เราต่างเป็นคนรัก คนเกลียดของกันและกัน  วันที่ท้องฟ้าโปร่งใส สีของฟ้าเป็นสีน้ำเงินเข้ม พลันเสียงประกาศจากกัปตันเครื่องบินกลับบอกว่า ขณะนี้จราจรทาง อากาศหนาแน่น ทำให้ต้องล่าช้าต่อการลงจอด แม้แต่บนฟ้าที่ดูโล่งนั้นบางทีเรายังต้องรอ และเฝ้าคอยจริงไหม? เพื่อนนักจัดรายการคนนึง ถามว่าอยากฟังเพลงอะไรขณะกำลังจัดรายเพลงเพลงออกอากาศ เอาเข้าจริงก็ไม่รู้ เหมือนกันว่าอยากฟังเพลงอะไรดี ด้วยความที่เพลงที่อยากฟังมันมีเยอะเหลือเกิน ผมบอกเขาไปว่าจะไปเที่ยวพักผ่อนที่เชียงใหม่สักอาทิตย์ เขากลับเข้าใจผิดและคงหวังดี พูดออกอากาศออกไปว่า มีใครบางคนอยากไปค้นหาและอยู่เงียบๆกับตัวเอง ทบทวนเรื่องความรักที่เพิ่งสลายลง ขอบใจแต่มันก็ไม่ใช่ทั้งหมดหรอกนะ สำหรับความห่วงใยนั่น ใครบางคนหัวเราะ เมื่อผมบอกเขาไปว่าเมืองไทยตอนนี้อยู่ในหน้าหนาว ขณะที่กรุงเทพตอนนั้นอุณหภูมิแตะที่สี่สิบ องศาของเดือนมกราคม นั่นมันทำให้ผมคิดถึงลมหนาวและฤดูกาลที่แท้จริงของมัน ดั้นด้นฝ่าของร้อนของเมืองใหญ่ หาใช่สาเหตุเรื่องรักใคร่อย่างเพื่อนผู้หวังดีแนะนำหรือมันจะใช่ก็คงไม่ทั้งหมดซะทีเดียว พี่เจ้าของห้องพักบอกว่าร้านเปิดนานแล้วแต่ตัวห้องพักเพิ่งเปิดได้ไม่กี่เดือน มีสามห้องเอง อยู่กับแบบสบายๆ แถวๆ ถนนนิมานเหมิน ถนนอาร์ตๆของเมืองเชียงใหม่ ชั้นล่างที่พักเป็นร้านหนังสือดีดีหายาก อุตส่าดีใจนึกว่าให้หยิบอ่านฟรี ที่ไหนได้ต้องใช้เงินซื้อ เซ็งเลย พี่คนสวยหยิบแผ่นพับการจัดแสดงงานศิลป์ที่ชั้นสองให้ดูพร้อมรายละเอียด เฮ้อนี่พีเขาจะไม่ให้ผมก้าวย่างออกไปไหนเลยหรอกรึไงนะ ไฟตามร้านรวงเริ่มรอมแวม สายลมหนาวพัดมาทักทายให้รู้สึก เป็นเมื่อก่อนคง เหงา เป็นเมื่อก่อนคงอยากมีใครบางคน ร้านกาแฟร้านนั้นยังเปิดอยู่ พลันที่เปิดประตูกำลังจะก้าวเข้าไป สายตานับสิบคู่ ก็เพิ่งมองผู้มาใหญ่อย่างใคร่รู้ เราต่างต้องการพื้นที่ของตัวเอง คาวมเป็นส่วนตัวแต่บางขณะเราก็ใคร่รู้ความเป็น ไปของคนอื่นกลัวที่จะอยู่แบบเหงาๆ เก้าอี้ตรงข้ามยังว่าง แน่ล่ะเราคงอึดอัดที่จะมีใครบางนั่งแชร์ด้วย แต่เราเองในใจ ที่ภาวนาให้คนมาใหม่นั้น อย่านั่งไกลเกินไปนัก เรารักอิสระ ท่ามกลางคนแปลกหน้า ว่าไหม ???
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เห็นด้วยค่ะ
แต่เรามักจะหวงแหนพื้นที่ส่วนตัว กับคนใกล้ชิด ไม่รู้ทำไมเหมือนกันนะ