ฆาตกรรมปริศนากับตำรวจหน้าใหม่...โดย ฮิงาชิโนะ เคโงะ

จุฬาลักษณ์ กรณ์สกุล แปล

          เมื่อเกิดคดีฆาตกรรมหญิงสาววัย 40 ปี ขึ้นที่เขตนิฮมบาชิ ทำให้ คางะ เคียวอิจิโร ตำรวจสายสืบที่เพิ่งย้ายมาใหม่ต้องสืบหาความจริงในคดีดังกล่าวในย่านที่ไม่คุ้นเคย 

          แต่ใครจะรู้ว่า ครอบครัวแต่ละครอบครัว ร้านแต่ละร้านในย่านนิงเงียวโจของเขตนิฮมบาชิ ที่มีความเกี่ยวพันกับคดีคราวนี้ต่างก็พยายามเก็บงำความลับน่าสงสัยของตัวเองเอาไว้ คางะจึงต้องใช้ความสามารถในการสังเกตของตนไขปริศนาของแต่ละร้าน เพื่อให้ความจริงของคดีกระจ่างชัดขึ้นมา!

(สนพ.เนชั่นบุ๊คส์    จำนวหน้า 296    ราคาปก 250)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...

          เป็นอีกเล่มที่น่าชื่นชมตบมือรัวๆให้ลุงเคโงะ ต้องแบบนี้สิคะถึงจะเป็นลุง จริงๆเหตุฆาตกรรมในเรื่องไม่ถึงกับซับซ้อนนัก แต่ที่โดดเด่นและแปลกใหม่มาก น่าจะเป็นวิธีการเล่า เคโงะไม่เคยเล่าแบบนี้นะเท่าที่อ่านแนวสืบสวนของเขามา เป็นการสืบจากเหตุฆาตกรรมเดียวเท่านั้น เมื่อหญิงสาววัยกลางคนที่อาศัยอยู่คนเดียวถูกฆ่าตายในห้องพักที่เพิ่งย้ายมาอยู่ไม่นาน แต่เมื่อสอบถามเหตุจากครอบครัวหรือร้านค้าในละแวกนั้น กลับไม่มีใครยอมพูดความจริงเลยสักคนเดียว!?

          จากเหตุการณ์เดียวนี้นำไปสู่การสืบ...

          หลักฐานวัตถุบุคคล ที่พบในที่เกิดเหตุ ไม่ว่าจะเป็นนายหน้าขายประกันบุคคลสุดท้ายที่พบผู้ตาย ทำไมขนมที่พบในห้องมีชิ้นหนึ่งสอดไส้วาซาบิ? ทำไมจึงมีกรรไกรทำครัวที่เพิ่งซื้อมายังไม่ได้แกะจากห่อทั้งที่ในครัวก็มีอยู่แล้ว ข้อความอีเมลที่ผู้ตายเขียนค้างไว้ว่าพบเถ้าแก่ร้านซ่อมนาฬิกาเมื่อตอนไปเดินเล่น เพื่อนนักแปลผู้มาพบศพคนแรก

          จากคำถามเหล่านั้นนำไปสู่เรื่องสั้นเป็นตอนๆ เพื่อไขคำถามแต่ละข้อนั้น โดยตัวเอกคือนักสืบคางะ ตัวละครที่ลุงเคโงะนำมาใช้เดินเรื่องให้บ่อยๆ กลับมาให้หายคิดถึงแล้ว เขาจะนำเราไปสู่การ 'เสือกเรื่องชาวบ้าน' 555+ มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ ด้วยความที่เป็น 'ตำรวจหน้าใหม่' จึงทำให้ต้องทำความรู้จักกับท้องที่ที่ตนต้องมาสังกัดใหม่นี้ เขาจึงเดินท่อมๆไปทั่ว สอบถามร้านนั้น เข้าออกร้านนี้ ชอบความมีลูกล้อลูกชนในการพูด-ถาม ดูจะขี้เล่นมากกว่าที่คิดแม้จะอยู่ในมาดที่ดูขึมๆนั้น มีไหวพริบจับสังเกตจากเรื่องง่ายๆที่ไม่มีใครนึกถึง

          ถึงแม้ว่าหลายสิ่งเมื่อได้คำเฉลยแล้ว ก็ใช่ว่าจะช่วยไขคดีได้เสมอไป หลายๆอย่างแทบไม่เกี่ยวกับคดีเลย แต่เราจะเห็นว่าคนเป็นตำรวจสายนักสืบที่ทำงานอย่างจริงจัง ต้องทำงานละเอียดแค่ไหน แม้อะไรจะดูไม่เกี่ยวข้องกับคดีแค่ไหนก็ยังต้องตรวจสอบทุกอย่าง

          นอกจากจะจริงจังแล้วนักสืบคางะยังจริงใจ ใช้หัวใจในการเข้าถึงจิตใจของผู้คนที่เขาเข้าไปตรวจสอบ เราจะเห็นว่าแม้ตัวละครที่เกี่ยวข้องหลายคนจะไม่เกี่ยวกับคดีเลยสักนิด พวกเขาแค่มีเหตุบังเอิญเข้าไปเกี่ยวกับผู้ตายนิดเดียวเท่านั้น แต่มีเหตุผลบางอย่างที่พูดความจริงไม่ได้ คางะเองเมื่อสืบรู้ความลับของพวกเขาแล้ว บางครั้งคงดีกว่าหากปล่อยให้ความลับยังคงอยู่ต่อไป หรือบางครั้งก็ให้ความลับทำงานด้วยตัวของมันเองบ้าง คนที่ควรรู้สมควรได้รู้

          สัมผัสได้เลยว่านี้ไม่ใช่แค่นิยายสืบๆไปเปล่าๆ ใครจะคิดว่านิยายสืบสวนไม่ได้มีไว้แค่มุ่งหาว่าใครเป็นฆาตกร แต่คนรอบข้างที่ต้องไปเกี่ยวข้องก็ยังมีความสำคัญด้วย พวกเขายังมีเรื่องราว มีปัญหาของตัวเอง คนเขียนทำให้เราเห็นถึงปัญหาในความสัมพันธ์ ปัญหาภายในครอบครัวของแต่ละบ้าน แทรกเข้ามาได้อย่างลึกซึ้งมากๆ คางะไม่ได้เข้าไปสอบถามแต่ละบ้านแต่ละร้านไปเปล่าๆ ยังช่วยเคลียร์ปัญหาคาใจให้พวกเขาด้วย จริงๆเขาจะไม่เข้าไปยุ่งก็ได้ บางอย่างก็ไม่ใช่หน้าที่ เมื่อรู้แล้วว่าไม่เกี่ยวกับคดีก็ไม่เห็นจำเป็นต้องเข้าไปยุ่ง

          คงเหมือนกับเราที่ไม่เห็นความสำคัญของปัญหา มันง่ายกว่าที่จะมองผ่าน มองข้ามเรื่องเล็กๆน้อยๆไป เมื่อได้คำตอบแล้วก็จบโดยไม่เข้าใจสาเหตุที่แท้จริง แล้วก็ปล่อยให้เรื่องเล็กๆน้อยๆนั้นทำให้เราผิดพลาดต่อไปเรื่อยๆโดยไม่รู้ตัว...