Bloggang.com : Maeboon : งานจัดเลี้ยงอาหารไทย..ให้ฝรั่งชิม

งานจัดเลี้ยงอาหารไทย..ให้ฝรั่งชิม

เมื่อคราวที่ทำอาหารไทยและอาหารฝรั่ง จัดงานเลี้ยง

มาเปลี่ยนบรรยากาศหลังจากฝึกงานมานาน คราวนี้มาออกภาคสนามดูบ้าง จริง ๆ แล้วทำอาหารไทยเลี้ยงแขกมาตั้งแต่ปีที่สองที่มาอยู่ ตอนเริ่มทำ มาจากการที่มิเชลต้องไปพบปะลูกค้าตามบริษัทต่าง ๆ ใคร ๆ ที่รู้ว่าแต่งงานกับคนไทยก็มักจะถามว่า เมียทำอาหารไทยเป็นไหม อร่อยไหม อยากชิม แรก ๆ แกก็เชิญแขกมาเป็นหนูทดลองยาให้แม่บุญ เชิญมาทีละสองสามคน แล้วเพิ่มปริมาณจนถึงสิบกว่าคน คราวนี้เป้นเรื่อง เพิ่งเรียนมาได้ไม่นานก้ถูกลองของเสียแล้ว

อาหารไทยที่ทำแรก ๆ หนักมือไปหน่อย คิดว่าฝรั่งคงกินได้ ทำแกงเขียวหวานก็ใส่เครื่องแกงเสียเต็มที่ อันว่าเนื้อผัดกะเพรา เต็มที่เช่นกัน ดีแต่ว่าแม่บุญมักจะมีผัดผัก หรือทอดมันกุ้ง ทอดมันปลา มาเคียงอยู่ด้วย ของพวกนี้ฝรั่งฟาดเรียบ แต่แกงเผ็ด ผัดเผ็ด แม่บุญต้องมานั่งกินเองอีกหลายวัน เพราะความเผ็ดนั่นเอง

มิเชลพูดถูกว่า ฝรั่งไม่ได้กินข้าวเป็นหลัก แต่เขากินกับเป็นหลัก ข้าวที่ตักให้แต่ละครั้งจึงต้องลดปริมาณลงครึ่งต่อครึ่ง อันนี้ยกเว้นเสียนิดหน่อยว่า คนหนุ่ม ๆ สาว ๆ ที่เขาท่องเที่ยวมามาก พวกนี้จะเคยลองกินอาหารมามากมาย ฉะนั้นจึงกินข้าวได้อย่างกับกินมันฝรั่ง หุงเผื่อไว้ได้เลย

เวลาแม่บุญรับทำงานจัดเลี้ยง จะดูความเป็นไปได้ว่าสามารถทำกันเองสองคนตายายได้หรือเปล่า การหาผู้ช่วย คือการหาเหาใส่หัว ตัวโตด้วยนะ เพราะหากเป็นฝรั่ง..ไม่มีพื้นฐานเรื่องอาหารไทย ต้องอธิบายทั้งหมด...ทำเองเร็วกว่า ไม่ต้องมานั่งทำใหม่ เพราะหั่นผักตามใจฉัน เช่น มะเขือเปราะ ลูกเล็ก ลูกใหญ่ เพราะอุณหภูมิในการทำให้สุกมันไม่เท่ากัน หั่นเล็กสุกเร็ว แต่เปื่อยก่อน หั่นใหญ่ สุกครึ่งเดียว อย่างนี้เป็นต้น

ส่่วนลูกมือคนไทย...สามี.ไม่ยินยอม บ้านอยู่ไกล มาช่วยได้แต่ขอค่าแรงเพิ่ม บ้านไกลต้องให้มิเชลไปรับส่ง แล้วก็ต้องรีบกลับไปดูลูก ทำกับข้าวให้สามี ..มีอยู่งาน ทำแก้วแชมเปญแขกทั้งถาดแตกตั้งแต่เสริฟครั้งแรก โอ้ย..จะเป็นลม..เพราะฉะนั้นทำเองได้ดีที่สุด

ข้าวของเครื่องใช้ในการทำจัดเลี้ยง แรก ๆ เรามีของเพียงไม่กี่อย่าง อาศัยมีกระะทะ มีหม้อใบใหญ่ หม้อหุงข้าว และเครื่องปรุงต่าง ๆ ถึงเวลาก็ยกไปบ้านลูกค้าได้เลย เราเตรียมของกันที่บ้าน เตรียมเสร็จเอาใส่กล่องพลาสติก ใส่กล่องเก็บความเย็น ใส่น้ำแข็งที่เป็นแท่งพลาสติคใส่น้ำแช่จนแข็งตัว ยัดใส่ข้างในเพื่อรักษาอุณหภูมิเวลาขนส่ง พอไปถึงบ้านลูกค้าก็ลงมือ งานใครงานมัน เช่น

หากเป็นอาหารฝรั่งเศส มิเชลจะเป็นพ่อครัวใหญ่ คิดทุกอย่าง คำนวณปริมาณเนื้อสัตว์ ผัก ต่าง ๆ ให้พอดี บางครั้งแม่บุญจะรับทำอาหารกินเล่นครึ่งหนึ่ง และอาหารจานแรก ส่วนอาหารจานหลักและของหวาน มิเชลจะเป็นคนทำ เพราะแกเรียนทำขนมมาด้วย พูดอย่างนี้ไม่ใช่ว่าเราเก่งนะคะ ไม่ใช่เชฟใหญ่โต เพียงแต่เราทำอาหารที่ถูกปาก ถูกใจลูกค้าเท่านั้นเอง ส่วนจานชาม เรามีเป็นชุด ตั้งแต่ของกินเล่น เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีจานเล็ก ๆ น่ารัก ๆ เสริฟ ชามซุป จานอาหารจานแรก จานหลัก ช้อน ซ่อม ช้อนสำหรับของหวาน ทั้งหมดนี้เข้ามาแทนที่เครื่องไม้เครื่องมือการทำไม้ของมิเชลทั้งหมด ในโรงรถตอนนี้มีแต่อุปกรณ์ทำมาหากิน เครื่องอุ่นอาหาร สำหรับเสริฟแบบบุปเฟ่ ที่ทอดอาหารกินเล่นขนาดใหญ่ เวลามีงานช้าง เช่น งานวันคริสมาส อันนี้เราต้องเช่าเครื่องอบจานอันใหญ่ ไปไว้อบจานให้ร้อนตลอดเวลาด้วย นี่เองเราถึงต้องใช้รถตู้ แทนรถเก๋ง เพราะต้องขนอุปกรณ์พวกนี้ไปบ้านลูกค้าจ้า

ที่ถอยมาอีกอัน ๆ นี้แม้จะแพงสุด ๆ แต่ก็ใช้ได้อย่างคุ้มค่าคือ เครื่องดูดสูญญากาศ ที่เวลาเราซื้อพวกของสด เนื้อสัตว์ต่าง ๆ เราจะใช้ถุงพิเศษ ใส่ของพวกนี้แล้วเอาเข้าเครื่องดูดอากาศออก เพื่อรักษาคุณภาพของอาหาร ไม่ให้เชื้อโรคที่ปนมาในอากาศทำงาน อีกทั้งยังเก็บในตู้เย็นที่ตั้งอุณหภูมิไว้เย็นกว่าปกติ จนเกือบศูนย์ เพื่อไม่ให้เชื้อแบตทีเรียทำงาน จึงสามารถถนอมและยืดอายุของเนื้อสัตว์ได้นานขึ้น

เวลาทำก็จะมีป้ายเขียนบอกวันที่ซื้อไว้ด้วยจ้า จะได้รู้วันหมดอายุ ที่ดีอีกอย่างคือ เวลาขนส่ง ไม่เปลืองที่เหมือนตอนใส่กล่องพลาสติค ลูกค้าเห็นเขาก็เชื่อมั่นในเรื่องความสะอาดซึ่งสำคัญมาก ทุกอย่างนี้มาจากการเรียนทั้งที่โรงเรียน และจากการฝึกงาน ที่ได้รู้ได้เห้นอุปกรณ์ต่าง ๆ มากมาย เวลาเขาจัดงานแสดงสินค้าพวกนี้ เราก็จะไปดูกันเสมอ แต่ไม่ได้ซื้อทุกอย่างหรอก เพราะแพงเหลือเกิน

ส่วนอาหารไทย..แม่บุญจ้า เป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด อย่างที่เล่าให้ฟังแล้วว่า เคยทำคนเดียวได้มากที่สุดคือ 75 คน อันนี้เป็นบุปเฟ่แบบไทย แต่หากต้องการให้เสริฟ จะไม่เกิน 30 คน เพราะเราทำกันสองคนเท่านั้น

ก่อนจะไปทำจริง เรามักจะขอไปดูสถานที่ก่อนเสมอหากเป็นไปได้ เพราะปีแรกที่ทำเจอเหตุการณ์ไม่คาดคิดอยู่เสมอ เช่น ลุกค้าใช้เตาไฟฟ้า กำลังไฟไม่แรงพอที่จะทำผัดแบบไทยที่ต้องใช้ไฟแรง ผัดเร็ว ๆ และในการทำแกงต่าง ๆ ทำน้อย ๆ ไม่เป็นไร หากทำให้คนเยอะ ๆ ถ้าไฟมีปัญหาก็จบกัน ครั้งหนึ่งแม่บุญเตรียมกระทะใบโตไป แต่พอไปถึงบ้านลูกค้า กระทะใช้ไม่ได้ เพราะเขาใช้เตาแบบอินดักชั่น

บางทีไปถึงบ้านลูกค้า เขาไม่เก็บของอะไรออกจากครัวเลย มีอะไรแกะกะเต็มไปหมดทำให้ทำงานไม่สะดวก เราต้องขอร้องให้พวกเขาจัดเตรียมพื้นที่ไว้ให้ได้กว้างมากที่สุดเท่าที่ขนาดของห้องครัวจะสามารถทำได้ เพราะบางครั้งต้องขนโต๊ะไปกางในการทำงาน เนื่องจากบ้านลูกค้าไม่มีอะไรเลย ก่อนทำงานต้องคุยกันให้ละเอียดว่าเขา และ เราต้องการยังไง จากนั้นก็ส่งจดหมายยืนยัน นั่งยัน ว่าตกลงตามที่ว่ามาทั้งหมดหรือไม่ ก่อนที่จะลงมือทำ เพื่อป้องกันปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นในภายหลัง เช่น ไม่ได้พุดอย่างนั้น ไม่ได้บอกอย่างนี้ ทุกอย่างแม่บุญจะปริ้นออกมาตั้งแต่เริ่มต้น จนแก้ไขเสร็จ เก็บใส่ไฟล์ไว้ ลุกค้าที่เคยจัดไปแล้ว หากจะจัดใหม่เรามีไฟล์เก่าให้ดูว่าทำอะไรไปแล้วบ้าง อันไหนชอบ ไม่ชอบ เพื่อจะได้ไม่ทำอะไรซ้ำ ๆ กัน นอกจากลูกค้าจะต้องการทำอย่างเดิม อันนี้ต้องตามใจเขาจ้า เรื่องนี้แม่บุญเอางานเดิมตอนทำงานโรงแรม มาประยุกต์ใช้ ซึ่งทำให้ลูกค้าประทับใจ เพราะเขาไม่ต้องมานั่งอธิบายใหม่กับเราทั้งหมด

จะเห็นว่างานของแม่บุญ แตกต่างจากการทำร้านอาหาร ๆ ลูกค้ามากินแล้วก็ไป ติดใจก็กลับมากินใหม่ ไม่ชอบก็หายไปเลย ข้อดีคืออยู่กับที่ ไม่ต้องขนเป็นบ้าหอบฟางเหมือนเรา แต่ลุกค้าที่มีกะตังค์ มีบ้านสวย ๆ มีห้องครัวราคาแพง เขาจะอยากโชว์ อีกทั้งสามารถดื่มได้ตามต้องการเพราะไม่ต้องขับรถไปที่ร้าน ตั้งแต่รับทำจัดเลี้ยงตามบ้านมา เราสองคนเจอห้องครัวตั้งแต่ทันสมัย แพงสุด ๆ จนถึงห้องครัวแบบเก่าสุด ๆ เหมือนกัน อุปกรณ์ในครัวอีก พบมาตั้งแต่แบบแพง ๆ ยัน ธรรมดาเหมือนบ้านแม่บุญ เจอมาหมดแล้วจ้า ที่ชอบมาก ๆ คือ ได้คุยกับแขก ๆ เขาชอบนะ บางทีคุยถูกคอ นั่งดื่มกันต่อยันเช้าหลังเสร็จงานก็มี
ส่วนการทำประวัติลูกค้า แม่บุญเอามาประยุกต์เอง มิเชลชอบระบบนี้มาก

เรามีลูกค้าประจำอยู่ครอบครัวหนึ่ง ทำอาหารฝรั่งเศสเลี้ยงในวันคริสมาสทุกปี ๆ นี้จะเป็นปีที่หก ที่เขาให้เราจัดการเรื่องอาหารให้ สามครั้งแล้วที่เขาให้ทำอาหารไทย ซึ่งก็ไม่ได้น้อยหน้าอาหารฝรั่งเศสแต่อย่างใด ครอบครัวนี้กินเก่งมาก เขาเลี้ยงกันสามวันติด ๆ กัน แม่บญจัดแต่วันเลี้ยงใหญ่ อีกสองวันเขาให้ใครทำไม่รู้เหมือนกัน เริ่มกินบ่ายโมง เสร็จเที่ยงคืน ของหวานคือตอนตีหนึ่ง บางครั้งเราอยู่กันจนตีสี่ ตีห้ากลับถึงบ้าน เจียวไข่กินคนละจานแล้วก็นอนตื่นเที่ยงก็มี ปีที่ผ่านมาคุณยาย เจ้าของบ้านเสียชีวิตเพราะโรคมะเร็ง ส่วนคุณหมอลูกเขยเสียชีวิตก่อนหน้านั้นหนึ่งปี เพราะหัวใจวายเนื่องจากปั่นจักรยานแล้วหัวใจหยุดเต้นกระทันหัน ...ชีวิต..ช่างสั้นจริง ๆ

ตกลงจากทั้งหมด 26 คน เราจึงเหลือลูกค้าเพียง 24 คน สำหรับครอบครัวนี้ เขาเชิญเราสองคนไปในงานศพด้วยเนื่องจากทำอาหารจนรู้จักกันเป็นอย่างดี เจ้าของบ้านบอกว่า จะไม่เปลี่ยนไปหาคนอื่นแล้วจ้า ก่อนหน้าที่เขาจะรู้จักเราสองคน เคยจ้างร้านไปทำ แต่ไม่ถูกใจ แถมราคาแพงสุด ๆ เพราะคิดค่าตัวเชฟด้วย ..กับเรา ราคากันเอง แถมล้างทุกอย่างสะอาดราวกับไม่ได้ทำอะไรในครัว ??

อีกครอบครัวเป็นชาวสวีเดินที่ย้ายมาอยู่ที่เบลเยียม จัดงานปีละหลายครั้ง ๆ หลังสุดเป็นงานวันเกิดครบรอบ 90 ปี ของคุณแม่เจ้าของบ้าน ครอบครัวนี้ชอบกินอาหารไทยรสจัด แขกที่รับเชิญมาก็กินไม่ยั้งเหมือนกัน จบงานแขกโทรมาขอบคุณทุกครั้ง ที่ทำให้พวกเขาได้กินอาหารอร่อยอย่างมีความสุขกับครอบครัว ๆ นี้จัดมาแล้วเกือบสิบครั้งจ้า

ครอบครัวของคนที่มีฐานะเหล่านี้ แขกที่เชิญมามักไม่ธรรมดาเช่นกัน ลูกค้าของมิเชลที่กลายเป็นเพื่อนกันบอกมิเชลให้ไปทำอาหารในงานแต่งงานที่บ้านให้ งานนี้เชิญเฉพาะเพื่อนสนิทและญาติไม่กี่คน แต่สามคนในแขกที่เชิญมาเป็นเชฟระดับดาวมิเชอลา ระดับสองดาวหนึ่งคน หนึ่งดาวหนึ่งคน และกำลังจะไต่กะไดคว้าดาวอีกหนึ่งคน งานนี้แม่บุญกับมิเชลร้องจ๊าก เพราะเขาไม่บอกเราก่อน จนเราตกลงเรียบร้อยแล้ว

แม่บุญร้องเสียงหลง ไม่เอา..ไม่ทำ เดี๋ยวเขารู้ว่าฝีมือเรากระจอกแค่ไหน อาจหาญมาทำอาหารให้เชฟใหญ่กิน งานนี้เพื่อนของมิเชลทั้งขู่ ทั้งหลอกล่อ ว่าเขามาแบบธรรมดา ไม่ได้มาจับผิด ทำเถิดนะแม่บุญ เธอทำอาหารไทยดีจะตาย แล้วแม่บุญและมิเชลก็จำต้องตกลง ด้วยความกังวล จนนอนไม่หลับ ในวันงานเราทำอย่างตั้งอกตั้งใจที่สุด ผลปรากฏว่า งานนี้เชฟถามแม่บุญว่า อยากไปฝึกงานที่ร้านไหม ? จะได้แลกเปลี่ยนความรู้เรื่องอาหารไทย กับอาหารฝรั่งเศสกัน โอ้..ลั่นลา ใครจะคิดว่าจะมีโอกาสขนาดนี้

มิเชลฟังแล้วแทบไม่เชื่อหู แม่บุญเองก็เช่นกัน แต่...ร้านของเชฟอิริค มาร์ตาร์ เชฟหนึ่งดาวมิเชอลา อยู่ไกลเกือบถึงลักแซมเบอร์ก แม่บุญไม่มีปัญญาขับรถไปกลับหรอกจ้า แต่เราสองคนได้มีดโอกาสไปกินอาหารที่ร้านของเชฟ ๆ เชิญแม่บุญเข้าไปในครัว สาธิตการแกะสลักผัก ผลไม้ ให้ลุกน้องในครัวดู ทุก ๆ คนประทับใจกับการแกะสลักแบบไทยมาก แม่บุญมีลายเซ็นต์ของเชฟเหล่านี้เป็นคอเลคชั่นส่วนตัวด้วยนะ ด้วยความปลื้มสุด ๆ

อีกครั้งกับการทำงานกับเชฟสองดาว ครั้งหนึ่งในชีวิตอีกเช่นกัน ที่แม่บุญทำอาหารไทยเลี้ยงในงานวันเกิดของคุณหมอ ที่เสียชีวิตนั่นแหละ อย่างที่บอกเพื่อคุณหมอไม่ธรรมดาเช่นกัน แกเชิญเพื่อนที่เป็นเชฟมากินข้าวด้วย แถมเชฟยังรับจัดจานชาม ช้อน แก้วไวน์มาจากร้าน ถึงเวลาเสริฟ เชฟเข้ามาถามว่า อาหารมีอะไรบ้าง เธอจัดยังไง เสริฟยังไง งานนี้เป็นครั้งแรกที่เราสองคนทำงานเร็วที่สุดในการเสริฟแขก สามสิบคน เพราะเชฟมาช่วยจัดการ

อิ อิ แกเล่นชิม กุ้งห่มผ้าที่มิเชลพึ่งทอดเสร็จใหม่ ๆ มิเชลตาเหลือก เพราะเรานับตามจำนวนแขก มีเหลือเผื่อไว้นิดหน่อยเท่านั้น ดีที่เชฟกินไปแค่สองตัว ไม่งั้นแม่บุญขายหน้าแขกแน่ ๆ ว่าเตรียมอาหารไม่พอ ...ปลื้มนะเนี่ย ทำเสร็จ เรานั่งดื่มแชมเปญกัน เชฟบอกว่าจะหาดอกาสชวนเพื่อน ๆ ทำอาหารไทยกินกัน งานนี้แน่นอน ต้องชวนแม่บุญไปสาธิตอยู่แล้ว ..ดีนะที่แกยุ่งจนไม่มีเวลา เห็นหน้ากันบางงาน เพราะแม่บุญรับสอนทำอาหารไทยด้วย บังเอิญเชฟไปเหมือนกัน แกยิ้มให้บอกว่ายังไม่ลืม แต่ไม่มีเวลา

มีเช่นกัน ลูกค้าที่ไม่หือ ไม่อือ อะไรสักอย่าง เคยรับจัดงานให้ฝรั่งที่พูดภาษาดัสช์สามครั้ง แม่บุญอดบ่นไม่ได้ว่า พวกนี้เขาถือตัวกันจัง แขกที่มาร่วมงานมองเราเป็นเพียงคนทำอาหารให้พวกเขากิน ทักพอเป็นพิธีเท่านั้น กินเสร็จ ชอบไม่ชอบก็ไม่เอ่ยเอือนวาจาใด ๆ ออกจากปาก สุดท้ายแม่บุญบอกกับมิเชลว่า เลิกแล้วค่ะ หนูคิดว่าเลิกแล้วค่ะ ..ต่อไปหากคนพูดภาษานี้ขอให้ทำ เราปฏิเสธแบบบัวไม่ให้ช้ำว่า เรามีงานอื่นแล้วในวันเดียวกันนั่นแหละ ไปไม่ได้จ้า โอกาสหน้าก็แล้วกัน แต่โอกาสหน้าเขาก็ไม่โทรมาอีก ..ถือเป็นโชคดี เพราะดีกว่าทำแบบเซ็ง ๆ เดี๋ยวออกมาไม่อร่อย

ส่วนมิเชล...โดยที่แม่บุญทำอาหารไทย แกก็นะ ไปซื้อตำราอาหารไทยมาจากร้านหน้าโรงแรมโอเรียลเทล บ้านเรา ตำราเล่มนี้ก็สุดแสนจะสมบูรณ์ ฝรั่งเขียน ไทยพิสูจน์ว่าถุกต้องไหม ? ถึงคราวต้องหาของแปลก ๆ เปลี่ยนเมนู ทำของกินเล่น แกเคยกินเมี่ยงที่บ้านเพื่อนเราสองคน ซึ่งเป็นคนไทยแต่งงานกับชาวเบลเยียมเช่นกัน มิเชลชอบว่า มันเก๋ เท่ห์ แบบไม่มีใครเหมือน ที่มีใบชะพลู ขิง พริก ฯลฯ ห่อแล้วกินอร่อยมาก ๆ

มิเชลเปิดตำราเล่มนั้นที่เขาสอนทำน้ำจิ้มเมี่ยง แกเริ่มทำตามตำราแป๊ะ มีแม่บุญเป็นผู้ตรวจสอบ เชื่อไหมว่า รสชาติออกมาแม่ค้าที่ตลาด อตก. อาจจะหมดหนทางหากิน เพราะแกทำได้อร่อยสุด ๆ แม่บุญให้เติมเค็ม หวานนิดหน่อย ชิมแล้วตาเหลือก นึกว่านั่งกินอยู่เมืองไทย มิเชล..ยิ้มปากแทบฉีกถึงหู พอดีมีลูกค้ารายใหญ่สั่งจัดงาน เลยได้ลองของ งานนี้ประสบผลสำเร็จเกินคาด ใคร ๆ ก็ชอบกินเมี่ยง เราเลยใส่ไว้ในของกินเล่นที่ลูกค้าเลือกได้ แต่ต้องตั้งแต่ยี่สิบคนขึ้นไปถึงจะทำ เพราะงานเยอะ และต้องเป็นรายการสุดท้ายก่อนเริ่มอาหารจานแรก โดยแม่บุญจะเป็นผู้อธิบาย สาธิตการกิน การห่อ จากนั้นก็ให้เล่นกันเอง เรียกว่าหลอกแขกคงได้ เพราะพวกเขาจะสนุกกับการทำเอง กินแล้วก็เวียนกินอีก ส่วนแม่บุญรีบกระโดดเขาครัว เตรียมอาหารจานแรก หรือ ต้มข่าไก่ หรือต้มยำกุ้ง หรือ ฯลฯ พอเขากินเสร็จ อาหารก็เสร็จพอดีเช่นกัน แขกเขาจะไม่รู้สึกว่ารอนาน นี่เป็นเทคนิคอย่างหนึ่ง ใครจะเอาไปใช้ก้ได้นะ ไม่สงวนลิขสิทธิ์จ้า

จนถึงวันนี้ ..เวลามิเชลชิมอาหารไทย แกจะรู้รส หากไม่เหมือนที่เคยทำแกจะบอกได้ทันที ว่ามันแปลก ๆ แต่แกจะไม่รู้ว่ามันขาดอะไร ?? เช่นกัน เวลามิเชลทำอาหารฝรั่ง แม่บุญจะเป็นคนชิม แล้วบอกแกว่าต้องเติมอะไรบ้าง งานนี้ต้องถนอมลิ้น ไม่ยอมกินของร้อนมาก ๆ เดี๋ยวไม่รู้รสแล้วยุ่งเลย

หลาย ๆ คนถามว่า ทำไมไม่เปิดร้านอาหารจะไปอุดหนุน เราคิดกันแล้ว ตกลงกันแล้วว่า เราสองคน แก่เกินกว่าจะมานั่งทำอาหารทุกวัน ตื่นเช้าทุกวันตั้งแต่ตีสาม ตีสี่ เหมือนเมื่อครั้งแม่บุญตามแม่ไปตลาดตอนเป็นเด็ก ไหนจะต้องทำบัญชี ทำสต็อคของ ฯลฯ มิเชลอยากพักผ่อน หลังจากทำงานมาจนอายุหกสิบ แม่บุญเคยพยายามตื้อแกก็ไม่ยอม งานที่ทำตอนนี้ เราไม่ได้ทำทุกวัน แล้วแต่เดือนไหน จะมีงานมาก งานน้อย พอไม่มีงานเราก็พักผ่อน หาเรื่องไปเที่ยวกันใกล้ ๆ ไม่ชอบลูกค้าแบบไหนเราก็ปฏิเสธว่ารับงานแล้ว มันมีความอิสระไปในตัว แม่บุญเองก็ชอบ

ส่วนแม่บุญ ..ถามว่า อยากทำงานร้านอาหารไหม ? อาหารฝรั่งเศสนะ อยากจ้า แต่อีกใจก็ไมอยาก เพราะไม่ชอบกลับบ้านดึก ๆ ไม่ชอบเชฟใจร้าย อยากทำงานแบบสบายใจ แม่บุญอายุมากแล้ว หากต้องทำงานสองกะ เช้า เย็น มันล้อคเวลาไปหมด ทำอะไรก็ไม่ได้ งานที่แม่บุญทำตอนนี้ ขายอาหารเหมือนกัน แต่ขายเฉพาะกลางวัน ไปทำงานเก้าโมง บ่ายสามเลิกแล้ว เป็นร้านในโซนที่ตั้งบริษัทต่าง ๆ ทำทั้งแซนวิส และอาหารทานในร้าน แม่บุญทำของกินเล่นไปขายส่งให้เจ้าของร้านด้วยนะ มีปอเปี๊ยะ ซาโมซ่า กุ้งห่มผ้า ฯลฯ
และที่ขายดีก็คือผัดไทย..กุ้ง แม่บุญเคี่ยวน้ำผัดไทยเอง ทำไว้ทีละเยอะ ๆ เจ้าของร้านยิ้มหน้าบานเวลาขายได้มาก ๆ หน้าหนาวนี้ แม่บุญจะขอทำก๋วยเตี๋ยวไก่ หมู และต้มยำ รอให้อากศหนาวอีกนิด ที่นี่แม่บุญมีอิสระ อยากทำอะไรก็ได้ เหมือนร้านของตัวเอง เจ้านายบอกว่า รออีกนิดหากขายดีกว่านี้ เขาจะให่้แม่บุญเป็นหุ้นส่วน ..สาธุ หลวงพ่อ

นี่พึ่งขอลาพักไปเที่ยวสองอาทิตย์ เจ้านายหาคนมาแทน แต่เขาไม่ได้ทำงานแบบแม่บุญ ๆ ทำงานแบบควาย ทำ ๆ ๆ ทำทุกอย่าง แถมทำอาหารไทยด้วย เจ้านายเลยรักปานจะกลืน แรก ๆ ที่รับแม่บุญเข้าทำงานแกไม่ค่อยมั่นใจ ผ่านไปได้สองอาทิตย์ แกไม่เคยต้องมาดูงานที่ให้ทำอีกเลย จนทุกวันนี้ แม่บุญเป็นผู้ช่วยคิดเมนู แม่บุญมีเพื่อนร่วมงานเป็นชาวมอร็อคกันชายอายุมากแล้วสองคน ส่วนเจ้านายกับภรรยา..เป็นเกย์..

จบข่าว

Create Date : 23 มิถุนายน 2554

Last Update : 28 ธันวาคม 2556 0:59:06 น.

35 comments

Counter : 6423 Pageviews.

มาเยี่ยมค่ะ

น่าประทับใจจังเลย อาหารแต่ละอย่างที่โชว์ดูดีมากๆ ทุกเซ็ตเลยค่ะ
แม่บุญทำอาหารตามออร์เดอร์แนวๆ catering ใช่มั๊ยคะ ดีเหมือนกันเนาะ ถึงบ้าหอบฟางบ้าง แต่ ไม่เหนื่อยมาราธอนเหมือนเปิดร้่านอาหารเลยค่ะ

โดย: anigia

วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:2:47:19 น.

อ่านซะเพลินเลยค่ะ พี่ไก่...ตุ๊กชื่นชมในความสามารถจริงๆค่ะ
เห็นรูปอาหารแล้วน่าตาน่ากินทั้งนั้น
ตุ๊กมาอยู่นี่เข้าปีที่4 ยังไม่มีอะไรที่เป็นเรื่องเป็นราวเลย
แต่อ่านเรื่องของพี่ไก่ พอปีที่2 พี่ไก่ก็ฉายแววแล้ว...

วันอังคารหน้า ตุ๊กมีงานรับใบประกาศจบ ป.2 ไม่รู้จะได้รับกับเขาหรือเปล่า อาจารย์ก็ไม่คอนเฟิร์มอะไร มีแต่แหย่ๆเล่น ว่าให้ตุ๊กไปเรียนซ้ำชั้น 555.. ตุ๊กบอกกับเพื่อนและอาจารย์ว่า จะทำของกินเล่นไปให้กิน ยังคิดอยู่ว่าจะทำอะไร แต่เห็นยำส้มโอพี่ไก่ แล้วน่าทำตาม หรือว่าจะทำขนมจีบไปดี เพราะนั่นทำบ่อย และรู้สึกว่าจะถูกปากคนที่นี่ ถ้าตุ๊กทำขนมจีบไป พี่ไก่ว่าทำไปเผื่อคนละกี่ชิ้นดีคะ เพื่อนในคลาสมีประมาณ 10 คน และอีกอย่าง วันรับใบประกาศก็มีคลาสอื่นมารับด้วยเหมือนกัน มันตลกไหมที่เราจะถือถาดของกินเล่นไปเผื่อเพื่อนๆในคลาสเราเท่านั้น เพื่อนอินโดตุ๊กบอกว่า มันตลก แต่ว่าตุ๊กก็จะทำล่ะ เอ หรือไม่ทำดี แต่พูดไปแล้วอ่ะ

อ้าว ทำไมยาวอย่างนี้เนี่ย...

โดย: kamaron

วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:3:07:34 น.

อ่านยังไม่จบนะคะ แต่ขอชื่นชมกับความเก่งและมืออาชีพค่ะ

โดย: loveTRAVEL1977

วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:5:48:00 น.

สุดยอดไปเลยค่ะ

อลังการณ์งานสร้างมาก มืออาชีพจริงๆ

โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้

วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:6:02:06 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ อ่านเรื่องราวที่แม่บุญเขียนเพลินเลยค่ะ น่าสนุกดีนะคะ ทำ ลักษณะ catering แบบนี้ อิสระดีเนาะแม่บุญ ... ทำให้เราทำด้วยความสุข ไม่กดดันมาก ... ฝันอยากทำแบบแม่บุญเหมือนกันค่ะ อิอิ แต่มีภาระเรื่องลูก คงต้องรอจนแม่แก่ เหนื่อย ไม่มีแรงทำ ได้ไปฝันไปกันข้างหนึ่งน่ะค่ะแม่บุญ :)) ... แต่เรื่องทำร้านอาหาร ไม่สนใจแบบแม่บุญว่าเหมือนกันค่ะ ท่าจะเหนื่อยเอาการ .. คุณมิเชลและแม่บุญ จัดจานสวยจังเลยค่ะ เหมือนเชฟมืออาชีพเลย ... แบบนี้ลูกค้าติดใจเป็นแถว ๆ เลยนะคะ

ขอบคุณแม่บุญมาก ๆ ค่ะ ที่ไปแวะไปชิมขนม คงมาจากไอเดียเพื่อกำจัดขนมเศษ ๆ เหลือ ๆ เหมือนที่แม่บุญว่านะคะ

โดย: Tristy

วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:7:45:18 น.

พี่ไก่เก่งจังเลย นี่ขนาดบริหารจัดการกัน 2 คนตายาย แต่คุณภาพระดับมืออาชีพจริงๆค่ะ อ่านได้ทั้งความรู้และบันเทิงควบคู่ไปด้วยจริง พี่ไก่เก่งน่ะเขียนสาระปนบันเทิงได้เข้ากันเป็นอย่างดี บล๊อคนี้ได้ความรู้ดีๆ อีกมากมายเลย

เรื่องผู้ช่วยนี่ถ้าทำงานไม่เข้าใจกัน มันทำให้งานยิ่งช้าแถมต้องมาห่วงหน้าพะวงหลังอีก ถ้าทำกันเองได้ 2 คนแบบนี้สบายใจกว่ากันเยอะ แถมเงินทองไม่รั่วไหลอีกต่างหากค่ะ

อยากชิมอาหารทุกอย่างเลยค่ะ ดูน่าทานมากๆ การจัดจานอาหารก็ดูสวยงามจริงๆ

ทำธุรกิจรับจัดเลี้ยงแบบนี้ก็ดีนะคะ เหนื่อยเป็นจ๊อบๆ ไป จบงานแล้วก็ได้พักผ่อน ถ้าเปิดร้านเองเป็นเจ้าของธุรกิจความรับผิดชอบสูง จะลักปิดลักเปิดก็ไม่ได้ ถ้าเลือกได้ขอทำแบบนี้เหมือนกันค่ะ ทำงานมีรายได้และมีเวลาไปเที่ยวพักผ่อนด้วย

โดย: ทิพย์ IP: 122.105.233.135 วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:8:27:46 น.

อ่านสนุก ได้ความรู้เช่นเคยค่ะแม่บุญ
ประสบการณ์อย่างนี้ใช่ว่าจะหาได้ง่าย ๆ เลยนะคะ
เห็นด้วยว่าแม่บุญน่าจะเปิดธุรกิจของตัวเอง
ทำร้านอาหารเหนื่อย ก็เปิดโรงเรียนสอนทำอาหารซะเลยค่ะแม่บุญ
แต่ก็เห็นด้วยว่างานที่ทำอยู่เป็นงานอิสระ มีความสุขเลือกได้ค่ะ
สองคนตายาย (แก่ไปป่าวเนี่ย) เป็นคู่หูดูโอจริง ๆ ค่ะ ผลัดกันชิม ช่วยกันทำ ว่าแล้วก็อยากกินเมี่ยงคำฝีมือมิเชลบ้างจังจะทำไงดีคะแม่บุญ
ปล.ยกให้แม่บุญเป็นทูตวัฒนธรรมไปเลยนะค๊ะ
อายจัง..แม่บุญฝีมือระดับเนี้ยแล้วมาทนชิมอาหารบ้าน ๆ ของเราได้ไงเนี่ย รีบยกน้ำพริกหนุ่มกลับเข้าครัวดีกว่า อิอิ..

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:9:10:30 น.

สวัสดีค่ะ วันนี้ว่าง มีโอกาสได้แวะเยี่ยมทักทายกัน อ่านเพลินและได้ความรู้
เรื่องการทำอาหารเป็นศิลปะอย่างหนึ่งที่พี่ชอบอ่าน ชอบดู และบางครั้งก็ชอบทำ
แต่ตอนนี้ด้วยกำลังวังชาที่เหลือน้อย เรียกว่าแพ้สังขาร ทำให้ยืนทำอาหารไม่ค่อยไหว พลอยจะปวดเมื่อย

ได้แต่อาศัยชมคนขยันคนอื่นๆ เพราะด้วยใจจริงอยากทำมาหากินทางด้านนี้
ถ้าสาวกว่านี้สักสิบปี ก็ยังพอมีแรงทำได้ ตอนนี้ลำพังแค่ผัดข้าวผัดให้ตัวเองยังไม่ค่อยจะเวิร์ค
ได้แต่ชื่นชมคนเก่งคนขยันท่านอื่นๆไป เป็นกำลังใจให้งานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีค่ะ อาหารไทยอร่อยที่สุดในโลกจริงๆ

โดย: พนอจัน IP: 218.225.54.151 วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:9:15:21 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ

ไปเยี่ยมบล็อกของน้ำชาได้ค่ะ ThaiLand Travel l สถานที่ท่องเที่ยว

โดย: nonguide

วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:9:33:27 น.

ตื่นขึ้นมา กระโดดมาเปิดคอมฯ ก่อน อยากรู้ว่าจะมีคนสนใจอ่านหรือเปล่า ? ผิดคาด อิ อิ มีเยอะจัง อย่างนี้เขียนไม่หยุดแน่ ๆ เพราะเรื่องราวประสบการณ์มันมากมายจริง ๆ ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่เข้ามาให้กำลังใจและอ่านเรื่องราวต่าง ๆ แม่บุญ..คงไม่มีโอกาสเปิดร้านเหมือนคนอื่น ๆ ส่วนเรื่องสอนทำอาหาร สองปีก่อนโน้น รับจ๊อบสอนค่ะ มีคนเรียนเยอะ แต่ปีนี้ส่วนตอนต้นปีครั้งเดียว เพราะเศรษฐกิจไม่ดี ยังดีที่มีงานประจำ กับรับทำจัดเลี้ยง เลยพอมีตังคืหยอดกระปุกไว้เที่ยว

คราวหน้ายังมีเรื่องการทำงาน..น่าสนใจนะ อย่าลืมติดตาม

โดย: Maeboon

วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:12:00:53 น.

เสียดายถ้าอยู่ใกล้จะไปเรียนด้วยค่ะ มีคุณครูเก่งและมากประสบการณ์อย่างนี้ เสียดายอยู่อย่างที่ไม่มีใครสืบทอดกิจการของพี่ไก่ในอนาคต

โดย: ทิพย์ IP: 122.105.233.135 วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:13:20:20 น.

ทั้งภาพและการเขียนดีมากค่ะ อ่านแล้วเพลิน
อยากทานอาหารฝีมือแม่บุญน่ะ

โดย: kochpon

วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:15:31:34 น.

สุดยอดไปเลยค่ะ

โดย: นีระพารถ

วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:16:04:04 น.

มาแล้ว มาแล้ว เรื่องล่าสุด
ตามมาเหนอหน้าก่อนค่ะ เดี๋ยวค่อยกลับไปอ่าน
ตอนนี้ติดทำงานอยู่ อ่านขาดๆ หยุดๆ ไม่มันส์จ้า

โดย: Yui IP: 203.144.211.51 วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:16:20:54 น.

สุดยอดไปเลยค่ะ

โดย: javee

วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:16:47:06 น.

อ่านจบแล้วค่ามันส์จริงๆ
อาหารหน้าตาดีมีชาติตระกูลมากมากค่ะ เห็นแล้วหิวเเย
แม่บุญกะคุณมิเชลเก่งจัง แต่ละงานคนไม่ใช่น้อยเลย

โดย: Yui (PrettyNovember

) วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:18:55:29 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ ตามมาดูแม่บุญจัดเลี้ยงอาหารไทย
ได้เจอลูกค้าหลายแบบ ถือเป็นประสบการณ์การทำงานจริงๆ
โอ้โห ได้เจอกับเชฟติดดาว เป็นเอิงก็คงหวั่นๆ นะคะ
อรุยยยย เค้าเป็นเชฟดูอาหารเป็น รู้กัน

งานทำร้านอาหารเป็นงานออกแรงเยอะจริงๆ
ทั้งกายและใจ ทุ่มเต็มที่ นับถือเจ้าของร้านที่ลงมือเองค่ะ
น่าภูมิใจแทนคุณมิเชล แม่บุญทำอาหารเก่งมั่กๆ
ชีวิตแอคทีฟ ขอให้มีลูกค้าติดใจเยอะๆ นะคะ

เอาเจลาโต้มาฝากค่ะ ช่วงนี้อากาศร้อนมาก
ทานแล้วชื่นใจดีจัง

โดย: diamondsky

วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:19:18:40 น.

โอ้โห
อาหารแต่ละอย่าง หน้าตาน่ากินมากๆ เลยค่ะ

ดูสะอาด น่าอร่อยมาก ๆ เลย ชอบๆ ค่ะ

มีความสุขมากๆ นะคะ

โดย: Rinsa Yoyolive

วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:21:52:52 น.

โห ทึ่งๆๆๆ เป็นความฝันที่อยากขายอาหารเลยค่ะแม่บุญ

ก้อยอยู่เบลเยี่ยมเหมือนกันค่ะ อยู่แถบ Brabant Wallon , wavre.
แม่บุญอยู่แถวไหนคะ อยากเรียนทำอาหารจริงๆจังๆ เคยทำอาหารขายที่บริษัทแฟนช่วงนึง พอท้องแก่กะหลังคลอดหยุดไป ลูกค้าเรียกหา แต่ไม่มีเวลาทำเลย มัวแต่วุ่นกะสองเสือ

โดย: koy IP: 78.129.60.208 วันที่: 24 มิถุนายน 2554 เวลา:2:36:59 น.

แม่บุญอยู LLN ไม่ไกลกันเลยค่ะ ว่าง ๆ แวะมาเยี่ยมกันนะคะ

หม่ำไอสครีมของน้องเอิง อร่อยมาก ๆ อยากกินแบบเต็ม ๆ คำ คงอร่อยสุด ๆ

หนูยุ้ย.ขาประจำกันมานาน ขอบคุณมาก ๆ จ้า อย่าคิดถึงแม่บุญขี้โม้มากนะ เดี๋ยวแฟนเข้าใจผิด แม่บุญไม่อยากรับเลี้ยง..อิ อิ

เรื่องหาคนสืบทอด..แม่บุญเคยคิดเหมือนกันค่ะ ใครหล่ะ ? จะมาทนทำงานแบบควายเหมือนแม่บุญ มือไม้ดุไม่ได้เลย คนรักสวยรักงาม..ต้องลงกลางทางจ้า เพราะกว่าจะถึงดวงดาวต้องฝ่าฟันอีกเยอะ

สำหรับท่านอื่น ๆ แม่บุญขอฝาก..ไว้ในอ้อมใจน้อย ๆ ของทุก ๆ ท่าน ขอเลียนแบบคุณสายัณห์ สัญญาหน่อยนะคะ

โดย: Maeboon

วันที่: 24 มิถุนายน 2554 เวลา:4:06:19 น.

พักนี้ไม่ค่อยว่างเลยไม่ได้เข้ามาซะนาน เห็นแม่บุญไปเยี่ยมถึงบ้าน เลยแว๊บๆ เข้ามาหน่อย ที่ไหนได้ อ่านเพลินไปเลยค่ะ...แม่บุญเขียนสนุกน่าติดตาม อ่านแล้วได้ความรู้แยะ มีเทคนิคเล็กๆ ที่บางทีเราก็คาดไม่ถึง แม่บุญกับมิเชลเก่งจังค่ะ ทำกันแค่ 2 คน แต่อาหารที่ออกมาเหมือนกับร้านอาหารแบบมีสไตล์เลย สมัยเป็นนักเรียนเคยรับจ๊อบช่วยพี่ที่เค้าทำ catering ตามบ้านแบบนี้ ตอนนั้นก็ไม่ได้ทำอะไรมาก รับพวกของว่างอย่างปอเปีี๊ยะ กระทงทองมาำทำแล้วส่งและก็ไปช่วยพี่เค้าหยิบๆ จับๆ หั่นผักเท่านั้น ตอนนั้นนึกว่างานแบบนี้เป็นงานง่ายๆ แต่พออ่านที่แม่บุญเขียนแล้วมันไม่ง่ายเลยอ่ะ มันมีดีเทลอีกแยะ และต้องสะสมประสพการณ์มากมายหลายรูปแบบ ไว้อัพต่อแล้วก็อย่าลืมไปเคาะประตูเรียกเหมือนเคยนะคะ

....นี่ยังค้างทริปบาหลีของแม่บุญอยู่ 2 บล๊อกเลย เดี๋ยวมีเวลาจะเข้ามาอ่านต่อให้จบ เนทที่บ้านอืดค่ะ รูปไม่ค่อยขึ้น ไปเที่ยวบาหลีกับแม่บุญเลยรั้งท้ายจนแม่บุญกลับบ้านแล้วแหม่มยังเที่ยวบาหลีไม่จบเลย

โดย: narellan

วันที่: 24 มิถุนายน 2554 เวลา:6:37:55 น.

สวัสดียามเช้าครับ
แต่ละอย่างนะ...ผมเป็นคนชอบกินด้วย...หิวเลยยยยย

โดย: พันคม

วันที่: 24 มิถุนายน 2554 เวลา:7:06:06 น.

มีโครงการดีๆมาบอกต่อค่ะ ช่วยกันเข้าไปคลิก like ที่หน้าของ //www.facebook.com/colgatethailand นะคะ ทุกคลิกจะช่วย 20 บาทให้โครงการ ฟ.ฟันสวย ยิ้มใสของคอลเกตค่ะ

เป็นโครงการที่ช่วยให้น้องๆมีสุขภาพปากและฟันที่ดี แจกชุดแปรงสีฟันและยาสีฟันปีละเป็นล้านชุดเลย และปีนี่เค้าบอกว่าจะช่วยเด็กไทยครบ 10 ล้านคน รีบเข้าไปช่วยกันกดนะคะหน่อยนะคะ

โดย: frozone IP: 183.89.198.82 วันที่: 24 มิถุนายน 2554 เวลา:11:05:10 น.

หม้อเดียวพอป่าวคะแม่บุญขรา ยกมาสองหม้อแล้วจ๊า

โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้

วันที่: 25 มิถุนายน 2554 เวลา:0:02:03 น.

สุดยอดไปเลยค่ะแม่บุญ
อาหารน่ากินทั้งนั้นเลย
ทำกัน 2 คนเหนื่อยไหมคะ

โดย: AdrenalineRush

วันที่: 25 มิถุนายน 2554 เวลา:8:11:11 น.

อ่านแล้วได้ความรู้มากค่ะ กำลังศึกษาเรื่องนี้อยู่พอดี ว่าจะทำแบบนี้ที่เยอรมันค่ะ ยังไงแพทขอส่งความหาถามรายละเอียดได้ไหมคะ ว่าเริ่มหาลูกค้ายังไงเมนูอะไรที่ลูกค้าชอบ ทำอาหารแต่ละครั้งกะปริมาณยังไง แล้วภาษีเราต้องจ่ายยังไงคะ เราไปทำอาหารทีบ้านลูกค้าหรือทำมาจากบ้านเราดีกว่า ว่าจะเริ่มรับทำงานเล็กๆก่อนค่ะ เพราะทำกันสองคน แฟนก็ทำาหารไม่เก่ง แต่หนูทำอาหารไยอร่อย เค้าว่างั้น อิอิ ชมตัวเองเฉยเลย ถือว่าช่วยเหลือตอบคำถามหน่อยนะคะ ไม่รู้จะถามใครจริงๆ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ

โดย: Patty (Ploytaphat

) วันที่: 25 มิถุนายน 2554 เวลา:19:11:44 น.

แม่บุญ ตอบหลังไมดืไปแล้ว แต่อยากตอบอีกครั้งเผื่อคนอื่น ๆ ด้วย

มิเชลหาลูกค้าจากงานประจำที่ทำ คือไปพบลุกค้าของบริษัท ขนาดเดียวกันก็ยื่นนามบัตรด้วยว่าเราทำอาหารตามบ้าน เราจดทะเบียนถุกต้องตามกฏหมายค่ะ ส่วนภาษีของแต่ละประเทสไม่เท่ากันอันนี้ต้องไปถามที่ทำการของพื้นที่ ๆ อยู่เองค่ะ

การเปิดร้านอาหารที่เบลเยียม หาไม่มีใบประกาศนียบัตร เขาไม่ให้ทำค่ะ อาจจะเปิดขายแซนวิชได้ สแน้คได้ แต่ไม่ใช่ร้านอาหาร เพราะเกี่ยวข้องกับเรื่องความสะอาด ความปลอดภัย เชื้อโรค แบตเตอรีในอาหาร สิ่งปลอมปนต่าง ๆ สุขอนามัยในห้องครัว ฯลฯ ซึ่ง..สำคัญมาก หากลูกค้าเกิดอาการอาหารเป็นพิษเพราะอาหารที่เราทำ.. อาจจะถุกปิดร้านได้ นี่เองถึงได้ต้องเข้าโรงเรียน ๆ อยู่สามปี เพราะมันสำคัญมาก ๆ สำหรับประเทศนี้

การทำเมนู..ต้องลองผิดลองถูกก่อนค่ะ ศึกษาว่าคนที่นั่นชอบทานอะไร แล้วค่อยเอามาแยกย่อย หาเมนูที่ลงตัว ต้องหมั่นศึกษาหาความรู้ใหม่ ๆ เกี่ยวกับอาหาร ไม่จำเจกับเมนุเดิม ๆ แม่บุญเปลี่ยนเมนูปีละครั้ง แต่มีหลายเมนูให้เลือก เช่น ไม่ทำแกงกะทิทั้งหมด หรือ อาหารเผ้ดรวมกันหมด

สิ่งสำคัญ..การทำอาหารให้เรากินเอง หรือในกลุ่มเพื่อนไม่มากนักมันทำง่าย แต่พอตั้งแต่สิบห้าถึง...ไม่เหมือนแล้วค่ะ งานครัวเป็นงานหนัก ถ้าใจไม่รักจริง ๆ จะท้อค่ะ

เป็นกำลังใจใหนะคะ ขอแนะนำให้เข้าโรงเรียน ๆ เรื่องอาหารก่อน แล้วค่อยเปิดร้านนะคะ

โดย: Maeboon

วันที่: 26 มิถุนายน 2554 เวลา:0:59:48 น.

ตามมาชมฝีมือแม่บุญและเชฟมิเชลคะ เก่งมากเลย

โดย: We Are FroM BeLGiUM

วันที่: 26 มิถุนายน 2554 เวลา:3:40:29 น.

แวะมาชมฝีมือแม่บุญค่ะ

ยกนิ้วให้เลยจ้า ปลื้มแทนแม่บุญได้ทำอาหารให้ลูกค้าหลากหลายมากมาย แถมกระทบไหล่เชฟดังด้วย น่าอิจฉาจริงๆค่ะ มีคนไทยมีฝีมือแบบนี้ในต่างแดน น่าภูมิใจ

ชักอยากชิมฝีมือแม่บุญซะแล้วซี เอาจริงๆอินดี้อยากไปเรียนกับแม่บุญซะเลย อิอิ แต่คงเป็นลูกศิษย์ที่ไม่ได้เรื่องมากๆ ^^'

ขอบคุณที่แวะไปชมชิมที่บล๊อคอินดี้นะคะ อาหารคงเรทราคาเดียวกันกับที่เบลเยี่ยมแหละค่ะ ราคากลางๆ ถ้าไม่มีดาว Michelin ก็ไม่แพงเท่าไหร่ค่ะ แต่ราคาไวน์บางทีก็เอาเรื่องเหมือนกัน

โดย: IndyLand

วันที่: 26 มิถุนายน 2554 เวลา:7:15:19 น.

นึกถึงช่วงวัยรุ่น... ได้ฝึกงานแผนกแบนเควท แล้วเห็นในครัวมีเชฟฝรั่งใส่ชุดใส่หมวกเท่ห์ ๆ แบบนี้ ชอบครับ ขณะที่พวกเรานั้นเดินเสิร์ฟอาหาร

โดย: sirimas_m

วันที่: 26 มิถุนายน 2554 เวลา:16:10:48 น.

คิดว่าแม่บุญไปตามมาอ่านเรื่องใหม่ซะอีกค่ะ

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 26 มิถุนายน 2554 เวลา:17:22:52 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ บุ๊งอ่านเพลินไปเลยค่ะ บอกตรงๆ ว่าอ่านทีไรก็จะนึกภูมิใจแทนคนไทยที่แม่บุญไปสร้างชื่อเสียงไว้ให้ และยังเป็นการโฆษณาอาหารไทยให้คนชาติอื่นรู้จักดียิ่งขึ้นอีก ดีจังเลยค่ะ อยากมีโอกาสได้ทำแบบแม่บุญบ้างจังเลย

โดย: Close To Heaven

วันที่: 26 มิถุนายน 2554 เวลา:20:31:16 น.

อ่านไปเรื่อย ๆ นะน้องบุ้ง..อาจจะหายอยาก อิ อิ

โดย: Maeboon

วันที่: 28 มิถุนายน 2554 เวลา:10:56:51 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ ชื่อน้อยค่ะ อยู่บรัสเซล สนใจ อยากคุยรายละเอียดเรื่องการจัดเลี้ยงหน่ะกะแม่บุญให้มากกว่านี้ มีเบอร์โทรมั้ยค่ะ หรือ ที่ เมล์น้อยก็ได้ค่ะ
waylom.ph@windowslive.com ขอบคุณค่ะ

โดย: นางน้อย IP: 80.187.154.19 วันที่: 17 สิงหาคม 2554 เวลา:6:46:59 น.

พี่ไก่จ๋า ทำไมเก่งอย่างนี้คะ ที่สำคัญคนข้างกายสอดคล้องความสามารถกันด้วย แล้วแบบนี้งานแรกของน้องคือให้ความรู้สามีเรื่องอาหารไทยก่อน ...งานหนักแล้วน้องสาวพี่

โดย: ณี IP: 80.60.189.81 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2554 เวลา:15:56:15 น.