.. ลืมแล้วหรือไร .. บทที่ 18/1 .. ลืมแล้วหรือไร ... ... บทที่ 18 / 1 ... . แรงกระดอนที่กำลังได้รับอยู่มากกว่าบนเบาะหลังก่อนจะหมดสติ..กลายเป็นว่าผมกำลังซบอยู่บนไหล่ของใครคนหนึ่งบนรถมอเตอร์ไซค์ “มังกร !” เสียงตะโกนจากมอเตอร์ไซค์อีกคันที่ไล่หลังมา “จะพาจรไปไหนเขาเป็นแขกของเรา” “นายชัยชนะไม่ต้องยุ่ง ฉันจะพาไปบ้านเล็ก” นายมังกรที่ผมเกาะอยู่เอี้ยวตัวตอบ รถเอียงวูบ “พาจรไปบ้านไรของเราเถอะ..” ทั้ง ๆ สะลึมสะลือผมหันไปดู..มีหญิงสาวซ้อนมอเตอร์ไซค์ของชัยชนะอยู่ “เร็วขึ้นอีกได้ไหม..” หญิงสาวคนนั้นตะโกนแข่งกับลม “จอห์นทำใจดี ๆ ไว้นะ” ที่คนทั้งสามตะโกนใส่กันนั้นเกี่ยวกับหนุ่มที่กำลังซ้อนมอเตอร์ไซค์คันที่ผมนั่งอยู่..แต่ ผมไม่ใช่นายจรของชัยชนะ ไม่ใช่จอห์นของสาวคนนั้น ผมคือนายตินห์ มอเตอร์ไซค์สองคันขับไล่กันผ่านแนวป่า ขึ้นเนินเขา สูงขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงพื้นราบบนยอดเขาก็ยังไม่มีใครยอมใคร จนกระทั่งถึงทางลงเขาซึ่งเห็นผืนไร่ บ้านหลังหนึ่งและรถแทร็กเตอร์จอดอยู่..คงเป็นบ้านไร่ของชัยชนะ แต่เพราะทั้งสองคันยังเร่งเครื่องอย่างเอาเป็นเอาตาย..มอเตอร์ไซค์ของมังกรที่ผมนั่งอยู่ล้มกลิ้งลงจากเขา โชคดีที่ผมตกลงไปในน้ำจึงไม่ได้รับอันตรายอะไร ทุกคนหายไปหมดเหลือแต่ผมที่ลอยไปตามลำน้ำ..ลำน้ำแคบเข้า ๆ กลายเป็นลำธารที่ไหลเอื่อยไปตามเชิงเขา “หิน !” ชายหนุ่มคนหนึ่งคว้าตัวผมขึ้นจากน้ำ “หือ?” ผมแปลกใจเต็มที่..ผมกลายเป็นนายหินจากเรื่อง สโตน เฮนจ์ แล้วหรือ และหนุ่มที่ช่วยผมไว้คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากนายลาย “ผมดีใจมากที่หินกลับมา หลังจากวันนั้นที่หินโดนต้นไม้ล้มทับหล่นลงไปในน้ำหินก็หายไป” ใครสับสนกันแน่ ผมหรือตัวละครทั้งหลายในนิยายเรื่อง ลวงใจ และ สโตน เฮนจ์ หรือผมเพี้ยนเพราะอ้ลไซเมอร์อย่างที่ไอ้วายร้ายเจ้าของร้านกาแฟอธิบาย ผมจำได้ ๆ ที่ไอ้เจ้าของร้านกาแฟเอาไม้ตีหัว..ผมปวดหัวไม่ใช่เพราะต้นไม้ล้มทับแต่พราะถูกตีต่างหาก..โอ๊ย ! ปวดหัวอีกแล้ว ปวด ๆๆ . “โอ๊ย !” ผมลืมตาขึ้น..ผมนั่งอยู่หน้าทีวีในร้านกาแฟ..และไอ้เจ้าของร้านกำลังเดินเข้ามาหา ! . 
|
BlogGang Popular Award#21
 สมาชิกหมายเลข 2607062
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
