Bloggang.com : Maeboon : ฝึกงาน..ในร้านอาหารฝรั่งเศส ที่เบลเยียม 2

ฝึกงาน..ในร้านอาหารฝรั่งเศส ที่เบลเยียม 2

แม่บุญนี่หาเหาหลาย ๆ ตัวมาใส่หัวจริง ๆ เพราะอะไรนะรึ..ก็ทั้งพาเที่ยว พากิน พามาฟังประสบการณ์ของชีวิต ทั้งทำงานราษฏร์ งานหลวง กว่าจะหาเวลาได้แทบแย่ บางวัน..ตื่นตีสี่ ลงมาเขียนอะไรต่ออะไร ไม่ได้เขียนลงเฉพาะในนี้ แต่เขียนเรื่องให้ที่อื่นด้วย อีกหน่อยคงต้องจัดตารางว่า วันไหนทำอะไร เขียนอะไร..ฮึ..ความคิดเข้าท่า แต่ถ้าเวลาเขียนแล้วไร้อารมณ์ ๆ ไม่พาไป เขียนไปก็งั้น ๆ อ่านเองยังลบทิ้งเลย ฮ่วย..ก็มันไม่ได้ดังใจนี่นา

พล่ามมายาว มาเข้าเรื่องมันส์ ๆ กันดีกว่า เป็นไงบ้างกับการฝึกงานวันแรกของแม่บุญ ๆ นะเดินหน้าบานขึ้นรถกลับบ้านลืมความเหนื่อย แต่พอหัวถึงหมอน นอนหลับเหมือนตายเลยทีเดียว อันนี้สามีว่ามา..

เวลาของการฝึกงานที่โรงเรียนเขากำหนดไว้ว่าต้องทำให้ได้ 160 ช.ม.เป็นอย่างต่ำ หากไม่ได้ก็ไม่มีสิทธิ์สอบภาคปฏิบัติปลายปี แม่บุญเลือกทำที่นี่ครึ่ง อีกครึ่งไปทำที่อื่น เพราะร้านอาหารแต่ละแห่งไม่เหมือนกัน เชฟแต่ละคนมีเทคนิควิธีการแตกต่างกัน อันนี้แล้วแต่ว่าใครจะสามารถจดจำ และนำความรู้ไปดัดแปลงให้เข้ากับความสามารถของตัวเราเองได้มากน้อยแค่ไหน แห่งที่สองรอไปก่อน แห่งแรกยังไม่ได้ถึงครึ่งเลยเนาะ

มาว่ากันต่อ วันต่อ ๆ มา เชฟมักจะหางานใหม่ ๆ มาให้ทำเสมอ นึกในใจว่า ไอ้เพื่อนเรามาฝึกบอกว่าได้ทำซ้ำ ๆ กัน มันยังไงหว่า เพราะตัวเองโดนให้ทำนั่นทำนี่ วิ่งหัวเป็นลูกข่างอยู่ก้นครัว อ้อ..ยังมีเป็ด..เป็ดน้อยธรรมดา เนื้ออกอวบหนา นุ่มมือ..อกเป็ดจ้า..อย่าคิดมาก ร้านอาหารร้านนี้ก็กระไรเลย มีงานจัดเลี้ยงอยู่ไม่ขาด ตอนเที่ยง..วันไหนอากาศดี ๆ คนล้นออกมาข้างนอก ไปนั่งกินกันในสวน ร้านนี้เขามี 80 โต๊ะจ้า เด็กเสริฟเดินกันขาขวิด ดีนะที่มีลิฟท์ส่งอาหาร เพราะห้องครัวอยู่ชั้นใต้ดิน ไม่งั้นเดินกันน่องบานแน่ ๆ

วันหนึ่งจำได้ว่าต้องทำเป็ด..เอาเนื้อเป็ดมาหั่นเป็นชิ้นขนาดใหญ่พอสมควร แล้วห่อด้วยแฮมรมควัน ทำเป็นก้อนกลม ๆ ต้องให้ได้น้ำหนักเท่ากัน บวก ลบได้นิดหน่อย แหม่..แม่บุญตกเลขมาตลอด เอาวะ มันจะยากไปกว่าความพยายามได้ยังไง จำไม่ได้หรอกว่าทำกี่ก้อน จำได้แต่ว่าคืนนั้นแทบจะละเมอเอาแฮมมาห่อเป็ดอีกในฝัน แต่ชอบนะ เพราะยิ่งทำมากก็ยิ่งได้รับความชำนาญ เพราะหลังจากนั้น ฮ่า ฮ่า แม่บุญฉายเดี่ยวตลอด ไม่ว่าจะทำปลาในวันพุธ ก็นั่งแล่ปลา หั่นให้ได้ขนาด เอาใส่ถุงพลาสติคแล้วเข้าเครื่องดูดอากาศออก เสร็จแล้วก็เอาเข้าห้องเก็บความเย็น ตู้เย็น..

อาหารบางอย่างที่เชฟสามารถทำไว้ก่อนล่วงหน้าได้ เชฟเขาจะทำแล้วให้แม่บุญจัดการใส่ถุงเก็บ กะให้เป็นคน ๆ ไป เวลาต้องการก็เอามาหนึ่งแพคต่อคน อย่างที่บอกว่าแม่บุญทำงานหลายอย่าง
แม่บุญไปฝึกงานโดยเลือกวันตามใจฉันคือ อังคาร พุธ ศุกร์ ที่เหลือ..แล้วแต่จะมีงานอื่นมาให้ทำหรือเปล่า เช่น รับทำอาหารไทย รับแกะสลักผัก ผลไม้ ตามงานเลี้ยงต่าง ๆ ฯลฯ

มีอยู่วัน..ต้องไป Antwerpen มีงานช้าง แขก..อินตะระเดียจัดงานวันรับใบประกาศฯ ให้ลูกสาววัยรุ่น ที่สอบผ่านการเต้นระบำชั้นสูงของแขก งานช้างแบบนี้ แขกรวย ๆ เขาจัดแบบไม่ธรรมดา คนรับงานเป็นหญิงไทย สั่งดอกกล้วยไม้มาแทบจะเต็มบ้าน เอามานั่งจัดเป็นกระถาง เป็นช่อ ฯลฯ ให้เต็มห้องจัดเลี้ยงสำหรับแขกสามร้อยคน งานนี้เขาจ้างแม่บุญไปแกะสลักผลไม้ เพราะแขกกินมังสวิรัติ เขาอยากโชว์ศิลปไทยสวย ๆ ผลไม้มากมายถูกนำมาล้าง ปลอกเปลือก แกะสลักผลไม้ที่จะใช้โชว์ คนไทยทั้งนั้นที่มานั่งหั่นผลไม้ร่วมสิบคนได้

คนรับงาน..คงคิดว่าแม่บุญเป็นอะไรสักอย่างที่สามารถจะแกะสลักได้ จัดดอกไม้ได้ทั้งงาน งานนี้เธอเลยไม่จ้างคนอื่นมาแกะอีก นอกจากคนมาหั่นผลไม้ คราวนี้ได้เรื่อง เพราะการแกะสลักมันไม่ใช่ใช้เครื่องกดเหมือนพิมพ์ขนม แตงโมลูกแล้วลูกเล่าถูกแกะให้ได้ตามจำนวนที่ต้องการ เธอสั่งให้คนมาดูว่าแม่บุญอู้หรือเปล่า จับเวลา...ว่าได้ชั่วโมงละกี่ลูก งานนี้พอได้ยิน..เลือดขึ้นหน้า แต่คำพูดมันออกมาทางปาก..ฉันไม่ใช่เครื่องจักรนะจ๊ะ หากหาใครทำทั้งหมดนี้ได้ ขอเรียนเชิญให้มา เพราะฉันไม่ไหวแล้ว ..เธอเลยหลบไปเพราะกลัวไม่มีคนแกะผลไม้...กรรมของแม่บุญ

แม่บุญนั่งแกะจนเกือบเที่ยงคืน ตื่นตีสี่มาแกะต่อ หลังจากนั้นก็ไปจัดดอกไม้ในงานอีก ตาก็คอยมองนาฬิกาเพราะต้องขึ้นรถไฟกลับไปทำงานที่ร้านอาหารให้ทัน เพราะเขามีจัดเลี้ยงงานใหญ่ ต้องเตรียมของว่าง สี่ร้อยชิ้น..เรื่องจริงจ้า ไม่ได้ใส่นม ใส่น้ำลายให้เหลือเชื่อ...

แม่บุญเผ่นจากงานแขก วิ่งไปขึ้นรถไฟเพื่อกลับบ้านใช้เวลา ช.ม.กว่า ๆ แล้วต่อรถไฟอีกขบวน จากนั้นเดินอีกสิบกว่านาที ถึงบ้าน..กระโดดเปลี่ยนเสื้อ กางเกง สามีจับใส่รถรีบเอาไปส่งที่ร้าน...หอบซี่โครงบาน เชฟ..เจ้าของร้าน และผู้ช่วย ยืนรอรับกันอีกแล้ว แต่คราวนี้หน้าตาไม่ดี เพราะแม่บุญสายไปครึ่ง ช.ม. หลังจากโดนคำพูด วาจาอันแหลมคมที่เชือดเฉือน แหม่..น่าเอาคำพูดไปแกะผลไม้เพราะมันคม อิ อิ ส่วนแม่บุญก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตาเตรียมของว่าง ทำหูทวนลมเหมือนตอนฟังสามีว่าเวลาไปเดินศูนย์การค้า ...

ภายในห้องจัดเลี้ยง ใกล้ครัว โต๊ะ เก้าอี้ ถูกเลื่อนออก อุปกรณ์ทำของว่างถูกนำมาเรียงเป็นตับ เช่น ถ้วยเล็กถ้วยน้อย ช้อน จานน่ารัก ๆ สำหรับสี่ร้อยที่ คิดดูว่า ต้องก้มทำที่ละอย่างกับเชฟ เราไม่ได้พูดกันเลย ต่างคนต่างทำ ต้องเร่งให้เสร็จทันเวลา..เขาถึงโกรธไง ของที่เตรียมมีสี่อย่าง ทำอย่างละร้อยที่

หลังจากนั้น เตรียมจานของหวานอีกเท่ากัน แต่ทำกับโอลิวี่ ขนมเค้กชิ้นเล็ก ถูกนำมาใส่จาน ใกล้ ๆ กันมีขนมอีกสองอย่าง แต่งด้วยน้ำตาลไอซิ่งให้ดูเหมือนเกล็ดหิมะ เสียบใบสะระแหน่เข้าไปอีกหน่อย แล้วมีผลไม้ลูกเล็ก ๆ มาใส่อีก ค่ำนั้นเขาปิดร้าน เพราะรับอีกก็ทำไม่ได้แล้ว

กว่าจะเสร็จทั้งหมด หลังแทบหักเพราะก้มตลอด กลับบ้านเดี้ยงไปเลยเพราะทำงานตั้งแต่เมื่อวานเช้า นอนนิดหน่อยแล้วก็ต่อด้วยงานเลี้ยง ฝรั่งเขาไม่จ้างคนมากมายมายืนยิ้มหรอกนะ เขาจ้างคนน้อยแต่คุณภาพต้องล้นแก้ว เพราะเขาจ่ายดีด้วยแหละ แฮะ แอะ ..ฝึกงานไม่ได้ตังค์จ้า ฟรี..ถือว่ามาเรียนเอาประสบการณ์ ความรู้ เสียดายเนาะ

เวลามีลูกค้าเยอะ ๆ เชฟจะทำแต่อาหารจานหลัก ทำซอสไว้ก่อน เพราะต้องเคี่ยวกันหลาย ช.ม. ผู้ช่วย ทำอาหารจานแรก โอลิวี่ ช่วยทำอาหารจานแรก และของหวาน ส่วนแม่บุญ.ช่วยทุกคน ใครเรียกต้องทำได้หมด แต่หนักใจเพราะบางครั้งไม่เข้าใจ เชฟต้องบอกสองครั้ง สามครั้ง ดู ๆ แกก็อดทนดีกับแม่บุญ เวลางานเยอะ เห็นหล่อ ๆ แบบนั้นนะ เข้มนะจะบอกให้ หน้าไม่ยิ้มเลย จนกว่างานจะเสร็จ แต่พอเสร็จแกจะพูดเล่น เรื่องสองแง่สามมุมทั้งนั้น เอ้า..นึกว่าจะเป็นพระเอกจนหยดสุดท้าย..ที่แท้ก็ทะลึ่งเหมือนกัน ผู้ชาย..

มีอยู่วัน ...แม่บุญทำปอเปี๊ยะสด... แม่บุญทำในงานจัดเลี้ยงแขกแล้วมันยังมีเหลือ ก่อนไปทำงานเลยเอาไปให้เชฟชิม วันต่อมาโอลิวี่บอกว่า วันนี้ขึ้นกระดานอาหารจานแรกใหม่ เชฟชอบที่เธอทำ ๆ อีกเยอะ ๆ นะ อ้าวเหรอ.. เชฟบอกว่า ลองให้โอลิวี่ห่อแล้วไม่ได้เรื่อง หั่นออกมาแตกหมด แต่แม่บุญทำออกมาผักเรียงสีสวยงาม หั่นแล้วก็ไม่แตก..ฝีมือจ้า.. ห่อมาเป็นร้อยแล้วมันจะแตกได้ไง เอ้า..อาหารไทยอีกอย่างที่เชฟทำในร้านให้แขกกิน..ปลื้ม..

สิ่งที่แม่บุญได้เรียนรู้คือ องค์ประกอบในการจัดจานอาหารให้สวยงามของอาหารฝรั่งเศส ไม่ได้ขึ้นอยู่กับปริมาณ แต่เขาเอาความสวยงามเข้าว่า โดยในจานอาหารจะต้องจัดแบบสูง ไม่กว้าง ลองสังเกตุดูเวลากินอาหารฝรั่งเศส ว่าเขาจัดยังไง ส่วนผัก เขาจะใช้ผักตามฤดูกาล เล่นสี เขียว เหลือง ส้ม แดง ส่วนซอสก็แล้วแต่ว่าจะทำกับอาหารประเภทไหน เรื่องต่าง ๆ เหล่านี้ บางครั้งเชฟเขาก็ไม่มีเวลามาสอน ต้องอาศัยดูด้วยตัวเอง

การทำอาหารในปัจจุบัน ไม่ได้ยึดว่าต้องเป็นฝรั่งเศส เป็นอิตาเลียน ฯลฯ เพราะอาหารบางจานก็ถูกดัดแปลงไปตามกระแสความนิยม ความต้องการของผู้บริโภค เกิดเป็นอาหารฟิวชั่น ที่เราได้ยินกันบ่อย ๆ แม่บุญโชคดีที่ได้เรียนรู้ ได้เห็นอาหารจานต่าง ๆ ที่เชฟทำออกมาหน้าตาดี สวยงาม เป็นส่วนหนึ่งที่แม่บุญนำมาดัดแปลงในการจัดเสริฟอาหารไทยให้ลูกค้า ซึ่งก็ได้รับกระแสตอบกลับอย่างดี จะเห็นว่าแม้แม่บุญจะทำแกงทั้งหม้อ แต่จะจัดใส่จานเพียงเล็กน้อย พอกินตามกำลังกระเพาะ และสวยงาม อันนี้เป็นเรื่องที่ต้องหัดสังเกตุ รู้จักดัดแปลง เรียกว่ามันออกมาจากหัวตัวเองนั่นแหละ ลองทำหลาย ๆ อย่างค่อย ๆ เรียนรู้ไปสำหรับผู้ที่อยากจะเป็นเชฟ แต่แม่บุญยังไม่กล้าเรียกตัวเองว่าเชฟ ..เพราะถือว่าที่เรียนมา ความรู้แค่หางอึ่ง มันต้องฝึกอีกนานจ้า แก่แล้วคงทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้หรอก ..รอไปเกิดใหม่นั่นแหละ

หลายวันผ่านไปไวเหมือนโกหก..อาจารย์...มาจากโรงเรียนโดยไม่มีการบอกล่วงหน้า มาก่อนเวลาเพื่อถามเชฟว่า แม่บุญ..มาฝึกงานเป็นอย่างไรบ้าง สร้างความโกลาหลให้หรือเปล่า เชฟ..ยิ้มแบบหล่อ ๆ พูดเบา ๆ ให้แม่บุญได้ยินเล็กน้อยว่า แม่บุญ..ทำได้ดีมากกว่าที่เชฟคิด เสียอย่างเดียวศัพท์ในครัว มันมีมากมายที่แม่บุญยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ เขาเห็นใจที่มีความตั้งใจมาก แต่ภาษา..เป็นอุปสรรคสำคัญ อยากบอกให้หลาย ๆ คนที่อยากมาเรียนทำอาหารฝรั่งเศส กับคนฝรั่งเศส หากไม่ได้เรียนรู้ภาษามาก่อน แม่บุญว่าคงม้วนเสื่อกลับบ้านตั้งแต่อาทิตย์แรก ยิ่งหากเชฟไม่ให้โอกาสก็ยิ่งหนัก
คิดเอาเองก็แล้วกัน

แม่บุญคงเล่าเรื่องการฝึกงานแต่ละวันไม่หมด เพราะมันเยอะเหลือเกิน มีบ้างที่ต้องทำซ้ำ ๆ กัน เพราะเขาเปลี่ยนเมนูเดือนละครั้งเท่านั้น แต่มันเป็นการย้ำทำ ให้เราเกิดความชำนาญในงานที่เรียนรู้ เช่น ปลา..ฝรั่งเขาไม่เสริฟทั้งก้าง ทั้งหัว ต้องเลาะก้างออกให้หมด ส่วนไก่..ก็ต้องเลาะกระดูก อันนี้เขาทำมาแล้ว เพียงแต่เล่าให้ฟังเฉย ๆ มิเชลบอกว่า เวลาไปซื้อส้มตำ ไก่ย่างกับแม่บุญ แกปวดใจ ที่แม่ค้าสับไก่แบบไม่ปราณีปราศรัย เวลาซื้อให้มิเชลทาน ต้องขอมาทั้งตัว ให้แกเลาะกระดูกเอง..อย่างนั้นแกจะยิ้มออก

ก่อนจบการฝึกงาน แม่บุญถามเชฟว่า อยากกินอาหารที่ฉันทำแล้วโรงเรียนเขาเลือกให้เป็นอาหารเลี้ยงแขกของโรงเรียน หรือเปล่า เชฟยิ้มกริ่ม โอลิวี่กับผู้ช่วยอีกคน ไชโย เอา ๆ ๆ ๆ เชฟถามว่าต้งการอะไรบ้างจะเตรียมไว้ให้ แม่บุญบอกว่า ...จะให้ดีต้องทำอย่างที่ฉันทำจริง ๆ ซี่โครงแกะไง แต่แพงนะฉันรู้ เชฟบอกว่า บาเป็นหยังดอก ฉันจัดการเอง ..เธอเตรียมเครื่องเครามาก็แล้วกัน

เย็นวันนั้น..ก่อนเวลาทำงาน แม่บุญเลยโชว์ฝีมือ ทำซี่โครงแกะ กับซอสผัดฉ่า เผ็ดปานกลาง งานนี้เล่นเอาจามกันทั้งครัวเพราะกลิ่นเครื่องแกง เชฟกับลูกลองพากันกินอย่างสำราญปาก กินไปซีสปากไป ปากแดงเพราะความเผ็ด ดื่มน้ำตามกันใหญ่ นี่ขนาดไม่เผ็ดนะ ผล...ซี่โครงแกะมากมาย กองอยู่ในจาน เจ้าของร้าน..ลงมาในครัวเพราะได้กลิ่นอาหารที่ไม่เคยรู้จัก แกลงมาถามว่าทำอะไรกัน หอมแบบจะจาม ตาก็มองไปที่กองกระดูก แกถามว่าวันนี้มีแขกสั่งซี่โครงแกะหรือ ฉันไม่เห็นรู้เรื่อง...เชฟ ขยิบตา ห้ามพูด แม่บุญเลยค่อย ๆ ย่องหนีไปหั่นผักต่อ พอไม่มีใครตอบ เจ้าของร้านแกเลยเดินหนีไปทำงานต่อ คงรู้แหละ ว่าเชฟกับพวกเราสุมหัวกันกินซี่โครงแกะราคาแพง นี่ถ้าแกรู้ว่าแม่บุญเป็นคนริเริ่มออกความคิดละก้อ .. ไม่อยากนึก...นอกจากจะไม่ได้ฝึกต่อแล้วอาจจะโดนล้างจานตอบแทนอีกเดือนค่าซี่โครง..อิ อิ

ลืมนินทาเจ้าของร้าน..เอาละสิแม่บุญ แฮะ แฮะ ขอนิดน่า..แกมีอะไรพิเศษนะ
แกชื่อ พอล.. รูปร่างไม่สูง ไม่ใหญ่ คล้าย ๆ มิเชลสามีแม่บุญนั่นแหละ แกชอบใส่เสื้อกับกางเกงสีตัดกันแบบ...สีเขียวแป๊ดกับสีส้ม สีม่วงกับสีเหลือง ดูแล้วพยายามนึกว่ามันคอลเลคชั่นใหม่ของ กุซซี หรือของเบเนตอง หว่า ? หรือเขาจ้างแกเป็นายแบบใหม่ ?? บางวันดูแล้วแอบอมยิ้มแกถามว่ายิ้มอะไร แม่บุญบอก ฉันดีใจที่ได้มาฝึกงานที่นี่ไง เออ..แล้วไป ดีมาก พี่สาวแม่บุญบอกว่า แม่บุญกระล่อน..เขาเรียก เอาตัวรอดเป็นยอดดีต่างหาก ส่วนสามีเรียก ลิงแก่..ชมกันทั้งนั้น..

แต่พอล...เป็นคนตรง รักษากฏระเบียบของการรักษาความสะอาดภายในร้านอย่างเคร่งครัดมาก เสื้อผ้าพวกเรา ผ้าเช็ดโต๊ะ ฯลฯ ถูกเปลี่ยน ซักทุกวัน แกจ้างบริษัทมารับเหมาซักเลย ภายในครัวสะอาดสุด ๆ เสร็จงานแม้แต่เชฟก็ช่วยกันทำความสะอาด ล้างทั้งครัว แต่ ..แกขี้เหนียวนะ อ้าว.ไม่งั้นจะรวยรึ ?

วันสุดท้ายที่ฝึกงาน ทุก ๆ คนมาจับมือแสดงความยินดี ที่แม่บุญรอดมือเชฟไปได้ เชฟ..และเจ้าของร้าน บอกว่า ที่นี่เปิดประตูรับเธอเสมอ หากเรียนจบมาทำงานได้เลย จะมาเมื่อไหร่ก็ได้ พวกเราไม่คิดว่าเธอจะทำได้ดีขนาดนี้ ให้ฝึกฝนไปเรื่อย ๆ อนาคตเธอจะไปได้ไกล ฟังแล้วแอบน้ำตาเล็ด เพราะความปลื้ม..งานนี้ถูกกอดฟรี..หลายคนซะด้วย ได้แอ้มเชฟ ก็งานนี้เอง

มีเพื่อนของแม่บุญชาวอาฟริกัน..อยากมาฝึกงานที่นี่ ก่อนที่แม่บุญจะจบการฝึกงาน เชฟถามว่า ..เขาทำงานเป็นยังไงบ้าง แม่บุญไม่กล้าพูดความจริง เลยเลี่ยงว่า ไม่รู้สิ ไม่ค่อยได้ทำด้วยกัน แต่.เชฟรู้ทัน แม่บุญเห็นใจที่เพื่อนต้องไปหาที่ฝึกที่อื่น เพราะที่ร้านนี้แขกเขามากมาย คนอาฟริกัน..บางส่วน ทำงานค่อนข้างช้า จนดูเหมือนอืดอาด เทียบกับคนเอเชีย..เช่น คนไทย อย่างแม่บุญ เชฟ..ถามแม่บุญว่า นักเรียนคนไทยแบบเธอมีอีกไหม ถ้ามี มาลงชื่อไว้ได้เลย ฉันยินดีรับหมดทุกคน..คิดเอาเองว่าหมายความว่ายังไง อิ อิ...

จบฝึกงานภาคแรกจ้า

Create Date : 05 มิถุนายน 2554

Last Update : 28 ธันวาคม 2556 0:07:39 น.

40 comments

Counter : 2062 Pageviews.

มาเจิมให้ตัวเอง เขียนยาวเป้นกิโลเมตร จะมีใครอ่านจบบ้างไหมเนี่ย ?? ลืมตัวเพราะความมันในอารมณ์...

โดย: Maeboon

วันที่: 5 มิถุนายน 2554 เวลา:11:01:37 น.

สุดยอดเลย คับ เป็นกิโล จิงๆ ฮ่าาา เป็นประสบการณ์ที่ดี ครับผมไม่มีโอกาสไป เเต่ได้อ่านก็พอจะเข้าใจ อยู๋บ้าง สู้ๆ นะค๊าฟฟ

โดย: อ่าาา (มองผ่านๆ

) วันที่: 5 มิถุนายน 2554 เวลา:11:23:22 น.

ขอปรบมือดังๆ ให้กับแม่บุญค่ะ แม่บุญเก่งมากๆ ค่ะ แม่บุญได้สร้างชื่อเสียงให้กับคนไทยให้เป็นที่รู้จักในสายตาคนเบลเยี่ยม ความสามารถความตั้งใจความอดทนและประสบการณ์ของแม่บุญทำให้แม่บุญทำงานเป็นที่พอใจเกินความคาดหมายของเชฟและทุกคนๆ ยินดีต้อนรับแม่บุญให้มาทำงานด้วยถ้าเรียนจบภูมิใจไปด้วยกับแม่บุญจริงๆ ค่ะ ปอเปี้ยสดของแม่บุญยังได้เป็นเมนูใหม่ของทางร้านอีกด้วย สิ่งที่แม่บุญแสดงให้ทุกคนทึ่งในการทำงานของแม่บุญแล้ว
แม่บุญยังได้ปูทางให้กับนักเรียนไทยรุ่นหลังด้วยนะคะ

พูดถึงเรื่องแกะสลักแตงโม ฝีมืออย่างแม่บุญต้องเรียกว่าฝีมือระดับชั้นครูบาอาจารย์ ทิพย์เคยเรียนแกะสลักกับอาจารย์ตอนมัธยมปลาย แกะสบู่ก่อน และแกะผลไม้ทีหลัง แกะสลักแตงโมต้องเซียนจริงๆ นะคะ ไม่ง่ายเลย ทึ่งความสามารถแม่บุญจริงๆ ค่ะ

มาตรฐานร้านอาหารที่เบลเยี่ยมเยี่ยมสมชื่อเลยนะคะ
ที่เขามีการรักษาความสะอาดอย่างเคร่งครัด คนไปรับประทานอาหารก็ปลอดภัย อยากให้มาตรฐานร้านอาหารเมืองไทยเป็นแบบนี้บ้างจังค่ะ

แม่บุญคงหายเหนื่อยแล้วนะคะ โหอ่านแล้วยังเหนื่อยแทนเลยค่ะ

โดย: ทิพย์ IP: 122.105.232.163 วันที่: 5 มิถุนายน 2554 เวลา:13:22:09 น.

แม่บุญคะ ฝากบอกเชฟว่าบุ๊งขอไปฝึกงานด้วยนะคะ อ่านดูแล้ว น่าสนุกปนเหนื่อย แต่ถ้าเราชอบทำ เหนื่อยแค่ไหนก็สู้ได้ จริงมั้ยคะ

โดย: Close To Heaven

วันที่: 5 มิถุนายน 2554 เวลา:13:47:18 น.

หวัดดีค่ะพี่ไก่ เดี๋ยวตุ๊กมาเก็บต้องห้องเรียนทำอาหาร น่าสนุกดีเหมือนกันนะคะ
ตุ๊กกำลังคิดอยู่ว่ากันยาปีนี้จะลงเรียนอะไรต่อดี
ทำอาหาร เลี้ยงเด็ก เย็บผ้า

โดย: kamaron

วันที่: 5 มิถุนายน 2554 เวลา:16:39:04 น.

อ่านจบค่ะ อ่านเพลินนึกภาพตามไปด้วย
งานเขียนนี่เป็นงานที่ต้องมีสมาธิ ถ้าไม่มีเขียนยังไงก็ไม่ไป
แต่ถ้าวันไหนเขียนออก ล่ะก็เขียนยาวเป็นกิโลเลย

แม่บุญวันไหนมีสมาธิมีเวลาเขียนเล่ายาวเป็นกิโลก็ไม่เป็นไรนะคะ
ชอบอ่านค่ะ....งานเชฟน่าสนุกนะคะ (สำหรับคนชอบทำอาหาร)
แต่ก็เป็นงานหนักไม่ใช่เล่นเหมือนกัน สมัยก่อนเพื่อนที่อยู่หอพักเดียวกัน
ก็เรียนทำอาหาร ตอนนั้นยังไม่ค้นพบตัวเองว่าชอบเหมือนกัน
เพื่อนมาเล่าให้ฟังว่าเรียนหนักมาก ทอดเฟรนช์ฟรายด์ยังต้องหั่น
ให้ได้ขนาดและเท่ากันทุกชิ้นเลย

ฝึกงานในครัวได้ทำหลายอย่างดีจังค่ะ ได้ประสพการณ์หลายอย่างดี
อ่านเรื่องรับงานแกะแตงโมแล้วโมโหแทน คนรับงานเค้าคงลดต้นทุนมั๊งคะ

แบบจ้างหลายคนกำไรหายแยะ เลยจ้างแม่บุญคนเดียว เหมาแกะทั้งงาน
แม่บุญซุปเปอร์วูแมนจริงๆ ต่อจากงานแกะสลักไปต่ออีกงานได้อีก
เสียดายจังเนาะ...งานที่สองนี่เป็นฝึกงาน งั้นคงรับทรัพย์หายเหนื่อย

ภูมิใจกับปอเปี๊ยะแม่บุญนะคะเชฟชอบขนาดเอามาเป็นเมนูในร้าน
เนาะแม่บุญคนไทยทำงานกับฝรั่งประทับใจกันทุกคน
อ่านแล้วปลื้มใจแทนเลยค่ะ เลยทำให้คนไทยคนอื่นมีโอกาสไปด้วย

โดย: narellan

วันที่: 5 มิถุนายน 2554 เวลา:20:35:56 น.

แม่บุญเจ้าเก่ายังมันส์เหมือนเดิม อ่านทีไรก็สนุกทีนั้นแล้วยังแฝงไปด้วยข้อคิดเล็กๆน้อยๆ ในการทำงานอีกด้วย เขียนยาวแค่ไหนก็อ่านเพลินค่ะ ชอบบบบบ

แต่ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ โหมขนาดนี้ยังไหวนี่เก่งจังค่ะ เที่ยงคืนตื่นตีสี่ เป็นยุ้ยคงแกะเป็นรูปอะไรไปก็ไม่รู้แล้ว

โดย: Yui (PrettyNovember

) วันที่: 5 มิถุนายน 2554 เวลา:22:21:09 น.

ต้องขอยกโป้ง ให้ สองข้างเลย อ่านทุกคำค่ะ มันส์ นึกภาพออกเลยค่ะ เพราะเคยไปช่วยเพื่อน ทำงานกับเชฟ
ฝรั่งนี่ ไม่ใช่ง่ายเลย หนัก ขอปรบมือให้ อีกสามรอบค่ะ

โดย: อัณศยา IP: 192.168.50.151, 182.53.148.210 วันที่: 5 มิถุนายน 2554 เวลา:23:03:30 น.

แม่บุญ..คงมีบุญจริง ๆ เพราะไม่นึกว่าจะมีคนสนใจอ่านมากแบบนี้ พูดแล้วปลื้มนะเนี่ย เล่าให้สามีฟัง แกบอกว่าจะขอเก็บค่านายหน้า..และค่าตัวเพราะเอาแกมาขายหลายงานแล้ว เออน่า..ถือว่าช่วยกันทำมาหากิน..ไทยเจริญ
กราบขอบพระคุณทุกท่านที่มาอุดหนุน มาอ่านเรื่องยาวเป็นกิโล อดทนอ่านกันจนจบ แม่บุญเปิดให้สามีดูแกยังตาเหลือก ต้องบอกว่าถ้าไม่รัก ไม่มาลุ้นอ่านกันจนจบคงได้

ถ้าแม่บุญเป็นนักร้องคงได้มาลัยพวงโต ห้อยใบละร้อย ละห้าร้อย..ฝันกลางวัน ..พุดเล่นค่ะ งานหน้ามาอ่านกันอีกนะคะ ต่อร้านที่สองค่ะ ร้านนี้มีทีเด้ดด้วยนะ ..เก็บไว้เล่าทีหน้าค่ะ

โดย: Maeboon

วันที่: 6 มิถุนายน 2554 เวลา:1:14:29 น.

มาแล้วววค่ะแม่บุญ ตามมาอ่านบันทึกฝึกงานในร้านอาหาร
มีการส่งคนมาจับเวลาแม่บุญแกะสลักด้วย
โหดๆๆๆ คนนะคะ มิช่หลินปิง ต้องมีการจับยามเฝ้าดู
ต้องบอกเค้าไป อย่าให้คนมาขู่เราได้

ดีใจแทนด้วยค่ะ เชฟชมใหญ่เลย
มีความตั้งใจ เรื่องภาษาค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป อีกไม่นานต้องคล่องแน่ๆ
แม่บุญขยันจัง แบบนี้รับรองว่าได้งานแน่นอนค่ะ

โดย: diamondsky

วันที่: 6 มิถุนายน 2554 เวลา:3:59:17 น.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่บุญ

โดย: panwat

วันที่: 6 มิถุนายน 2554 เวลา:7:42:48 น.

ยินดีค่ะแม่บุญเรียกชื่อได้ตามสบายเลยนะคะ และขออนุญาต add แม่บุญด้วยนะคะ
แม่บุญเขียนเรื่องราวได้สนุกน่าอ่านน่าติดตามมากค่ะ อ่านแล้วได้ความรู้ด้วยค่ะ แต่คิดว่าสนุกแบบเหนื่อย ๆ หน่อยเนอะ
วันนี้มาแบบสั้น ๆ ก่อนนะคะ ต้องรีบไปทำงานค่ะ สายแล้วววววว

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 6 มิถุนายน 2554 เวลา:8:12:41 น.

ตามมาเป็นลูกศิยษ์พี่บุญค่ะ ทำให้นึกถึงตอนเรียมมัธยมเลยกุ้งจะถูกครูเรียกใช้ตลอดถ้าโรงเรียนมีงานจะทำหนังสือของอนุญาติพ่อให้ไปพักที่บ้านครูเลย มีแถมวิชาอื่นๆ ที่เพื่อน ๆ ต้องเรียนเราก็ไม่ต้องรียนเพราะต้องทำงานแทน

ถ้าเป็นวิชาที่เราไม่ชอบก็จะดีใจ ฮิฮิ จบออกมาก็มีความรู้ติดตัวมาบ้างนิดหน่อยเลยต้องมารับใช้เจ้านายที่ทำงานต่อถ้าเปรียบก็ประมาณเป็นของพี่บุญค่ะ ที่บินได้ ว่ายน้ำได้ อยู่บนบกได้ แต่ไม่ได้เก่งสักเรื่อง... 5555 แต่ทำแล้วกุ้งก็มีความสูขดีชอบค่ะ

โดย: กุ้ง (kungviyada

) วันที่: 6 มิถุนายน 2554 เวลา:8:21:15 น.

ชอบอ่านงานเขียนของแม่บุญ ไม่รู้สึกว่ายาวเป็นกิโลเมตรเลยค่ะเพราะอ่านเพลิน โชคดีที่แม่บุญชอบเขียน ทิพย์เป็นคนชอบอ่านค่ะ ขอบคุณที่แบ่งปัประสบการณ์มาเขียนให้ได้อ่านค่ะ ได้เรียนรู้สิ่งๆ ดีมากมายเลยค่ะ ได้แง่คิดด้วยว่าถ้าเราโดนอย่างแม่บุญตัวเองจะทำอย่างไร จะอดทนได้เท่าแม่บุญมั้ย ตอนที่ไปแกะสลักผลไม้ที่งานแต่งงานแล้วมีการส่งคนมาจับเวลาแม่บุญว่าชั่วโมงนึงแกะสลักได้กี่ลูก โมโหแทนแม่บุญเลย คนนะไม่ใช่เครื่องจักร แล้วจะมาติดตามอ่านการฝึกงานภาค 2 ค่ะ

โดย: ทิพย์ IP: 122.105.239.101 วันที่: 6 มิถุนายน 2554 เวลา:8:29:03 น.

โดย: ถนนสายเดียว

วันที่: 6 มิถุนายน 2554 เวลา:10:35:24 น.

โห..อ่านแล้ว อึ้ง ทึ่ง เลยค่ะ...

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ..และขอบคุณที่ไปเยี่ยมที่บล๊อกด้วยค่ะ

อ่านแล้วต้องยกนิ้วให้เลยในความสามารถ

ที่แกะสลักแตงโมกับจัดดอกไม้ทั้งงาน..สุดๆเลยค่ะ

แล้วก็แอบขำเจ้าของร้าน ที่เค้าใส่ชุดสีตัดกันฉูดฉาด

อิอิ.....อย่างนี้คงไม่ใช่ เบเตต๊องและสงสัยเป็น บูดาเบส

ไม่รุ้แม่บุญรู้จักไหม บูดาเบส กลุ่มนักร้องคนไทยแต่งตัว

สีจัดๆน่ะค่ะ...

วันหลังขออนุญาติแวะมาเยี่ยมอีกนะคะ ชอบค่ะคนที่มี

ฝีมือทำอาหารจนคนต่างชาติชอบอย่างแม่บุญเนี่ยะค่ะ

ป.ล.แก้วมีแฟนคนญี่ปุ่น ถ้าวันไหนทำอาหาร แฟนจะร้อง

เลยค่ะว่า อย่าทำนะ อย่าทำ...ขอร้อง ..ซื้อเค้าเหอะ

แหะๆส่งสัยจะทำอร่อยซะจนเค้าไม่อยากทานน่ะค่ะ

โดย: แก้วศกุลตลา

วันที่: 6 มิถุนายน 2554 เวลา:11:27:46 น.

อ่านแล้วก็ทั้งน่าจะเหนื่อยและสนุกนะคะนี่แม่บุญ

อิจฉาจังค่ะ แม่บุญได้ไปปฏิบัิติที่วัดอัมพวันด้วย เราเองก็หวังว่าวันหนึ่งจะได้ไปหละค่ะ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 6 มิถุนายน 2554 เวลา:11:56:51 น.

พี่บุญไปหากุ้งหลังไมค์หน่อยน่ะค่ะ

โดย: กุ้ง (kungviyada

) วันที่: 6 มิถุนายน 2554 เวลา:14:57:16 น.

แม่บุญเขียนเพลิน ป้ากุ๊กก็อ่านเพลินด้วยความมันส์มากมาย
แบบนี้ต้องเรียกว่าเก่งรอบตัวค่ะ
เป็นการฝากฝีมือและสร้างชื่อเสียงในต่างแดนที่น่าชื่นชมจริงๆ
สุดยอดค่ะ

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 6 มิถุนายน 2554 เวลา:17:06:23 น.

ติดไว้ก่อนนะครับ เรื่องยาวมาก
ยังอ่านไม่จบเลย แต่ดูแล้วไม่ใช่ง่ายๆเลยนะครับ
ชื่นชมในความพยายามและทรหด อนทนมากครับ

โดย: multiple

วันที่: 6 มิถุนายน 2554 เวลา:19:42:32 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ เชิญชิมขนมได้ตลอดเลยนะคะ อ่านประสบการณ์แม่บุญแล้วอยากมีโอกาสได้ทำแบบนั้นบ้างจังค่ะ

โดย: Close To Heaven

วันที่: 6 มิถุนายน 2554 เวลา:21:35:21 น.

เข้ามาอ่าน ๆ ไปได้ครึ่งพรุ่งนี้จะมาอ่านต่อนะจ๊ะพี่ไก่จ๋า แหม ยาวมั๊ก ๆ เลย

โดย: We Are FroM BeLGiUM

วันที่: 7 มิถุนายน 2554 เวลา:2:06:35 น.

มาแล้วค่าแม่บุญ มาอ่านเรืองแม่บุญฝึกงาน ประสบการณ์แบบนี้ กว่าจะได้มาต้องแลกกับเวลา แม่บุญเก่งจังค่ะ ได้ประสบการณ์แล้วก็ยังได้เอามาประยุกต์ใช ตกแต่งอาหารกับอาหารไทยด้วยยย

แวะมาสั้นๆ คิดถึงนะคะ

โดย: แม่บ้านครอว์ฟอร์ด

วันที่: 7 มิถุนายน 2554 เวลา:2:35:23 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ

โดย: ทิพย์ (Siriporn&Flemming

) วันที่: 7 มิถุนายน 2554 เวลา:3:39:42 น.

ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่เข้ามาอ่านตอนหลัง ๆ แม่บุญจะตอบรวม ๆ เลยทีเดียวนะคะ ประสบการณ์ที่ได้รับมันมีค่ามากมายกับตัวเอง ในการนำมาใช้กับงานอื่น ๆ ด้วย เช่นเรื่องการจัดการเรื่องเวลา ๆ มีแขกเยอะ ๆ ต้องทำอะไรก่อน อะไรทีหลัง จะทำอย่างไรให้อาหารออกมาทันเวลาให้แขกกิน และยังร้อนอยู่ รวมถึงการทำงานร่วมกับคนอื่น เพราะแต่ละคนมีบุคคลิกไม่เหมือนกัน เราต้องปรับเข้าหาเขาค่ะ ให้เกียรติกันว่าเขามาก่อน ความนอบน้อมถ่อมตน เป็นเรื่องที่สามารถนำไปใช้ได้ทุก ๆ ที่ แต่ไม่ใช่ยอมทุกเรื่องนะคะ แล้วแต่สถานการณืด้วย

ส่วนใครสนใจอยากมาฝึกงานที่นี่ แม่บุญยินดีติดต่อให้นะคะ ติดต่อมาหลังไมล์ได้เลยค่ะ ตอนนี้เชฟรูปหล่อ..ลากออกไปเปิดร้านของตัวเองที่เมืองใกล้ ๆ ผู้ช่วยขึ้นมาเป็นเชฟแทน ส่วนโอลิวี่ ก็ออกไปอยู่ที่อื่น นานแล้วที่ไม่ได้แวะไปสวัสดี แต่เจ้าของร้านยังเป็น พอล..คนเดิม ใส่เสื้อผ้าสีตัดกันเหมือนเดิมค่ะ

โดย: Maeboon

วันที่: 7 มิถุนายน 2554 เวลา:10:31:30 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ
เมื่อวานพยายามจะเข้าบ้านแม่บุญแต่ไม่สำเร็จค่ะ เน็ตมันเดี้ยงพอดีเลยค่ะ วันนี้เลยมาใหม่ค่ะ ว่าจะแวะมาทานข้าวกับแม่บุญด้วย แต่ไม่ทันซะแล้ว เลยต้องกลับไปทานข้าวที่แม่บุญเอาไปฝากแทนค่ะ อิอิ (งกเนอะ เค้าเอาไปฝากแล้วยังจะตามมากินที่บ้านเค้าอีก)

อ่านเพลินเลยค่ะแม่บุญ ฝึกงานแบบนี้น่าสนุกจังเลยค่ะแม่บุญ อ่านจบด้วยคะ

ปล.ขอบคุณสำหรับอาหารที่เอาไปฝากค่ะแม่บุญ แล้วก็น้องนัท-น้องนนท์ เป็นฝาแฝดกันค่ะ

โดย: phunsud

วันที่: 7 มิถุนายน 2554 เวลา:11:51:25 น.

ปล.2 เอาองุ่นเปรี้ยวมาฝากแม่บุญด้วยค่ะ

โดย: phunsud

วันที่: 7 มิถุนายน 2554 เวลา:11:52:49 น.

ดีจังเลยค่ะ แม่บุญ ได้รับคำชมมากมายแล้วยังสร้างความประทับใจฝากไว้เผื่อเด็กไทยรุ่นหลังด้วย

แต่สงสัย ฝีมือแกะสลักขนาดแม่บุญคงหายากค่ะ

วันนี้แม้วมาชวนไปเดินเล่น เมืองเล็กๆในสวิสค่ะ

โดย: Panino

วันที่: 8 มิถุนายน 2554 เวลา:10:34:56 น.

อ่านเลยเพลินดีคะพี่ไก่ (กลับมาอ่านอีกรอบ แหะ ๆ รอบแรกอ่านไม่จบ) งานครัวนี่หนักเหมือนกันเนอะ

โดย: We Are FroM BeLGiUM

วันที่: 8 มิถุนายน 2554 เวลา:17:55:44 น.

มาแล้วๆๆๆแม่บุญคะ มาช้าอย่างอนนะ
มาหลายรอบจนนึกไปเองว่าเม้นท์แล้ว
แต่ความจริงยังค่ะอิอิ

อ่านประสบการณ์แล้วจุใจมากๆค่ะ
แม่บุญพลังเยอะจริงๆ ทำโน่นทำนี่ ทำนั่น เยอะแยะไปหมดเลย
แต่ได้ประสบการณ์ดีๆทั้งนันเลยนะคะ

อยากทำมั่ง แต่ไม่รู้ทำได้ป่าว

โดย: AdrenalineRush

วันที่: 8 มิถุนายน 2554 เวลา:22:31:37 น.

ก้อยไปคลอดลูกมาค่ะ เลยไม่ค่อยทันสถานการณ์นัก แต่แวะมาแล้วน่ะค่ะ

โดย: koijai (บันทึก....ไซเบอร์

) วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:0:52:00 น.

สุดยอดเลยค่ะแม่บุญ เก่งจังค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ จุ๊ฟ จุ๊ฟ

โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้

วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:1:14:07 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ แวะมาทักทาย
แอบมาดูเผื่อแม่บุญพาไปเที่ยวไหนอีก

วันนี้มีบล็อกใหม่มาฝาก ชวนไปเดินเที่ยวในเมืองด้วยกัน

ปล. เอาดอก Hydrangea ที่บ้านมาให้ชม
ตอนนี้ออกเป็นสีชมพู สดใสมากๆ

โดย: diamondsky

วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:16:32:41 น.

มาแล้วค่ะแม่บุญ อ่านกี่รอบ ๆ ก็ไม่เบื่อ รอติดตามอ่านร้านต่อไปนะคะอย่าให้รอนาน เดี๋ยวมีงอลลลลล ล้อเล่นจ้า...

เมื่อกี้เข้าไปแอบดูงานแกะสลักมาแล้วค่ะ แม่บุญฝีมือมาก ๆ เลยค่ะสวยทุกแบบเลยค่ะ เห็นแล้วปลื้มแทนคนไทย

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:10:49:50 น.

ปลื้มใจจนไม่อยากกินข้าว ที่เห็นคุณโอ เข้ามาแอบ ๆ ดูว่าจะมีอะไรใหม่ ๆ รอไม่นานค่ะ กำลังปั่น..เพราะตอนสองนี่มีอะไรเด็ด ๆ ที่คนดังระดับประเทศ มาชิมฝีมือแม่บุญ พร้อมกับเข้ามาถึงในครัว..เพื่อขอจับมือ..อ้าว..ลุ้นกันแล้วละสิ..เก็บเป็นความลับไว้ก่อนเนาะ รออ่านนะคะ

โดย: Maeboon

วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:14:59:42 น.

แวะมาทักทายแม่บุญค่ะ
ขอบคุณมากๆ ที่มาเดินเที่ยวในเมืองด้วยกัน

เสาร์ อาทิตย์นี้เอิงไม่อยู่บ้านนะคะ อาจไม่ได้เข้ามาทักทายเลย
ว่าแล้วก็ขอเอาเจลาโต้อิตาเลี่ยนมาฝาก สุขสันต์วันหยุดสุดสัปดาห์ค่ะ

โดย: diamondsky

วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:15:06:04 น.

เอาเค็กมาให้ว่าที่เชฟชิมหน่อยค่ะ อิอิ

โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้

วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:15:49:33 น.

คงจะว่าที่...เชฟ.ไปอีกนานนนนน แต่ขอกินก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลังเนาะ

โดย: Maeboon

วันที่: 13 มิถุนายน 2554 เวลา:1:33:57 น.

วันนี้นั่งอ่านเพลิน เกือบลืมดูเวลาเลยค่ะ จนเจ้านางน้อยเอาหมวกปาตี้มาใส่บนหัว และพยายามเป่าแตรกระดาษ เสียงไม่ออก แต่มีเสียงคนเป่าทำเอาเอง พรุ่งนี้น้องมาตามอ่านต่อนะจ๊ะ เรื่องราวเข้มข้น แตอ่านแล้วเพลินลืมเวลาเลยค่ะ

โดย: ณี IP: 80.60.189.81 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2554 เวลา:18:42:58 น.

อดกลั้นหัวเราะไม่ไหวกับประโยคนี้ค่ะ
"แกปวดใจ ที่แม่ค้าสับไก่แบบไม่ปราณีปราศรัย"
ไก่ย่างไทยน่าสงสารจริงๆ...

โดย: ตุ๊ก IP: 81.247.139.130 วันที่: 13 ธันวาคม 2554 เวลา:3:36:46 น.