มาฮาเดล มหาวิทยาลัยมหาเวท ภาค ดวงตาจตุรภพ
ผู้แต่ง: Num M.U. สำนักพิมพ์: สถาพรบุ๊คส์ พิมพ์ครั้งแรก ตุลาคม 2549 ราคา 190 บาท
คาริน และ รีฟา ผู้มีพลังประหลาดเกินคนทั่วไป ถูกเรียกตัวเข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยมหาเวท มาฮาเดล ซึ่งทำให้เขาทั้งสองได้เจอเพื่อนใหม่คือ ราส และ เรฟ
สงครามเริ่มก่อตัวขึ้นเมื่อจอมเวทปีศาจไซครัส ผู้สังหารบิดาของรีฟาอย่างอำมหิตได้ทำการรวมพลครั้งใหญ่ และเริ่มโจมตีเมืองต่าง ๆ อย่างร้ายกาจ รวมทั้งมาฮาเดลด้วย
พวกเขาทั้งสี่จำต้องปฏิบัติภารกิจสำคัญอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง
* * * * * *
เปลี่ยนบรรยากาศมาอ่านแฟนตาซีหน่อยค่ะ ในงานมหกรรมฯ ไม่ซื้อเพราะรู้ว่ายังมีภาคต่อ แต่ดันมาซื้อหลังงาน (ให้ได้ส่วนลดน้อยลง) ทำไมเนี่ย? งงตัวเองเหมือนกัน
ช่วงแรกเปิดอ่านแล้วสะกิดใจกับสำนวนรุงรัง ออกไปทางสำเนียงฝรั่งนิดหน่อย กับหลายจุดที่ควรจะเว้นช่องไฟ ตอนกลางถึงท้ายเลยอ่านแบบ "อย่าคิดมาก" ...ไม่รู้ว่าคนแต่งเริ่มคุมเรื่องอยู่แล้วหรือเราจับผิดน้อยลงเอง ช่วงหลังเลยอ่านได้เพลินดีเหมือนกัน
เล่าเรื่องด้วยสำนวนพูด บางทีก็บรรยาย บางทีก็เผยความคิดของผู้เล่า ซึ่งอาจเป็นได้ทั้งรีฟา-คาริน-ราส ต้องสังเกตหน่อยว่า "มัน" "เขา" ที่พูดอยู่ตอนนี้คือใครกันแน่ แต่ยังอ่านรู้เรื่องดี
ตัวละครก็ตามปกเลย มีหนุ่มเด่นอยู่ 4 คน สรุปนิสัยได้ดังนี้: ดุขรึม, โง่บ๊อง, ลึกซึ้ง, นุ่มนวล บวกรุ่นพี่ฉายา 'ซาตานแห่งปราการอัคคี' อีกคน แค่นี้ก็ตั้งฮาเร็มได้แล้ว ..เอ๊ย! เขียนเป็นเรื่องได้แล้ว แจกผู้หญิงให้พวกเขาหน่อย ใส่ตัวร้ายหน้าฉากหนึ่งตัว เพิ่มตัวร้ายระดับซูเปอร์แต่หลบในอีกตัว ครบสูตรพอดี
ตอนแรกนึกว่าจะเป็นแนวเข้าเรียน แล้วมีฉากการเรียนการสอนในห้องเรียน การทดสอบ ประลองบนเวที อะไรไปก่อน แต่เรื่องนี้ไม่ค่อยเน้นการเรียนการสอนเท่าไหร่แฮะ เน้นฉากน่ารักเฮฮากับมิตรภาพระหว่างเพื่อนและรุ่นพี่รุ่นน้องเสียมากกว่า มีฉากจีบกันให้หวานแหววเล็กน้อย แล้วก็ตัดเข้าฉากสู้กับปีศาจเลย
จากพล็อตที่ว่าข้างบน อาจจะรู้สึกว่ากระชับ เข้มข้นทันใจดี ไม่ยืดเยื้อ แต่มันก็เหมือนไวไวคัพสำเร็จรูปไปหน่อย คือ จขบ. อ่านจบมานั่งคิด ๆ แล้วอดสังเกตไม่ได้ว่า....รุ่นน้องปีหนึ่ง 4 คนนี่เก่งมาตั้งแต่แรกเลยแฮะ สามคนรับตำแหน่งผู้พิทักษ์มาฮาเดลไปตั้งแต่แรกเข้า (ดูจากผลการทดสอบกับไอเวทสูง) จากนั้น ก็ออกลุยกับทัพปีศาจเลย >> สรุปว่าเก่งเว่อร์ไปหน่อย แต่พอจะอธิบายได้ว่าเพราะพวกนี้มีเชื้อสายไม่ธรรมดา
เล่มนี้มีไอเท็มให้ตามเก็บคือลูกแก้วจตุรภพ ชนวนของการก่อเรื่องในเล่มนี้ แต่มีแง้มรายละเอียดมานิดหน่อยแล้วว่ามีตัวผู้บงการใหญ่อีกคน ซึ่งวางแผนมาตั้งแต่รุ่นพ่อแน่ะ (ใครฟะ? ในเล่มมีอธิการกับราชาแค่สองคนที่แก่พอ) ประวัติความเป็นมาของตัวเอก 4 คนก็ยังไม่กระจ่าง คงต้องไปติดตามกันเล่มหน้า ...ซึ่งเพิ่งเขียนได้ไม่กี่ตอนเอง กว่าจะออก จขบ. คงลืมเรื่องหมดแล้วล่ะ
สรุปว่าเล่มนี้อ่านแบบเอาเข้มข้นทันใจจบหนึ่งสงครามได้ แต่ยังไม่จบบริบูรณ์ค่ะ สำนวนหลายจุดน่าจะเกลาให้รื่นกว่านี้ได้อีก และควรระวังเรื่องช่องไฟกว่านี้
ตัวอย่าง..ตามประสาคนขี้บ่น (ความเห็นส่วนตัวจนถึงหน้า 30 กว่า ขณะอ่านแบบจับผิดเล็กน้อย)
(หน้า 12) ทั้งร้านสว่างไสวด้ายลูกไฟสีเงินในตะเกียงแก้วที่ตั้งอยู่บนเสาสูงกลางห้อง มีชุดรับแขกที่เป็นไม้ทั้งชุด มีเก้าอี้แบบยาวกับเก้าอี้แบบธรรมดาสองตัววางอยู่ และตามผนังเต็มไปด้วยดาบรูปแบบต่างๆ มีทั้งแบบสวยงามทั้งน่ากลัว >> พิมพ์ผิด 1 จุด + รู้สึกว่าสำนวนรุงรังยังไงไม่รู้
(หน้า 14) หันไปทางลุงมาคอสที่ยืนหัวเราะอย่างขบขันในท่าทีของเขา (หน้า 19) ทหารเหล่านั้นทำความเคารพพร้อมกับยิ้มขำกับสภาพที่ดูไม่จืดของเขา (หน้า 34) เขาหันกลับมามองดาบในมืออย่างไม่เชื่อสายตา กับอานุภาพการทำลายล้างอาคมดำที่พึ่งเกิดขึ้นโดยตัวเขาเองเป็นผู้ใช้มัน >> อันนี้ถือเป็นสไตล์การเขียน แต่บางคำตัดทิ้งได้ บางจุดก็เกลาได้อีก เช่น "โดยตัวเขาเองเป็นผู้ใช้มัน" เป็น "ด้วยฝีมือเขา" "จากน้ำมือเขา" ฯลฯ
(หน้า 23) ภาพทะเลสาบเบื้องหน้าราวกับจะนิมิตบริเวณนี้ให้กลายเป็นแดนสวรรค์ในบัดดล >> น่าจะใช้คำว่า "เนรมิต" มากกว่า
Create Date : 16 พฤศจิกายน 2549 |
|
11 comments |
Last Update : 17 พฤศจิกายน 2549 0:56:37 น. |
Counter : 3886 Pageviews. |
|
|
|