108. พระนิพพาน คือ เป้าหมายสูงสุดของชีวิต ตอนที่ 2
พระนิพพาน หมายถึง "ความดับสนิทแห่งกิเลสและกองทุกข์”
“กิเลสที่ครอบงำจิตใจของคนเราอยู่” คือ "มูลเหตุของความทุกข์ทั้งหลาย (กองทุกข์)”
“การทำความดับสนิทแห่งกิเลสได้” ชื่อว่า “ทำความดับสนิทแห่งกองทุกข์ได้”
ผู้ที่สามารถ "ทำความดับสนิทแห่งกิเลสและกองทุกข์” ได้ ชื่อว่า “ผู้ได้พระนิพพาน” หรือ “ผู้เข้าถึงซึ่งพระนิพพาน”
**************
***พระนิพพาน ตั้งอยู่ในที่สุดของโลก
“นิพฺนานํ นครํ นาม อันชื่อว่าเมืองพระนิพพาน ย่อมตั้งอยู่ในที่สุดแห่งโลก โลกมีที่สุดเพียงใด พระนิพพานก็ตั้งอยู่ที่สุดเพียงนั้น”
“พระนิพพานนั้น
หากมีอยู่ในที่สุดของโลก เป็นของจริง ไม่ต้องสงสัย
ให้ท่านทั้งหลาย ศึกษาให้เห็นโลก รู้โลกเสีย ให้ชัดเจน
ก็จักเห็นพระนิพพาน
พระนิพพาน ก็ตั้งอยู่ในที่สุดแห่งโลก นั้นเอง”
...เนื้อความจาก คิริมานนทสูตร
***************
ผู้ที่เข้าใจโลกแล้ว ไม่หลงโลกแล้ว ไม่ติดโลกแล้ว ปล่อยวางเรื่องราวในทางโลกได้แล้ว วางจิตวางใจได้แล้ว
คือ วางโลภ วางโกรธ วางหลง วางสุข วางทุกข์ วางลาภ วางยศ วางสรรเสริญ วางนินทา ได้แล้ว
ชื่อว่า “ผู้ถึงที่สุดของโลกแล้ว” สามารถจะออกจากโลกได้แล้ว
***************
***ศีล สมาธิ ปัญญา คือทางไปสู่พระนิพพาน
ผู้ที่ต้องการพระนิพพาน ต้องปฏิบัติ “ศีล สมาธิ ปัญญา”
เพราะหนทางไปสู่พระนิพพาน คือ “ศีล สมาธิ ปัญญา”
***************
การปฏิบัติ “ศีล สมาธิ ปัญญา”
คือ การเดินไปตามทาง “อริยมรรคมีองค์ 8”
สู่ความดับแห่งกองทุกข์ หรือ พระนิพพาน
***************
ผู้ที่ต้องการพระนิพพาน
ต้องปฏิบัติ “ศีล สมาธิ ปัญญา”
ให้สูงขึ้นเป็นลำดับ
โดยใช้ศีลที่พระพุทธองค์ ทรงบัญญัติเอาไว้แล้ว
คือ ศีล 5 ศีล 8 ศีล 10 และ ศีลพระปาฏิโมกข์
หรือ จะใช้วิธีการ “กำหนดตั้งศีลให้สูงขึ้นเป็นลำดับ”
โดยใช้ "อริยมรรคมีองค์ 8" เป็นแนวทางในการกำหนดตั้ง ก็ได้
ชื่อว่า เป็นการปฏิบัติ “อธิศีลสิกขา อธิจิตสิกขา อธิปัญญาสิกขา”
***************
การปฏิบัติ “อธิศีลสิกขา อธิจิตสิกขา อธิปัญญาสิกขา”
จะทำให้เกิด
“อธิศีล (ศีลที่ยิ่ง) อธิจิต (จิตที่มีสมาธิยิ่ง) อธิปัญญา (ปัญญาที่ยิ่ง)”
***************
ดูกรอานนท์
บุคคลทั้งหลาย ถึงที่สุดโลก ออกจากโลกได้แล้ว
จึงชื่อว่า ถึงพระนิพพาน และรู้ตนว่า เป็นผู้พ้นทุกข์แล้ว และอยู่สุขสำราญบานใจทุกเมื่อ
หาความเร่าร้อน โศกเศร้าเสียใจมิได้
ถ้าผู้ใด ยังไม่ถึงที่สุดโลก ยังออกจากโลกไม่ได้ ตราบใด
ก็ชื่อว่า ยังไม่ถึงพระนิพพาน
จะต้องทนทุกข์น้อยใหญ่ทั้งหลาย เกิดๆ ตายๆ กลับไปกลับมา หาที่สุดมิได้ อยู่ตราบนั้น
บุคคลทั้งหลาย เป็นผู้ต้องการพระนิพพาน
แต่หารู้ไม่ว่า พระนิพพานนั้น เป็นอย่างไร อยู่ที่ไหน
ชั้นแต่ทาง "ศีล สมาธิ ปัญญา" อันเป็นทางไปสู่พระนิพพาน ก็ไม่เข้าใจ
เมื่อไม่รู้ ไม่เห็น ไม่เข้าใจแล้ว
จะไปสู่พระนิพพานนั้น เป็นการลำบากยิ่งนัก
เปรียบเหมือนคน ๒ คน
ผู้หนึ่งตาบอด ผู้หนึ่งตาดี
จะว่ายข้ามน้ำมหานที อันกว้างใหญ่
ในคนทั้ง ๒ นั้น
ผู้ใดจักถึงฝั่งข้างโน้นก่อน
คนผู้ตาดี ต้องถึงก่อน
ส่วนคนผู้ตาบอดนั้น
จะว่ายข้ามไปถึงฝั่งฟากโน้นได้ แสนยากแสนลำบาก
บางทีจะตายเสีย ในท่ามกลางแม่น้ำ
เพราะไม่รู้ ไม่เห็นว่า ฝั่งอยู่ที่ไหน
ข้ออุปมานี้ ฉันใด
คนไม่รู้ ไม่เห็น พระนิพพานอยู่ที่ไหน เป็นอย่างไร
ทางจะไปก็ไม่เข้าใจ เป็นแต่อยากได้ อยากถึง อยากไปพระนิพพาน
เมื่อเป็นเช่นนี้
การได้การถึงของผู้นั้น ก็ต้องเป็นของลำบากยากแค้นอยู่ เป็นของธรรมดา
บางทีจะตายเสียเปล่า
จะไม่ได้เงื่อนเค้าของพระนิพพานเลย
ผู้ศึกษาพึงเข้าใจว่า
พระนิพพานอยู่ที่สุดของโลก
"ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นทางไปพระนิพพาน"
ถ้ารู้อย่างนี้
ยังมีทาง ที่จะถึงพระนิพพานได้บ้าง
แม้เมื่อรู้แล้ว อย่างนั้น
ก็จำต้องพากเพียรพยายาม เต็มที่ จึงจะถึง
เหมือนคนตาดี ว่ายข้ามน้ำ
ก็ต้องพยายามจนสุดกำลัง จึงจะข้ามพ้นได้
มีอุปไมยเหมือนกันฉันนั้น”
...เนื้อความจาก คิริมานนทสูตร
ชาญ คำพิมูล
| Create Date : 29 ตุลาคม 2565 |
| Last Update : 29 ตุลาคม 2565 8:17:54 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 538 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
