ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 280 "มหาลัยวัยซน" โจทย์โดย คุณnonnoiGiwGiw   *รูปประกอบที่อยู่ในช่วงเวลาเดียวกันอยู่ในเมมมือถือเครื่องเก่ามากๆ กับโน้ตบุคเก่าที่พังไป *ขอใช้รูปจากเนตบ้าง รูปที่พอจะใกล้เคียงบ้างนะครับ อ่านจากบล๊อกพี่ก๋ามา พี่ก๋าอ่านเป็นมหาลัยวันชน ถ้างั้นของผมก็คงเป็น....มหาลัยวัยป่วน แหละครับ 555555 ...อ่ะมา!..... อย่างที่เคยเล่าไปครับว่า ผมสอบโควต้ามหาลัยได้ตอน ม.6 เทอม 1  ดังนั้น เทอมสุดท้ายผมชิลมาก ไม่เรียนแล้ว  เล่นดนตรี ดูดวง  อ่านการ์ตูน  วาดรูป อยู่หลังห้องริมหน้าต่างที่ประจำ แล้วก็มีความสุขกับความฝันเกี่ยวกับชีวิตมหาลัย จนเลิกกับแฟนไปเลยครับ 555555 เพราะความไม่ใส่ใจ กลับมาคิดคือตัวเองผิดเต็มๆ ผิดทั้งหมดเลยครับ  เสียใจเนอะ T_T ชีวิตเหมือน Set Zero  นอกจากเลิกกับแฟนแล้ว..... ก็ต้องมาทำความรู้จักเพื่อนใหม่หมดเลยครับ แต่ผมได้เหมือนซ้อมทำความรู้จักตั้งแต่เริ่มเข้าไปเรียนปรับพื้นฐาน เนื่องจากโครงการที่เรียนต้องปรับพื้นฐานความรู้และภาษาอังกฤษก่อน การเข้าไปแล้วนั่งเรียนด้วยกันเลยก็เขินๆ บ้าง รู้แล้วครับว่าทำไมเค้าต้องทำกิจกรรมรับเพื่อนใหม่  เพราะจะได้ชินๆ กันซะก่อน ตอนนั้นเรียนอยู่ 2 เดือน ก็ไม่ค่อยรู้จักใครอ่ะครับ แล้วก็มาถึงกิจกรรมรับเพื่อนใหม่เลยครับ ทำให้ได้รู้จักกับคนคณะอื่นๆ เยอะขึ้นมาก แล้วก็ได้คุยกับสาวพยาบาลคนนึงที่อยู่กลุ่มเดียวกัน   เค้าเป็นคนดีเลยนะ จำได้ว่ามหาลัยฉากคลิปอะไรซักอย่างแล้วมีอักษรขึ้นให้อ่าน ผมสายตาสั้นใช่ไหมก็อ่านไม่ออก เลยบอกเค้าว่า เราสายตาสั้นมองไม่เห็น เค้าก็นั่งอ่านให้ฟังจนจบคลิปเลยครับ ผมก็นั่งเอียงหูให้เค้าพูดให้ฟัง โคตรโชคดีเพราะจะได้ขำไปพร้อมเพื่อน ๆ ไม่งั้นต้องมานั่งขำแห้งๆ อยู่คนเดียวอีก ส่วนผมก็ตอบแทนการอ่านของเค้าด้วยการยกกระเป๋าเสื้อผ้าของเค้าจากยิมกิจกรรมไปหอให้   แล้วก็มีเพื่อนผู้ชายรัฐศาสตร์คนนึง เป็นคนที่ดูต่างกับผมมากๆ นะ 55555 ไม่น่าเข้ากันได้  เพราะเค้าชอบวิชาท่องจำ ชอบอ่านหนังสือ ชอบประวัติศาสตร์ พูดเยอะ.....มนุษสัมพันธ์ดีมาก ต่างกับผมที่ ไม่ชอบอ่าน เกลียดประวัติศาสตร์  ไม่ค่อยพูด ก็พูดแหละครับแต่น้อยกว่ามันเยอะ และก็ไม่ได้มนุษสัมพันธ์ดี แต่ผมขอนิยามตัวเองว่าเป็นคน..... Nice ครับ เหอะๆ และมันนี่แหละที่ทำให้ผมได้ B ภาษาไทย เพราะผมเอารายงานมันมาลอก เพื่อนใหม่มาหลายแบบ  เลยจากรับเพื่อนใหม่ของมหาลัยก็มาเป็นรับของคณะ เป็นปกติใช่ไหมที่คณะวิศวะจะมีผู้ชายมากกว่าผู้หญิง แต่ด้วยอะไรไม่รู้ ผู้ถูกผูกมือซ้ายขวาไว้กับผู้หญิงข้างละคน คนนึงเรียนโครงการเดียวกัน อีกคนนึงเป็นเพื่อนใหม่ แล้วเราก็ต้องผูกติดกันไปแบบนั้นทั้งวัน ไม่รู้ว่าหลายๆ คนเป็นเหมือนผมไหม.... แต่ผมเป็นคนไม่ถือเรื่องจับมือกับเพศตรงข้าม คือเพื่อนกันจับมือกันได้  กอดคอกันได้ เวลาต้องเดินไปทำกิจกรรมผมก็จะจับมือเพื่อนทั้งคู่ ดีกว่าปล่อยข้อมือห้อยๆ ไว้อ่ะครับ เดินไม่ถนัดเลยบางที แต่ถ้าไม่ได้เดิน ก็ไม่จับนะ เวลากินข้าว ผมจะไม่ได้สิทธิ์กิน แต่ต้องให้ 2 คนซ้ายขวาเป็นคนป้อน แล้ว........ผมเป็นคนกินยากใช่ไหม 5555555 เพื่อนปวดหัวมากครับ แต่ด้วยความรู้จักกันครั้งแรกก็คงไม่กล้าด่า ข้าวกระเพราะ ผมก็ขอให้เค้าเขี่ยพริกกับใบกระเพราะให้ด้วย หมูกระเทียม กระเทียมไม่กรอบ ก็เขี่ยให้หน่อยนะ ไม่เอาผักชี เพื่อน 2 คนคงคิดในใจ กุเบื่อเมิงเหลือเกิน เดินก็ยาก แดร๊กก็ยาก แต่ยังไงก็ยังดีครับ เพราะสองคนสลับกันชวนผมคุยตลอดนะ ขากลับหอนอน ด้วยความที่สนิทกับคนด้านซ้ายมากกว่า  เพราะเรียนโครงการเดียวกัน เลยยกกระเป๋าให้เค้าด้วย เพื่อนด้านขวาเลยออกปากว่า เทอช่วยเราถือถุงได้ไหม เฮ้ย! ตอนนั้นเขินเลย โดนทวง เลยเอามาถือแบบเขินๆ  วันรุ่งขึ้น ช่วงเย็นเราก็โดนผูกกันอีกรอบ ตอนนั่งรอกิจกรรม อยู่ๆ เพื่อนด้านขวาก็บอกว่า ถ้าเรานั่งจับมือกันจะถนัดกว่าไหม ผมก็งงๆ นะ แต่ก็ตอบว่าได้ แล้วจับมือเค้าแบบไม่คิดอะไร แต่ไม่นานเราก็ถูกแก้มัดครับ เพราะผมกับเพื่อนด้านซ้ายถูกเลือกไปทำกิจกรรมอื่น พอไปฟังแล้วกลับมานั่งที่เดิม ผมกับฝั่งซ้ายก็คุยกันต่อ เพราะเราจะต้องทำกิจกรรมต่อกันยาวๆ แล้วยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ซึ่งต่อมาวันรุ่งขึ้นมีรุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งมานั่งคุยด้วยแล้วบอกว่า เพื่อนด้านขวาเค้าชอบเราน่ะ รู้ป่าว เค้ามาคุยกับพี่ตั้งแต่วันแรกแล้ว แล้วถามว่ามีแฟนหรือยัง ผมตอบไปว่าไม่มี แต่กับคนนี้คิดแค่เพื่อน แล้ว.......เพื่อนคนนั้นก็หายไป เจอกันอีกทีก็ใต้คณะเวลาเรียน ซึ่งเค้าก็ไม่เข้ามาใกล้ผมเลยอ่ะ - -'' ห้องเชียร์วิศวะ แน่นอนว่าคณะที่มีชื่อเสียเรื่องห้องเชียร์คงหนีไม่พ้นวิศวะ และมันคือการเข้าห้องเชียร์ทุกวัน โดนว๊ากทุกวัน จนครบ 1 เดือน จริงๆ มันก็ไม่บังคับนะ แค่ว่า....เมิงอยากได้เกียร์รุ่นไหมละ???? เฮ้ย! อยากได้ดิ และไม่มีวิธีอื่นนอกจากการเข้าห้องเชียร์ให้ครบเท่านั้นครับ ตลอดเวลามันก็จะมีเสียงพี่ว๊ากเกอร์คอยตะโกนที่ไม่ใช่ด่า..... แต่เป็นการกดดันประมาณว่า "แค่เพลงมหาลัยคุณร้องกันไม่ได้หรอ แล้วคุณมาอยู่ทำไม" "ชื่อเพื่อนข้างๆ จำไม่ได้รอ นั่นเพื่อนคุณนะ" "ทำไมเพื่อนหาย แค่นี้ทำไมดูแลกันไม่ได้ อีกหน่อยจะดูแลกันในรุ่นได้ยังไง" "พวกผมไม่รับรุ่นคุณ พวกผมไม่มีน้องไม่เอาไหนเหมือนพวกคุณ" แล้วพี่แม่งก็เดินไปเตะกระถางต้องไม้กระเด็นไป ผู้หญิงหลายคนร้องไห้ หลายคนเป็นลม เพราะเหนื่อย เครียด เสียใจ แต่....ผมเฉยๆ นะ  เค้าไม่ให้เงยหน้ามองก็ไม่มองหน้ารุ่น นั่งแคะเล็บเล่นไปพรางๆ 55555 อาจจะเพราะผมมาจากโรงเรียนที่มีห้องเชียร์ประมาณนี้อยู่แล้วมั้ง เลยชิน พอเพื่อนเครียดผมก็จะบอกเพื่อนว่า พี่มันเอารุ่นอยู่แล้วแหละ ไม่งั้นมันก็ไม่มีรุ่นน้อง 55555 ผมไม่ได้เข้าห้องเชียร์ทุกครั้ง เพราะเริ่มต้องแยกไปซ้อมกิจกรรมอื่นของคณะ แต่สุดท้ายก็จบห้องเชียร์แล้วก็ได้เกียร์รุ่นมาครอบครอง เกียร์วิศวะ.....คนนึง 1 อัน ........แล้วเกียร์ผมอยู่ไหน??? ผมให้แฟนไปเมื่อ7ปีที่แล้ว.....ตอนนี้.....ไม่เห็นนานแล้วครับ - -'' แต่.... ตลอด 4 ปี ผมไม่ได้มีเกียร์อันเดียวอ่ะดิ ก็เพื่อนผม ที่บ้านมันเป็นโรงกลึง ก็เลยให้มันปั้มเกียร์มาให้ 3 อัน เกียร์สำรองก็ใช้หมดไปแล้วครับ 5555555 แต่ของจริงเก็บไว้จนจบปี 4 แล้วให้แฟนไปหลังจากเป็นแฟนกัน ถ้าคนที่ได้ไปก่อนหน้านี้มาอ่านเจอ ก็รู้ความจริงวันนี้แหละครับ  เหอะๆๆ อย่างเมิง หาแฟนเมื่อไหร่ก็ได้ อย่างที่เคยบอกครับ ผมเข้ามหาลัยมาแบบ....โคตรโสด.... แต่แปลกที่ช่วงแรก ๆ ไม่อยากมีแฟนเลยนะ ช่วงเทอมแรกทั้งเทอม ความโสดมันดีมากฮะ!!! ด้วยตัวกิจกรรมที่ทำ ทำให้มีคนเข้าหาเยอะ เยอะมาก คนรู้จักเยอะทั้งกับรุ่นเดียวกัน ไปยันรุ่นพี่ มีหน้าเรากับคนอื่นๆ ที่ทำกิจกรรมด้วยกันในโปสเตอร์ทั่วบอร์ดคณะ เดินๆ อยู่จะโดนถามบ่อยมากว่า "มีที่นั่งหรือยัง" "นั่งด้วยได้ไหม" เรื่องขอเบอร์ขอคอนแทคคือมีมาเรื่อยๆ ผมก็ให้หมดเหมือนกัน เลือกคุยกับคนที่ชอบ คุยสนุกๆ ไปวันๆ บริหาร Charisma แรกๆ มันรู้สึกดีมากครับ รู้สึกเหมือนเนตไอดอล 555555 ผมเองก็ระเริงเช็คเรตติ้งไปเรื่อย มีความสุขที่จะอยู่ในแสงไฟครับ ทุกวันศุกร์คืออยู่ผับชื่อดังแถว ม. กับเพื่อนในกลุ่มกิจกรรม เรียกว่า ถ้าใจเราร้อนแรง กระทะทองแดงก็แค่เครื่องครัว  แทบไม่ได้อยู่กับกลุ่มเพื่อนจริงๆ เท่าไหร่เลยครับ มีแค่ตอนเรียนนั้นแหละ ซึ่งกลุ่มของคณะอื่นก็ชอบไป สาว ม. เมืองหลวงประเทศไทย ก็ชอบไป เป็นแบบนั้นอยู่ 1 เทอมเต็มๆ จากความสนุกมันก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ  ยังคงไม่อยากมีแฟน แต่ไม่ใช่เพราะยังสนุกกับเรทติ้งแล้วนะครับ แต่แค่...อยากเจอคนที่จริงใจกับเรา ก็เริ่มบ่นแบบนี้กับเพื่อน ซึ่งเพื่อนก็พูดว่า "อย่างเมิงไม่น่าเหงานะ หาแฟนเมื่อไหร่ก็ได้" ไม่จริงเว่ย..... ตอนนั้นเริ่มรู้ว่า  ในขณะที่เหมือนเรากำลังยืนอยู่ท่ามกลางคนมากมาย แต่ไม่รู้ว่าใครจะจริงใจ อยากจะเป็นแฟนกับเราเพราะชอบความเป็นเราจริงๆ  หลายคนเข้ามาเดินคุยด้วยว่าเดินย้ายห้องเรียน แล้วก็บ๊ายบายแยกกันไป แบบนี้บ่อยมาก ๆ ครับ เหมือนแค่อยากมีช็อตเดินคุย นั่งกินข้าว บางคนก็ เอิ่ม....ผมก็พูดออกสื่อไม่ได้..... "เมิงน่ะหาแฟนเมื่อไหร่ก็ได้" "ไม่เว่ย.....เมิงเห็นใครจริงใจกับกุยัง" ................. วิศวะบันเทิง เกือบได้เล่นละครเวที แล้วเหมือนเป็นช่วงขาขึ้น... ไม่นานผมก็ถูก inbox ให้ไปแคสติ้งละครสถาปัตย์ ซึ่งปกติก็ใช้คนของสภาปัตย์เป็นหลัก ก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงแคสคนนอก แต่ก็ไปนะ  สรุปคือผมไปแคส แต่ไม่ได้รับเล่น เพราะแคสบทนึง แต่เค้าให้ผมเข้ามาแคสอีกรอบเทียบกับอีกคนด้วยอีกบทนึง เพื่อนก็บอกว่า ถ้าได้อาจมีดราม่าว่าไม่ใช่คนสถาปัตย์นะ ถ้าเป็นรับเชิญก็ไม่ควรรับบทนี้ น่าจะเล่นบทเดิมดีกว่า เลยไม่ไปแคสครับ บอกสละสิทธิ์ไป ความสัมพันธ์ที่คลุมเครือ จำเพื่อนผู้หญิงที่ถูกผูกมือกับผมด้านซ้ายได้ไหมครับ ที่บอกว่าเราถูกเลือกไปทำกิจกรรมอื่น หลังจากวันนั้น เราสนิทกันมาก อาจจะเพราะซ้อมกิจกรรมด้วยกันทุกวัน ขากลับก็จะเดินกลับพร้อมกัน ซ้อมแล้วบางทีเจ็บกล้ามเนื้อก็ผลัดกันนวด จับมือกันเป็นเรื่องปกติ เวลาซ้อมเหนื่อยๆ ก็จะผลัดกันเอาน้ำมาให้กิน แม้แต่กอดกัน หรือผมที่จะมัดผมให้เค้าบ่อยๆ แต่เราอยู่คนละภาค เวลาเจอกันก็ทักทาย เดินมาจับมือจับไม้ ตอนเย็นๆ ก็จะเห็นเดินตลาดนัดด้วยกันบ่อยๆ  จนลือกันว่าเราเป็น FWB ........ พอมีข่าวลือแบบนั้นออกมาก็ตกใจดิครับ  เลยพยายามถอยห่างกันออกมาประมาณนึง เจอกันก็ไม่ทักกันเหมือนเดิม แต่ผมก็มองเค้าเค้าก็มองผมนะ ไม่ค่อยไปไหนด้วยกัน 2 คน ผมระวังตัวมาก แต่กลับรู้สึกไม่ดีเลย เห็นเค้าก็อยากจับมือข้ามถนน  นึกถึงเวลาเดินกลับด้วยกันตอนดึก ๆ ชอบเวลาที่คุยกัน หรือเวลาที่เค้าเอามือผมไปซ้อมเพ้นท์เล็บ 55555 ตอนถอยออกมาทบทวนคือทบทวนความรู้สึกจริงๆ  ว่าจริงๆ เพราะเราสนิทกัน กิจกรรมใกล้ชิดกัน พอมากเข้าเลยรู้สึกดี หรือว่าเราชอบเค้าขึ้นมาจริงๆ  ช่วงนั้นเหงา เลยหันไปคบกับลีดบัญชี คุยอยู่ เดือน 2 เดือนก็เลิกคุย แล้วกลายมาเป้นเพื่อนกัน จนเพื่อนแซวว่า เมิงจะเลือกแต่ลีดไม่ได้ 55555 สุดท้ายคำตอบของผมต่อเพื่อนคนนั้นคือ เราแค่ใกล้ชิดกันเกินไป ถึงวันนี้เราก็ยังเป็นเพื่อนกัน เพื่อนข้าใครอย่าแตะ เพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกันมีกันอยู่ 7 คนครับ 6 คนมีเลือดกรุ๊ปเดียวกัน นิสัย.....พอๆ กันเลย 55555 ส่วนอีก 1 คน กรุ๊ป A มีบุคลิกต่างจากคนอื่นชัดเจนมาก คือ พูดน้อย ขี้อาย ไม่เที่ยว ไม่โดดเรียน แต่งตัวตามระเบียบ ไม่กวนตรีน รวมๆ คือมันเป็นคนดี 55555 มันอยู่หอเอเซียนเกมส์โซน B ที่เป็นห้องโถงตรงกลางแล้วแยกเป็น 2 ห้องนอน มันมีเมท 2 คนเป็นเพื่อนกัน ส่วนมันอยู่คนเดียวจ่ายค่าห้องทั้งห้อง อยู่มาวันนึง กลางคืนมันไลน์ไปบอกเพื่อนที่คิดว่าบอกแล้วจะใจเย็นมากที่สุด ว่าห้องมันเปิดแอร์ไม่ได้มาหลายวันแล้ว เพราะเมทเอารีโมทไป เมทชอบเปิดทีวีเสียงดัง เอาเกมส์มาเล่น พาเพื่อนมาเล่นที่ห้องประจำ เพื่อนก็ไปรับไปนอนหอนอกด้วย แล้วมาบอกพวกผมตอนเช้า ได้ยินปุ้บขึ้นปั้บเลยครับ!!! ถาม A ว่า เมทเมิงเลิกเรียนกี่โมง เพื่อนบอกว่ามีเรียนแค่เช้า เท่านั้นแหละ พวกผม 7 คนไปนั่งรอเมทที่น่ารักถึงห้องตอนบ่าย พอเมทมันมาก็ปิดประตูเคลียร์ สุดท้ายบอกว่า เพื่อนกุจะไม่ย้ายออก ถ้าจะมีใครออกคือพวกเมิง 2 คน (ตอนนั้นเพื่อนก็พูดว่า...กุออกก็ได้นะ เชี้ย! ไม่ได้ดิ!) ถ้ามีปัญหาพวกกุตามถึงคณะแน่ - -'' เพื่อนกับเมทก็ต่างคนต่างอยู่จนครบสัญญาครับ  แล้วย้ายมาอยู่โซน C ที่เป็นห้อง 2 คน อยู่กับเมทภาคเดียวกัน จบปัญหาคนกรุ๊ป A โดยที่ไม่ต้องตามไปกระทืบเมทมันที่คณะ รุ่นพี่และเพื่อนร่วมงาน ยังจำพี่ที่ทำงานของผมที่ชื่อ พี่หมิง ได้ไหมครับ พี่หมิงคนเหนือ.....เหนือธรรมชาติ เชื่อไสยศาสตร์ และธรรมะ ธัมโม เมื่อก่อนพี่แกไม่ได้เหนือธรรมชาติขนาดนี้นะ เพราะพี่แกเป็น.....ว๊ากเกอร์...... แกไม่ใช่สายตะโกนดังๆ หน้าโหดๆ  แต่แกเป็นคนขาวๆ มีหนวดนิดหน่อย มักจะเป็นคนเดินวนรอบๆ น้องแล้วพูดประมาณว่า "ผมผิดหวังในตัวพวกคุณมาก" "ผมเสียใจที่มีรุ่นน้องแบบนี้"  "ทำไมพวกคุณไม่พยายาม" คือเป็นตัวไซโคเบาๆให้รู้สึก guilty  แล้วถ้ามีน้องร้องไห้ พี่หมิงจะเข้าไปนั่งประกบแล้วคุยด้วย  ถ้าน้องเป็นลมก็เป็นคนหามออกไปข้างนอก เรียกว่าเป็นสาย Heal มากกว่าสาย Tank  ผมมารู้จักกับพี่เค้าตอนปี 2 ก็ห้องเชียร์เหมือนเดิม พี่เค้ามาคุมว๊ากปีผม ส่วนผมถูกส่งมาลงห้องเชียร์พร้อมเพื่อน  พี่หมิงเป็นคนมาบรีฟว่า เราจะเข้าห้องเชียร์ได้ตอนไหน พร้อมเตี๊ยมบทพูดให้กับคนที่จะมีบทพูด  เอาจริงๆ  ห้องเชียร์คือการแสดงของรุ่นพี่  55555 นอกจากคนที่มีบทพูด คนอื่นต้องไม่พูดกับน้อง ห้ามยิ้มด้วยถ้าสคริปวันนี้ต้องบอกว่าน้องทำไม่ดี คิดแล้วตลกดีครับ พอเราออกจากห้องเชียร์ พี่หมิงก็จะมีบอกว่าเราทำดีหรือไม่ดี ซึ่งพี่หมิงเป็นคนที่เดิมมาตบไหล่แล้วบอกว่า เฮ้ย! เมิงดีมาก เมิงทำดี แต่....ไอ่นี่นิดนึง.... คราวหน้าเราจะทำแบบนี้  วันไหนห้องเชียร์ไม่ดีเลย แล้วพวกผมลงห้องเชียร์มาแล้ว ว๊ากปี 3 ต้องตะโกนไล่ให้ออกจากห้องเชียร์กลางคัน  พี่หมิงจะมาบอกว่า เป็นสคลิปนะไม่ต้องตกใจ เฮ้ยพี่...ไม่ตกใจ ผมเลยรู้สึกพี่แกเป็นคนดี สุภาพ ทุ่มเทในงานมาก ลักษณะเหมือนผู้ใหญ่บ้าน 55555555555 พอมาทำงานด้วยกัน พี่แกรักผมมากนะ ช่วยเหลือดูแลงานให้ตลอด ผมหลับในรถชนแบรี่เออร์ก็รีบขับรถมาหาทันที ซึ่งแกกลายเป็นคนเหนือ(ธรรมชาติ) หลังจากบวชตอนเรียนจบ เพื่อนในแผนกก็คุยกับพี่หมิงไม่ได้นาน ผมในฐานะรุ่นน้องก็เลยต้องรับดูแล ฟังเรื่องผี ตำนานนั่นนี่มันส์ไปเลยครับ 55555 ความโหดที่มีจริง ปี 3 เป็นปีที่เรียนวิธีภาคอย่างจริงจังเลยครับ  Workshop อาทิตย์ละ 3 วัน ทำงานเป็นคู่ ที่ซวยก็คือ......คู่แลปของผมเสือกไส้ติ่งอักเสบ ผ่าตัดและหายไป 2 เดือน เข้!!! กุจะอยู่อย่างไรเมื่อไม่มีเมิง!!!! ผมก็ต้องทำแลปคนเดียว แต่ถ้า Trial เยอะ ก็จะขอทำร่วมกับเพื่อนคู่อื่น ถึงเวลาสรุปก็.....ลอกผลชาวบ้านเค้ามา.... เอาจริงๆ ผมลอกแลปเก่งมาก ลอกได้เนียนตา จับไม่ได้เลยละครับ พอเพื่อนกลับมาก็ขอโทษขอโพยว่าทำให้ลำบาก ช้าไปแล้วเมิง....กุสกิลดี รอดมาได้ แล้วจะพาเมิงรอดด้วย เพราะเพื่อนกลับมาก็ยังยืนนานไม่ได้ ออกแรงยกของหนักไม่ได้ ผมก็ไปเกาะกลุ่มอื่นแล้วลอกแบบ 3-4 ต้นฉบับเอามาให้มันลอกต่อ 555555 และปี 3 นี่แหละครับที่เป็นปี ซวย ๆ ของผม ด้วยความขี้เกียจ.....ผมเอาอุปกรณ์ที่ไม่สมบูรณ์มาใช้งาน แล้วก็เกิดอุบัติเหตุในแลปจนเลือดงี้โทรม คู่แลปคนนี้เป็นเพื่อนในกลุ่มกันนี่แหละครับ พอมันได้ยินเสียงผมหันหลังร้อง โอ๊ะ! ขึ้นมา มันก็ถามว่า "มีอะไร" แต่เสียงต่ำๆ เหมือนรู้ว่าต้องมีอะไรแน่ๆ  ซึ่งตอนนั้นผมไม่ได้หันมาหา เพราะกำลังเอากระจกที่เสียบอยู่ที่มือออก มันก็แค่เรียกชื่อเฉยๆ คราวนี้ผมก็หันมาหามันพร้อมเลือดละฮะ แล้วก็.....ร้องดิ เจ็บไม่มาก แต่ตกใจมาก จริง....ตอนนั้นชามาก แทบไม่รู้สึก ผมก็รีบวิ่งไปเปิดน้ำล้างแผล ส่วนเพื่อน....วิ่งไปตามจารย์ พร้อมเพื่อนมา แล้วลากขึ้นรถไป รพ ถึง รพ.......พยาบาลมีอายุบอกให้กรอกประวัติแล้วนั่งรอ เพื่อนก็เริ่มโวยวายว่า มือมันเลือดอาบงี้ยังไม่เขียนได้ไหม พยาบาลก็บอกว่างั้นนั่งรอ เพื่อนโมโหเลยเป็นคนกรอกให้ผม ขณะนั้น เลือดก็หยดลงพื้นเรื่อยๆ เป็นทางเลยครับ เพื่อนเลยขอผ้าก๊อต ทิชชูหรืออะไรก็ได้มาซับเลือด ตอนนั้นความเจ็บเริ่มมา เริ่มนั่งเฉยไม่ได้แล้วฮะ  ไอ่ผมเดินวนไปวนมา นั่งไม่ติดเพราะปวดมาก จนเลือดเต็มพื้น พยาบาลเลยเอาผมไปเก็บที่ห้องด้านหลัง รอนักศึกษาแพทย์มาดู เดี๋ยว!!!! แค่เย็บแผล ไม่ต้องดูมั้ง จนนักศึกษาแพทย์มามีใครซักคนมาซักประวัติว่า โดนไรมา เพื่อนผมก็ตอบแทนหมดเลย 5555 คือมันมายืนเกาะข้างเตียงเลยนะ แล้วอยู่ๆ มันก็เงียบเสียงแล้วหายไป ทิ้งผมให้คุยกับ นศพ เริ่มฉีดยาชาแล้วจะเริ่มเย็บ พอแทงเย็บผมร้องงงงงงง นศพ ถามว่า ไม่ชาหรอ...เออ!!!! แม่งไม่ชา!!!!! เค้าเลยจะฉีดที่แผลซ้ำ ผมเลยต้องอาศัยความเป็นลูกพยาบาล บอก นศพ ว่า.....บล๊อกข้อไปเลยพี่ นศพ บอกว่าขอถามรุ่นพี่ก่อนนะ ก่อนจะกลับมาบล๊อกข้อให้ แผลชา แล้วเริ่มเย็บแผล พอเส็ด ผมก็เดินมาหาเพื่อนคนอื่นๆ ที่มารอ ส่วนคู่แลปที่เกาะข้างเตียงแล้วหายไปคือ....เป็นลมครับ   มันบอกว่าไม่เคยกลัวเลือด จนเห็นเลือดไหลเป็นก้อนๆ ไม่หยุด เห็นนาน ๆ แล้วหวิวๆแล้ววูบไปเลย 5555555 ...จบดีกว่า... หลังจากนั้นผมก็ตั้งใจสอบภาษาให้ผ่าน  เพื่อเตรียมจบตามหลักสูตร สอบอยู่หลายรอบจนต้องใช้ไสยศาสตร์ละครับ 55555 ปี 4 ไม่ได้ทำอะไรแล้วยกเว้น Senior project  และเริ่มคุยกับแฟนคนปัจุบันอย่างจริงๆ จังๆ  คอยรอขับรถกลับบ้านให้พร้อมๆกัน เวลาเค้ากลับดึก แล้ววันที่สอบปี 4 วิชาสุดท้าย ก็เป็นวันที่ผมเอาเกียร์ของจริงให้แฟน แล้วก็คง.....หายไปแล้วแน่นอน - -'' นี่แหละครับชีวิต "มหาลัย" ของผม ประสบการณ์ชีวิตมหาลัยถือว่า คุ้มค่านะ อย่างน้อยก็เรียนจบ 55555 ยาวเนอะ..... วีรกรรมอย่างละเอียดเยอะมากครับ แต่เอาที่ออกอากาศได้สั้นๆ ก็เท่านี้นะ อิอิ     Create Date : 24 มิถุนายน 2564 43 comments Last Update : 28 มิถุนายน 2564 17:26:48 น. Counter : 627 Pageviews. (โหวต blog นี้)  Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณnonnoiGiwGiw, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณเริงฤดีนะ, คุณกะว่าก๋า, คุณตะลีกีปัส, คุณทนายอ้วน, คุณThe Kop Civil, คุณtoor36, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณสองแผ่นดิน, คุณPooh Station TH, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณหอมกร, คุณอุ้มสี, คุณmultiple, คุณhaiku, คุณSweet_pills, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณ**mp5**, คุณซองขาวเบอร์ 9, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณชีริว, คุณโอพีย์, คุณนายแว่นขยันเที่ยว

กริ๊ดดดด.. ยาวมากกก อ่านก่อน..   โดย: nonnoiGiwGiw 24 มิถุนายน 2564 10:34:49 น.

เฮ้ยยยยยยยยยยยย คุ้มค่ามากกกกกก.. แต่เดี๋ยว.. เขี่ยพริกกับใบกระเพราะให้ด้วยหมูกระเทียม กระเทียมไม่กรอบ ก็เขี่ยให้หน่อยนะ ไม่เอาผักชี-- เกินไป เป็นพี่จับยัดเข้าปาก 555 แล้ว.......เพื่อนคนนั้นก็หายไป ------ สมควร เรื่องไม่ถือถูกเนื้อต้องตัว ของพี่อันนี้แล้วแต่คนนะ ถ้าไม่สนิทก็จะมาแตะๆ มากไม่ได้ แต่พี่ก็ไม่ค่อยถือเท่าไร มีครั้งนึง นัดเพื่อนไปทำงาน เพื่อนมารับพี่ยังอาบน้ำไม่เสร้จ บอกให้มันมารอ--- สรุปโดนเอาไปลือในเอกว่าขี้อ่อย บ้าบอ ต้นกำเนิดของพี่หมิง อย่างเท่ห์ 55+ ลุงรหัสพี่ก็เป็นพี่วาก เหมือนกัน ก็จะโดนด่ามากกว่าคนอื่นนิดนึง แต่พอวันเฉลย พี่เอาน้ำมะพร้าวกะพวงมาลัยไปไหว้ 555+ ส่วนเกียร์สำรองนี่คืออะไร.... เกินไปจริงๆ หาแฟนเมื่อไรก็ได้ ----- เสียใจด้วยนะ ตอนนี้คงหมดสิทหาเพิ่ม เตรียมตัวแต่งงานปีหน้าเหอะ จากนั้นก็มีลูก จากนั้นก็เลี้ยงลูก จากนั้นก็แก่ ตามๆ พี่มา กร๊ากกกก FWB ---- กริ๊ดดด ยังไม่เคยยย เล้ยยยย จิงๆ อยากมีนะ แต่ว่าดูแล้วคงไม่รอด เอาใจลงไปเล่นคงบอบช้ำ ลีดบัญชี --- อกไข่ดาวอะนะ แย่ๆ แกรนะ แหม่... ปี 4 ชิลมากจริงๆ กำเนิดบอสเพื่อมาสงบเสือสิ้นลายยยยยย จากบล็อก... แถที่ไหน มีตั้งหลายข้อ รูปก็เยอะด้วยนะ   โดย: nonnoiGiwGiw 24 มิถุนายน 2564 11:00:43 น.

ยาวมากกก อ่านไม่จบ ข้ามมาอ่านตอนจบเลย ... นี่ขนาดออกอากาศแบบสั้น ๆ แล้วที่ออกอากาศไม่ได้จะเพียงไหนเนี่ย 555   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 24 มิถุนายน 2564 11:05:31 น.

อ่านคร่าวๆแล้ว 1 รอบ ค่ะ Little Prince ไว้จะมาทำความเข้าใจ และMake a comment. เหมือนเข้าเรียนวิชา อ่านให้มีเรื่อง (อ่านเอาเรื่อง)..ยังไงอย่างนั้น.. See you..   โดย: เริงฤดีนะ 24 มิถุนายน 2564 12:22:18 น.

ย่อหน้าแรก ทำให้รู้ว่ามหาวิทยาลัยเหมือนโลกใหม่เลยนะครับ น้องปริ๊นซ์ได้เจอเพื่อนใหม่หลายคน ระบบว๊ากนี่พี่ก๋าไม่เห็นด้วยนะ ตอนเป็นประธานนักศึกษาเคยเสนอให้เลิกจัด ทั้งการว๊ากและการรับน้อง จนอาจารย์และศิษย์เก่าต้องประชุมด่วนเลย 555 สุดท้ายพี่ก๋าขวางไม่สำเร็จ งานเลยจัดต่อไปอีกปี ปีถัดมาก็เลิกไปเลยจนถึงทุกวันนี้ ได้ไปแคสละครสถาปัตย์ด้วย ถึงไม่ได้เล่น แต่น่าจะเป็นประสบการณ์ที่ดีนะครับ ปล. สองปีที่เรียนที่ลาดกระบัง ทำให้พี่ก๋าเรียนรู้อะไรมากมายเลยล่ะครับ   โดย: กะว่าก๋า 24 มิถุนายน 2564 12:46:30 น.

จากบล็อก.. แกรตามไปกระทืบใครนะ เรื่องผี ก็ที่เคยเล่าให้ฟังแล้วไง เรื่องแอร์แมคโคร จิงๆ สมัยนั้นขรีในแมคโครบ่อยมา 555+   โดย: nonnoiGiwGiw 24 มิถุนายน 2564 12:56:31 น.

เดี๋ยว เรื่องเพื่อนข้าใครอย่าแตะ อะนะ นั่นยังไม่ได้ตืบบเลยนิ แค่คิ๊ดดดดดดด   โดย: nonnoiGiwGiw 24 มิถุนายน 2564 12:57:59 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ โห...มีเพื่อนขนาบซ้ายขวาทำโน่นนี่นั่นให้..โอ๊ะ โยะ.. ดีนะคะช่วงเรียนไม่มีอาการหอบ หรือแพ้แบบที่แพ้อยู่ตอนนี้..เอ..หรือมีแต่อ่านไม่เจอ ยาวไป ยาวไปเลยค่ะ อ่านกันมึน จำแม่นจำเก่งดีค่ะ เกียร์สแปร์แยะเนาะ   โดย: ตะลีกีปัส 24 มิถุนายน 2564 13:20:30 น.

สวัสดีค่ะ.. เหมือนกับว่า ได้เรียนไปด้วยกันเลยนะคะ.. ชีวิตวัยมหา'ลัย สนุกสนานมาก..อิอิ   โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) 24 มิถุนายน 2564 13:29:59 น.

พี่ก๋าเคยพูดกับศิษย์เก่า ว่าอยากให้เลิอกการว๊ากน้อง เพราะคนเราจะรู้จักกัน ไม่เห็นต้องเริ่มด้วยการตะโกนใส่กันเลย ไม่เห็นต้องเริ่มต้นด้วยการข่มขู่ การรับน้องก็เหมือนกัน ไม่เห็นจำเป็นต้องมีการรับน้องด้วยการสั่งให้รุ่นน้อง ทำอะไรบ้าๆบอๆให้กินเหล้า ให้ทำอะไรที่ไม่สร้างสรรค์ รุ่นพี่และศิษย์เก่าเขาถามพี่ว่า "มรึงเป็นใคร ถึงกล้ามาเปลี่ยนระบบที่เขาทำมานานหลายสิบปี" พี่ก๋าบอกว่า "อะไรที่มันไม่ดี มันไม่ใช่ประเพณี ไม่เห็นมีความจำเป็นต้องทำ" 555 ดีที่อาจารย์ในคณะมาไกล่เกลี่ยให้ สุดท้ายพี่ก๋าก็ยอมถอยให้นะ เพราะทุกคนบอกว่าอยากทำต่อ ก็ทำได้อีกปีเดียว ต่อมาก็เลิกไปโดยปริยาย เพราะไม่เห็นมันจะมีประโยชน์อะไรเลย นอกจากความมันและความสนุกของรุ่นพี่ที่กระทำต่อรุ่นน้องอย่างเดียว   โดย: กะว่าก๋า 24 มิถุนายน 2564 14:27:17 น.

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์ อ่านตั้งแต่ปี 1 ถึงปี 4 เลยครับ บันเทิงเริงใจมาก ๆ เข้าปี 1 ได้เจอเพื่อนใหม่ ๆ มันตื่นเต้นจริง ๆ นะ แต่เสียดายของพี่เป็นชายล้วน ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ มีแต่เรื่องห่าม ๆ เรื่องว้ากนี่ของพี่นี่นั่งขำ เกือบซวยกันหมด หลัง ๆ นี่สนุกมาก ไม่ค่อยเครียด เรื่องสาว ๆ พี่ว่าน้องปริ๊นซ์ไม่น่าพลาดนะ สาวธรรมศาสตร์น่ารักเกิน 90 % วิศวะบันเทิงจริง ๆ ครับ ยืนยัน   โดย: The Kop Civil 24 มิถุนายน 2564 14:27:48 น.

คณะนิติ ไม่มีรับน้อง ไม่มีซ้อมเชียร์ วันๆมีแต่ชวนกันไปเดินสยาม ฮ่าๆๆๆๆๆ พี่ซิ่วมาจากมหาวิทยาลัย SOTUS จ๋าๆ เลยรู้สึกน่าเบื่อจัง ไม่มีอะไรทำเลยอ่า ก่อนเปิดเทอมปีหนึ่งเค้านัดมามหาลัยมานั่งคุยกันเฉยๆ พี่มามั่งไม่มามั่ง ไปหาเพื่อนที่เกษตรมั่ง จนประธานชั้นปีกลุ่มจับมานั่งคุยว่าทำไมไม่อยากมามหาลัย ก็มาแล้วมันไม่มีอะไรทำอ่า เลยอยากไปที่อื่นมากกว่า ฮ่าๆๆๆๆ   โดย: ทนายอ้วน 24 มิถุนายน 2564 14:43:12 น.

จากบล็อก เห็นด้วยเลยครับน้องปริ๊นซ์ว่าเกษตรน่าเรียนมาก สมัยก่อนปั่นจักรยาน นั่งรถทัวร์ตะลัย สนุกมาก หลัง ๆ รร.พี่ที่สุราษฏร์ฯ ก็ติดที่ มธ.กันเยอะมากครับ คือน้อง ๆ ตั้งใจไว้เลยว่าจะมาเรียนที่นี่   โดย: The Kop Civil 24 มิถุนายน 2564 16:34:20 น.

ชีวิตสุดๆ เลยครับ เรื่องซ้อมเชียร์ผมไม่อินครับ เจอว้ากเจอตวาด เคยเจอกอดคอออกไปรุมไซโครด้วย แต่ผมดันรู้ทันว่าเฟคหมด แค่แกล้งเล่น ผมตีหน้าเฉยไม่แสดงอาการ ถ้าเป็นความนึกคิดในตอนนี้ผมว่าผมได้สวดรุ่นพี่เรียงตัวแน่ๆ คงด่าแบบแต่ละคนเถียงไม่ออกแน่นอน ผมจำได้ว่ารุ่นผมก็แรงนะ ตอนนั้นบอลโลก 2002 แล้วรุ่นพี่มันตกลงแล้วว่าจะให้พักไปดูบอลแล้วค่อยมาซ้อมต่อ แต่ถึงเวลามันไม่ยอมทำตามที่มันพูดไว้ จำได้ว่าตอนนั้นคู่อังกฤษ VS บราซิล (คือมันจัดในเอเชียเวลาดีเราดูได้) มันยกโทรทัศน์ลงมาจากหอ แล้วหันหลังโทรทัศน์ใส่เรา พอเราฟังเสียงมันหรี่เสียง วันต่อมาผู้ชายไม่เข้าเชียร์หมดครับ ทำยังไงก็ไม่เข้าอีกเลย ผ่านไปหลายวันร้อนไปถึงอาจารย์ต้องมาเคลียร์ เราต้องการให้รุ่นพี่ขอโทษเพราะผิดสัญญา รุ่นพี่ไม่ยอม อาจารย์ด่าสิครับ "คุณไปสัญญาทำไมในเมื่อไม่สามารถทำได้" พร้อมบอกให้ขอโทษ จ๋อยสิครับรุ่นพี่ต้องขอโทษ จริงๆ ผมอยากให้พวกมันไม่ยอมขอโทษนะ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นก็จะไม่มีการเข้าเชียร์อีก   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 24 มิถุนายน 2564 17:18:22 น.

สวัสดี ตอนดึก จ้ะ น้องปริ็น เฮ้อ ! กว่าจะอ่านจบ วีรกรรมเยอะมากเลยนะจ๊ะ เสน่ห์แรง นะเนี่ย มีสาว ๆ รุมเยอะนะ อิอิ ชีวิตในมหาวิทยาลัยของเธอนี่ สุดยอดเลย อ่านไปแต่ละเรื่อง แต่ละปี ตั้งแต่ปีหนึ่งถึงปี สี่ มีกิจกรรมเยอะนะ แต่รอดไปอย่างไร ไม่ต้องเข้ากิจกรรมเชียร์ เรื่อง ว้ากเกอร์ที่บาแสนในสมัยนั้นก็มีเหมือนกัน แต่ก็ไม่ดุเดือดมากนัก ไม่มีน้องคนไหนร้องไห้ ชีวิตตอนนี้ เลือกคนที่จริงใจได้แล้วเนาะ เพราะมีเสียงเรียกไปช่วยล้างชาม ห้าห้า ได้เลือกคนที่รู้ใจ เข้าใจเราแล้ว ก็ อย่าออกนอกลู่นอกทาง นะจ๊ะ ถนอมน้ำใจกันไว้ อิอิ ขอบใจนะจ้ะที่ไปอ่าน ตะพาบ ของครูและเม้นท์ ภาษาไทย เด็กวิทย์อย่างพวกเธอไม่ค่อยชอบเรียนอยู่แล้ว ดีใจนะ ที่เธออ่าน หัวข้อเรื่อง ตะพาบที่ครูเขียนถึง แต่เธอ ก็ยังใช้ ว่า "มหาลัย" ซึ่งความหมายไม่ได้ตรงกับเรื่องที่เธอเล่า เพราะเธอเล่าเรื่องที่เกิด ขึ้นในมหาวิทยาลัย อันหมายถึง เป็นที่อยู่ของวิชาความรู้อันมากมาย ต่างกับความหมายของคำว่า มหาลัย ที่ครูอธิบายไป นะจ๊ะ อิอิ การตีความหมายของคำ มหาวิทยาลัยของเธอ ก็แปลได้ ถูกต้องตามความเป็นจริง ที่ว่า ไม่ได้เอาความรู้จากมหาวิยาลัย แต่ฝากไว้ที่ครูผู้สอน เรื่องนี้ไม่จริงหรอก นะ ถ้าเธอไม่ได้นำ ความรู้ที่เรียนไปใช้ เธอจะเป็นวิศวกรได้อย่างไร จ้ะ เรื่องเดิม วรรคทองในวรรณคดี อ่านหรือยัง จ้ะ ครูกำลัง จะเปลี่ยนหัวข้อแล้ว ถ้ายังไม่ได้อ่าน รับนะจ๊ะ อิอิ โหวดหมวด ตะพาบ   โดย: อาจารย์สุวิมล 24 มิถุนายน 2564 22:53:34 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 25 มิถุนายน 2564 6:21:05 น.

อ่านแล้วมันมาก แหะ ๆ แกล้งว่าอ่านไม่เห็น อยากอยู่ใกล้ชิด กันมากกว่ามั้ง 555   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 25 มิถุนายน 2564 6:41:19 น.

โอ๊ย ยาวมากปริ๊น เรื่องเล่าของปริ๊น มันช่าวยาวเสียจริงๆ จ้า   โดย: หอมกร 25 มิถุนายน 2564 8:05:56 น.

อ่านเพลินเลยค่ะ เกียร์ปั๊ม 3 อัน แจกไปหมดแล้ว แต่อันจริงนี่สิคะมีความหมายดีจัง กระจกเสียบมือได้เห็นน้ำใจเพื่อนนะคะคงตื่นเต้นตกใจ วิ่งไปตามอาจารย์ ตามเพื่อน พาไป รพ. ช่วยกรอกข้อมูลให้ เกาะเตียงอย่างเป็นห่วง สุดท้ายเป็นลม มีเพื่อนดีน่าประทับใจจังค่ะ มาขอบคุณคุณปริ๊นซ์ที่แวะชมเมนูที่บ้านก่อน แล้วจะแวะมาใหม่นะคะ   โดย: Sweet_pills 25 มิถุนายน 2564 11:05:28 น.

พี่อุ้มช๊อบบบบบบบบบบ ถ้าใจเราร้อนแรง กระทะทองแดงก็แค่เครื่องครัว เริ่ดดดดดดดดดดดดดดดดด   โดย: อุ้มสี 25 มิถุนายน 2564 11:39:02 น.

สวัสดี ยามบ่าย จ้ะ น้องปริ๊น ขอบใจนะที่รีบไปให้กำลังใจที่บล็อกครูแต่เช้า (โดย : จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 25 มิถุนายน 2564 เวลา: 10:59:53 น.) เช้ามากเลยจ้ะ ห้าห้า อ้อ เพิ่งรู้ว่า เป็นเด็กที่ชอบใช้ภาษาวิบัติ สมกับเป็นเด็ก ยุคใหม่ ไม่เป็นไรจ้ะ ครูเข้าใจ ครูคนยุคเก่าแถมเป็นครูภาษาไทย ด้วย อาจจะเคร่งครัดเรื่องภาษาบ้าง ก็เพราะอยากให้ช่วยกันอนุรักษ์ภาษาไทย อันเป็นมรดกของชาติไทยเราเท่านั้นเอง ครูก็ ถือว่าได้ทำหน้าที่ของครูภาษาไทยอย่างเต็มความสามารถ ผลที่ได้ จะมากน้อยอย่างไร ก็ไม่ได้หวังอะไรหรอกจ้ะ แต่ก็ดีใจนะ ที่เธอ ชอบคำอธิบายความแตกต่างของคำว่า มหาลัย กับ มหาวิทยาลัย อย่างน้อย คำอธิบายของครูเธอก็ได้ซึมซาบไปแล้ว ห้าห้า ไม่หรอก ครูเป็นครูภาษาไทยที่ไม่ดุ นะ ไม่ต้องกลัวครูตีมือ หรอก ยังไงก็ตีไม่ถึงแน่นอน อิอิ เด็กผู้ชายกวน ๆ แต่รู้ ขอบเขต รู้กาลเทศะ ก็น่ารักไปอีกแบบหนึ่งจ้ะ ชอบจ้ะ เวลาสอน เด็กผู้ชายบางครั้งสนุกกว่าสอนเด็กผู้หญิง แล้วคุยกันใหม่ นะจ๊ะ   โดย: อาจารย์สุวิมล 25 มิถุนายน 2564 13:42:17 น.

เพื่อนเคยถามพี่ก๋านะ ว่าทะเลาะกับอาจารย์ ทะเลาะกับรุ่นพี่ไปทำไม พี่ก๋าก็ตอบไปว่า ไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง ทำเพื่อคนที่จะตามมาต่างหาก ทกุอย่างมีเวลาของมัน แต่บางทีก็ต้องการการจุดประกายเท่านั้นเอง   โดย: กะว่าก๋า 25 มิถุนายน 2564 15:02:15 น.

มานั่งอ่านบันทึก Little prince ประดุจ"บันทึกรักนักศึกษา" ประมาณนั้นเลย ชีวิตสดใสๆวัยหนุ่ม วัยสาว สดใสๆ..ของเด็กหนุ่มสุดหล่อ อารมณ์ดี Profile ล้ำ..วีรกรรมเดี่ยวและกลุ่ม น่าจดจำ.. ไม่มีอะไรที่อยากเรียกคืน (หากมี Time Machine) กลับไปช่วงชีวิตในมหาวิทยาลัยอีกแล้ว ชั้นปี พี่อ้อ สนิทกันมากที่สุด 2 คน ในกลุ่ม 4 คน ของกลุ่ม 10 คน แห่งห้อง 40 คน และของชั้นปีทั้ง 200 คน ยังติดต่อกัน จนทุกวันนี้ ไว้มาใหม่นะคะ มันยาว..เจาะ เม้นท์ได้เรื่อยๆ   โดย: เริงฤดีนะ 25 มิถุนายน 2564 15:28:02 น.

(มาตอบจากเม้นบล็อกหนัง) 555 ชอบมีมเฮียลีโอเหมือนกันค่ะ ให้ใครมายิ้มยังไงก็ไม่กวนประสาทเท่าแกเนาะ เขียนเรื่องราวมหาลัยได้น่ารักสดใสดีค่ะ อ่านแล้วคิดถึงสมัยเรียนเลย วิศวะ มข. ก็รับน้องโหดสุด ๆ เหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่ไปพูดคุยกันนะคะ   โดย: ลูกไม้ (LittleMissLuna ) 25 มิถุนายน 2564 19:23:06 น.

โอ้ สอบโควต้ามหาลัยได้ เก่งมากเลยครับ ได้เรียนเร็ว แถมเจอเพื่อนดี คิอเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ ให้เราลอกการบ้านด้วย 555 ส่วนเรื่องเพื่อนผู้หญิงนี่ ต้องบอกว่า ของ อ.เต๊ะ ออกแนว หมดเป็นแสน แขนยังไม่ได้จับนะครับ 555 พึ่งมาได้จับมือ ตอนทำงานนี่เองครับ แล้วก็รูปสาว นศ. สถาบันต่างๆที่เอามาลงนี่ ตรงเลยนะครับ555 bu กะธรรมศาสตร์รังสิต ใกล้ๆกัน เท่าที่ อ.เต๊ะก็เคยไปสอนนศ. กระโปรงสั้น เปรี้ยวกว่าเพื่อนเลย555 เรื่องแฟนนี่ ส่วนใหญ่จะได้แฟนตอนเรียนมหาลัย กับตอนทำงาน เท่าที่ อ.เต๊ะพบเจอ บางคู่ก็สมหวังถึงขั้นแต่งงาน บางคู่ก็ต้องเลิกรากันไป จัดเป็นสีสันและแรงใจ ในชีวิตมหาลัยนะครับ เรื่องประชุมเชียร์นี่ รับน้องนี่ สมัยนั้น ยังไม่โหดมาก ถ้าเป็นสายช่างนี่ ดูข่าวซ้อมกันถึงตาย อันนี้ก็เกินไปนะครับ จริงๆ รุ่นพี่ก็เล่นละครกันทั้งนั้น ทำเป็นดุ ตัวจริงติงต๊องซะแยะนะครับ555 ส่วนworkshop นี่เครื่องไม้เครื่องมือ อันตรายทุกอย่างเลยนะครับ ของ อ.เต๊ะ นี่มีshop เฟอร์นิเจอร์ รุ่นพี่ทำโปรเจคทั้งคืนไม่ได้นอน อีกวันมาเข้าshop โดนเลื่อยวงเดือนเข้าไป กลายเป็นเดชไอ้ด้วนเลยครับ   โดย: multiple 26 มิถุนายน 2564 2:42:21 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 26 มิถุนายน 2564 6:53:51 น.

โหวตค่ะ   โดย: Sweet_pills 26 มิถุนายน 2564 7:40:05 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้โจทย์ตะพาบด้วยนะครับ   โดย: ทนายอ้วน 26 มิถุนายน 2564 7:56:53 น.

มอร์นิ่งค่ะ..Little Prince d เห็นชื่อเป็นผู้โชคดี ตะพาบเดือน พค คู่กับคุณต่อ toor36 และใครอีกคน จำไม่ได้ ยินดีด้วยค่ะ ของพี่อ้อ กะ อ้อมแอ้ม(คนผ่านทางมาเจอ) คุณต่อ (2 เด้งเลย) พี่ภา คุณฟ้าใสวันใหม่ และใครอีกคน จำไม่ได้?? รวม 6 คน ได้รางวัลจาก Summerนี้ฉันต้องรอด.. วันนี้ถึง รพ.จุฬา แล้ว มารอฉีดวัคซีน รอบ 10 โมง กลังเข็มจร้า..กลัวเข็ม   โดย: เริงฤดีนะ 26 มิถุนายน 2564 9:01:58 น.

อ้อ!! คุณทุเรียนกวนป่วนรัก(Summerนี้)*   โดย: เริงฤดีนะ 26 มิถุนายน 2564 9:05:29 น.

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ   โดย: **mp5** 27 มิถุนายน 2564 12:45:59 น.

แม่ซองฯไม่มีโอกาสเข้าไปอยู่ในรั้วมหาลัย แต่มาอยู่ในมหาลัยชีวิต ลุ่มๆดอนๆค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 27 มิถุนายน 2564 19:32:16 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 28 มิถุนายน 2564 5:41:57 น.

ฺBU นี่ นศ. ขับรถแพงกว่า อาจารย์อีกครับ มีแต่ supercar แทบทั้งนั้น555 ธรรมศาสตร์ รังสิต นี่ อ.เต๊ะ ก็เคยไปสอนคณะสถาปัตย์แทน อาจารย์ประจำ ตอนเค้า ไม่ว่าง อยู่เทอมนึงนานแล้ว จำได้ว่า ที่กว้างมากๆ ขับรถเข้าไปยังตั้งนานเลยครับ แต่ที่จอดรถเยอะดี ไม่เหมือน ฺBU แย่งกันเหมือนเก้าอี้ดนตรีเลยเชียว บางวันต้องไปจอดลึกสุดรั้วมหาลัย ต้องนั่งรถเวียนมาสอน ตึกหน้า เดินไม่ไหว ไกลซะ จริงๆครับ 555   โดย: multiple 28 มิถุนายน 2564 11:47:26 น.

หอมใหญ่ หอมเล็ก ใส่หมดเลย เมนูนี้ 555 จะบอกว่าจริง ๆ ก็ไม่ชอบเท่าไหร่ แต่ถ้าซอยบาง ๆ ทานได้ค่ะ รสหวานดีด้วย ลองดูนะคะ ไม่งั้นจะพลาดของดีไปอย่างน่าเสียดาย หอมใหญ่ สรรพคุณและประโยชน์ของหอมหัวใหญ่ 44 ข้อ https://bit.ly/2Tc8cCY   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 28 มิถุนายน 2564 13:14:14 น.

อ่านยังไม่จบเลย ต่องมาต่อให้จบ สนุกมากๆ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 28 มิถุนายน 2564 14:38:33 น.

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์ ช่วงนี้กลับมาล็อคดาวน์อีกรอบ ยังดีที่มีบอลยูโรให้ดูช่วยคลายเครียด ของน้องปริ๊นซ์ดูซีรีย์พี่ว่าก็บันเทิงเริงใจเลยนะครับ บอลยูโร พี่ดูได้คู่เดียวนะ คู่ตีสองดูไม่ไหวละครับ   โดย: The Kop Civil 28 มิถุนายน 2564 16:11:42 น.

ใบหม่อนคุณประโยชน์เยอะมาก พี่ว่าจะเอา ยอดมันไปทำชาไว้ชงกินอยู่ เรื่องวัคซีน นัดเข็มสองเดือนกันยา เฮ้อออ อีกนาน กว่าจะได้ฉีด กินอะไรดูมีประโยชน์.....ดูแลสุขภาพให้แข็งแรงด้วยฮะ --- > เหมือนกันนะคะ คุณน่ะ อย่าบอกแต่พี่   โดย: nonnoiGiwGiw 28 มิถุนายน 2564 16:45:30 น.

พระราชวังสนามจันทร์ร่มรื่นมากกว่าบางบะอินครับ มีต้นใม้ใหญ่ๆทั้งนั้น แวะไปเที่ยว แล้วเย็นๆไปเดินหาของกินรอบๆองค์พระปฐมเจดีย์ก่อนกลับ   โดย: ทนายอ้วน 28 มิถุนายน 2564 16:46:35 น.

เฮ้ย วันคุณปริ๊นซ์นี่กะว่าแฟนการ์ตูนเรื่องนี้เลยนะ ไม่ได้อ่านเคนชินซะงั้น แต่ถึงไม่อ่านก็ดูฉากบู๊ได้มันส์เนอะ วันนี้เอารถไปเข้าศูนย์ CNG คงจะซ่อมไม่ได้ละ สงสัยได้เปลี่ยนรถไวกว่ากำหนด อยากได้รถราคาไม่ถึงล้าน ประหยัดน้ำมัน เครื่องแรง กะลังเล็งๆ มาสด้า2 1.5 ดีเซล ตัวนี้โอมั้ยครับ โหย เข้ามหาลัยได้ตอน ม.6 เทอม 1 เหมือนได้ปิดเทอมอีกครึ่งปีเลยครับ เรียนเอาเพื่อจบแค่นั้น อิจ! สุขจนเลิกกันแฟน เอ๊ะ ยังไง ผมเข้าตอน ม.5 เรียน ม.ปลายจบก็ต้องเรียนมหาลัยต่อทันที ไม่ได้หยุดได้หย่อน ชีวิตมหาลัยตอนนี้กลายเป็นความทรงจำอันแสนไกลไปซะแล้ว จบมานานเหลือเกิน... เพื่อนที่เจอตอนปฐมนิเทศน์บ้าง ตอนทำกิจกรรมคณะบ้าง พอจบแล้วก็แยกย้ายกันไป ไม่ได้เจอกันอีกเลยเป็นส่วนใหญ่ ถ้าเพื่อนคณะหรือเพื่อนในกรุ๊ปก็ยังมีติดต่อกันอยู่บ้าง กิจกรรมตอนรับน้องก็บ้าๆบอๆ ประมาณที่คุณปริ๊นเล่าแหละ ไม่ถึงกับลงน้ำลุยโคลน บางทีอาจเพราะโชว์เปิ่นกันในกิจกรรมพวกนี้ เลยพยายามไม่เจอกันดีกว่า 555 พี่ว้ากเกอร์นี่ก็สงสัยนะคัดมายังไง เชี่ยมทุกคณะเลย 555 บทพูดก็คล้ายๆกันหมด ตอนนั้นรู้สึกว่างานเชียร์เป็นพิธีอันศักดิ์สิทธิ์มาก รู้สึกว่าชีวิตจำเป็นต้องได้เกียร์ (แต่ตอนนี้ไม่รู้เก็บไว้ไหนแล้ว) แต่เด็กสมัยนี้คงไม่อินแล้ว SOTUS ความไร้เหตุผลมันเยอะเกิน พออธิบายไม่ได้ เด็กก็ไม่อินด้วย เรื่องแฟนเราก็เย็นใจไม่รีบร้อน เพื่อนก็บอกอย่างแกยังไงก็ต้องมีคนมาชอบ สุดท้ายไม่มีเว่ย 555 โสดยันทุกวันนี้ ว่าแต่ FWB มันคืออะหยัง? พาร์ทเนอร์แล็บก็สำคัญจริง แต่ละวิชา พาร์ทเนอร์ดีจะเป็นศรีแก่ชีวิตมาก บางแล็บเพื่อนโคตรกัดกินพลังชีวิต มีไว้คอยลอกงานตูส่งอย่างเดียว อุบัติเหตุโดนแก้วแทงมือน่าหวาดเสียวนะครับ ดีนะไกลหัวใจ พยาบาลก็โคตรไร้ค่า ไอ้กรอกชื่อแล้วยังเอา นศพ. แห่กันมาดูเย็บมือ ฉีดยาชาไม่เป็นอีก เวรกรรม รพ.มหาลัยก็เสี่ยงเจอหมอมือสมัครเล่นงี้   โดย: ชีริว 28 มิถุนายน 2564 22:31:22 น.

Friend with benefit. คุณชีริวนี่แกล้วไม่รู้แน่เลย อิ อิ แวะมาเยี่ยมค่ะ เหมือนอ่าน ตะพาบ ซ้อน ตะพาบ ที่เขียนโดย ชิริว หุ หุ หุ แวะมาเยี่ยมเยียน และรายงานตัว พี่อ้อมีside effect กับ วัคซีน Astra Zeneca เยอะหน่อย..นอนดูอาการมี่ รพ เลย เความดันสูงฉับพลัน มือเท้าชา อาเจียน เวียนศรีษะ แต่ไม่ปวดเมื่อย หรือ มีไข้ กลับมาบ้านก็เป็นช่วงกลางคืน ต้องนั่งหลับ นอนราบแล้ววิงเวียน เช้านี้ค่อยแรงๆขึ้นมาเกือบปกติ แต่ยังเดินเหิรช้าๆแข็งๆในแบบซอมบี้   โดย: เริงฤดีนะ 29 มิถุนายน 2564 7:56:06 น.

เรื่องมีเยอะจังอยากอ่านให้จบแต่ที่บ้านเริ่มจะดึกแล้วฮ่า คนญี่ปุ่น ชอบทำนายนิสัยมนุษย์ ด้วยกรุ๊ปเลือด เราเลยได้รู้ว่าคนระดับหัวกะทิหรือเจ้าของธุรกิจดีๆมักจะกรุ๊ปเอ กรุ๊ปนิสัยบันเทิง ส่วนเอบีจะเข้ากับคนยาก และโอ...มักโลเลใจอ่อน . . . เห็นมีอยู่หน้าหนึ่งเขียนถึงเพื่อนๆเลือดกรุ๊ปเอ....   โดย: โอพีย์ 29 มิถุนายน 2564 8:57:57 น.

เขียนตกจนได้.. จะบอกว่ากรุ๊ปบี มีนิสัย หรือชอบ บันเทิง   โดย: โอพีย์ 29 มิถุนายน 2564 8:59:55 น.