รัก,,,,บนสายรุ้งตอนที่ 13  "นายจะเอากล่ิองนี้ไว้ตรงไหน" เก่งถามผมขณะวางกล่องใส่สมุดบันทึกกล่องใหญ่นั้นไว้มุมห้อง "ไว้นั่นแหละ เดี๋ยวจัดการเอง" ผมตอบขณะง่วนอยู่กับการจัดบ้านหลังใหม่ของผม โมบายหอยมุกที่ไปซื้อมาจากถนนคนเดินในเชียงใหม่เดือนที่แล้วส่งเสียงก้องกังวาลยามปะทะกับสายลมหนาวของเดือนธันวา ดึกแล้วเหลือเพียงผมคนเดียวกับความขาวนวลของแสงจันทร์ยามค่ำคืนกระทบผิวน้ำเป็นเงินวาวระยับ บางครั้งผมควรจะมีใครสักคนอยู่ ข้างๆในยามที่เหงาแบบนี้ไม่ใช่หรือ ไดอารี่ในกล่องใหญ่ถูกจัดใหม่เพราะฝุ่นที่จับเขรอะ สีของมันเปลี่ยนเป็นสีเหลืองหม่นตามกาลเวลา ทันใดนั้นเองกระดาษสีขาวพับครึ่งก็หล่อนออกมาจากไดอารี่สีเขียวอ่อนนั่น ผมอดไม่ได้ที่จะหยิบมันและแกะเปิดออกอ่านอีกครั้้ง จดหมายของเรย์ฉบับสุดท้ายน่ะเองก่อนที่จะบินไปเรียนต่อเมืองนอกใจผมสั่นและมือไม้เย็นอีกครั้งกับคำสัญญาของเขาที่ให้ไว้กับผม นี่มันจะสามปีแล้วหรือ เวลาผ่านไปไวซะเหลือเกิน ดูโอโม่ของผมกับเขา ยอดเขาพูสีที่หลวพระบางนั่น มันจะเป็นไปได้ยังไงที่ใครจะมา นั่งจำคำมั่นสัญญาไร้สาระแบบนี้ อีกอย่างผมกับเรย์ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยหลังจากนั้น เขาจะจำมันได้อยู่อีกหรือ ผมควรจะทำยังไงกับตัวเองดีนี่ รูปถ่ายของผมกับเขาบนยอดพูสียังแจ่มชัด แม้จะล่วงเลยมาเกือบสามปีแล้ว ความว้าวุ่นเกาะกินใจอีกครั้งหนึ่ง อีกแค่สองเดือนก็จะครบกำหนดสัญญากันเอาไว้ เขาจะแปลกใจและดีใจไหมนะที่ผมสามารถมีเกสต์ เฮาส์เล็กๆในที่สวยๆน่าอยู่แบบนี้ได้ และผมจะสามารถมีความรู้สึกรักให้กับเขาจริงๆอย่างที่เคยมีให้กับกระรอกไหมนะ ถ้าได้เจอกันอีกครั้งและถ้าเขายังไม่มีใครในหัวใจ ความกังวลแสดงออกทางสีหน้าของผมจนเก่งสังเกตุเห็นได้และอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามผมในเย็นวันหนึ่ง ผมเล่าทุกอย่างให้เก่งฟัง ทั้งเรื่องของกระรอกและเรื่องของเรย์ เขารู้ทุกเรื่องทุกอย่างที่ผมเป็นแต่ก็ไม่เคยแสดอาการรังเกียจหรือขบขัน ให้เห็นเขามักจะเงียบและพูดน้อย พูดในสิ่ที่จำเป็นจริๆ แต่คราวนี้เก่งดูจะสนอกสนใจและพูดมากกว่าทุกๆครั้้ง "ต้นน้ำ เราว่านายมีคำตอบให้กับตัวเองแล้วหล่ะ เพียงแต่นายต้องการความมั่นใจเพิ่มขึ้นเท่านั้นเอง" เขาบอกผมเหมือนอ่านใจผมออก "ทำตามที่หัวใจนายเรียกร้องเถอะ นายเองก้เหนื่อยและเหงามานานแล้ว อย่าแคร์อะไรมากมายกับคนบนฟ้าเลย กระรอกเองคงจะดีใจ มากกว่าที่เห็นนายมีความสุข ฟังนะต้นน้ำ ความรักมันไม่ได้ถ่ายเทจากคนนึงไปสู่อีกคนนึงหรอก ความรักของนายกับกระรอกก็ยังสวยงามเสมอ และจะคงยังอยู่ตลอดไป แต่มันแฟร์หรือที่นายจะปิดกั้นตัวเองไม่เปิดโอกาสคนอื่นให้เข้ามาในหัวใจนายอีก ความรักของนายถ้ามันจะเกิดขึ้นอีกมันก็เกิดขึ้นจากจากหัวใจของนายจริงๆไม่ใช่ความพยายามอะไรของนาย และมันก็จะสวยงามในแบบ ของมัน นายเองนั่นแหละอย่าเอาความรักครั้งโน้นกับครั้งนี้มาเปรียบเทียบกัน อีกอย่างจะ สามปีแล้วที่นายไม่ได้ไปไหนเลย จมเจ่าอยู่ที่นี่มานานเราว่านี่ก็เป็นโอกาสดีนะที่นายจะได้พักผ่อนเปิดหูเปิดตาตัวเองซะมั่ง" เก่งพูดและพูดมากกว่าทุกๆครั้งจริงๆ "ขอบใจมากเพื่อน" ผมตบไหล่เขาเบาๆก่อนขอตัวไปอาบน้ำ นอนพักผ่อนหลังจากเหนื่อยล้ามาทั้งวัน น่าแปลกดีเหมือนกันที่ผมรู้สึกตื่นเต้น วาบหวาม และลุ้นกับเหตุการณ์อีกไม่กี่วันข้างหน้า ความรู้สึกเหมือนการออกเดทครั้งแรกระหว่าง ผมกับกระรอกแต่ถ้าผมไปเก้อล่ะ เรย์ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดนั้นเหมือนสามปีที่แล้ว ผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนและจะจัดการกับความรู้ัสึก ของตัวเองยังไงดี ผมสลัดความคิดฟุ้งซ่านนั้นออกคิดแค่เพียงว่าการเดินทางครั้งนี้เป็นการไปพักผ่อนของผมอย่างเดียวเท่านั้น ผมจัดแจงจองตั๋วเครื่องบินและเคลียร์งานที่คั่งค้างให้แล้วเสร็จงานที่เหลือเก่งเก่งจะลงมาช่วยจัดการขณะที่ผมไม่อยู่ โชคดีที่สายการ บินลาวมีโปรโมชั่นราคาถูกรวมที่พักหรูและรถรับส่งในราคาไม่กี่พันบาทให้
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [