Bloggang.com : Maeboon : เรื่องของ...แม่

เรื่องของ...แม่

เรื่องของแม่

วันนี้แม่บุญมีเรื่องมาเล่าสู่กันฟัง เป็นเรื่องราว ของคุณแม่ ของแม่บุญ ที่ท่านได้จากไปเมื่อสิบปีก่อน จริงๆ แล้ว คิดถึงท่าน กราบท่านก่อนนอน ตื่นนอน ทุกวัน เพราะเอากระดูกของท่านทั้งสองใส่ในภาชนะใสๆ เหมือนแก้ว เอาติดตัวมาด้วยเมื่อคราวที่คุณพ่อท่านจากไปเมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา ไม่ใช่เพราะเป็นวันแม่จึงได้คิดจะเขียน แต่มันบังเอิญมาถึงวันแม่พอดี

คุณแม่ของแม่บุญเป็นผู้หญิงท้วมๆ ไม่สูง เหมือนพ่อ ใส่แว่นตาเพราะสายตาสั้น แม่มีลูกแปดคน ลำพังจะให้พ่อทำงานคนเดียวเพื่อหาเลี้ยงกันทั้งครอบครัวนั้น หนักหนาสาหัสนัก แม่จึงได้คิดทำการค้าขายเพื่อหารายได้เสริมมาช่วยอีกทาง เพราะท่านทั้งสองตั้งใจจะให้ลูกๆ ได้รับการศึกษาอย่างมากที่สุดเท่าที่ลูกๆ จะสามารถทำกันได้

แม่เริ่มเป็นแม่ค้าขายข้าวแกงตอนที่แม่บุญเรียนชั้นประถม จำได้ว่าไม่ว่าฝนจะตก แดดจะออก หรือหนาวเพียงใด ตีสามแม่จะตื่นไปตลาด ไปหาซื้อข้าวของมาทำอาหารขาย แม่บุญเคยขอไปช่วยถือของเพราะทนเห็นท่านเดินถือของหนักๆ คนเดียวไม่ได้ เพราะเหตุนี้เองแม่บุญถึงได้เรียนรู้เรื่องการซื้อหาอาหาร ไม่ว่าจะเป็นผัก ผลไม้ เนื้อสัตว์ต่างๆ มาตั้งแต่เป็นวัยรุ่น อีกอย่างคือมีนิสัยที่ชอบช่วยเวลาที่แม่ หรือ พี่สาวเข้าครัว ขอให้ได้อยู่ใกล้ๆ มันก็มีความสุขแล้ว ๆ ก็จดจำวิธีการต่างๆ มาทำอาหารขายให้ฝรั่งกินอยู่ที่เบลเยียมนี่แหละ

แม่เป็นคนมีฝีมือในการทำอาหารอิสานมาก ลาบเลือดของแม่ร่ำลือกันหนักหนาว่าอร่อยล้ำ เพราะแม่จะซื้อเลือดหมูสดๆ จากตลาดเช้า แล้วเอามาใส่กาละมังใบโตให้พ่อเอาใบตะไคร้ที่ตัดจากต้นใกล้ๆ โอ่งน้ำ กำแล้วมัดจากนั้นก็เอามาตีกับเลือดให้หายคาว หอมกลิ่นตะไคร้แทน พอยกลาบออกไปขายไม่นานก็เป็นอันว่าหมด เพราะลุกค้าส่วนมากเป็นขาประจำ เขาจะถามแม่ว่าวันไหนจะทำลาบ แล้วก็จะมารอซื้อกันวันนั้น ส่วนอาหารอย่างอื่น เช่น ห่อหมกอิสาน แกงขี้เหล็ก ผัดเผ็ดปลาดุก ปลาไหล อันนี้แม่บุญไม่กิน ลาบเลือดก็ไม่กิน ดูแล้วก็หัวหด แกงหน่อไม้ แกงเห็ดต่างๆ ที่แม่บุญชอบมากเป็นพิเศษคือ ห่อหมกหน่อไม้ใส่หมูสามชั้น บอกได้เพียงว่ามันอร่อยจริงๆ จนทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงห่อหมกของแม่

แม่บุญมีพี่สาวคนโตที่เป็นอาจารย์สอนคหกรรม คนนี้มีฝีมือทางอาหารไทย อาหารทางภาคกลาง เช่น แกงมัสมั่น แกงกระหรี่ ฯลฯ แต่ตอนนั้นแม่บุญยังเด็ก จึงไม่ได้ใส่ใจกับการเรียนรู้เรื่องอาหารจากทั้งแม่และพี่สาว เพียงแต่เห็นทำอันไหนบ่อยๆ ก็จำได้ มานั่งนึกเสียดายตอนนี้เอง
อาหารของแม่ขายดีทุกวัน แต่...แม่ไม่มีเงิน เนื่องจากคนที่มากิน พอรู้จักมักคุ้นกันแล้วก็จะขอจ่ายตอนสิ้นเดือนบ้าง ตอนเงินพิเศษออกบ้าง แต่แม่ต้องซื้อของทุกวัน จะไปขอเชื่อกับแม่ค้านั้นไม่ได้จึงต้องควักทุนอันมีน้อยนิด จนในที่สุดก็ไม่ไหว ต้องขอลาทั้งนี้ หลังจากเลิกขายแล้วหลายปี บางรายยังไม่จ่ายเงินก็มี นี่เองที่ทำให้แม่ต้องค้นหาอาชีพใหม่

เมื่อปี 2524 เป็นปีที่สาวรุ่นคือแม่บุญเดินทางจากบ้านเกิดเมืองนอนแดนอิสาน เข้ากรุงเทพฯ ด้วยรถไฟ เพราะว่าพ่อทำงานรถไฟเลยได้นั่งรถฟรี ที่มุ่งหน้าเข้ากรุงนั้นไม่ได้ไปทำงานตามโรงงานอย่างคนอื่นๆ แม่บุญจบ มศ.๕ จะไปสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่ด้วยสมองอันมิได้ปราดเปรื่องเรื่องเรียนจึงทำให้สอบเข้ามหาวิทยาลัยของรัฐฯ ไม่ได้ เลยไปสมัครเรียนที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง แล้วก็จบมาได้อย่างภาคภูมิใจนั่นแหละ

ช่วงที่กำลังเรียนปีแรก จำได้ว่า แม่..เป็นคนแรกที่คิดค้าขายโดยการนำผัก ผลไม้ที่มีในภาคอิสานมาขายที่กรุงเทพฯ โดยทางรถไฟ ทั้งนี้ด้วยสายตาอันกว้างไกลที่เมื่อเดินทางมาเยี่ยมญาติที่กรุงเทพฯ จะเห็นหนุ่มสาวชาวอิสานหนี้แล้งจากบ้านเกิดเมืองนอน มาสมัครทำงานตามโรงงานที่กรุงเทพฯ สมัยนั้นสาวๆ สมัครใจไปทำงานที่โรงงานทอผ้ากันทั้งนั้น เนื่องจากมีการผลิตอย่างมากมายส่งออกขายต่างประเทศด้วย ส่วนหนุ่มๆ ก็มาทำงานโรงงานแผนกต่างๆ หรือไม่ก็ทำงานแถบเมืองชายทะเล ออกเรือกับไต้ก๋งหาปลา

ญาติของเราคนหนึ่งแต่งงานกับคนกรุง มาซื้อบ้านหลังเล็กๆ อยู่ที่บางซ่อน มีใครรู้จักกันบ้างไหม ? บางซ่อนอยู่ใกล้ๆ กับบางซื่อ ที่มีสถานีรถไฟนั่นแหละ แม่มาเยี่ยมญาติและเห็นหนุ่มสาวเหล่านี้เดินทางโดยรถไฟเพราะราคาถูกกว่ารถยนต์ในสมัยนั้น จากการพูดคุยแม่ได้ความรู้มาว่า คนเหล่านี้คิดถึงอาหารพื้นบ้านเช่น ปลาร้า ปลาจ่อม หมก ส้มตำ ตำแตง ฯลฯ แถมผักพื้นบ้านที่หากินไม่ได้ในเมืองกรุง เพราะคนกรุงเขากินไม่เป็นเลยไม่มีใครปลูก ไม่เหมือนสมัยนี้ไปเดินเถิดที่ตลาดมีทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นอาหารจากภาคไหนๆ แม้แต่อาหารจากต่างประเทศที่ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้ลิ้มลองก็มีให้เลือกซื้อหากันอย่างมากมาย

เมื่อได้ความคิดดังนั้น แม่ก็มานั่งคิดว่า ค่ารถไฟก็ไม่ได้เสีย ๆ แต่ค่าระวางของ ทำไมถึงไม่ฉวยโอกาสตอนนี้ขายอาหารจากภาคอิสาน อีกอย่างตลาดเช้าที่บางซ่อน มีแต่หนุ่มสาวอิสานมาเดินหาซื้อกับข้าว เนื่องจากอยู่ใกล้กับโรงงานทอผ้าใหญ่โตในสมัยนั้น นั่นเองแม่ถึงได้ตัดสินใจหาซื้อผักต่างๆ กบ..สมัยก่อนหาซื้อกบกันไม่ค่อยมีนะ แม่ซื้อมาขายแบบเหมาจากแม่ค้าที่เป็นคนพื้นบ้านเอามาขายให้ในราคาไม่แพง น้ำปลาร้า ปลาส้ม ข้าวของต่างๆ แม่เริ่มจากไม่กี่ลัง ไม่กี่เข่ง แล้วก็นั่งรถไฟตอนเย็นวันศุกร์ เพื่อให้มาถึงตลาดในเช้าวันเสาร์ ที่จะมีผู้คนมาจับจ่ายซื้ออาหารเป็นจำนวนมากในช่วงเสาร์ อาทิตย์

ผลปรากฏว่า พืช ผัก จากอิสานแท้ๆ ของแม่ขายหมดอย่างรวดเร็ว โดยที่แม่เองก็คาดไม่ถึง จากจุดนี้เองที่แม่มีกำลังใจ เดินทางกลับอุดรฯ ในเย็นวันอาทิตย์ ถึงบ้านพักผ่อนนอนหลับแล้วก็เริ่มออกไปเสาะหาพืช ผักต่างๆ ตามตลาดที่มีอยู่หลายแห่ง แต่ละครั้งแม่จะเหมาใส่สามล้อมาลงที่บ้าน พ่อกับน้องๆ จะช่วยกันจัดเป็นมัดๆ เพื่อให้แม่ขายได้สะดวกๆ จากนั้นเย็นวันศุกร์ก็จะนั่งรถไฟเข้ากรุงเทพฯ เพื่อนำไปขาย คงจะเรียกได้ว่า แม่..เป็นผู้บุกเบิกการขายพืช ผัก ของหายากจากอิสานเป็นคนแรก ..เท่าที่แม่บุญเห็นในตอนนั้น

แม่ทำแบบนี้อยู่หลายปี จนในที่สุดก็เริ่มมีแม่ค้า พ่อค้า เจ้าอื่นเลียนแบบนำข้าวของจากอิสานขนใส่รถมาขายบ้าง ทำให้ลูกค้าของแม่ลดลง แม่จึงเอาผ้าไหม จากญาติๆ ที่อยู่ขอนแก่น มาขายเป็นรายได้เพิ่มอีกทางหนึ่ง ทำแบบนี้อยู่นานในที่สุดแม่ก็เลิกทำ เนื่องจากสุขภาพที่อ่อนล้าลงทุกวัน อีกอย่างพวกเราก็ทำงาน มีเงินเดือนพอที่จะช่วยเหลือครอบครัวได้ แม่จึงเลิกราไปในที่สุด
ทุกวันนี้ แม่บุญมีอาชีพทำอาหารเหมือนแม่ อดคิดถึงท่านไม่ได้ พระคุณที่ท่านเลี้ยงดู ยอมลำบากเพื่อให้พวกลูกๆ ได้เล่าเรียน เพื่อเลี้ยงตัวเองได้ต่อไปในอนาคต ส่วนพ่อนั้นเล่า ก็ทำงานหนัก รับงานพิเศษเพื่อจะพอมีรายได้เพิ่มมาช่วยกันเลี้ยงลูกๆ จนโต

หากท่านทั้งสองมองมาจากฟากฟ้า คงจะดีใจที่เห็นลุกๆ ต่างมีหน้าที่การงานดีๆ กันทำ มีบ้านอยู่อาศัย และยังรักใคร่ปองดอง ช่วยเหลือกันจนถึงทุกวันนี้ พ่อ...ท่านภูมิใจในตัวแม่บุญ ที่เป็นคนแรกในครอบครัวที่เรียนจบถึงระดับปริญญาตรี แล้วก็ทำงานกับชาวต่างชาติมาโดยตลอด ท่านภูมิใจที่เข็นแม่บุญไปเรียนพิเศษภาษาอังกฤษ จนสามารถนำมาช่วยเหลือในอาชีพของตนเองได้ ส่วนแม่และพี่สาว ท่านคงยิ้มอยู่ข้างบน ที่เห็นแม่บุญมานั่งทำอาหารไทย อาหารอิสาน แถมยังเอามาเป็นอาชีพหาเลี้ยงตัวเองเหมือนท่านอีกด้วย แม้นว่าวันนี้จะล่วงเลยมานานจนอายุล่วงเข้าวัยชราอย่างแม่บุญ แต่พระคุณของบุพการี ของแม่กับพ่อนั้น ยังติดตรึงอยู่ภายในใจเสมอ

ยามค่ำคืน ตีสองบ้าง ตีสามบ้าง ที่แม่บุญลุกมานั่งสมาธิ อุทิศส่วนบุญ กุศล ให้ท่านทั้งสองและพี่สาว หวังเพียงว่า จะได้ตอบแทนพระคุณท่าน ส่งผลให้ท่านได้ไปสู่สรวงสวรรค์และมีความสุขมากๆ

ขอกราบแทบเท้าทั้งแม่และพ่อด้วยความรัก ความเคารพสุดหัวใจ

จากลูก ...แม่บุญ

Create Date : 09 สิงหาคม 2557

Last Update : 7 ตุลาคม 2563 13:51:49 น.

10 comments

Counter : 3218 Pageviews.

สวัสดีค่ะคุณแม่บุญ มาร่วมรำลึกถึงคุณแม่ด้วยค่ะ คุณแม่ท่านเก่งมากๆนะคะคิดการไกลเรื่องการค้าขายได้เก่งมากจริงๆค่ะ

คุณแม่บุญก็มาทำการค้าเหมือนคุณแม่ท่านคงปลื้มมากเมื่อมองลงมาเห็นลูกๆและคุณแม่บุญมีความสุข รักใดไหนจะเท่าแม่ไม่มีเลย นะคะ

หลับฝันดีค่ะ

โดย: กิ่งฟ้า

วันที่: 9 สิงหาคม 2557 เวลา:0:52:13 น.

ชอบและเรื่องราวของแม่บุญมาก.แม่หนูก็เป็นอดีตแม่ค้าเหมือนกันแม่ลำบากมากกว่าจะเลี้ยงลูกให้เติบโตตอนนี้ก็พอจะได้ดูแลแม่บ้างถ้ามีคนคิดเหมือนแม่บุญแม่ทุกคนคงมีความสุขนะค่ะ

โดย: ดวงใจ ดีลุน IP: 94.23.252.21 วันที่: 9 สิงหาคม 2557 เวลา:18:50:22 น.

คุณแม่ของคุณแม่บุญน่านับถือจริงๆในความสู้ชีวิตของท่านค่ะ
ความสู้ชีวิตของท่านเลยได้ถ่ายทอดมาถึงลูกๆด้วย

อ่านแล้วคิดถึงแม่ของตัวเองที่อยู่บนสวรรค์เหมือนกัน

โดย: ฝากเธอ

วันที่: 9 สิงหาคม 2557 เวลา:21:43:15 น.

เข้ามาอ่านไดอารี

รู้สึกประทับใจ จขบ. ทุกครั้ง

เรียบเรียงเขียนได้น่าอ่าน น่าติดตาม และรู้สึกซาบซึ้งทุกครั้งค่ะ

โดย: สมาชิกหมายเลข 861805

วันที่: 10 สิงหาคม 2557 เวลา:13:23:25 น.

ซาบซึ้งมากครับ

รักษาสุขภาพด้วย คงจัดบ้านได้
เกือนเสร็จแล้วเนอะ

โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า

) วันที่: 11 สิงหาคม 2557 เวลา:14:28:00 น.

โหวต Literature Blog ให้พี่ไก่เลยครับ

อ่านจบแล้ว
ไม่สงสัยแล้วว่าทำไมพี่ไก่ทำอาหารเก่ง
ทำอาหารเก่งกันทั้งบ้านเลยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 12 สิงหาคม 2557 เวลา:14:29:19 น.

สวัสดียามเช้าค่ะแม่บุญ..

ฟ้าเข้ามาอ่านเรื่องของแม่และขอร่วมระลึกถึงบุญคุณของแม่ด้วยคนค่ะ

แม่บุญเขียนเรื่องราวได้น่าอ่านทุกเรื่อง..ฟ้าชอบมากค่ะ
ขอบคุณที่ได้นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันกันด้วยค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Maeboon Literature Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: พิรุณร่ำ

วันที่: 13 สิงหาคม 2557 เวลา:5:37:42 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 13 สิงหาคม 2557 เวลา:6:06:34 น.

อ่านแล้วคิดถึงคุณแม่ของตัวเองค่พแม่บุญ

โดย: AdrenalineRush

วันที่: 13 สิงหาคม 2557 เวลา:9:02:52 น.

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 13 สิงหาคม 2557 เวลา:13:20:40 น.