The Password สื่อรักรหัสลับ ...โดย ทอม สิริ

          บอกเล่าเรื่องราวของนาย มโน หนุ่มไอทีตาแพนด้า สมัครเข้ามาทำงานในบริษัทจัดหาบ้านเช่า งานที่ได้รับควรเป็นงานไอทีเช็คระบบธรรมดา แต่มันไม่ธรรมดาเมื่องานแรกกลับเป็นการเจาะพาสเวิร์ดคอมพิวเตอร์ของไอทีคนเก่า คนที่มาทำงานไม่ได้อีกแล้วเพราะถูกฆ่าตาย!? งานเข้าล่ะสิ พนักงานใหม่อย่างเขาจึงเนื้อหอมขึ้นมา เมื่อพนักงานในบริษัทต่างรุมล้อมให้เขาเจาะเอาข้อมูลงานของพวกเขาออกมาให้ได้ แต่ก็มีใครบางคนถึงขั้้นกระหาย? หรือข้อมูลในนั้นไม่ได้มีแค่งาน!

          แล้วจะยังสาวน้อยฝ่ายกราฟิกผู้เงียบขรึมที่นั่งทำงานข้างๆกันนี่อีกล่ะ ดนุยา เข้ามาทำงานพร้อมๆกับเขา เธอผู้ไม่น่าจะเกี่ยงข้องกับใครใดๆเลย แล้วทำไมต้องทำหน้าตื่นตกใจอย่างกับเห็นผี เมื่อเห็นตำรวจเข้ามาสอบสวนเรื่องไอทีคนเก่าที่ตายไปแล้วด้วยล่ะ?!

(สนพ.คำต่อคำ    ตีพิมพ์ ธ.ค.57    จำนวนหน้า 392    ราคาปก 270)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...

          เป็นแนวสืบสวนที่ผสมกับโรแมนติกคอมเมดี้ การเล่าเรื่องทำได้ดี อ่านได้เพลินๆ 'เล่าแบบให้เรื่องเดิน' ตรงนี้แหละที่ชอบ ชอบในช่วงเริ่มที่ไม่จำเป็นต้องยัดข้อมูลใส่หัวคนอ่าน แบบต้องแนะนำตัวละครหรือย้อนความอะไรกันมากมาย คนเขียนจะค่อยๆเผยเบื้องลึกเบื้องหลังของคนในเรื่อง เราจะค่อยๆรู้จักเรื่องและรู้จักตัวละครไปพร้อมๆกัน อาจจะตัวบริบทของเนื้อหาที่เริ่มด้วยการที่พระ-นางเพิ่งเริ่มเข้ามาทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง ทำให้เล่าได้ง่ายโดยที่คนอ่านไม่ได้รู้สึกว่าถูกยัดเยียด ถึงจะมีตัวละครในบริษัทมากมายที่ต้องทำความรู้จัก การเล่าก็ยังทำได้ไหลลื่นดี

          ชอบในความคอมเมดี้ พระเอกฮาหน้ามึน และซ่อนคมไว้ข้างในได้ดีอย่างคนอาชีพแบบเขาควรจะเป็น ส่วนนางเอกการตัดสินใจยังไม่ค่อยถูกไปบ้าง คิดว่าด้วยความที่ยังมีความเป็นเด็ก วุฒิภาวะยังไม่มากพอที่จะแก้ปัญหา และด้วยปัญหาที่ต้องเผชิญและแบกรับก็น่าเห็นใจอยู่ การจับเข้าคู่ของพระนางคู่นี้จึงเหมือนจิ๊กซอว์ที่เข้าคู่กันได้ดี พระเอกเข้ามาช่วยค้ำจุนนางเอกได้พอดี

          ความโรแมนติกของพระ-นางกำลังพอเหมาะพอดีเลยในช่วงครึ่งเรื่องแรก แต่พอตัวเรื่องปรับเข้าโหมดสืบสวนจริงจังในช่วงหลัง บทนางเอกออกน้อยไปสักนิด จริงๆในตอนจบให้ทั้งคู่เริ่มคบๆดูใจกันไปก็พอ ให้ฟินๆน่ารักๆกันไป ด้วยที่ยังคิดว่านางเอกยังเด็กและระยะเวลายังรู้สึกว่าสั้นไป การปูต่อไปตอนพิเศษแบบนั้น คิดว่ายังไม่จำเป็น ดูโอเวอร์จากภาพรวมไปหน่อย

          ส่วนการสืบสวนก็ยังชอบช่วงแรกๆมากกว่าเช่นกัน เป็นการสืบที่ไม่น่าเบื่อ แต่น่าเสียดายที่ไม่มีจุดพีค แค่รอเวลาที่เงื่อนงำหลักฐานเปิดออกมาครบก็เจอตัวการแล้ว มีเบี่ยงให้สงสัยคนโน้นนิดคนนี้หน่อยพอประมาณ มีหลายช่วงในตอนท้ายๆที่เนื้อหาเกือบๆจะไม่เม็คเซ็นส์ คนเขียนก็สามารถหาเหตุผลใส่พานมาถวายรองรับได้อย่างทันท่วงที 555+ เกือบไปแล้ว...เกือบไปแล้ว

(ย่อหน้านี้ มีสปอยล์)

             ยังมีบางจุดที่คนอ่านยังข้องใจวิธีคิดตามกระบวนการของกฎหมาย เช่น นางเอกสามารถรอดพ้นจากข้อหาพยายามฆ่าได้จริงๆหรือ? ถึงแม้พ่อเลี้ยงจะตายไปแล้วด้วยฝีมือคนอื่น แต่ก่อนนั้นพ่อเลีี้ยงก็ได้แจ้งความกับนางเอกไว้แล้ว ยังไม่ได้มีการพิสูจน์หรือตัดสินกันจริงจังในชั้นศาลเลย พระเอกสามารถสรุปเอง? ได้หรือว่านางเอกทำไปเพราะป้องกันตัว 

          อีกข้อที่สงสัยเบอร์ใหญ่มากคือ...พระเอกจะปลอมตัวทำไม่ง่า?? ถ้าตำรวจระบุว่าข้อมูลในคอมที่ทำงานของผู้ตายน่าจะมีประโยชน์ต่อรูปคดี จะขอยึดเครื่องไว้เพื่อตรวจสอบก็น่าจะทำได้ หรือคอมนั้นเป็นสินทรัพย์บริษัท มีข้อมูลความลับของบริษัทมากมาย จิตตาเจ้าของบริษัทไม่มีทางยอมให้ตำรวจเอาไปได้แน่นอน ...คงเป็นแบบนี้มั้ง 55สงสัยเอง ตอบเอง 55

(จบ สปอยล์)

           สรุป...ชอบสำนวนนะ อ่านได้เพลิน บทพูดเฮฮาธรรมชาติ แต่บทจะบรรยายจริงจังในบางประโยคก็ทิ่มแทงจิตใจได้เลย เป็นครั้งแรกที่ได้อ่านนามปากกานี้ คิดว่ายังอ่อนเรื่องพล็อตนิดเดียว เรื่องนี้ปูดีแต่ยังไม่สุด น่าจะฝึกปรือเรื่องพล็อตอีกสักนิด ...อีกนิดเดียวเท่านั้น