จอมใจเพชฌฆาต...โดย บุหลันสีคราม

          บอกเล่าเรื่องราวของ อินทรีน้ำแข็ง นักฆ่าไร้ใจผู้เหยียบย้ำอยู่บนเส้นทางสายอำมหิต ภารกิจสำคัญคือการลักพา ทอฝัน คุณหนูลูกสาวของผู้มีอิทธิพล

          ท่ามกลางห่ากระสุนและควันจากปลายปืน ทางรอดเดียวของดอกไม้งามคือการเอาตัวมาป่วนหัวใจให้เขาไหวหวั่น ให้เขาใจอ่อนและปล่อยเธอไป แต่เธอไม่รู้...น้ำแข็งก้อนนี้ไม่มีวันละลาย หากตราบใดที่เธอนั้นมีใครอีกคนอยู่เต็มหัวใจ

‘เพราะรัก...ผมจึงต้องไม่รัก’

(สนพ.Sugar Beat    ตีพิมพ์ม.ค. 57    จำนวนหน้า 376    ราคาปก 240)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...

          เป็นแนวแอ็คชั่นผสมโรมานซ์โรแมนติก เนื้อหาแบ่งเป็นบทสั้นๆและคั่นด้วยประโยคคำคม สำนวนภาษาจัดอยู่ในระดับอ่านได้เรื่อยๆเพลินๆค่ะ การบรรยายในด้านความรู้สึกของตัวละครทำได้ดี มีการคลายปมแผนซ้อนแผนในช่วงท้ายด้วย ทั้งๆที่คนอ่านและตัวละครหลักเองแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามีการผูกปมไว้อยู่แล้วตั้งแต่ต้น!! อารมณ์คนอ่านมีสะดุดลื่นล้มบ้างเป็นบางระยะจากตรรกะความคิดตัวละคร เช่น การคิดหาวิธีเอาตัวรอดของแม่นางเอกทอฝัน ที่ดูจะพาฝันตื้นเขินไปสักนิด และคาแรคเตอร์พระเอกที่วางไว้ให้นิ่งไร้ความรู้สึก ดูจะไม่ค่อยเข้ากับบุคลิกการพูดคุยที่แสดงออกสักเท่าไหร่ ดังนั้นความสนใจของคนอ่านจึงตกไปอยู่ที่คู่รอง...

          รักของคู่รองเป็นเรื่องต้องห้ามเล็กๆ เมื่อ ไค บอดี้การ์ดหนุ่มทำงานผิดพลาด เป็นเหตุให้ลูกสาวนายจ้างถูกลักพาตัวไป จึงถูกลงโทษแทบสาหัสและลดขั้นมาเป็นแค่คนขับรถให้ นาเดีย นางบำเรอสวาทของพ่อนางเอก และนั้นเองจึงทำให้เขาได้รู้อะไรบางอย่างในตัวเธอคนนี้...คู่นี้ได้อารมณ์แอบรัก แอบห่วงใย แอบขื่นขมกับความรู้สึกของหญิงสาว ที่ทั้งทางกายและใจไม่อาจบรรจบ ได้แต่กดมันเอาไว้ ทำได้แค่เพียงเหม่อมองเขาคนนั้นที่อยู่ไกลออกไป ห่างออกไป...

          จากที่ลองค้นตามชื่อนามปากกา พบว่านักเขียนน่าจะเป็นชาย และนี้อาจเป็นผลงานเรื่องแรก พบว่าจุดเด่นอยู่ในด้านของการผูกปมเรื่อง ฉากแอ็คชั่นไล่ล่า และการบรรยายความรู้สึกของตัวละครที่ทำได้ดี (เช่นฉากจุดจบของตัวร้ายตัวหนึ่งในเรื่อง) หากได้ลองเกาๆวิธีคิดของตัวละคร ลดจังหวะเรื่องให้ช้าลงบ้าง ลดรายละเอียดยิบย่อยของเนื้อหาที่ไม่จำเป็น เคี่ยวให้เข้าที่อีกสักนิด คิดว่าคงได้เห็นผลงานดีๆของผู้เขียนในโอกาสต่อๆไปค่ะ 

จดหมายน้อยถึง...คู่เดท

อย่างแรก...ขอโทษที่นำมาดองนานนะคะ ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น 55 

อย่างสอง...ขอบคุณสำหรับหนังสือนิยายเล่มนี้ที่นำมาปันให้ได้อ่าน ได้ลองนามปากกาใหม่ๆที่ไม่คุ้นเคยบ้าง 

อย่างสาม...ขอบคุณที่มาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมเล็กๆนี้ และยินดีที่ได้รู้จักกัน 

สุดท้าย...อยากปลอบใจว่า ‘ไม่เป็นไรนะคะ’ ทุกครั้งที่ได้เห็นคอมเม้นคุณในบล็อกเฉลยของท่านอื่นๆ แค่ด้วยเหตุผลข้างบนนี้ เราก็ดีใจแล้วค่ะ อิอิ 

หากใครรู้ตัวว่าเป็นผู้ส่งนิยายเรื่องนี้พร้อมติดโบว์น้อย มาให้เราด้วย 

เข้ามายกมือ โบกธงได้เลยค่าาา