|
|
๕.๓ แม่ทัพกระหายเลือด
สามก๊กฉบับลิ่วล้อ
ผู้ยิ่งใหญ่ในทักษิณ
ตอนที่ ๓ แม่ทัพกระหายเลือด
เล่าเซี่ยงชุน
เมื่อตอนที่ ซุนเซ็ก รบชนะ เล่าอิ้ว นั้น สามารถรวบรวมทหารเพิ่มขึ้นได้ประมาณสามหมื่น จากจำนวนเดิมที่ยืม อ้วนสุด มาเพียงสามพันห้าร้อยคนเท่านั้น จากนั้นก็ยกไปอยู่เมืองกังตั๋ง แล้วให้ ซุนกวน น้องชายคนรองซึ่งอายุยังน้อย ไปรักษาเมืองอ้วนเสียโดยมี จิวท่าย เป็นผู้ใหญ่ไปคอยดูแลด้วย ส่วนตนเองยกทหารจะไปตีเมืองต๋องง่อ ซึ่งขณะนั้นมี เงียมแปะฮอ เป็นเจ้าเมือง แต่เกิดตั้งตัวเป็นเจ้าชื่อเต๊กอ๋อง
เมื่อเงียมแปะฮอรู้ข่าวว่าซุนเซ็กยกทัพมา ก็ให้น้องชายชื่อ เงียมอี๋ ยก ทหารไปคอยดักอยู่ที่สะพานหองเกี๋ยว ซุนเซ็กก็ให้ทหารเอกคนหนึ่งเข้ารบกันตรงหน้าบนสะพานนั้น ส่วนอีกสองคนให้ลงเรือเล็กเอาเกาทัณฑ์ยิงกระหนาบทั้งสองข้างสะพานทำให้เงียมอี๋เสียทหารไปมากทนไม่ไหว ต้องถอยทัพกลับเข้าเมือง ซุนเซ็กก็เข้าล้อมเมืองไว้ทั้งทางบกทางน้ำ แล้วขี่ม้าเลาะกำแพงเมือง เกลี้ยกล่อมทหารข้าศึกให้ออกมายอมจำนน
มีทหารในเมืองคนหนึ่งไม่แจ้งชื่อ เอามือซ้ายท้าวแปหอรบ เอามือขวาชี้หน้าแล้วร้องด่าสวนลงมา ไทสูจู้ จึงขึ้นเกาทัณฑ์พาดลูกไว้ แล้วหันมาบอกแก่ทหารว่าจะตรึงมือไอ้คนนั้นไว้กับแปหอรบ ทหารทั้งปวงก็เหลียวมาดูก็เห็นลูกเกาทัณฑ์ปักตรึงมือทหารผู้ปากไม่ดีคนนั้นอยู่ โดยที่คนยิงยังไม่ได้หันหน้าไปดูเลย ต่างก็พากันสรรเสริญว่า ไทสูจู้มีฝีมือเกาทัณฑ์หาผู้เสมอมิได้
เงียมแปะฮอชักจะย่อท้อไม่มีแก่ใจจะต่อสู้จึงส่งเงียมอี๋ออกไปหาซุนเซ็กถึงค่าย ซุนเซ็กก็ต้อนรับเลี้ยงดูสุราอาหารเป็นอย่างดี เงียมอี๋เจรจาว่า พี่ชายให้ออกมาขออ่อนน้อมยอมสงบศึกและจะแบ่งเมืองให้ซุนเซ็กกึ่งหนึ่ง ซุนเซ็กโกรธหาว่าเมืองต๋องง่อนี้อยู่ในเงื้อมมือแล้ว ควรจะยอมแพ้โดยไม่มีเงื่อนไข บังอาจมาเจรจาต่อรองจึงให้ทหารเอาตัวไปฆ่าเสีย
เงียมอี๋ก็ลุกขึ้นฉวยกระบี่ฟันซุนเซ็กแต่ไม่ทันการณ์ซุนเซ็กชักกระบี่ที่เหน็บหลัง ขว้างไปปักอกเงียมอี๋ตายคาโต๊ะอาหาร แล้วให้ทหารตัดศรีษะโยนทิ้งเข้าไปข้างในกำแพงเมือง เงียมแปะฮอก็ยิ่งตกใจหนักขึ้นไปอีก
พอเวลาค่ำจึงพาทหารหนีออกจากเมือง โดยปลอมตัวเป็นโจรป่า แต่ก็ถูกราษฎรชาวบ้านรวมตัวกันต่อสู้ ต้องหนีข้ามฟากแม่น้ำไปทางเมืองห้อยเข ก็โดนทหารของซุนเซ็กตามตีแตกเตลิดไปอาศัย อ่องหลอง เจ้าเมืองห้อยเขอยู่ ที่ปรึกษาของเจ้าเมืองก็ห้ามว่า อย่าไปช่วยเงียมแปะฮอรบกับซุนเซ็กเลย แต่อ่องหลองไม่เชื่อ ยกทหารไปตั้งรับอยู่ที่ริมทุ่งเชิงเขาใกล้เมือง
ซุนเซ็กยกมาถึงค่าย แลเห็นอ่องหองยืนม้าถือกระบี่อยู่หน้าทหาร ก็ถาม ว่า
"...เราทำการครั้งนี้ประสงค์จะให้ราษฎรได้ความสุข เงียมแปะฮอเป็นคนหยาบช้า เหตุไฉนตัวจึงมาเข้าด้วยคนผิด...."
อ่องหลองก็โต้ว่า
"...เอ็งเป็นคนโลภเที่ยวรบพุ่งได้เมืองหลายตำบลแล้วยังไม่หนำใจ บัดนี้ยกมาย่ำยีในแดนกู กูจึงยกมาให้เงียมแปะฮอแก้แค้นเอ็งให้จงได้.."
ว่าแล้วก็ชักม้าเข้ารบกันได้หกเพลง ไทสูจู้ก็ควบม้าควงทวนเข้ามาผลัดเปลี่ยนซุนเซ็ก จิวเจียดก็เข้ามาแทนอ่องหลองบ้าง รบกันไปอีกห้าเพลงทหารของซุนเซ็ก ก็วกเข้ามาล้อมหลัง อ่องหลองก็พาเงียมแปะฮอหนีกลับเข้าเมือง แล้วชักสะพานข้ามคูปิดประตูเมืองไว้มั่นคง
ซุนเซ็กก็ยกทหารเข้าล้อมเมืองไว้อีกตามเคย อ่องหลองจะยกทหารออกไปสู้ก็ถูกเงียมแปะฮอห้ามไว้ รอให้ซุนเซ็กหมดเสบียงเสียก่อน
ซุนเซ็กล้อมเมืองไว้ได้ห้าวันเท่านั้น ก็ยกทหารไปตีตำบลแจตอก แหล่งสะสมเสบียงอาหารของอ่องหลอง เพื่อชิงเสบียงมาเลี้ยงกองทัพของตน อ่องหลองจึงยกทหารติดตามไป โดยให้จิวเจียดกับเงียมแปะฮอเป็นกองหน้า ยกไปเพียงสามร้อยเส้น ก็ทันกองทหารของซุนเซ็กที่ชายป่า พอดีค่ำลงเลยถูกซุนเซ็กล้อมไว้ แล้วฆ่า จิวเจียดตาย
แต่เงียมแปะฮอแยกหนีไปทางตำบลอิข้อง เลยถูก ตังสิด ชาวเมืองเหยียวจับตัว ตัดศรีษะมาให้ซุนเซ็กเอาบำเหน็จความชอบได้รับการแต่งตั้งให้เป็นนายทหารเอก ส่วนอ่องหลองตามมาทีหลัง รู้ว่ากองหน้าแตกแล้วก็เลยพาทหารหนีไปตั้งอยู่ริมทะเล
จากนั้นซุนเซ็กก็ตั้งให้ ซุนเจ้ง น้องซุนเกี๋ยนผู้บิดาอยู่รักษาเมืองห้อยเข และให้ จูตี นายทหารเก่าของบิดาไปรักษาเมืองต๋องง่อส่วนตนเองยกทัพกลับเมือง กังตั๋ง พอดีได้ข่าวว่าซุนกวนน้องชายที่อยู่เมืองอ้วนเสียถูกโจรป่ายกเข้าล้อมเมือง จิวท่ายผู้ดูแลเห็นท่าจะสู้ไม่ไหว ก็อุ้มซุนกวนขึ้นม้าตีฝ่าพวกโจรหนีออกมา โดยฆ่าฟันพวกโจรตายไปได้ประมาณสิบห้าคน แต่ตนเองโดนทวนแทงถึงสิบแผล ประคองกันมาหาซุนเซ็กจนได้
ตังสิดจึงแนะนำว่า เมื่อครั้งเป็นโจรอยู่ริมทะเลก็เคยถูกทวนแทงหลาย แห่ง ได้หมอ งีห้วน ชาวเมืองห้อยเขรักษาเพียงสิบห้าวันก็หาย ซุนเซ็กจึงให้ไปเชิญหมอมารักษาจิวท่าย งีห้วนก็ถ่อมตัวว่าความรู้ยังน้อยขอให้ไปเชิญหมอ ฮัวโต๋ ซึ่งเป็นหมอเอก อยู่เมืองไพก๊กมารักษาแทน หมอฮัวโต๋เป็นคนรูปงามผมยาวมีสง่าราศี ก็รับรักษาจิวท่าย ให้หายเรียบร้อยได้ภายในสิบวันเท่านั้น
แล้วต่อมาซุนเซ็กก็ยกทหารไปปราบปรามโจร ที่มาตีเมืองอ้วนเสีย จน สงบราบคาบ จากนั้นก็ยกไปตีเมืองโลกั๋งและเมืองอิเจี๋ยงแถมพกอีกด้วย เมื่อชนะแล้วก็กวาดต้อนผู้คนไว้ได้เป็นอันมาก มีกำลังเข้มแข็งขึ้น ก็คิดอยากจะเป็นใหญ่เป็นโต จึงแต่งหนังสือไปคำนับ พระเจ้าเหี้ยนเต้ ทางหนึ่ง และมีหนังสือไปทวงตราหยกของบิดาที่ ฝากไว้กับ อ้วนสุด อีกทางหนึ่งด้วย
หนังสือที่ทำไปกราบทูลพระเจ้าเหี้ยนเต้นั้นซุนเซ็กให้ เตียวเหียน เป็นผู้ถือไปส่ง พอถึงมือ โจโฉ ท่านมหาอุปราชก็รำพึงว่า อันธรรมดาลูกเสือนั้นย่อมร้ายกาจ ใครจะทำอันตรายนั้นยากนัก จำเป็นจะต้องยกบุตรหญิงน้องของโจหยินให้เป็นภรรยาซุนของ น้องของซุนเซ็ก จะได้เป็นญาติเกี่ยวดองไม่เป็นศัตรูต่อกัน แล้วก็สั่งเตียวเหียนให้อยู่ทำราชการในเมืองหลวง โดยไม่เอาหนังสือนั้นถวายพระเจ้าเหียนเต้
ซุนเซ็กรู้ข่าวก็เก็บความแค้นเอาไว้ในใจ ได้ทีเมื่อไรจะยกทัพไปจัดการกันต่อไป
ฝ่าย เค้าก๋อง เจ้าเมืองง่อกุ๋นซึ่งเป็นเมืองขึ้นของกังตั๋งเห็นว่าซุนเซ็กเที่ยวยกไปรบหัวเมืองต่าง ๆ ได้ชัยชนะมาทุกครั้ง จึงมีหนังสือไปถึงโจโฉ ขอให้อ้างรับสั่งพระเจ้าเหี้ยนเต้ เรียกตัวซุนเซ็กเข้าไปทำราชการในเมืองหลวงเสีย ขืนปล่อยให้ทำการขยายอำนาจกว้างขวางกว่านี้ ก็คงจะเป็นขบถต่อแผ่นดินสักวันหนึ่งเป็นแน่ ทหารผู้ถือหนังสือก็ลงเรือข้ามอ่าวไป เจอเอากองตระเวนทางน้ำของเมืองกังตั๋งจับได้ เอามาส่งให้ซุนเซ็ก พออ่านรู้ความในหนังสือก็โกรธมาก ให้เอาตัวผู้ถือหนังสือไปฆ่าเสีย แล้วเชิญ เค้าก๋องมากินโต๊ะที่เมืองกังตั๋ง
เค้าก๋องหลงกลก็มาตามคำเชิญ พร้อมด้วยทหารเพียงสามคน ซุนเซ็กก็ เอาหนังสือให้ดู เค้าก๋องจนแต้มไม่รู้ว่าจะแก้ตัวอย่างไร เลยโดนเอาตัวไปประหารเสียทันที ครอบครัวบ่าวไพร่ที่อยู่ทางเมืองง่อกุ๋นก็แตกตื่นหนีภัยออกไปจนหมดสิ้น แต่ลิ่วล้อที่ติดตามไปทั้งสามคนนั้น ไม่มีใครทำอันตรายอะไร แต่ก็ไม่ยอมกลับบ้าน คงวนเวียนอยู่ใกล้เมืองกังตั๋ง ด้วยความอาฆาตพยาบาทแทนเจ้านาย ที่ถูกฆ่าตายเนื่องจากมีความจงรักภักดีต่อพระเจ้าเหี้ยนเต้ รอวันเวลาที่จะได้ล้างแค้น ต่อไป
แต่มือขนาดลิ่วล้อ จะทำอันตรายแก่ซุนเซ็ก ผู้มีฝีมือเก่งกล้าได้อย่างไรก็คิดไม่ออกเหมือนกัน.
##########
| Create Date : 09 เมษายน 2560 |
| Last Update : 9 เมษายน 2560 15:29:17 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 952 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [