เก็บรักไว้ ให้หัวใจที่รอ ตอนที่ 11 ตอนที่ ๑๑ ก่อนที่จะย้ายกลับไปรับตำแหน่งใหม่ที่บ้านเกิด ปริญส่งอีเมลถึงณลักษณ์เพื่อแจ้งข่าวร้ายที่สุดในชีวิตของเขา หลังจากที่เพื่อนๆ ในโลกความจริงต่างปลอบใจเขาเรียบร้อยไปแล้ว เป็นคราวของเพื่อนในโลกไซเบอร์อย่างณลักษณ์บ้าง ถึง คุณ S.O.S คุณอาจจะไม่เชื่อก็ได้ว่าสิ่งที่ผมจะเล่าต่อไปนี้มันคือเรื่องจริง เรื่องจริงที่ผมเองก็ไม่อยากให้เกิดขึ้นและจำเป็นต้องยอมรับมันให้ได้ เมื่อภรรยาที่ผมรักขอหย่ากับผม! ไม่ใช่เพียงแค่ผมไม่ได้พาเธอไปฮันนีมูนหลังแต่งงานหรอกนะครับ แต่เป็นเพราะผมได้รับโอกาสให้ย้ายไปรับตำแหน่งใหม่ที่จังหวัดตาก บ้านเกิดของผมเอง แม้ผมจะขอร้องให้เธอย้ายไปอยู่ด้วยกันก็ตาม เธอไม่เห็นดีเห็นงามกับผม เธอมีเหตุผลของเธอครับ และผมเองก็ไม่มีทางเลือก เราหย่ากันเรียบร้อยแล้วครับ และเดือนหน้าผมจะย้ายไปอยู่จังหวัดตากกับแม่ผมแล้ว ผมและภรรยาเราเสียใจกันทั้งคู่ครับ เรารักกันแต่อยู่ดูแลกันไม่ได้ จะว่าไปหกเดือนที่ผ่านมาแม้เราจะระหองระแหงกันมาตลอดแต่ผมก็มีความสุขที่ได้อยู่กับเธอนะครับ โชคดีที่เรายังไม่มีลูกด้วยกัน ไม่อย่างนั้นลูกอาจจะมีปมด้อยที่พ่อแม่หย่ากัน แต่ก็ไม่แน่นะครับถ้ามีลูกด้วยกัน อาจจะช่วยเปลี่ยนใจภรรยาไม่ให้ขอหย่ากับผมก็ได้ แม่ผมพอรู้ข่าวก็เสียใจเช่นกัน แต่พอรู้ว่าผมจะย้ายมาอยู่ด้วยคงจะดีใจที่ได้อยู่กับลูกในบั้นปลายชีวิต แม่ผมอาการดีขึ้นตามลำดับครับ ขอบคุณคุณ S.O.S มากที่เป็นกำลังใจให้ผมทั้งเรื่องครอบครัวและเรื่องอาการป่วยของแม่ ผมขอแนะนำคุณบ้างในฐานะที่ผมมีประสบการณ์ชีวิตคู่ที่ล้มเหลวว่า ความรักอย่างเดียวไม่เพียงพอสำหรับการมีชีวิตคู่ ครับ จาก คนป่า ณลักษณ์อ่านอีเมลฉบับนี้จบ ถึงกับน้ำตาซึม และคิดในใจว่า นี่มันนิยายชัดๆ และอดนึกถึงเรื่องราวความรักของตนเองที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ ในใจเธอไม่ได้ สิโรธรสถาปนิกหนุ่มผู้ที่ชนะการประกวดราคาออกแบบอาคารกำลังทำให้เธอรู้สึกเหมือนผีเสื้อมาบินวนอยู่ในท้องทุกครั้งเมื่อเขามาจอดรถหน้าตึกเพื่อรอรับเธอกลับบ้านทุกเย็น เป็นอย่างนี้อยู่กว่าสองเดือนแล้ว จนวันหนึ่ง ณลักษณ์ตัดสินใจไปทานมื้อเย็นกับเขา แต่ไม่ได้กันสองต่อสอง เธอชวนนิทราและจิรอรไปร่วมโต๊ะด้วยเพื่อให้เพื่อนช่วยกันพินิจพิจารณา ซึ่งทั้งคู่ต่างก็แอบเชียร์สถาปนิกหนุ่มอยู่ในที จึงออกตัวสนับสนุนเต็มที่ ความที่ณลักษณ์เองไม่เคยมีคนรักมาก่อน เธอจะตัดสินใจคนเดียวคงไม่ดีนัก แม่ของเธอจึงมีส่วนพิจารณาอีกแรง ส่วนพ่อตามใจแม่และลูกเสมอ ลูกรักใครพ่อก็รักด้วย ถ้าพูดถึงหน้าที่การงานของเขาแม่ว่าก็ดีนะ นิสัยก็สุภาพเรียบร้อยดี พูดเพราะ ธรณีวิจารณ์หนุ่มที่เขามาจีบลูกสาว หนูว่าเขาปากหวานมากกว่า ณลักษณ์แย้ง นั่นเป็นลักษณะส่วนตัว ถ้าไม่ทำให้ใครเดือดร้อน หรือเป็นภัยก็ไม่เป็นไรหรอก ดีกว่าปากเปราะไม่ใช่เหรอ แม่ค้าน สรุปว่าแม่ชอบว่างั้น ณลักษณ์ถาม แล้วเราล่ะ ไม่ชอบเหรอ แม่กลับถาม ทำเอาลูกสาวอายม้วนต้วนไม่ตอบอะไร แม้ว่าล่วงเข้าเดือนที่สามแล้ว ณลักษณ์ก็ยังไม่แน่ใจที่จะตกปากรับคำสิโรธรที่จะคบกันในฐานะแฟนอยู่ดี ใครถามเธอก็จะบอกว่าเป็นเพื่อนทุกครั้ง แม้แต่สิโรธรถามอยู่บ่อยครั้งว่ารู้สึกชอบเขาสักนิดบ้างไหม ณลักษณ์ก็ยังเฉไฉตอบไม่ตรงคำถามอยู่ดี เธอจึงเลือกที่เขียนอีเมลไปปรึกษาผู้มีประสบการณ์ล้มเหลวด้านความรักอย่างหมาดๆ ปริญ ถึง คุณคนป่า ฉันอ่านอีเมลของคุณแล้ว ฉันน้ำตารินเลยค่ะ ขอแสดงความเสียใจกับเหตุการณ์ร้ายๆ ที่เกิดขึ้นกับคุณด้วย และฉันหวังว่าคุณจะผ่านพ้นมันไปได้ในไม่ช้า โดยเริ่มต้นชีวิตใหม่กับตำแหน่งใหม่ ในสถานที่ใหม่นะคะ ตอนนี้ฉันเองก็มีเรื่องความรักเข้ามากวนใจเหมือนกันค่ะ เกิดมาก็ไม่เคยมีแฟนกับเขาสักที พอมีคนเข้ามาคุยด้วยก็ลังเลไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี บอกตามตรงว่าฉันอายที่จะมีแฟนค่ะ อธิบายไม่ถูกว่าคิดอย่างไรกับเขา แม้จะเจอกันเกือบทุกวัน แต่ตื่นเต้นทุกครั้งที่เจอ มันใช่ความรักหรือเปล่าคะ พอเขาหายไปสักสองสามวัน ฉันรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป แต่ก็ไม่เคยโทรตามค่ะ จนแม่ฉันถามว่าทำไมไม่โทรหาเขาบ้าง ฉันกลับรู้สึกว่าเป็นหน้าที่ของผู้ชายที่ต้องโทรหาผู้หญิงก่อน แม้จะคิดถึงอยู่บ้างแต่ก็อดทนไว้ เขาถามฉันบ่อยๆ ว่าฉันรู้สึกอย่างไรกับเขา ฉันตอบไม่ได้จริงๆ หรือว่าฉันไม่รู้ใจตัวเองคะ จาก S.O.S ช่วงวันหยุดกลางเดือนธันวาคม สิโรธรอยากชวนณลักษณ์ไปต่างจังหวัดเป็นครั้งแรก เขาไปขออนุญาตกับพ่อแม่ของเธอโดยตรง ทั้งคู่เห็นว่าลูกสาวก็โตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว บวกกับความไว้เนื้อเชื่อใจในตัวของสิโรธรด้วย จึงไม่ปฏิเสธคำขอ ทำไมต้องเลือกไปสัตหีบด้วยล่ะ ณลักษณ์ถาม เพราะเธอรู้สึกว่าหน้าหนาวน่าจะไปเที่ยวภูเขามากกว่าทะเล อ๋อ ลูกค้าชวนไปออกรอบน่ะ สิโรธรตอบ แล้วมีใครไปอีกบ้าง ณลักษณ์ซักต่อ ก็มีผม แล้วก็เพื่อนสนิทอีกคน จะพาลักษณ์ไปรู้จัก เพื่อนคนนี้เปิดร้านขายตุ๊กตาที่ผมเคยซื้อมาให้ตอนวันเกิดลักษณ์ไง จำได้มั้ยครับ อืม จำได้ค่ะ เธอยิ้ม งั้นเป็นอันตกลงนะ พ่อกับแม่อนุญาตแล้วด้วย ........................ มื้อค่ำริมทะเลที่สัตหีบ สิโรธรจิบไวน์และนั่งมองหน้าณลักษณ์อย่างไม่ละสายตา เป็นไรมากหรือเปล่าคะ เธอเริ่มเขินจึงหาเรื่องชวนคุย ผมชอบมองลักษณ์อ่ะ เขาพูดอย่างไม่อาย ฤทธิ์แอลกอฮอล์เริ่มทำงาน หน้าเขาค่อยๆ แดงขึ้น สวยตายล่ะ เธอประชดตัวเอง แล้วก้มหน้าหลบสายตา ผมชอบผู้หญิงหน้าตาแบบนี้นะครับ อุ๊ย! นั่นดารานี่นาลักษณ์จำได้ ตัวจริงสวยนะเนี่ย เธอพยายามเปลี่ยนเรื่องเมื่อเบนความสนใจของเขาเมื่อเห็นดาราวัยรุ่นนั่งอยู่โต๊ะเยื้องๆ กัน จริงดิ! ผมว่าเขาแต่งเยอะไปนะ ศัลยกรรมมาด้วยแหงๆ ผมว่าแบบลักษณ์ดูดีกว่าเยอะเลย อันนี้เว่อร์แล้วค่ะ เมาไวน์หรือเปล่าเนี่ย? กลับกันเหอะ ดึกแล้วชักหนาว ณลักษณ์หยิบผ้าพันคอมาคลุมไหล่ ก็ได้ งั้นเราไปเดินเล่นชายทะเลก่อนเข้าห้องพักนะ ฝ่ายชายรบเร้า แป๊บเดียวนะ เดี๋ยวไม่สบาย แล้วทั้งคู่ก็เดินเล่นบริเวณชายหาดหน้าโรงแรมที่พัก ลมทะเลพัดมาปะทะกายจนทำให้หญิงสาวสั่นสะท้าน หนาวมากมั้ย สิโรธรถาม อืม หนาวสิ พูดจบ มืออุ่นๆ ของเขาก็ตะปบมือเธอไว้ทันที อุ๊ย! เธออุทานออกมา พยายามจะดึงมือออกแต่เขากุมแน่น หนาวไม่ใช่เหรอ จับมือกันไว้สิ จะได้อุ่นขึ้น เขากระซิบข้างๆ หู หัวใจหญิงสาวเต้นรัวเหมือนกลองมโหระทึก หายใจไม่ทั่วท้อง เป็นครั้งแรกที่ถูกผู้ชายจู่โจมแตะเนื้อต้องตัวเช่นนี้ แต่ลึกๆ เธอก็รู้สึกอบอุ่นอยู่ไม่น้อย ลักษณ์ชอบผมบ้างหรือยังครับ สิโรธรถามประโยคนี้เป็นคราวที่เท่าไหร่แล้วเธอก็จำไม่ได้ แต่คราวนี้ดูจริงจังกว่าคราวอื่นๆ อืม ก็ชอบ...เหมือนเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งน่ะ เธอยังคงรักษาฟอร์มเช่นเดิม แต่ผมรักคุณนะ ได้ยินประโยคนี้จากปากชายหนุ่มเข้าไป ณลักษณ์ตัวร้อนผ่าว แม้อากาศจะหนาวเย็นแต่อุณหภูมิในร่างกายมันกำลังคุกรุ่น เพราะก่อนหน้านี้มีเพียงคำว่า ชอบ ออกจากปากเขาเท่านั้น ผมรอคำตอบจากลักษณ์อยู่นะ เขาหยุดเดินและหันมากุมมือณลักษณ์ทั้งสองข้าง เอ่อ...ขอเวลาอีกนิดนะ ลักษณ์ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนในชีวิต มันอธิบายความรู้สึกไม่ได้ ฮ่าวววว!!! เริ่มง่วงแล้วล่ะ กลับเข้าโรงแรมเหอะค่ะ หนาวด้วย ฮ่าๆๆ โอเคๆ ผมไม่กดดันแล้ว แต่ที่พูดไป ผมไม่ได้เมานะ ทุกคำของผมพูดจากใจจริงๆ หนุ่มสาวเดินกลับโรงแรม ต่างคนต่างเข้าห้องพัก โดยที่หญิงสาวนอนไม่หลับ มืออุ่นๆ และดวงตาที่จริงจังคู่นั้น ทำเอาใจเธอสั่นสะท้านไปทั้งคืน เป็นครั้งแรกที่ณลักษณ์มานั่งรอผู้ชายออกรอบอยู่ในสนามกอล์ฟอย่างนี้ เธอสั่งอาหารเช้าจากคลับมารับประทาน และนั่งคุยกับชวินทร์เพื่อนของสิโรธรที่มาสมทบด้วยในตอนเช้า ทำไม ชวินทร์ไม่ตีกอล์ฟกับธรด้วยล่ะคะ ณลักษณ์เอ่ยปากถาม ผมตีกอล์ฟไม่เป็นครับ มาเป็นเพื่อนมันเท่านั้นเอง และมันก็อยากให้มารู้จักกับลักษณ์ด้วย ชวินทร์ตอบ ทำไมคะ เขาไปบอกชวินทร์ว่าลักษณ์เป็นยังไง เธอชักสงสัย หึๆๆ อย่าให้พูดเลยครับ อ้าว พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงคะเนี่ย ต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ เลย ไม่ใช่อย่างนั้นครับ อย่าเข้าใจผิด มันเล่าซะจนผมอยากมาเจอตัวจริงเลยล่ะครับ ฮ่าๆๆ ชวินทร์หัวเราะร่วน อะไรอ่ะ อธิบายหน่อย เธอยิ่งงงเข้าไปใหญ่ ฮ่าๆๆ มันบอกว่าคุณมีบุคลิกที่แปลกแตกต่างจากผู้หญิงทั่วไป เช่น เวลาไปรับที่ทำงานก็ต้องหลบๆ ซ่อนๆ บางทีขึ้นรถเมล์ไปสองป้ายแล้วลงเพื่อให้ไปรอรับที่ป้ายรถเมล์ เขาขยายความ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะที่เพื่อนใหม่กำลังสนทนากันอย่างออกรสออกชาติ ชวินทร์คุยกับปลายสายอยู่ไม่ถึงห้านาทีก็หันมาบอกกับณลักษณ์ว่า ไอ้ธรมันโทรมาบอกว่าถ้าลักษณ์อยากกลับบ้านก่อน ให้ผมไปส่งลักษณ์กลับแทนมัน เพราะวันนี้กว่าจะเลิกคงเย็นๆ เกรงใจลักษณ์ที่ต้องไปทำงานพรุ่งนี้เช้าอีก มันฝากขอโทษด้วย อ๋อ ไม่มีปัญหาค่ะ ลักษณ์ก็รู้สึกง่วงนอนมากอยากกลับไปนอนต่อที่บ้านเหมือนกัน หึๆๆ ทำไรมาเหรอครับไม่ได้หลับไม่ได้นอน ชวินทร์แซวจนหญิงสาวหน้าแดง จวนเที่ยง แดดเริ่มร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ ชวินทร์จึงพาณลักษณ์กลับเข้ากรุงเทพฯ ตามที่รับปากกับเพื่อนสนิทไว้ ระหว่างทางหญิงสาวผล็อยหลับไป ตื่นมาอีกทีก็เข้าเขตกรุงเทพฯ แล้ว
แล้วจะอย่างไรต่อ...ลุ้นนะ...มาอัพไวๆนะค่ะ
โดย: ดอกฝิ่น IP: 119.63.78.246 วันที่: 30 มิถุนายน 2557 เวลา:14:22:08 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [