.. ต้นไม้วิเศษต้นนั้น .. บทที่ 7 .. .. บทที่ 7 .. .. ป่าหิมพานต์ .. “เกาะแน่น ๆ นะ” นายเจซอนร้องบอกผมที่นั่งซ้อนจักรยานอยู่ข้างหลัง “จะพาผมไปไหน?” ผมเลื่อนมือจากตะแกรงที่นั่งไปเกาะเสื้อของเจซอน “นี่ ! ต้องเกาะอย่างนี้ ..” เจซอนเอื้อมมือมาจับมือผมโอบรอบเอวของเขา “ผมจะไปอย่างเร็วมาก ๆ ถ้าเกาะไม่แน่นอาจหล่นแล้วคงหาไม่พบแน่” “ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะพาไปไหน?” ลมพัดอู้ .. หรือผมกำลังอยู่บนรถมอเตอร์ไซค์ “ไปสวรรค์” เจซอนตอบสั้น ๆ จักรยานเชิดหน้าขึ้นเหมือนลอยอยู่ในอากาศ “เฮ้ ! ผมยังไม่ตายนะ” ผมร้องเสียงหลง .. หรือผมตายไปแล้วจึงเห็นอะไรแปลก ๆ “จะพาไปที่แห่งหนึ่งที่นักร้องลูกครึ่งเนปาลเคยหลงเข้าไป” “ป่าหิมพานต์ !” ผมสะดุ้งเผลอกอดเอวเจซอนแน่น “ผมตายไปแล้วและนายเป็นยมทูตหรือ?” “คุณยังไม่ตาย และที่ผมจะพาไปก็อยู่บนโลกนี้เอง .. หิมพานต์นั้นเป็นป่าลึกกว้างใหญ่ เป็นดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์บนยอดเขาสูงเสียดฟ้าที่มียอดเขาสลับซับซ้อนถึง 84,000 ยอด ในผืนป่ากว้างไกลแสนสวยงามนั้นเป็นที่สิงสถิตของเหล่าเทพยดา และเป็นที่อยู่อาศัยของผู้ทรงคุณวิเศษต่าง ๆ มีทั้งนักบวช ฤาษี นักสิทธิ์ วิทยาธร และสิงสาราสัตว์อันแปลกประหลาดพิสดาร เป็นดินแดนที่อยู่ห่างไกลจากบ้านเมืองของมนุษย์ ยากที่คนธรรมดาซึ่งไม่มีฤทธิ์อภิญญาจะย่างกรายไปถึงได้” “แล้วเราจะไปได้อย่างไร?” ผมกึงสงสัยกึ่งไม่เชื่อนายเจซอน “ผืนป่าหิมพานต์มีสระน้ำใหญ่ 7 สระ” เจซอนเล่าต่อ “มีสระอโนดาตเป็นศูนย์ กลาง แวดล้อมด้วยภูเขา 5 เทือกเขา ภูเขาทั้ง 5 โน้มเข้าหากันคลุมสระอโนดาตไว้ น้ำในสระใสสะอาดบริสุทธิ์ดุจแก้วมณี สายน้ำจากอโนดาตไหลแยกออกเป็นธารน้ำไปทั้ง 4 ทิศ ยังความอุดมสมบูรณ์ให้แก่สรรพชีวิตทั่วทั้งป่าหิมพานต์ และธารน้ำทางด้านทิศใต้นั้นไหลลงสู่ดินแดนชมพูทวีป กลายเป็นแม่น้ำ 5 สาย ไหลลงไปหล่อเลี้ยงชีวิตมนุษย์ในนาม “ปัญจมหานที” อันเป็นสายน้ำที่ให้ความชุ่มฉ่ำแก่แผ่นดินถิ่นกำเนิดพระพุทธเจ้าทั้งหลายในอดีตอีกด้วย” “เดี๋ยว ๆ ทำไมนายรู้เรื่องราวได้ละเอียดอย่างนี้?” ผมขัดคอเพราะเบื่อฟังนิทานวรรคดีจากนายเจซอน “ว่ากันว่าสัตว์หิมพานต์ทั้งหลายนั้นมนุษย์ธรรมดาสามัญไม่อาจพบเห็นได้หากไร้วาสนาหรือบุญบารมีไม่เพียงพอ สัตว์เหล่านี้มีคุณวิเศษนานาประการ สัตว์หิมพานต์มีลักษณะแปลกแตกต่างจากสัตว์ที่เห็นตามธรรมชาติ เช่น มีการผสมผสานลักษณะของคนและสัตว์ หรือผสมผสานรูปลักษณ์ของสัตว์ต่างชนิดกัน เกิดเป็นสัตว์หิมพานต์ที่มีรูปร่างหน้าตาวิจิตรพิสดาร อีกทั้งบางครั้งก็มีอิทธิฤทธิ์มากไปกว่าสัตว์ธรรมดา เช่น ช้างหรือม้าที่มีปีกสามารถบินได้เช่นเดียวกับนก สัตว์บกที่มีหางเป็นปลาก็สามารถอาศัยอยู่ในน้ำได้” “พอเหอะ ! เดี๋ยวผมก็หลับตกจากจักรยานหรอก” ผมสรุป “พอก็พอ” เจซอนกดหน้ารถต่ำลง รถค่อย ๆ ลดระดับ “อ้าว !” ผมร้องด้วยความประหลาดใจ .. กลายเป็นว่ารถกำลังวิ่งอยู่ในซอย ไม่ไกลจากร้าน ผมปล่อยมือจากเอวเจซอน “ปล่อยมือทำไมล่ะครับ?” เจซอนเลี้ยวรถเข้าไปในสวนป่า สถานที่พักผ่อนของหมู่บ้าน จักรยานผ่านสวนดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน นกร้องจิ๊บ ๆ และผีเสื้อบินว่อนไปมา “ผมดีใจนึกว่าจะได้เห็นป่าหิมพานต์จริง ๆ ที่แท้หลอกกัน” ผมกระโดดลงจากจักรยาน “ผมไม่ได้หลอก คุณก็รู้นี่นาว่าป่าหิมพานต์มีจริงเสียที่ไหน ผมแค่ขับรถเร็ว ๆ กระดกรถขึ้น เล่านิทานให้ฟัง” เจซอนพูดหน้าตาเฉย “สนุกมากซินะ !” “สนุกมากครับ ..” เจซอนลงจากจักรยานเปลี่ยนเป็นจูงรถเดินตามข้าง ๆ “สนุกที่ได้ขับรถเล่นกับคุณ ได้คุย ได้ยิ้ม ..” เจซอนเสียงเครือ “ทำไม? เป็นอะไร?” ผมหันไปมองหน้าเจซอน “ผมกำลังมีความสุขครับ” เจซอนยิ้ม .. น้ำตาเอ่อ ไหลลงใบหน้า “มีความสุขแล้วทำไมร้องไห้?” ผมถาม “เพราะว่าคุณ เพราะสิ่งที่เห็น และสิ่งที่เกิดขึ้น ..” เจซอนหยุดพูด “หือ?” “มันไม่เป็นความจริงครับ” 
|
BlogGang Popular Award#20
 สมาชิกหมายเลข 2607062
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||||
 |
|
