Bloggang.com : SertPhoto : ‘ສະບາຍດີ ‘ สาวไกด์ลาวพาเยี่ยมชมปราสาทวัดพู

‘ສະບາຍດີ ‘ สาวไกด์ลาวพาเยี่ยมชมปราสาทวัดพู

ปราสาทวัดพู หรือวัดภู (Vat Phou Temple complex)
มรดกโลกแห่งที่ 2 ของ สปป.ลาว อยู่ที่เมืองจำปาสัก
นับเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ต้องมาเที่ยวเมื่อมาเยือนลาวใต้

ปราสาทวัดพู เป็นโบราณสถานในประเทศลาว ซึ่งป็นปราสาทหินขนาดใหญ่
ที่สร้างขึ้นในสมัยของขอมเรืองอำนาจ ลักษณะของปราสาทเป็นเทวสถานขอม
คล้ายกับเขาพระวิหาร
ตั้งอยุ๋บริเวณเขาศิวบรรพต หรือที่ชาวลาวเรียกว่า ภูเกล้า นั่นเอง
เป็นภูเขาที่มียอดลักษณะคล้ายๆศิวลึงค์ ซึ่งเรียกศิวลึงค์ที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ
นั้นว่า "สวยัมภูวลึงค์"
ด้วยเหตุที่เขาศิวบรรพตนั้น คล้ายกับศิวลึงค์
น่าจะเป็นแรงจูงใจในการสร้างเทวาลัย
เพื่อประดิษฐานรูปเคารพตามความเชื่อฮินดูขึ้นในที่สุด

ปราสาทวัดพูนั้นมีฐานะถึงขั้นเป็นอารามหลวงของอาณาจักรในสมัยนั้นเลยทีเดียว
และสร้างในราวพุทธศตวรรษที่ 12 ในสมัยของพระเจ้ามเหนทรวรมัน
โดยพระยากัมมะธา
ถือว่าเป็นปราสาทหินที่มีอายุเก่าแก่ที่สุด ซึ่งสร้างมาก่อน ปราสาทเขาเขาพระวิหาร และ ปราสาทเขาพนมรุ้ง
แต่คาดว่าผู้ก่อสร้างน่าจะอยู่ในราชวงศ์เดียวกันและสืบเชื้อสายต่อๆ กันมา

เมื่อเดินต่อขึ้นไปเรื่อยๆ จะผ่านโคปุระ(ซุ้มประตู) ชั้นต่างๆ ที่พังทลายลงมา
แสดงถึงการแบ่งเป็นชั้นๆ ตามปกติ
และในบางชั้นนั้น จะมีช่วงพื้นที่ด้านซ้ายแล ขวา
มีร่องรอยการสร้างปรางค์อิฐองค์เล็กๆ เอาไว้อย่างมากมาย
ถ้าปราสาทนี้ยังคงสมบูรณ์อยู่ คงได้ชม "หน้าบัน" และ "ทับหลัง" ที่งดงาม
และเป็นการประกาศความยิ่งใหญ่ของปราสาทองค์นี้

ตัวปราสาทหลังประธาน นี่คือหัวใจสำคัญของเทวสถานปราสาทวัดพู

ปราสาทวัดพูแห่งนี้จะมีงานประเพณีประจำปีที่เรียกว่า "งานประจำปีวัดพู"
จัดเป็นประจำทุกปีในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ ตรงกับวันเพ็ญเดือนสาม
และมีงานประมาณ 3 วัน

เทวาลัย หรือ ปราสาทหลังประธาน หัวใจสำคัญของเทวสถานปราสาทวัดพูแห่งนี้
โดยแบ่งพื้นที่เป็น 2 ส่วน
คืออาคารหินทรายส่วนหน้าเรียกว่า “มณฑป”
ที่สร้างขึ้นราวๆช่วงพุทธศตวรรษที่ 17 มณฑปนี้จะมีจุดเด่นตรงที่
มีการสลักภาพเล่าเรื่องและภาพบุคคลต่างๆตามความนิยมในศิลปะเขมรมากมายทั้งที่ตัวผนังปราสาท
หน้าบันและทับหลัง
ด้านในสุดของมณฑปเป็นห้องที่ประดิษฐานพระพุทธรูป
ที่ชาวลาวสร้างขึ้นในสมัยหลัง
ช่วงที่มีการปรับเปลี่ยนตัวปราสาทวัดพูจากเทวสถานของศาสนาฮินดูของเขมร
มาเป็นวัดพุทธศาสนาแบบลาว

ด้านหลังมณฑปเป็นอาคารก่ออิฐแบบโบราณ
ซึ่งก็คือ “ปราสาทประธาน” นั่นเอง
ในอดีตปราสาทอิฐหลังนี้เคยเป็นที่ประดิษฐานศิวลึงค์ “ภัทเรศวร”
ที่กษัตริย์กัมพูชาเคารพนับถือมาตั้งแต่สมัยอาณาจักรเจนละ
แต่ปัจจุบันไม่มีศิวลึงค์อยู่ในห้องนี้แล้ว

จากตัวปราสาทเดินขึ้นไปทางซ้ายมือนั้น
จะมีทางเดินไปยังบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์
ที่มีน้ำใต้ดินซึมออกมาตามธรรมชาติ
บริเวณหน้าผาเพิงหินด้านหลังปราสาทประธานของวัดพูที่น้ำไหลซึมออกมาตลอดทั้งปี
ชาวลาวเรียกว่า “น้ำเที่ยง”
ซึ่งถือว่าเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ไหลมาจากยอดภูเกล้า “ลิงคบรรพต”
เปรียบประดุจไหลมาจากศิวลึงค์แห่งพระศิวะบนเขาไกรลาส
จึงถือว่าเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่หากได้ปะพรมหรือดื่มกินแล้วจะเกิดสวัสดิมงคลด้วยพรแห่งพระเป็นเจ้า

หากเดินไปยังโขดหินด้านหลังทางทิศเหนือ จะพบรูปแกะสลักนูนสูงของ “ตรีมูรติ”
หรือรูปเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ 3 องค์แห่งศาสนา
ฮินดู มีพระศิวะ 5 เศียรอยู่กลาง (เรียกว่า พระสทาศิวะ)
พระพรหมอยู่ด้านขวา ส่วนพระนารายณ์อยู่ด้านซ้าย
การที่สลักรูปพระศิวะไว้ตรงกลางสำคัญที่สุด
บ่งบอกว่าปราสาทวัดพูเป็นเทวสถานใน “ศาสนาฮินดูลัทธิไศวนิกาย”
คือศาสนาอินดูที่นับถือพระศิวะเป็นใหญ่เหนือเทพเจ้าทั้งปวงนั่นเอง

สาวไกด์คนงามกับ "ยันไดหิน"
ที่มีลักษณะของบันไดหินที่เดินขึ้นไปสู่ ปราสาทหลังประธาน

ขอขอบคุณน้องไกด์ สามวันสามชื่อ น้องเมี๊ยว,น้องแมว,แคท ที่ดูแลเป็นอย่างดี
และพาเที่ยวในลาวใต้ สามวันสองคืน ຂອບໃຈ.

"ปราสาทวัดพู" ในวันนี้มีการมีผุพังไปตามกาลเวลา
แต่ยังคงงดงามมีคุณค่าของโบราณสถาน
ในฐานะจุดกำเนิดอารยธรรมกัมพูชาสมัยเจนละผู้เป็นเจ้าของพื้นที่ในอดีต
ต่อเนื่องมาจนกลายเป็นศูนย์รวมความศรัทธาในจิตใจของชาวลาวเจ้าของพื้นที่ในปัจจุบัน
คู่ควรต่อการมาเยี่ยมเยือนสักครั้งหนึ่งในชีวิต
เพื่อเความป็นสิริมงคลในวิถีศรัทธาความงามระหว่างประเทศ
ระหว่าง สปป.ลาวและประเทศไทยครับ

ขอฝากความรักและความปรารถนาดีมายังเพื่อนชาว bloggang
แม้จะเปิดประเทศแล้วก็ตาม
ฉีดวัคซีน 2 เข็มแล้วแต่การ์ดอย่าตก สวมใส่แมสตลอดและล้างมือบ่อยๆ นะครับ
ที่สำคัญอ่านแล้วไม่มโนนะจ๊ะ
ด้วยความห่วงใยจากช่างภาพวัดและธรรมชาติครับ