สวน.....สนุก  เขาบอกว่าถ้าอยากรู้ว่าเราเบื่อหน่ายชีวิตมากแค่ไหน ให้ดูตอนตื่นนอนตอนแรก เราอ้อยอิ่ง หดหู่เบื่อเหนื่อยหน่าย หรือกระวีกระวาดมีความสุขที่จะได้ออกไปทำงาน เขาบอกว่า ถ้าอยากรู้ว่านอนพอหรือมากน้อยแค่ไหน ให้ดูช่วงเวลาสุดท้ายว่าเราฝันหรือเปล่า? ความฝันจะกลั่นตัวก็ต่อเมื่อเรานอนได้เต็มอิ่มแล้ว... มันคงเป็นเรื่องที่พิสูจน์ยากพอดู.. แต่เช้าวันนี้กลับเป็นวันที่การตื่นนอน สร้างความงุนงงและหาตัวตนของผมไม่เจออย่างที่สุด ผมอยากฟังเพลงที่ไม่ได้ฟังมานาน ความฝันก่อนตื่นต่อ ยอดมาเป็นห้วงความครุ่นคิดแทน... จู่ๆผมก็อยากไป ไปที่ไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเราอยู่อย่างนี้ไป จนตายไม่ได้แน่นอน การเดินทางไม่ได้ทำให้เราหายจากอาการเจ็บป่วย แต่มัน อาจช่วยทุเลาความเจ็บป่วยนั้นเบาบางลงได้ ร่างกายของผมแข็งแรงปกติดี แต่หัวใจของผมกำลังเจ็บป่วยอยู่ก็อาจเป็นได้ เพลงที่ไม่มีเนื้อร้องนั้นขับกลอมบางเบาให้เช้านี้ดูอบอุ่น แต่ก็แค่ทุเลา ไม่ใช่หายขาดอย่างที่ต้องการ การเดินทางขึ้นเหนือไปทำบุญเมื่อสองวันก่อน ก็ไม่ใช่การบำบัดความเจ็บป่วยด้วยการเดินทางอย่างแท้จริง ทุกๆเช้านกเขาจะขันกรูปลุกให้ตื่นทุกๆวัน ผมเพิ่งถึงบาง อ้อก็ตอนที่เห็นมันกำลังนอนกกไข่ข้างฝาผนังบ้านโดยบัง เอิญวันนี้นี่เอง... รางน้ำที่คอยกรองเอาแต่น้ำใสๆจากฟ้า วันนี้มันกลับมีต้น หญ้าสีเขียวเล็กๆแซมขึ้นมา มันช่างดูจะน่าอัศจรรย์ใจ แต่ ในความเป็นจริงแล้ว ฝนไม่ได้ตกเป็นเป็นต้นหญ้าอย่างแน่นอน เฮ้อจะเอานิยามอะไรกับสิ่งมีชีวิตช่วงสั้นๆแบบนั้นนะ.. พอหมดฝน....สีเขียวก็คงกลายเป็นสีน้ำตาลแห้ง.. .... แม่นกเขาสีหม่นตัวนั้น มันจะมีวิธีบอกลูกมันยังไงนะไม่ให้ ดิ้นเพลินจนตกลงมาจากตึกสูง ก่อนที่มันจะหัดบินได้ ก่อนตื่นนอนเมื่อเช้าผมฝัน ฝันร้ายซะด้วย นอนฟังเสียงหายใจตัวเองนิ่งๆเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนอาศัยความกล้าอย่างที่สุดบังคับตัวเองไปอาบน้ำ โทรศัพย์ไม่รู้กี่สายโทรเข้ามา จากการไปทำงานงานของผมวันนี้.. บางครั้งการเป็นสัตว์อายุยืนก็น่าเบื่อซะเหลือเกินอย่างเข่นมนุษย์... ผมก็แค่ขอให้มันน่าเบื่อแค่วันนี้วันเดียวทีเถอะ..สาธุ
เวลาที่เหลืออยู่ กับเวลาที่มีอยู่ อันไหนฟังแล้วรู้สึกดีกว่ากันครับ คุณว่า?
ผมไม่เคยเชื่อว่าเวลา 24 ชั่วโมงพระเจ้าจะแบ่งและจัดสรรให้เราๆเท่ากันทุกคน ผมเชื่อว่าคนบางคนมีชีวิตมากว่า 24 ชั่วโมงในหนึ่งวัน และบางคนมีชีวิตและอยากมีมันให้น้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ วันที่ผมสอบได้ที่ 1 หรือวันที่ ได้ใส่ชุดใหม่ วันที่จะได้ไปเที่ยว วันที่ผมได้เดิน เกี่ยวก้อยกับใครบางคน วันที่ได้ไปโรงเรียนวันแรก... ผมยังจำความสุขของวันเหล่านั้นได้เลย เวลาเหล่านั้นผ่านไปเร็ว จนแทบจะเก็บเกี่ยวเอาไว้ไม่หมด... ใช่ไหมครับ ว่าความสุขมักหอมหวานและแสนสั้นเสมอ.... วันที่มีเวลาน้อยที่สุดผมกลับรู้สึกว่ามันยาวนานที่สุด เพราะอย่างน้อย เวลาเหล่านั้นไม่เคยเลือนหายไปจากความทรงจำผมเลยแม้แต่วินาทีเดียว วันที่เคยถูกเพื่อนรุ่นพี่แกล้ง วันที่เราทำผิดแอบขโมยเงินที่บ้านไปซื้อขนม หรือแม้แต่วันที่เราต้องแยกย้ายจากคนที่เคยคุ้นเคย วันที่ใครบางคนเดินหายไปจากชีวิต เหมือนเอาทั้งชีวิตของเราไปด้วย วันเวลาเหล่านั้นแน่นอนมันดูจะมากกว่า 24 ชั่วโมง สำหรับเรา อย่าไปคิดว่าใครได้มากได้น้อยกว่ากันเลยครับ วันที่เรากำลังร้องไห้ฟูมฟาย คนที่เราเคยรักอาจจะกำลังเดินจูงมือกันที่ริมทะเลที่ไหนสักแห่ง ความรักเขาบอกว่าคือการให้...แต่มันคงน่าเศร้านะครับ ถ้าเราให้เวลาที่ดีดีของเรา ให้กับเขาและคนอื่นคนนั้น... ถึงตอนนั้นเราคงต้องถามตัวเองจริงๆแล้วกระมังว่าเราควรจะรักตัวเองหรือรักคนอื่น ก่อนดี?? วันเวลาขโมยและมอบสิ่งดีดีกับเราและวันเวลาเหล่านั้นเองไม่ใช่หรือครับที่คอย ช่วยเยียวยาบาดแผลต่างๆให้มันทุเลาลง ถ้าเวลาของคุณมันยาวนาน ก็คงแสดงว่าคุณกำลังดื่มด่ำกับความสุข ความสุขที่ทำให้ เราฟูมฟาย "This is a life" เพื่อนคนนึงบอกผมขณะเป็นไข้หวัด เหมือนเขาจะบอกให้เราเข้าใจชีวิต และยอมรับมัน... คงไม่ต่างจากเวลาของผมและคุณ คิดในแง่ดีเรายังก้าวเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ ขณะที่เวลา เดินย้อนกลับมาที่เดิมเสมอ เขาบอกว่า เวลาของความรักกับเวลาของสงครามมันเหมือนกันตรงที่ มันเริ่มต้นง่ายๆแต่จบ ลงยากและมักจะฝากความสูญเสียให้เราเสมอ.... แค่นี้เราก็ดูออกแล้วใช่ไหมครับ ว่าช่วงไหนที่เราอยากให้เวลามันสั้นเวลามันยาว.... แต่สำหรับผมแล้ว....ทุกๆอย่าง เวลา คือคำตอบครับ... ปล...คุณคงสบายดีนะ ดูแลตัวเองด้วย..... โดย: Bear leader
 วันที่: 1 กันยายน 2550 เวลา:2:29:48 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ขอให้มีความสุขกับการเบื่อ แล้วคุณจะพบสิ่งที่สนุกอยู่ก็ได้นะ