~เมื่อแสงจันทร์เป็นเหตุ~
ท้องฟ้ายามค่ำคืน เป็นสถานที่ ๆ ฉันคิดว่ามันเป็นที่ส่วนตัวในส่วนลึกของหัวใจของฉัน เมื่อมีเวลาฉันมักจะเสียเวลาในการนั่งมองมันไปเรื่อย ๆ ฉันเคยอ่านพบว่า มีหนังสือบางเล่มเขียนไว้สำหรับพวก ชอบมองดวงจันทร์และร่ำกวี ว่าเป็นพวกบ้าแสงจันทร์ (moonstruck) ฉันก็คงเป็นหนึ่งในพวกนั้น เพราะทุกครั้งที่แหงนหน้ามองฟ้าในยามค่ำคืน เป็นความรู้สึกพิเศษที่บอกใครไม่ได้ หนังสืออีกเล่มที่อ่าน บอกว่า คนชอบมองแสงจันทร์ และดวงดาว คือคนเหงา อาจกำลังเป็นโรคเหงาขั้นรุนแรง มันก็อาจจริง เพราะบางครั้ง อารมณ์นั้นมันก็ไหลทะลักเข้ามาโดยที่เราไม่รู้สึกตัว กว่าจะรู้ก็โดนความเหงานั้นเล่นงานเสียอ่วมไปแล้ว รวม ๆ กันนั้น ฉันก็เลยกลายเป็นพวกบ้าแสงจันทร์และเป็นพวกเหงาในคืนจันทร์สวย โดยเต็มใจ แต่แล้ว...วันหนึ่ง พอมีใครอีกคน มีความคิดเดียวกันกับฉัน...ความเหงามันเริ่มจางหายไป แทนที่ด้วยความสุขเงียบ ๆ ที่ได้ดูพระจันทร์ มองแสงดาวด้วยกัน แม้ว่า เราจะไม่ได้อยู่ในที่ ๆ เดียวกันก็ตาม เสียงลมหายใจทางโทรศัพท์ เหมือนเตือนว่า ตอนนี้มีใครอีกคนกำลังแหงนหน้ามองพระจันทร์ ดวงเดียวกับฉัน เสียงใครคนหนึ่งซึ่งเคยเอ่ยปากถามถึงดวงดาว ที่เรียงต่อกันในระยะทางเท่า ๆ กัน และเสียงใครบางคนที่บอกว่า คนมองพระจันทร์คือคนเหงา... เป็นความคิดที่ตรงกันอย่างไม่ตั้งใจของเรา บางที อาจเพราะโรคบ้าแสงจันทร์มันกำเริบ หรือไง ก็ไม่รู้ หัวใจมันเลยอ่อนไหว ไปเรื่อย ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าเธอ ยังมองดูพระจันทร์ บนฟากฟ้านี้อยู่อีกหรือเปล่า ... หรือจะมองกับใคร อีกคน หรือเปล่า... แต่ฉันตอนนี้ พอพระจันทร์มาเยือน ฉันแค่อยากจะกลับเข้าบ้านและนอน เพื่อนที่จะไม่ให้โรคบ้าแสงจันทร์มันมาทำร้ายหัวใจฉันอีก ไม่ต้องคิดว่าเธอกำลังดูพระจันทร์กับใคร ฉันอยากกลับไปรู้สึกอย่างเดิม ดูพระจันทร์ด้วยความรู้สึกเดิม ๆ หลงรักแสงดาวโดยไม่มีข้อแม้ และมีความสุขในการนั่งมองท้องฟ้ายามค่ำคืนอย่างเดิม อีกนานไหมว่าฉันจะเลิกเกลียดท้องฟ้ายามค่ำคืน อีกนานไหมกว่า ความรู้สึกในใจจะเหมือนเดิม และอีกนานไหมกว่าเธอจะหายไปจากความทรงจำ อีกนานไหม....
Happy Valentine's Dayขอให้ได้รับความรักเพิ่มมากขึ้นทุก ๆ วันนะค่ะ
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ "เปียร์รุส"
มีความสุขมาก ๆ ๆ นะคะ
จุ๊บ..จุ๊บ..