คืนอันเป็นนิรันดร์  19 jan'08 ฉันเขียนเรื่องราวต่างๆขณะรถทัวร์กำลังฝ่าแดดและลมร้อนของปลายฤดูหนาวกลับไปสู่ที่จากมา ณ บ่ายวันหนึ่ง การเดินทางมาพักผ่อนเงียบๆที่นี่ของฉันทำให้ฉันได้รู้แล้วแหละว่าฉันได้ก้่าวผ่านวัยหนึ่งมานาน แล้ว ชีวิตที่เลยครึ่งชีวิตมาพอสมควร ฉันยังจะวาดฝัน และหวังถึงสิ่งต่างๆที่เหลืออีกได้มากแค่ไหน ไหมนะ? ลมร้อนพัดเอาเศษใบต้นก้ามปูร่วงกราวขณะนั่งทานข้าวเงียบๆคนเดียว มันปลิดปลิวร่วงกราวในยาม ที่ลมวูบใหญ่พัดมา หัวใจของฉันบางครั้งฉันยังวิตกและกลัวเหมือนกันว่าถ้าวันหนึ่งมีอะไรสะเทือนหรือกระทบแรงๆฉันยัง จะมีแรงต้านมันไหวไหม หรือสุดท้ายใจฉันต้องพ่ายกับมรสุมต่างๆที่ถาโถม ในวัยเด้กช่วงรอยต่อระหว่างเด้กกับเด้กหนุ่ม ชีวิตของฉันแคบและถูกโดดเดี่ยวมาก่อน แต่ฉันก็สนุก และมีความสุขกับสิ่งใหม่ๆแปลกๆที่พัดผ่านเข้ามาในชีวิต ชีวิตที่รอการเจริญและงอกงาม ไม่น่าเชื่อความรู้สึกต่างๆนั้นกฃับหวนกลับเข้ามาอีก ต่างกันเพียงเวลาและสถานที่ ความสนุก ความสุข นั้นมันไม่เคยย้อนกลับมาเป็นเหมือนเช่นเคย ฉันกลายเป็นนักมองโลก เฝ้าดูท่ามกลางความหดหู่และทำใจ และพยายามอย่างยิ่งที่จะเข้าใจและเรียน รู้มัน ดอกโมกข์ ดอกราตรี ดอกไม้หอมต่างๆที่ส่งกลิ่นหอมยามค่ำคืนทักทายฉันเงียบๆขณะเดินเล่นเตร็ดเตร่ กลางดึกท่ามกลางความเงียบสงบ และอึกทึกสลับสับเปลี่ยนกันไป จริงๆแล้วฉันว่าเราต่างสามารถเลือกที่จะเพลิดเพลินชั่วคราว หลงใหลชั่วครู่หรือเลือกที่จะอยู่เงียบๆคน เดียวสักพัก แต่ความจริงที่ต้องประจักษืคือ หลังจากนั้นล่ะเราก็ต้องกลับมาเป็นเช่นเดิม เหมือนที่ที่เราเคยเป็น หญิงสาวคนหนึ่งแอบเช็ดน้ำตาเงียบๆขณะฉันบังเอิญสบตา อะไรนะที่ทำให้เธอเศร้าหรือเหงา การจากลา หรือสูญเสียใครบางคนในชีวิตไป โลกน่าอยู่ขึ้นในยามที่เจอคนอ่อนแอหรือแย่กว่าเรา แต่ก้โหดร้ายและทรมานในยามที่เราอ่อนแอ หวั่น ไหวง่ายกับทุกเรื่อง ท่ามกลางคนรอบข้าง คนสนิท คนไม่รู้จักมีความสุข มีเสียงหัวเราะเคียงข้างความเหงา เรื้อรังของใครบางคน " คนเราจะไม่มีวันตาย ตราบใดที่ใครคนหนึ่งยังรักเรา" จากวรรณกรรมเยาวชนเรื่อง" ตาผมเป็นต้นเชอร์รี่" ฉันว่าแท้ที่จริงแล้ว มีคนแค่หนึ่งคนที่รักเราไปจนตาย ขึ้นอยู่กับว่าใครจะตายก่อนหรือตายหลัง แล้วเราอยาก ให้เป็นใครดีละ คนคนนั้นหรือ เป็นตัวเราเองดี? ฉันคงไม่รักใครไปได้ตลอดชีวิตหรอก แต่ฉันมั่นใจว่าจะจดจำทุกคน ทุกสิ่งอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตได้จนลม หายใจสุดท้ายของชีวิต เพราะฉนั้นแล้วอย่าว่าฉันใจดำเลยนะ ถ้าฉันเลือกจะไม่รักใครเลย ในวันนั้น การค่อยๆเงียบหายไปจากชีวิตของ กันและกันบางทีมันอาจจะโหดร้ายน้อยกว่าการลาจากที่ยังมากด้วยความรักและหอมหวาน ว่ายังงั้นไหม?เธอ?
คิดถึงอ่างแก้วจัง
โดย: สหมิว (Be a good guy
 ) วันที่: 23 มกราคม 2551 เวลา:22:25:39 น.กรูหยากเอาเพลงลง ทำให้เมิง ช่วยหน่อยดิคร้าบบบผู้รุ้
โดย: Bear leader
วันที่: 23 มกราคม 2551 เวลา:23:00:10 น.เคยสงสัยว่า...
จะมีบ้างมั้ยที่คนสองคนจะรักกันไปจนตาย สิ่งไหนคือความรัก...สิ่งไหนคือความเกลียด สิ่งไหนคือความสุข...และสิ่งไหนคือความเจ็บปวดรวดร้าว "อะไรดำรงอยู่เนิ่นนานกว่ากัน?" แท้ที่จริงแล้วเรารักหรือชังชีวิตมากน้อยเพียงใด ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ผมไม่รู้.. ได้แต่หวังว่าคุณทั้งหลายจะรู้ โดย: miragery
วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:14:30:42 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [