ยิ้มวันละนิด จิตแจ่มใส, อ่านวันละหน่อย พลอยรื่นรมย์
|
||||
Coma โคม่า โคม่า Coma (1977) โดย Robin Cook สนพ.อาณาจักร แปลโดย สนชัย นกพลับ "ร่างกายของซากศพเหล่านี้แข็งทื่อเปลือยเปล่าดูน่ากลัว สีผิวนั้นซีดคล้ายกับกระดาษ มีปนเปกันไปหมด ทั้งผู้หญิงและผู้ชายคาทอลิก ยิว ผิวขาว ผิวดำ ความตายให้ความเสมอภาคกันหมด" ซูซาน วีลเลอร์ นศ.แพทย์ ชั้นปีที่ 3 ที่มาฝึกงานร่วมกับเพื่อนๆในแผนกศัลยกรรมผ่าตัดของรพ.บอสตัน เมมโมเรียล ภายใต้การดูแลและแนะนำของนายแพทย์ มาร์ค เบลโลวส์ หลังจากเริ่มฝึกงานไปได้สักพัก เธอก็พบกับเคสที่แปลกประหลาด คนไข้บางรายอยู่ในอาการเข้าขั้นโคม่าหลังเข้ารับการผ่าตัด ทั้งๆที่ก่อนเข้ารับการผ่าตัด พวกเขาเหล่านั้นป่วยในระดับที่ธรรมดามากไม่ได้เป็นโรคร้ายแรงหรือมีอาการรุนแรงจนน่าวิตกแต่อย่างใด นพ.เบลโลวส์พยายามห้ามเธอ และบอกให้เธอกลับมาเข้าคลาสเรียนเพื่ออนาคตของตัวเธอเอง แต่เธอกลับทิ้งการเรียนเพื่อสืบสวนเชิงลึกและค้นหาสาเหตุคืบหน้าไปเรื่อยๆุ อันตรายต่างๆจากสิ่งที่ไม่ควรรู้ก็กลับเริ่มคืบคลานเข้าหาตัวเธอเสียเอง ทั้งยังต้องหนีหัวซุกหัวซุนกับการถูกตามไล่ล่า เธอไม่แน่ใจว่าสามารถไว้ใจใครได้อีก แม้กระทั่งกับอาจารย์แพทย์ของทาง รพ. เอง เกิดอะไรขึ้นกับโรงพยาบาลอันลึกลับแห่งนี้กับห้องผ่าตัดหมายเลข 8 กันแน่ ไม่แปลกใจแล้วทำไมเล่มนี้ถึงสร้างชื่อให้กับ Robin Cook ด้วยเวลาที่ผ่านมาร่วม 40 ปีแล้ว แต่หยิบมาอ่านตอนนี้ก็ยังสนุก ไม่มีช่วงน่าเบื่อเลยและแน่นอนดีกว่า Toxin เล่มแรกที่อ่านงานของเขาเยอะเลย Cook บรรยายเรื่องให้ดูลึกลับ ชวนให้ลุ้น ฉากหนีการไล่ล่าของซูซานก็สร้างอารมณ์ได้ระทึกใจดีทีเดียว เห็นภาพเป็นช็อตๆ พาเอาใจช่วยซูซานอย่างไม่รู้ตัวเลย แล้วใครเป็นคนร้ายก็เดาไม่ออกแน่ เหมือนเรื่อง Fatal ของ Michael Palmer เลย อ่านจบแล้วนึกถึงนิยายของ John Grisham ในแง่ตัวละครซึ่งชอบใช้ตัวละครเพิ่งจบใหม่ๆ หหรืออยู่ในช่วงวัยหนุ่มที่ยังมีอุดมการณ์สูงอยู่ รวมถึงนิยายของ Tess Gerritsen ในแง่ของบรรยากาศของเรื่องที่เกี่ยวกับ รพ.และการเอาตัวรอดที่ตื่นเต้นระทึกใจของตัวละครเอก นิยายชวนให้ฉุกคิดว่า ถ้าเวลาที่เราเจออะไรไม่ชอบมาพากลในสายงานอาชีพ เราจะกล้าเสี่ยงเดิมพันอนาคตในการทำงานซึ่งบางทีอาจถึงขั้นเอาชีวิตกันในแบบที่นศ.แพทย์ ไฟแรง มีอุดมคติอย่าง ซูซานโดนหรือเราจะเพิกเฉยแบบนพ.เบลโลวส์ ที่มุ่งหวังสนใจเพียงแค่หน้าที่การงานของตนเองเท่านั้น... ป.ล.การเลือกนิยายของนักเขียนมาอ่านเป็นเล่มแรกนี่ก็สำคัญเหมือนกันนะ นี่ถ้าผมไม่ให้โอกาสอีกคิดว่า คงเขียนไม่สนุกเหมือน Toxin ล่ะก็ ก็คงพลาดโอกาสหรือตัดสินผลงานนักเขียนไปผิดๆแน่นอน เครดิตรูปจาก siambook คะแนน 8.4/10 หูย น่าอ่านค่ะ แต่ดูท่าทางเก่ามาก
โดย: Serverlus วันที่: 21 พฤศจิกายน 2559 เวลา:20:25:53 น.
เก่ามากครับ ร่วมๆ 30 ปีขึ้นได้ แต่สนุกนะครับ
โดย: leehua (สมาชิกหมายเลข 755059 ) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2559 เวลา:21:16:01 น.
|
สมาชิกหมายเลข 755059
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 21 คน [?]
Group Blog All Blog
Friends Blog
|
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |