนทำสอบ



Photobucket




ในวันนั้น ...ภาพของแม่บุญที่ใส่ชุดเชฟสีขาว กำลังยืนทำซอสอยู่หน้าเตาไฟ ข้าง ๆ มีเพื่อนในชั้นบางส่วน มาเป็นลูกมือแม่บุญในการย่างเนื้อ และจัดจานส่งให้แขกได้กินกันร้อน ๆ ความภูมิใจที่เกิดขึ้น..เหนือคำบรรยาย ภาพของแขกที่กินเรียบหมดจานบ้าง เหลือบ้างบางส่วนเพราะไม่คุ้นเคย แต่..แม่บุญภูมิใจ ที่ทำให้ทุก ๆ คนได้รู้จักว่า ยังมีคนไทย..อีกคนที่สามารถทำสิ่งดี ๆ ที่น่าจดจำในวันนั้น มิเชลเองหน้าบานไปหลายวันที่ได้ลุ้นให้แม่บุญได้มาเรียน โดยทั้งหนุน ทั้งดันให้ไปถึงฝั่งให้ได้


Photobucket




หลังเสร็จงานเลี้ยง..ทุกคนปรบมือให้กันและกัน ที่ได้มาทำหน้าที่ร่วมกันในวันสุดท้าย วันที่ทุกคนรอคอย แต่เป็นวันที่ทุก ๆ คนจะไม่ได้มาร่วมเรียน ร่วมทำ ร่วมกิน ดื่ม กันอีก เพราะต่างมีภาระ หน้าที่ของตัวเองรออยู่ข้างหน้า หลาย ๆ คน กะจะออกไปเปิดร้านอาหารไกลบ้านเกิดเมืองนอน บางคนสมัครทำงานตามภัตตาคารต่าง ๆ เพื่อหาประสบการณ์ อีกหลายคนเช่นกันที่กลับมาเรียนอีกครั้ง แต่เรียนอย่างอื่นเพื่อเพิ่มพูนความรู้ให้แน่นหนาขึ้น



แล้ว...แม่บุญหล่ะ ...ทำอะไร ? หลังจากได้ใบประกาศมาติดข้างฝาอีกหนึ่งใบ.....



สุดท้าย...ต้องกล่าวถึงผู้มีพระคุณ...คือ มิเชล สามีที่ทั้งลุ้นให้แม่บุญได้มาเรียน ทั้งหนุน ทั้งดันให้ไปถึงฝั่งให้ได้ เริ่มแรกจากที่ต้องการให้แม่บุญ ได้ฝึกพูดภาษาฝรั่งเศส โดยหาวิธีที่แม่บุญชอบ จะได้ไม่เบื่อ จนถึงขับรถรับ ส่ง สองปีเต็ม ๆ ( ปีสุดท้ายนั่งรถเพื่อนไปจ้า แชร์ค่าน้ำมันกัน ) ทั้งยังให้คำปรึกษา เรื่องการทำรายงานต่าง ๆ ลำพังแม่บุญเองจะมีสติปัญญาที่ไหน มาเขียนรายงานนี้ได้ เป็นเทรนเนอร์ก่อนสอบทุกปี อย่างนี้จะไม่ให้กราบขอบคุณด้วยความระลึกถึงในบุญคุณได้อย่างไร



มิเชล..พูดว่า ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะความพยายาม และความสามารถ ของแม่บุญเองด้วย ตัวฉันเองไม่ใช่คนร่ำรวยที่จะให้แม่บุญกินนอนอยู่บ้านสบาย ๆ หรือซื้อรถขับให้เหมือนคนอื่น ๆ ฉันอยากให้แม่บุญมีความรู้ติดตัว ให้ช่วยเหลือตัวเองได้ เพราะสักวันหากฉันไม่อยู่ แม่บุญจะได้ไม่ลำบากต้องไปพึ่งคนอื่น เพราะแม่บุญมีความสามารถมากมายหลายอย่าง ฉันว่าแม่บุญไม่อดตายหรอก ...ฉันภูมิใจในตัวแม่บุญ ที่ได้ตั้งหน้าตั้งตาเรียน ภาษา เรียนทำอาหาร ฉันรู้ว่ามันยากสาหัสพอสมควร สำหรับผู้หญิงอายุมากแล้วอย่างแม่บุญ ( อันนี้ไม่ได้ชมนะเนี่ย ) แต่ฉันภูมิใจในวันนี้อย่างที่สุด เพราะแม่บุญได้ทำให้ฉันเห็นว่า สิ่งที่ฉันคาดหวังเอาไว้ มันเป็นเรื่องจริงขึ้นมาแล้ว ฉันภูมิใจในตัวแม่บุญจริง ๆ..แม้ว่าจะทำให้ฉันปวดหัวบ้างหลาย ๆ ครั้ง อ้าว..ไหง จบแบบนี้หล่ะมิเชล..ว่าแล้วเชียว แกจะอดกัดได้ไม่นาน...



Photobucket

มิเชลกับกิ๊กทั้งสอง...อิ อิ


สุดท้าย...อยากบอกทุก ๆ คนที่ใฝ่ฝันอยากทำอะไรสักอย่าง ก่อนอื่นถามตนเองก่อนว่า ชอบอะไร ? แล้วพยายามทำให้ได้ อุปสรรคมีมากมายแน่นอน หนทางอันยาวไกลไม่ได้โรยด้วยพรมแดง หรือกลีบกุหลาบ เพราะต้องมุมานะทั้งเรื่องภาษา วัฒนธรรมต่าง ๆ การทำตนให้มีคุณค่า ให้ฝรั่งยอมรับไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ถึงวันนี้ เพื่อน..ที่เคยอาสาเป็นพี่เลี้ยงให้แม่บุญ กลับหันมายอมรับในความสามารถ และได้มาร่วมทำอาหารจัดงานเลี้ยงให้แขกมากมาย อาหารจานหลัก...คืออาหารที่แม่บุญได้ทำอยู่เสมอ สิ้นเดือนนี้ เรามีงานจัดเลี้ยงอาหารฝรั่งเศส ให้แขก 35 คน เต็มคอร์สเมนู ตั้งแต่อาหารว่าง ถึงของหวาน สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ ๆ มาด้วยการพูด แต่เป็นผลจากการกระทำ...ความตั้งใจจริง ขอให้ทุกท่านที่อยากทำอะไรก็แล้วแต่ สมปรารถนาในสิ่งที่คิดไว้ด้วย ..


รออ่านตอนแม่บุญออกฝึกงานนะ มันส์ ไม่น้อยเลยเชียว




Create Date : 12 เมษายน 2554
Last Update : 28 ธันวาคม 2556 0:40:35 น. 9 comments
Counter : 2199 Pageviews.

 
อ่านแล้วเพลินดีคะ ดูแล้วปลื้มแทนพี่ไก่ เก่งมาก ๆ คะ นัทอยากเรียนแบบนี้บ้างจัง แต่สงสัยต้องไปเรียนฝรั่งเศสให้ได้ดีก่อน (แต่นัทก็เคยเห็นโรงเรียนทำอาหารทีเก็นท์นะคะ อยากลองไปสมัครดูจัง)

ทำงานที่ตัวเองรักเนี้ย ดีนะคะ เหนื่อยแค่ไหนแต่ถ้าเป็นงานที่เราชอบก็สู้กันต่อไปคะ

ปล. เห็นรูปขึ้นแล้ว ตกลงเหมือนเดิมแล้วใช่ไหมคะ ตัวอักษรใหญ่แล้วด้วยอะพี่ไก่

สุขสันต์วันปีใหม่ไทยนะคะ


โดย: We Are FroM BeLGiUM วันที่: 14 เมษายน 2554 เวลา:14:53:39 น.  

 

ทำได้ยอดเยี่ยม เพื่อน ทำต่อปายยยยยยยยยนะจ๊ะ


โดย: มาดี IP: 94.227.65.56 วันที่: 14 เมษายน 2554 เวลา:23:26:41 น.  

 
อ่านแล้วปลื้มแทน เก่งจังค่ะ
ได้เรียนภาษาและได้ทำสิ่งที่เราชอบไปพร้อมกัน
เลยโชคดีได้สองเด้ง


โดย: narellan วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:9:37:31 น.  

 
ขอบคุณมากค่ะ ที่เข้ามาให้กำลังใจ ชอบจังเลยคำว่า สองเด้งเนี่ยะ ..


โดย: Maeboon วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:9:54:36 น.  

 
เห็นแล้วอยากทานทั้งหมดเลย ทำไมน่าทานอย่างนี้

อยากเห็นรูปแบบนี้เยอะๆจัง ...อิอิ!


โดย: MM (ongchai_maewmong ) วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:9:57:53 น.  

 
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาชม มาอ่าน รอดูรูปครั้งต่อไปนะคะ


โดย: Maeboon วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:10:16:01 น.  

 
กลับมาอ่านทวนหลังจากได้รับคำชม..เสียดายที่หลาย ๆ คนผ่านเรื่องนี้ไป กว่าจะถึงวันนี้ แม่บุญ..ได้ผ่านอะไรมาบ้าง ยาก ลำบากยังไง หลาย ๆ คนมองเฉพาะภาพสุดท้ายที่เห็น ..


โดย: Maeboon วันที่: 30 มิถุนายน 2554 เวลา:23:55:37 น.  

 
ปลื้มแทน แต่พี่กลับคิดอีกทางว่าลำพังความสามารถอย่างเดียวไม่พอต้องมีคนสนับสนุนด้วย
มิเชลไงล่ะเบื้องหลังความสำเร็จ
เก่งมากน้องไก่


โดย: หมุยจุ๋ย วันที่: 19 กันยายน 2554 เวลา:8:32:17 น.  

 
พอมาถึงบทที่ 3 ยิ่งมองเห็นความห่างไกลของขีดความสามารถเลยค่ะพี่ไก่ หนทางยังอีกยาวไกล ดีใจที่มีบทเรียนภาคภาษาไทย ขอบคุณค่ะ น้องขอตามเรียนกับพี่ไปก่อนนะคะ


โดย: ณี IP: 80.60.189.81 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2554 เวลา:17:37:37 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Maeboon
Location :
กรุงเทพฯ Belgium

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 87 คน [?]




แม่บุญ..เป็นหญิงไทยอายุเลยวัยรุ่นไปไกล จับพลัดจับพลูได้สามีเป็นฝรั่งแล้วก็หอบผ้าตามกันไปอยู่เมืองนอกเมืองนา พอได้เวลาหยุดงานก็กระเตงกันไปเที่ยวตามประสาตายาย ไม่มีลูกกวนตัวกวนใจ แม่บุญนั้นชอบเขียน ชอบเล่า ชอบถ่ายรูป เป็นที่สุด จะเก็บไว้คนเดียวก็กระไรอยู่ เอามาแบ่งบันกันให้ลูก ๆ หลาน ๆ ได้อ่าน ได้ดูกันดีกว่า ส่วนฝีมือด้านอื่น ๆ นั้นก็พอจะมีอยู่บ้าง เช่น ทำอาหาร ก็เอามาแบ่งปันกันอีกนั่นแหละ ค่อย ๆ รู้จักกันไป รู้จักกันแล้วก็อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะ


ปล....รูปภาพต่าง ๆ หากต้องการนำไปใช้ช่วยบอกที่มาที่ไปด้วยนะคะ เป็นการให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ซึ่งสังคมไทยเราค่อนข้างมองข้ามในเรื่องนี้ค่ะ

free counters
New Comments
Friends' blogs
[Add Maeboon's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.