ยุทธการทุ่งวอเตอร์ชิป Watership Down (1972) โดย Richard Adams

สนพ.แพรวเยาวชน แปลโดย สุดจิต ภิญโญยิ่ง

การผจญภัยของฝูงกระต่ายกลุ่มหนึ่ง เพื่อค้นหาดินแดนใหม่อันเสรี อันเนื่องมาจากถิ่นที่อยู่อาศัยเดิมกำลังจะถูกทำลาย ท่ามกลางขวากหนาม ความกลัว ความสงสัย และการเผชิญหน้ากับศัตรูที่ไม่เคยเผชิญมาก่อน

เป็นหนังสือที่ผมอ่านมานานมากแล้ว แต่เจตนารมณ์ของผมจะพยายาม Review หนังสือที่ตัวเองได้อ่านไปแล้ว ไม่ว่าจะผ่านมานานขนาดไหน

Adams เล่าเรื่องกระต่ายอย่างมีจินตนาการสุดยอดมาก คำนำก็บอกไว้ว่า Adams ได้ศึกษาพฤติกรรมของกระต่ายอย่างละเอียดถี่ถ้วน (จากหนังสือของ Ronald Lockley เรื่อง "Private Life of The Rabbit)  จนผมรู้สึกราวกับ Adams เป็นกระต่ายตัวหนึ่งที่มาเล่าเรื่องตามภาษากระต่ายให้มนุษย์อย่างเราๆฟัง (จริงๆแล้ว อ่านมากกว่านะ)

เนื้อเรื่องนั้นเริ่มต้น จากกระต่ายผู้มีนามว่า Fiver ซึ่งมีนิมิตล่วงหน้าเกี่ยวกับถิ่นที่อยู่อาศัยปัจจุบันจะถูกทำลายลง แล้ว Hazel กระต่ายผู้พี่ เชื่อในนิมิตนั้นจึงได้ชักชวนเพื่อนฝูงกลุ่มหนึ่ง เช่น Bigwig (เป็นเสมือนนายทหารประจำกลุ่ม คอยออกรบ) , Dandelion, Pipkin ออกเดินทางค้นหาดินแดนแห่งใหม่ ระหว่างเดินทางก็ต้องผจญกับความสงสัย ความไม่เชื่อใจกันและกัน รวมถึงความกลัวต่างๆ ไม่ว่าการเผชิญ กับกระต่ายต่างฝูง นำโดย General Woundwart ซึ่งมีความแข็งแกร่งมากกว่า ทั้งกับสุนัขเฝ้าฟาร์มที่ดุร้าย แมวบ้านที่มีเขี้ยวเล็บแสนคม 

ฉากการต่อสู้เอาตัวรอดในทุ่ง Nuthanger ที่ฝูงกระต่ายของ Hazel ต้องวางแผนกลยุทธ ทำการศึก ต่อสู้กับฝูงกองทัพของ General Woundwart นั้นตื่นเต้นและสนุกมาก ถือเป็นไฮไลท์ของเรื่องเลยทีเดียว

ตัวละครอย่าง Hazel นั้นสมเป็นผู้นำฝูง ทั้งๆที่ไม่ได้ตัวใหญ่และแข็งแรงที่สุด แต่มีความสุขุม ตรงไปตรงมา รับรู้ความรู้สึกตัวอื่นๆได้เป็นอย่างดี รู้จักใช้ความสามารถ ความแข็งแกร่งของตัวอื่นๆ รวมทั้งบางครั้งยังเป็นผู้ตาม เปิดโอกาสให้ตัวอื่นเป็นผู้นำในโอกาสที่เหมาะสมอีกด้วย

ป.ล.น่าจะเหมาะกับเด็กวัยซัก 10-13 ปี หนังสือนั้นหนาพอสมควร 500 กว่าหน้าได้ แต่ผู้ใหญ่ก็อ่านได้นะ

อ้อ Adams บอกว่าแกเขียนเรื่องนี้ จากการเล่าเรื่องให้ลูกสาวทั้งสองฟัง ขณะขับรถทางไกล โดยที่ลูกสาวแกขอให้เล่าเรื่องที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน แกจึงนึกถึง Cassandra เทพธิดาพยากรณ์แห่งเมืองทรอย (ถูกสาปจาก Apollo ให้เห็นเหตุการณ์ล่วงหน้า แต่จะไม่มีใครเชื่อ) นั่นจึงเป็นที่มาของ Fiver ที่นิมิตเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าเหมือนกัน

ส่วน Version การ์ตูน ในปี 1978 นั้น ผมว่ารุนแรงเกินไป ฉากต่อสู้ เห็นเลือดกระเซ็นกันเลยทีเดียว แต่เพลงประกอบอย่าง Bright Eyes ที่ร้องโดย Art Garfunkel นั้นแสนจะไพเราะ ขัดกันอย่างแรง

คะแนน 8.8/10