เมื่อย่างเข้าสู่ฤดูฝัน บทที่ 7 บทที่ ๗ วันรบต้องหยุดเรียนเพราะอำเภอที่เขาอยู่เป็นเขตภัยพิบัติน้ำท่วม ทั้งโรงเรียน หมู่บ้าน วัด โรงพยาบาล และสถานที่ราชการอื่นๆ ถูกน้ำท่วมหมด วันชัยทราบข่าวว่ามีผู้ประสบภัยจำนวนมากที่อยู่หมู่บ้านอื่นไม่มีเรือ และไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เนื่องจากน้ำท่วมสูงจนอยู่ในบ้านไม่ได้ วรรณา พี่คงต้องไปช่วยหมู่บ้านทางโน้นแล้วล่ะ เรามีเรือสองลำจะแบ่งไปช่วยทางโน้นสักลำ ไปขนคนอพยพ พี่จะเอาลูกไปช่วยด้วย วันชัยบอกกับภรรยา เอาเลยพี่ ลูกเราไปช่วยพายเรือได้อยู่ วรรณาสนับสนุน อืม ก็ว่าจะไปช่วยพายเรือขนคนและขนของนั่นแหละ วันรบ วันรบ พ่อจะไปแล้วลูก แม่ตะโกนเรียกลูกชายที่เก็บของอยู่บนบ้าน ครับแม่ พ่อรอผมด้วย วันรบตะโกนกลับมา สองพ่อลูกพายเรือกันไปอีกหมู่บ้านหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านตนเอง วันรบเป็นเด็กที่แข็งแรง เขาพายเรือได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนผู้ใหญ่ เพราะทุกปีที่เจอน้ำท่วม วันชัยหัดให้ลูกชายพายเรือเพื่อช่วยเหลือตัวเองมาตลอด ทั้งคู่พาเรือไปจอดที่จุดอพยพของหมู่บ้าน วันชัยลงไปพูดคุยกับผู้ใหญ่บ้านของอีกหมู่บ้านหนึ่ง เขาช่วยประสานงานและพูดคุยถึงความเป็นอยู่กับชาวบ้านที่ประสบภัย โดยปล่อยให้วันรบพายเรือไปช่วยขนถุงยังชีพให้ผู้ประสบภัยที่ยังติดอยู่ในพื้นที่ร่วมกับอาสาสมัครคนอื่นๆ มีทั้งน้ำดื่ม อาหารแห้ง อาหารกระป๋อง ข้าวสาร เป็นต้น หลายวันที่พ่อลูกคู่นี้เดินทางไปช่วยน้ำท่วมในหมู่บ้านอื่นๆ เพราะลูกบ้านในหมู่บ้านที่พวกเขาอยู่ สามารถปรับตัวอยู่กับน้ำได้ระดับหนึ่งแล้ว และเห็นว่าหมู่บ้านอื่นประสบภัยมากกว่า วรรณาจึงมีความคิดว่าเธอควรจะไปช่วยด้วยอีกแรง จึงบอกให้วันชัยออกเรือติดเครื่องยนต์อีกลำ แทนที่จะเป็นเรือพายเพียงลำเดียว วรรณาไปเป็นอาสาสมัครช่วยประกอบอาหารที่รับประทานได้ทันทีให้แก่ผู้ประสบภัยสลับกับแม่บ้านคนอื่นๆ ที่เริ่มอ่อนล้าหลังจากมาช่วยก่อนหน้านี้แล้วหลายวัน เมื่อทำอาหารเสร็จจะให้วันรบพายเรือไปส่งให้คนในหมู่บ้านที่ยังเป็นห่วงบ้านไม่ยอมอพยพออกมา โดยมีเพื่อนของวันรบอาสามาช่วยส่งข้าวส่งน้ำอีกแรง ส่วนวันชัยเอาเรือติดเครื่องยนต์ออกรับส่งอาสาสมัคร รวมทั้งผู้ประสบภัยที่เป็นเด็ก คนแก่ ผู้ป่วย และขนของจำเป็นอื่นๆ เช่น สุขาเคลื่อนที่ ฝ่ายวันวิสาข์แม้จะยังอยู่ที่กรุงเทพฯ ไม่ได้กลับมาช่วยบ้านที่น้ำกำลังท่วม แต่เธอก็รับฟังข่าวสารจากโทรทัศน์ อ่านหนังสือพิมพ์ และโทรศัพท์พูดคุยกับแม่อยู่เป็นระยะๆ เพื่อติดตามสถานการณ์น้ำท่วมของที่หมู่บ้านเป็นประจำ โดยเธอมิได้นิ่งนอนใจ เพราะรู้ดีว่าชาวบ้านที่อยู่ในหมู่บ้านของเธอและหมู่บ้านใกล้เคียงเป็นทุกข์อยู่ จึงไปร่วมเป็นอาสาสมัครกับหน่วยงานที่คอยให้ความช่วยเหลือด้านเงิน และสิ่งของบริจาค โดยหวังว่าข้าวของเหล่านี้ที่เธอและเพื่อนๆ ช่วยกันบรรจุใส่ถุงจะถึงมือผู้ประสบภัยจริงๆ แม่ หนูมาเป็นอาสาสมัครอยู่นะแม่ หวังว่าของที่หนูกำลังจัดใส่ถุง จะถึงมือพี่น้องของเรานะแม่ วันวิสาข์โทรบอกแม่ขณะที่เธอมาทำหน้าที่เป็นอาสาสมัคร เพราะอยากให้แม่ได้ภูมิใจที่เธอได้มีส่วนช่วยเหลือสังคมเช่นเดียวกับคนในครอบครัวของเธอ อืม ต้องมาถึงสิลูก ทั้งทหาร และทางจังหวัดก็มาช่วยส่งของให้เราอยู่ วรรณาให้ความเชื่อมั่นแก่ลูกสาว หนูคิดถึงพ่อกับแม่นะ ตอนนี้ใกล้ปิดเทอมแล้ว หนูรีบกลับบ้านนะคะ ฝากความคิดถึงถึงวันรบด้วย หลังจากนั้นประมาณเกือบสองสัปดาห์ น้ำค่อยๆ ลดลง แต่ยังไม่แห้งเสียทีเดียว น้ำที่ขังอยู่เริ่มเน่า วันรบไม่ต้องพายเรือส่งเสบียงแล้ว แต่เขาเปลี่ยนหน้าที่เป็นพายเรือเก็บขยะที่ลอยมาตามน้ำแทน โดยเอาไม้สอยผลไม้ขนาดยาวมาดัดแปลงเป็นที่ช้อนขยะลอยน้ำ ซึ่งช่วยให้เก็บขยะได้เร็วและง่ายยิ่งขึ้น โดยเขาชวนเพื่อนอีกสองคนซึ่งมีอุปกรณ์เดียวกันนี้มาช่วยด้วย เด็กชายทั้งสามต่างทำหน้าที่ที่ไม่มีใครบังคับอย่างขมีขมัน 
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ
โดย: **mp5**
  วันที่: 22 มิถุนายน 2564 เวลา:10:34:53 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [