lliliil Work it harder, Make it better, Do it faster, Make us Stronger liilill
space
space
space
<<
สิงหาคม 2566
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
space
space
9 สิงหาคม 2566
space
space
space

เรื่องเล่าจาก "วัดถ้ำเสือ"


หยุดยาวปลายเดือนกรกฎาที่ผ่านมา
จริงๆ บริษัทผมหยุดแค่ 5 วันไม่ต่อเนื่องนะครับ
แต่ด้วยความเหนื่อยๆ เบื่อ ๆ ผมเลยลาวันจันทร์เพิ่มอีก 1 วัน 
รวมเป็นหยุด 6 วันรวด ยิ่งกว่า สงกรานต์หรือปีใหม่อีกครับ 
แต่บอกเลยว่ากิจกรรมแต่ละวันผมนี่แน่นๆ เรียกว่าใช้วันหยุดได้คุ้มค่ามาก




และแน่นอน....วันหยุดพิเศษไม่ใช่การพักผ่อน 
แต่เป็นโอกาสได้ทำไปในที่ที่อยากไป ทำสิ่งที่อยากทำมากกว่า




ผมไปเที่ยวกาญจนบุรีมาหลายครั้งครับ
แต่ที่ที่ไม่เคยอยากไปเลยคือ "วัดถ้ำเสือ"
ใช่ครับ วัดดังๆ ที่ใครากาญจนบุรีก็ต้องอยากมาแวะไหว้แวะถ่ายรูป
ไม่ใช่เพราะผมไม่ธรรมะธรรมโมนะครับ ปกติผมแวะวัดได้อยู่ 55555
จริงๆ ทริปนี้เกือบนะได้เลื่อนครับ เพราะวันพฤหัสตอนเดินกลับไปเอารถจะกลับบ้าน
ผมเดินตกฟิตบาตแล้วข้อเท้าเคล็ด.....เดินลำบากไป 1 วัน 
ดีที่วันจะไปกาญฯ ชิงหายซะก่อนเหมือนรู้งานว่าต้องขับรถไกล


ถึงกาญฯ
ผมหิวข้าวก่อนเลย บอกว่า ขอกินข้าวก่อนเลยนะค่อยเที่ยว
ผมจองร้านใกล้ๆ วัดเอาไว้ครับ กะว่ากินเส็ดจะได้เที่ยวได้เลย








รสชาติดีมาก ๆ ในราคาไม่แพงเลยครับ 
กินแรก ๆ ไม่เป็นไร แต่กินต่อ ๆ ไปเผ็ดมากกกกก
แต่อร่อยมากครับ ถ้าไปอีกร้านนี้นี่อยู่ในใจแน่นอน



กินเส็ดก็ได้เวลาไปที่วัดถ้ำเสือเลยครับ 
ขับรถไปแฟนผมก็ตะแคงหน้าดูวิววัดไป แล้วบอกว่า
"สวยเนอะ ถึงว่าวัดนี้ดัง ว่าแต่ทำไมวัดดังแต่เธอไม่เคยพาเรามาเลยละ"
ผมนี่ขับรถอยู่ก็ตะแคงหน้าขึ้นไปมองพระพุทธรูปสวยงามด้านบนเช่นกัน
"เธอรู้ไหมว่าทำไม....."

แน่นอนว่าแฟนแทบจะตบหัวดังเพี๊ยะว่าเมิงจะเล่าก็เล่าซักที
กุก็ถามอยู่นี่ว่าทำไมเมิงไม่พากุมา เมิงยังจะมาถามกุกลับอี๊ก 55555
ซึ่งแฟนก็ทำเสียงจึ๊กๆจั๊กๆ บอกว่า "ก็ถามอยู่นี่...เล่ามาซักที ไม่ต้องลีลา"
ป๊าดดดดด เสียทรงวะ!!!





มูลเหตุนี่ต้องเล่าย้อนไปสมัยเรียน ป.โท 
คณะพาไปสัมมนา...ไปเที่ยวแหละครับ ที่จังหวัดกาญจนบุรี
ซึ่งในงานเลี้ยงตอนกลางคืนผมดื่มไปหนักมาก เรียกว่าต้องห่ามกลับห้อง
แถมดื่มเหล้าที่ไม่ถูกกันเข้าไป ทำให้เช้ามาผมแฮ้งมาก
เวียนหัว ปวดหัว ผะอืดผะอมตลอดเวลา กินอะไรไม่ได้เลย
แต่ผมก็ร่วมทำกิจกรรมทุกอย่างกับคณะตามปกตินะครับ 
ตอนนั้นเพิ่ง 24-25 ก็ยังฝืนๆ ทำไปไหวครับ ถ้าเป็นตอนนี้คงนอน ช่างกิจกรรมแม่ง 5555
และที่สุดท้ายที่แวะก่อนกลับกรุงเทพคือ
วัดถ้ำเสือ
5-6 ปีที่แล้ว วัดยังไม่มีกระเช้าครับ ต้องเดินขึ้นอย่างเดียว 
ซึ่งกลุ่มเพื่อน 4 คนของผม แฮ้งกันหมด เพราะ 4 คนนั้นอายุเกือบ 30 แล้ว
เหลือผมกับต้น 2 คนที่เริ่มฟื้น แล้วจะเดินขึ้นไปเที่ยวพร้อมคนอื่นๆ 


อธิบายก่อนว่า ต้น  เป็นคนเนิร์ดๆ พูดงง ๆ ความคิดฟุ้งๆ 
ฟุ้งแบบกระจุยกระจาย เวลาทำงานกลุ่มจะต้องเคยตะล่อมให้อยู่ในร่องในรอย
ขับรถไม่เป็น เล่นกีฬาไม่เป็น ดนตรีไม่ได้เลย ดื่มนิดเดียวก็เมาสลบไปก่อนเพื่อน
ตรงข้ามกับผมทุกอย่าง แต่ผมกับต้นก็คบกันมาได้ 55555 และมันก็คุยกับผมมากทีสุด
แต่ต้นมันจะค่อยข้างชอบผู้หญิงแนวเจ๊ ทำให้มันชวนผมไปรวมกับกลุ่มของ พี่ปิ่น
พี่ปิ่น คือ พี่สาวทรงเจ้ อายุ 30-31 ลุคสปอร์ตเกิร์ล ดูแลตัวเอง 
แต่ดูเป็นคนตรงๆ แรงๆ หน่อย แต่เจ๊ปิ่นรักเพื่อนรักฝูงมากๆ ครับ 
ถ้าเป็นเพื่อนตัวเองเจ๊แกถึงไหนถึงกัน เต็มที่ทุกเรื่อง
ซึ่งสำหรับผม ผมกลัวเจ๊ปิ่นนะ 5555 เพราะพี่แกหน้าดุ เสียงดัง  
เวลาโดดพี่ปิ่นดุที ผมนี่หงอย ได้แต่นั่งจ๋องๆ ตอบว่า "โทดครับเจ้"
เจ๊ปิ่นค่อนข้างเป็นที่เกรงใจของทุกคนด้วยบุคลิก 
และไม่มีใครอยากมีปัญหากับเจ๊ เพราะเจ๊จะด่าจริง เจ็บจริงและไม่จบเรื่องง่ายๆ 
เรียกว่าเป็นผู้มีอิทธิพลครับ 55555


แก๊งพี่ปิ่นเป็นกลุ่มใหญ่ เพราะเป็นการรวมกันของกลุ่มผู้หญิง และกลุ่มผู้ชายอีกกลุ่ม
เพราะหญิง กับพี่ยุทธ เป็นแฟนกัน คือมาเจอกันแล้วเป็นแฟนกันในคลาส
แก๊งพี่ยุทธจะเป็นแก๊งผู้ชายหลังห้อง (อ่ะผมก็หลังห้อง 5555) ริมประตู
สายฮา แหย่อาจารย์ฮาๆ เป็นประจำ แก๊งนี้มี 3 คนก็จริง
แต่เรียนเก่งมากๆ คะแนนท้อป คะแนน A ตลอดทั้ง 3 คน แถมกินเหล้าอย่างแข็ง



ตัดมาที่วัดถ้ำเสือ  ผมกับต้นไปเดินเที่ยววัดกับแก๊งเจ๊ปิ่น
ยังไม่มีแก๊งพี่ยุทธนะครับ พี่ 3 คนนั้นยังยืนอัดบุหรี่กันอยู่ใต้ต้นไม้
ขาเดินขึ้นไปนี่อย่างเหนื่อยครับ แต่เดินไปเล่นกันไปจนถึง
แต่ผมเนี้ย...แฮ้งๆ มาเจอเหนื่อยๆ ร้อนๆ เวียนหัวสิครับ เค้าเข้าไปไหว้พระกัน
ผมก็นั่งดมยาดมอยู่ที่ขอบทางเดิน ได้หญิงกับต้นนี่แหละครับที่นั่งเป็นเพื่อน
หาน้ำให้กิน และได้พัดลมเล็ก ๆ ของหญิงจ่อหน้าซะสบาย
ซักพักแก๊งพี่ปิ่นก็กลับมาพร้อมกับแก๊งพี่ยุทธ ผมก็ลุกขึ้นเดินตามไปต่อ
เดินไปเดินมาผมก็หันไปยืนเล็งถ่ายรูปพระสูงๆ ที่ฮิตๆ ถ่ายกัน 
หันกลับมาอีกที......ไม่เจอใครแล้วครับ เพื่อนหายไปแล้ว








แต่คนอื่นๆ ในคณะก็ยังมีเดินกันอยู่นะครับ ผมเลยโทรหาต้น 
ไอ่ต้นก็อ้ำอึ้งๆ บอกอยู่ทางไปถ้ำอะไรซักอย่าง ผมก็โอเคๆ เดี๋ยวตามไป
พวกนั้นเค้าเดินถ่ายรูปกันไปเรื่อยๆ ครับ เลยช้า ผมเดินตามไปทัน
เพื่อนก็เรียกชวนไปถ่ายรูปด้วยกัน
ถ่ายไปถ่ายมา มีสาขาอื่นมาสะกิดผมให้ไปถ่ายด้วยกัน ผมก็ไป
หันมาอีกที เพื่อนหายอีกแล้ว และตามไปจนเจออีกครั้ง 
ในใจผมคิดแล้วว่า แม่งแปลกๆ ป่าววะ ทำไมเหมือนพยายามทิ้งกุตลอดเวลา
แต่ตอนนั้นในหัวผมคือซื่อมาก ไม่รู้ ไม่สังเกตอะไรเลย


เดินมาถึง พี่ปิ่นยืนเท้าเอวหันมามองพร้อมบอกว่า
"รู้จักคนเยอะจริงๆ นะแก ตั้งแต่ข้างบน ยันข้างล่าง"
"บัญชีไม่ใช่หรอเจ๊"  ผมตอบยิ้มๆ
"แล้วแกไปรู้จักเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ไม่รู้จัก แต่เรียนด้วยกันนี่"
เจ๊ปิ่นยิ้มอ่อน ถอนหายใจหันหลังเดินเข้าถ้ำไปพร้อมคนอื่นๆ 
ส่วน 3 หนุ่มแก๊งพี่ยุทธก็เดินมาแซวเรื่องสาวบัญชี


ก็ดูเหมือนไม่มีอะไรใช่ไหมครับ 
เหลืออีก 15 นาทีจะถึงเวลารวมพลขึ้นรถเตรียมตัวกลับ
ผมกับต้นเดินไปเข้าห้องน้ำพร้อม 3 คนแก๊งพี่ยุทธ
แต่ห้องหญิงคิวยาวมา พี่ยุทธเลยเรียกแก๊งพี่ปิ่น 6 คนมาเข้าห้องน้ำชายแล้วยืนเฝ้าเอา
พอผู้หญิงออกหมด ผู้ชายถึงเข้าไปทำธุระ
ผมเข้าเป็นคนสุดท้าย โถมันเสียไป 2 เข้าไปแค่ครั้งละ 4 คน
เลยให้พี่ๆ กับต้นที่เป็นคนช้าๆ เข้าไปก่อน ตอนยืนรอก็เห็นแก๊งพี่ปิ่นยืนรออยู่
แน่นอนว่า ผมเข้าเป็นคนสุดท้าย ก็ออกเป็นคนสุดท้ายแน่ๆ 
ซึ่งผมเป็นคนเข้าห้องน้ำเร็วนะครับ พอไอ่ต้นออกไปปั๊บ ผมก็ยืนล้างมือแล้ว
ได้ยินเสียงพี่นุเพื่อนพี่ยุทธพูด "เร็วไอ่ต้น ช้าชิบหาย ช้าทุกเรื่อง"
และเสียงพี่ปิ่นบอกว่า "ไป...ครบแล้วนี่"
ผมเดินออกจากห้องน้ำ ทุกคนหันหลังเดินแล้ว
"ไม่รอปริ้นหรอครับเจ๊"   ต้นทักขึ้น
"โอ๊ยช่างมันเถอะ"  เจ๊ปิ่นพูดแล้วผลักหลังต้นให้เดิน







ผมเลยยืนดูอยู่ห่างๆ รู้ว่าแก๊งนี้ตั้งใจทิ้งผมแน่นอน
ตอนนั้นไม่รู้เลยครับว่าทำไม รู้แค่เราก็คุยกันดี ทำงานด้วยกันดี ทำไมวะ.....
แล้วผมแม่งโคตร Extrovert ชีวิตเข้ากับคนอื่นง่ายมาก ไม่เคยมีปัญหาเรื่องเพื่อน
โคตรเสียความรู้สึกเลยครับ ว่าเราทำผิดยังไงวะเนี้ย
ผมเลยยืนกินไอติมกับเพื่อนสาขาอื่นอยู่พักนึงแล้วค่อยขึ้นรถ


ขึ้นไปถึง บอล ผู้อายุน้องสุดในสาขา กำลังเดินนับจำนวนคนอยู่ 
และเสียงพี่นัทพี่ในแก๊งผมก็ดังอยู่ที่เบาะนั่ง
"ปริ้นไปไหน ต้นไปกับปริ้นไม่ใช่หรอ"
"มันเข้าห้องน้ำแล้วเดินตามๆ กันมาน่ะพี่ จะขึ้นรถก็ไม่เห็นปริ้นแล้ว"
"แล้วเมิงไม่รอมัน? เมิงไปบอกบอลเลย เดี๋ยวพี่โทรหาปริ้นเอง"
พี่นัทพูดอย่างหัวเสีย พร้อมโทรหาผม ผมที่เดินขึ้นมาพอดีเลยยกมือให้
พี่นัทพี่ใหญ่ประจำกลุ่มเลยนั่งลงดมยาดมแก้แฮ้งต่อ
ก่อนจะตบไหล่ผม2-3 ทีตอนที่นั่งลงที่นั่งเรียบร้อยแล้ว


ขึ้นรถมา ไอ่ต้นก็ดูจะรู้สึกผิด ได้แต่นั่งเงียบๆ 
ส่วนผมก็เงียบ นั่งกอดอก ก่อนเอาหูฟังใส่หู แล้วหลับตา
รถแล่นไปได้นิดหน่อย ต้นก็พูดขึ้นมา
"ปริ้น คือเมื่อกี้เราเรียกเพื่อนแล้วเว้ย แต่เค้าคงรีบมารถกัน"
ผมไม่ได้ตอบอะไร ยังคงนั่งหลับตาเงียบๆ ทำทีว่าเพลงดัง หรือหลับ แล้วไม่ได้ยิน
ต้นเลยเงียบไป มาเริ่มคุยกันตอนปลายๆ นครปฐมเกือบถึงกรุงเทพ




กลับจากวันนั้น....
ผมก็เริ่มรู้สึกได้แล้วครับว่า เพื่อนในสาขาส่วนนึงไม่ค่อยอยากยุ่งกับผมนัก
ผมหมายถึง ไม่ค่อยเว้นที่นั่งไว้ให้ผม ไม่มีใครเก็บชีทไว้ให้ 
ไปกินข้าวกันต่อโดยไม่ชวนผม ....... 

แต่ใช้บริการผมทำงานให้สาขานี่ไม่มีลังเลนะครับ
ไม่ว่าจะให้ผมทำงานพิธีกร งานของสาขา ให้ไปเป็นตัวแทนสาขาร่วมการแสดงกับคณะ
หลังๆ พี่นัทพี่ในกลุ่มผมก็ดูเหมือนจะมีอาการเบาๆ  เหมือนไปได้ยินอะไรมา
เท่าที่สังเกตคือดูเหมือน แต่ละคนจะกลัวมีปัญหาอะไรซักอย่าง




ราวๆ 1 ปีเต็มที่ผมอยู่ในคลาสด้วยบรรยากาศแปลกๆ 
พร้อมกับถูกพูดถึงไม่ค่อยดีนัก
เช่น ผมมาสาย...คือก็ไม่เคยมาเร็วเลยนะครับ 555555
แก๊งเจ๊ปิ่นก็เม้าว่า ผมอยากเด่น เดินเข้าห้องมาช้า
โดยไม่ถามผมซักคำว่าผมอยากมาให้สายเริ่มคลาสไปแล้วไหม


ผมแพ้กุ้ง วันไหนที่อาหารเป็นเกี๊ยวกุ้ง ผม แท็ป  หมอก 3 คนก็ต้องยกมือก็เกี๊ยวหมู
ก็โดนเม้าครับว่า อยากเป็นที่สนใจ...สนใจพ่องงง! กุอยากแดกกุ้ง แต่กุแดกไม่ได้!!!


วันไหนโต๊ะกินข้าวเต็ม แล้วพี่นัท ไอ่ต้นเองก็ไม่ได้เว้นที่ให้ผม 
ผมก็ไปหาที่นั่งของผมคนเดียว แล้วผมรู้จักกับ สเตอร์ ประธานรุ่น
สเตอร์ก็จะมานั่งคุยเล่นกับผมอยู่บ่อยๆ ก็โดนเม้าว่าอยากดัง
ซึ่งผมอยากแก้ตัวว่า จริงๆ เพราะกุดังอยู่แล้วเลยรู้จักกับสเตอร์ 555
เรื่องจิงคือ... ผมทำโดยส่งไปทำกิจกรรมคณะหลายอย่างเลยสนิทกับสเตอร์




สุดท้าย ในวันรับปริญญา
ซึ่งทีแรกผมจะไม่รับ แต่แฟนอยากให้รับ
ผมไม่นัดเจอใคร ไม่ไปรวมกับเพื่อน หรือถ่ายรูปกับเพื่อนทั้งนั้น
มารวมแค่ตอนถ่ายรูปคณะ ถ่ายเส็ดผมก็แยกไปเลย
เพราะมีครอบครัว  พี่ และเพื่อนที่ทำงานมาถ่ายด้วย พ่อแม่แฟน
เพื่อนมัธยม เพื่อน ป.ตรี  เพื่อนที่คุย ๆ กัน
ไหนจะเพื่อนสาขาอื่นที่เดินเจอกันเรื่อยๆ แค่นี้ก็ยุ่งแล้วครับ
ส่วนกับสาขาถ้าไม่เดินเข้ามาหา ผมก็ไม่เข้าไปถ่ายกับใครเลย
ซึ่งผมถ่ายกับแก๊งของบอล 4 คนที่ผมค่อนข้างสนิท
และเป็น1แก๊งที่ดีกับผมมาก ไม่สนข่าวลืออะไร
พี่ผู้ชาย 2 คน เพื่อนผู้ชายที่สนิทกัน 2 คน เพื่อนผู้หญิง 1 คน 
เข้าไปในห้องประชุม ผมก็นั่งอมลูกอมเงียบๆ  คุยกับคนข้างๆ บ้าง







หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนสาขา ป.โท อีกเลย
แต่ยังมีเพื่อนในสาขาและสาขาอื่นมาเม้นหรือกดไลค์เฟซบุ๊คอยู่เรื่อย ๆ
ยกเว้น....พี่ปิ่น และอีก 3 คนในแก๊งเค้า มีแต่หญิงที่ยังกดไลค์ผมอยู่

แน่นอน.....วัดถ้ำเสือ คือที่แรกที่ทำให้ผมรู้สึกได้ถึงบรรยากาศแปลกๆ 
และผมก็รู้สึกแย่มาก ด้วยความที่เป็นคนเพื่อนเยอะมาตลอด
ไม่เคยเจอบรรยากาศที่เพื่อนไม่เป็นเพื่อนแบบนี้มาก่อน
เลยกลายเป็นว่า ผมไม่รู้สึกอยากไปวัดนั้นอีกในช่วงนึง


จนมาครั้งนี้ที่ไป
กับครอบครัวไปและแฟน
ผมก็เลือกที่จะมาอีกครั้ง เพราะแน่ในว่าจะไม่มีใครในทริปทิ้งผมไว้ข้างหลังแน่นอน







และกาญจนบุรีครั้งนี้ มันดีมาก ๆ ครับ




ส่วนเรื่องราวต้นสายปลายเหตุทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคลาส ป.โท ของผมนั้น
ผมขอเอามาเล่าในบล๊อกถัดไปนะครับ  จะขอเล่าเป็นซีรีย์ซัก 2 EP 
จริง ๆ อยากเรียกใช้ "นายภพ" มาเล่าเรื่อง
แต่คิดไปคิดมา ไม่เอาดีกว่า.....เอาตัวผมมาเล่านี่แหละ จบๆ ไป 55555

 


Create Date : 09 สิงหาคม 2566
Last Update : 9 สิงหาคม 2566 18:18:16 น. 34 comments
Counter : 1075 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณhaiku, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณเริงฤดีนะ, คุณกะว่าก๋า, คุณหอมกร, คุณThe Kop Civil, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณnonnoiGiwGiw, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณLittleMissLuna, คุณSweet_pills, คุณRain_sk, คุณทนายอ้วน, คุณtanjira, คุณอุ้มสี


 
คุณปริ๊นซ์ ความจำดีมาก ๆ เขียนเล่าเรียงลำดับด้วยเจ๋ง



โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 9 สิงหาคม 2566 เวลา:17:04:07 น.  

 
ตอนแรกนึกไม่ออกว่าที่ไหน พอเห็นภาพถึงนึกออก บางที่ก็ลืมๆ ไป ถึงจะเคยไปแล้วมันก็ลืมได้

มันมีที่มาอย่างนี้นี่เอง ถือซะว่าการมาครั้งนี้เพอื่เปลี่ยนความรู้สึกจากอดีตก็แล้วกัน เรื่องแย่ๆ ก็อภัยให้เขาไป แต่จำหน้าคนที่มันทำให้ดีๆ


โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 9 สิงหาคม 2566 เวลา:21:51:30 น.  

 
มาอ่านคร่าวๆ
ช่วงนี้ตาไม่ดี
ต้องใช้เวลา
พี่อ้อก็ไม่ได้เข้ารับปริญญาตอน ป.โท เหมือนกัน
แต่มาถ่ายรูปกับพ่อแม่ะคนใกล้ตัว
และเพื่อนๆที่ด้านหน้าหอประชุม..



โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 10 สิงหาคม 2566 เวลา:5:05:26 น.  

 

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

ตอนแรกคิดว่าเป็นบล็อกท่องเที่ยว
แต่เมื่ออ่านไปเรื่อยๆ
เป็นบล็อกความทรงจำที่มีวัดถ้ำเสือเป็นฉากหลัง

การเข้าใจผิดเกิดขึ้นได้จริงๆนะครับ
แล้วที่สคำัญพอความเข้าใจผิดมันวิ่งผ่านความเงียบ
ก็กลายเป็นความเข้าใจผิดที่ติดอยู่ในใจใครหลายคน
โดยไม่มีใครอยากฟังคำอธิบายเลย

ความจริงในมุมของเรา
กับเขาความจริงในมุมของเขาเลยไม่ตรงกัน
และนำไปสู่บรรยากาศแปลกๆในห้องเรียน
เหมือนที่น้องปริ๊นซ์เล่าไว้



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 สิงหาคม 2566 เวลา:5:21:06 น.  

 
ปริ้นมีความสามารถในการเป็นนักเขียนนักเล่าเรื่องจ้า



โดย: หอมกร วันที่: 10 สิงหาคม 2566 เวลา:7:04:22 น.  

 
สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
พี่มีสอน Lab Civil ตอนเช้ามาแวะโหวตไว้ก่อน เดี๋ยวเที่ยงกลับมาอ่านนะครับ


โดย: The Kop Civil วันที่: 10 สิงหาคม 2566 เวลา:8:51:07 น.  

 
ตถตา แปลว่า ความเป็นเช่นนั้นเอง
แต่ต้องเป็นไปตามเหตุปัจจัยที่แท้จริงนะครับ
ไม่ใช่เป็นอย่างที่เรอายากให้เป็น

เห็นตถตา คือ การเห็นตามความเป็นจริง
เช่น เห็นการเกิด การตาย แล้วรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร
จะทำใจยอมรับความจริงนั้นได้อย่างไร
จะเข้าใจความจริงนี้ได้อย่างไรโดยไม่ทุกข์ใจนานนัก
นีคือการเห็นความจริงอย่างผู้มีปัญญาครับ

ความไม่รู้ในทางโลก คือ ไม่รู้ในข้อมูล
ก็สามารถไปหาข้อมมูล พอรู้เยอะ ก็กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ

ความไม่รู้ในทางธรรม คือ รู้แต่รู้ไม่จริง
เช่นรู้ว่าการตายเป็นเรื่องที่ทุกคนต้องพบเจอ
แต่เวลาเจอกับตัวเอง ทำใจไม่ได้ ยอมรับความจริงไม่ได้
นี่คือ รู้แต่ไม่รู้ คือ รู้ในความจริง แต่ยอมรับความจริงไม่ได้ครับ

มาดามบ่นน้อยใจเสมอครับว่าลูกไม่ค่อยคุยด้วย
เป็นธรรมดานะครับ ลูกชายมักจะอยากคุยกับพ่อมากกว่า
ถ้าพ่อมีเวลาคุยด้วย

ลูกสาวก็คุยกับแม่สนุกกว่า หัวข้อที่จะคุยก็เรื่องเดียวกัน

แต่พี่ก๋าคุยกับลูกแบบที่ตัวเองอยากคุย อยากสอนอะไรก็จะแทรกเอาไว้
ไม่สอนตรงๆ
แต่ที่สำคัญ คือ ต้องฟังลูกให้มากกว่าที่ลูกฟังเราครับ

15 ขวบพี่ก๋าถือว่าเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเลย
กำลังวัยรุ่น เลือดร้อน ห้าวเป้งมากๆ 555
ก็คุยกับลูกนะครับ ดีที่เค้าไม่มีความลับอะไรกับเรามาก
มีอะไรก็เล่าให้ฟัง เพื่อนเป็นยังไงก็เล่าให้ฟัง



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 สิงหาคม 2566 เวลา:10:29:18 น.  

 
เวลาจะทำเรื่อง "เข้าใจผิด" ให้เป็นเรื่อง "เข้าใจถูก" มันยากมากเลยครับ
ทำเรื่อง "เข้าใจถูก" ให้เป็นเรื่อง "เข้าใจผิด" จึงง่ายกว่า
แค่ไม่พูด ไม่อธิบาย ก็ตีความหมายกันไปคนละเรื่องแล้ว

สมัยเป็นนักศึกษาพี่ก๋าทะเลาะกับเพื่อนสนิท
เพราะเข้าใจผิดกันเรื่องทำงานกิจกรรม
ไม่คุยกันจนจบงาน
พอเสร็จงานมองหนากันแล้วก็เดินมากอดกัน จับมือกัน
ดูสิครับ เสียเวลางอนกันไปตั้งเทอมนึง 555



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 สิงหาคม 2566 เวลา:13:17:53 น.  

 
เล่าได้ละเอียดละออมากค่ะ ราวกับเพิ่งผ่านไปไม่นาน
เล่าแบบเล่าไม่จบ ยั่วให้อยากรู้แล้วจากไป 555

-----------------

ดอกอัญชันมีขายเป็นถุง ๆ ถุงละ 20 บาทค่ะ
หาซื้อตามตลาดได้นะคะ อาจจะหายากหน่อย ลองถามแม่ค้าในตลาดดูจ้า
แต่ที่แน่ ๆ ตลาด อตก. มีค่ะ

เคยคิดแบบนั้นเหมือนกันค่ะ ว่าซื้อต้นมาปลูกเพื่อเก็บดอกมาทำอะไรสนุก ๆ
ที่บ้านเลยมีหลายต้นเลย เพาะเองขึ้นง่ายมากค่ะ เวลาออกดอกพอดอกแก่จะเป็นฝัก
เก็บไว้เพาะได้ค่ะ แต่พอถึงเวลาจะใช้งาน ดอกไม่มีเลย 555


โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 10 สิงหาคม 2566 เวลา:14:42:12 น.  

 
สวัสดีอีกรอบครับน้องปริ๊นซ์
เล่าได้ละเอียดยิบ อ่านมันส์มาก ๆ 555 พี่ว่าเพื่อนสมัยมัธยมนี่คบกันได้ยาวนานมากที่สุดละนะ ขนาดไม่ได้เจอกันหลายปี มาคุยกันก็ยังรู้สึกได้ถึงมิตรภาพและความห่วงใย ส่วนเพื่อนมหาฯลัย ถ้าเป็นของพี่ก็สนิทมากเหมือนกันนะครับ เพราะพี่อยู่หอกันเกือบหมด พอมีครอบครัวก็ห่าง ๆ กันไป แต่ก็ยังโอเคกันอยู่
วันถ้ำเสือพี่เคยไปเมื่อหลายปีก่อนแล้ว ตอนนั้นแฮงค์เหมือนกัน รีบเดินรีบกลับเลย 555 ปิดท้ายเหมือนหลอกให้อยากแล้วอยากไป
จากบล็อก
พี่เป็นผู้ช่วยสอน Lab นะ มีรุ่นน้องมาเรียน อาจารย์ใจดีนะ


โดย: The Kop Civil วันที่: 10 สิงหาคม 2566 เวลา:15:29:55 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์

ขอบใจที่ไปเม้นท์ ให้กำลังใจที่บล็อกครู จ้ะ เม้นท์ละเอียดแต่
ละสำนวน ตั้งแต่สำนวนที่ 1 ถึง 5 โดยเฉพาะ ข้อ 4 อ่านความ
คิดเห็นของเธอในข้อ 4 นี้ ครูก็เบาใจและเชื่อว่า เธอโตเป็นผู้ใหญ่
แล้วชีวิตแต่งงานคงจะดีและเป็นไปตามความคิดเห็นของ นายแพทย์
อาคม สรสุชาติ ที่ได้เขียนไว้และครูบันทึกไว้มานำเสนอในงานเขียน
บล็อกนี้
ส่วนสำนวนที่ 5 อ่านดี ๆ นะจ้ะ สำนวนที่เขียน เขียนในนาม
ผู้ชายอกหัก จ้ะ ไม่ใช่ผู้หญิงอกหัก จ้ะ เป็นเรื่องสมมติขึ้น เพื่อส่ง
งานอาจารย์ผู้สอน จ้ะ ห้าห้า

( เบิ่งบาน หลงไหล เบ่งบาน หลงใหล ผูกพันธ์ ต้อง
เป็น ผูกพัน จ้ะ )

มาอ่านบล็อกเธอบล็อกนี้ เล่าเรื่องไปเที่ยววันหยุดยาวใน
เดือน ก.ค. อ่านเพลินไปเลย ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเพื่อน ๆ ที่เรียน
ป.โท ด้วยกัน และมีความหลังกันที่ วัดถ้ำเสือ จนไม่ได้มาเลย
จนถึง ปี 66 นี้ จึงมาอีกครั้ง วัดนี้สวยดี มีจุดขาย คือ พระพุทธ
รูปองค์ใหญ่ ใครมาก็ต้องมาถ่ายรูปที่นี่ ครูน่าจะมาประมาณ 2-3
ครั้ง นะ ครั้งแรก ยังไม่มีกระเช้า เดินขึ้นไป ครั้งที่สองมีกระเช้า
แล้ว แต่คนเข้าแถวซื้อตั๋วยาวมาก เปลี่ยนใจ เดินขึ้นไปเอง
เล่นเอาหอบเหมือนกัน ห้าห้า
อ่านถึงเหตุการณ์ที่เพื่อน ๆ ป.โท ที่ไปทัศนศึกษากัน แล้ว
เธอถูกเพื่อนทิ้ง ไม่รอเธอ เออ! มันเกิดอะไร ขึ้น เพื่อน ป.โท ที่
เธอเอ่ยถึงแต่ละคน มีเจ๊ ปิ่น นายต้น พี่ยุทธ หญิง พี่นัสพวกนี้ เขามีปัญหาอะไร จึงต่อต้านเธอ จนทำให้ตอนรับปริญญา ไม่ได้ร่วมถ่ายรูปกันเลย คงต้องติดตาม ซีรีย์ 2 ต่อไป เนาะ
โหวดหมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต



โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 10 สิงหาคม 2566 เวลา:17:09:54 น.  

 
นักการเมืองพูดอะไรไว้ เดี๋ยวนี้แฉได้ง่ายกว่าเดิม ขอผ่านช่วงนีร้ก่อนจะจัดหนักให้เละไปเลย


โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 10 สิงหาคม 2566 เวลา:21:07:20 น.  

 
สวัสดีครับ

คุณปริ๊นซ์เป็นนักเล่าเรื่อง(จริง)ที่น่าติดตามมากเลยครับ
ว่ากันว่าอยากได้ลูกเสือให้เข้าถ้ำเสือ
ก็มาที่วัดถ้ำเสือนี่ไง...แฮ่! ตีด้วยถาด 555


ขอบคุณที่ไปเยี่ยมบล็อกนะครับ
มีโอ เป็นอาหารแมวครับ...................... เอ๊ะ

แต่ญี่ปุ่นใช้การ์ตูนสื่อสารเป็นแนววิชาการได้ดีมากๆ เลยนะครับ


โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 10 สิงหาคม 2566 เวลา:21:53:05 น.  

 

คนอื่นมองว่าเราอยากเด่น อยากเป็นที่สนใจ อยากดัง
คนอื่นก็คือคนอื่น เราห้ามความคิดใครไม่ได้
คนที่รู้จักเราจริงๆเท่านั้นนะคะที่รู้ว่าเราเป็นยังไง

บรรยากาศที่เพื่อนไม่เป็นเพื่อน
เป็นความหลังไปแล้ว
วันนี้น้องปริ๊นซ์เที่ยวอย่างมีความสุขกับครอบครัว
ไม่มีทางที่ใครจะทิ้งไว้ข้างหลังอย่างแน่นอนค่ะ

ขอบคุณน้องปริ๊นซ์ที่แวะชมเมนูบ้านพี่ต๋านะคะ
อัญชันที่บ้านน้องปริ๊นซ์ปลูกและดูแลดีมากเลย
พี่ต๋าเคยปลูกแต่ตอนนี้ไม่มีก็ได้แต่ซื้อค่ะ
้ต้องขอเคล็ดไม่ลับในการปลูกบ้างแล้ว



โดย: Sweet_pills วันที่: 11 สิงหาคม 2566 เวลา:0:25:05 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 สิงหาคม 2566 เวลา:4:43:11 น.  

 
จากบล็อก
สอนแลบพี่ว่าสนุกนะ พอดีที่มาเรียนเป็นรุ่นน้องด้วย พี่ก็เลยสอนแบบไม่เป็นทางการ ปล่อยมุขกันตลอด ฮากันทั้งคาบ สอนแบบไม่เครียดนะ


โดย: The Kop Civil วันที่: 11 สิงหาคม 2566 เวลา:11:33:55 น.  

 
สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์

คนแต่ละคนเค้าคิดอะไรกันอยู่เราก็ไม่รู้ใจเค้าเนอะ
แต่เป็นพี่ถ้าเจอเหตุการณ์แบบเราพี่คงอยู่ยาก
บอกตรงๆ พี่เป็นคนคิดมาก 5555
น้องเก่งนะที่ยังอยู่กับคนพวกนี้ได้จนเรียนจบ

พี่เข้าใจได้นะ เรามีความรู้สึกที่ไม่ดีเกิดขึ้นณ.วัดถ้ำเสือ
เราจึงไม่อยากกลับไปที่นั่น แต่น้องก็แกร่งขขึ้นนะ
สามารถเอาชนะใจตัวเองและกลับมาอีกครั้งได้

รออ่านเรื่องราวป.โทของน้องเลยจ่ะ มาให้ไวนะ


จากบล็อก

เนี่ย...พี่ยังคิดถึงกาแฟโบราณรสเข้มๆของเขาอยู่ทุกวันนี้เลย
หากินในแปดริ้วไม่ได้เลยค่ะ ตอนนี้เลยกินชาชักย้อมใจไปก่อน 55555

ถ้ามีโอกาสได้ไปปัตตานีอย่าลืมไปไหว้นะคะ
แต่ตอนนี้เริ่มมีข่าวโจรใต้ถี่ๆมาอีกแล้วค่ะ
คนน่าจะชะลอเรื่องการลงไปเที่ยวกัน เพลียแทนคนพื้นที่ค่ะ
คนภาคอื่นเริ่มเปิดใจลงไปเที่ยว ทำให้เศรษฐกิจในพื้นที่ดีขึ้น
นี่ต้องมานับหนึ่งกันใหม่อีกหละ

ข้าวยำพี่ก็ไม่ชอบกินนะคะ มาเห็นของที่รร.นี่หละน่ากินเชียว
เลยขอเพื่อนชิมไปคำนึงค่ะ แต่จำรสชาติไม่ได้แล้วจริงๆ

มัสยิดกรือเซะไม่ได้โดนเผาค่ะ เค้าสร้างมาแบบนี้เลย
ตอนนั้นที่มีข่าว ล้อมแล้วกราดยิงกันอย่างเดียวค่ะ
เรื่องรัฐปัตตานี จริงหละปริ๊นซ์ พี่ว่าอยู่ที่การปลูกฝังของเค้านั่นหละ

พี่กินเผ็ดได้จ้า ในระดับนึงเท่านั้น ถ้าเผ็ดมากจริงๆก็ไม่กินนะ
กินแล้วทรมานไม่อร่อยด้วย พี่ไม่กิน 5555555
ปริ๊นซ์ถ้าส้มตำก็น่าจะพริก3เม็ดไรงี้มั้ย

5555555 แม่คงห่วงหลานนั่นหละ
ปริ๊นซ์บอกขี่มอไซค์ไม่ค่อยแข็งใช่มั้ย
เป็นปกติของคนที่ขับรถยน์เป็นเร็ว และใช้รถยนต์ตลอดเวลาจ้า
พี่อ่ะแว้นมอไซค์เป็นชีวิตประจำวันเลย
เราเลยเหมือนเพื่อนกัน ไปไหนไปกันได้ทุกที่
แม้ไม่ใช่คันที่ใช้เป็นประจำจ้า

นี่แฟนเชลซีหรือนี่ อย่านะเดี๋ยวหงส์พี่เอาชนะจุดโทษอีกเลยนิ อิอิอิ
ปีนี้ก็ฟาดกันเรื่องแย่งซื้อตัวนักเตะน่าดูเลยนะเรา
แถมนัดเปิดฤดูกาลมาป๊ะกันอีก
วันอาทิตย์4ทุ่มครึ่งเจอกันจ๊ะ


โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 11 สิงหาคม 2566 เวลา:13:07:44 น.  

 
พี่เคยไปวัดถ้ำเสือเมื่อ 30 ปีที่แล้วครับ รู้สึกว่าตอนนั้นเพิ่งจะตั้งเป็นวัดใหม่ๆเลย ยังไม่มีอะไรเลยครับ ต้องเดินขึ้นเหมือนกันครับ น่ากลัวมาก บันไดชันสุดๆ ขาลงนี่ต้องหันหลังลงครับ ถ้าหันหน้าลงมันจะเหมือนว่าเราหน้าจะมิ่ตลอดเวลา


2 อาทิตย์นี้พี่งานเข้าเต็มๆครับ หุดยาว 6 วันพี่ล้างบ่อบัว ซื้อบัวมาปลูกใหม่ 8 ต้น ยังไม่ทันข้ามอาทิตย์ดี เพิ่งชื่นชมดอกบัวไปไม่กี่วันฝนตกหนักทุกวัน น้องอึ่งอ่าง น้องคางคก ลงไปว่านจับคู่ในบ่อบัวกันสนุกสนายเลย

พอดีพี่ถือศีล 8 อาทิตย์นึง ช้อนน้อลๆ ทิ้งไม่ได้อ่ะ กลัวทำเค้าตาย เลยนอนฟังเสียงน้อลๆร้องประสานเสียงกับเสียงฝนไป


เช้าวันต่อมาน้อลๆออกไข่ไว้ที่โคนกอบัวเต็มเลยครับ ช้อนไข่น้อลทิ้งไม่ได้ด้วยครับ ถือศีลอยู่ เลยปล่อยเลยตามเลย เดี๋ยวค่อรื้อบ่อ ถ่ายน้ำ ซื้อบัวมาปลูกใหม่ ... พี่ถนัดช้อปครับ คริๆๆ


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 11 สิงหาคม 2566 เวลา:14:21:31 น.  

 
ตอบเรื่อง "เจ้าแม่ทับทิม"


ตอนที่ไปเที่ยวมาเก๊าเมื่อหลายปีก่อน เคยได้อ่านประวัติ "เจ้าแม่ทับทิม" เค้าว่ากันว่าเจ้าแม่ทับทิม กับ เจ้าแม่กวนอิม เป็นองค์เดียวกันครับ จะเรียกเจ้าแม่ทับทิมตอนที่แบ่งภาคมาเป็นเทพธิดาแห่งท้องทะเล หรือ A - Ma คนมาเก๊าเค้านับถือมากๆ รวมไปถึงคนจีนที่อยู่ชายทะเล หรือที่ประกอบอาชีพเกี่ยวกับทะเล น้ำ ก็นับถือครับ จึงได้แพร่เข้ามาเมืองไทย


จะสังเกตว่าตรงไหนที่มีน้ำและมีชุมชนที่มีชาวจีนอยู่ด้วยเค้าจะมีศาลเจ้าแม่ทับทิมเสมอครับ ในกรุงเทพตามปากคลองสำคัญๆก็มีครับ ต่างจังหวัดก็มี


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 11 สิงหาคม 2566 เวลา:14:29:06 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องปริ๊น

พี่แว่บมาบอกว่า พี่ติดโควิดรอบสองค่ะ
แถมด้วยพาแม่ติดไปอีกคน งานเข้าค่ะน้อง
แม่พี่ความดันสูง ไข้ขึ้น ต้องแอดมิทด่วน
แล้วก็เจอดราม่าจากรพ. เยอะแยะไปหมด
พี่นี่แทบจะไม่ไหวค่ะ ....
ตอนนี้แม่ดีขึ้นแล้วค่ะ ให้ยาทางสายน้ำเกลือ เพราเชื้อมีลงปอดนิดหน่อย
ส่วนพี่เหลือขีดเดียวตั้งแต่เมื่อวานค่ะ แล้วก็ได้ไปหาหมอมาเมื่อวาน
รอเอ็กซเรย์ปอดอาทิตย์หน้าค่ะ เพราะหมอติดธุระ แต่หมอจ่ายมาเยอะเชียว


แม่พี่น่าจะได้ออกจากรพ. วันจันทร์หน้าค่ะ
ไว้พี่มาคุยใหม่นคะน้องปริ๊น ดีใจที่น้องสุขภาพดีค่ะช่วงนี้


โดย: tanjira วันที่: 11 สิงหาคม 2566 เวลา:15:28:25 น.  

 
ใช่เลยครับ

คำว่าวิวัฒน์จึงเป็นคำที่เหมาะมาก
ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงเร็วและเร็วขึ้นเรื่อยๆ
สิ่งใหม่กลายเป็นสิ่งเก่าในเวลาที่สั้นลงทุกวันๆ

ความสงสัยในทางโลกนั้นดีนะครับ
สงสัยแล้วหาคำตอบ
ก็จะสร้างสิ่งใหม่ๆได้เรื่อยๆ

แต่ความสงสัยในทางธรรม
ถ้ามีมากๆ
มันจะทำให้มัวแต่สงสัย
แล้วไม่ลงมือฝึกฝนตนน่ะครับ

พี่ก๋าไม่เคยห้ามลูกเลย
ถ้าสิ่งที่เค้าอยากทำมันไม่ได้เลวร้ายหรือผิดศีลธรรม
เหล้านี่ก็บอกเลยนะครับว่าอยากกินก็กิน ซื้อให้ดื่มก็ได้
ยิ่งห้าม ก็ยิ่งอยากทำ
ให้ทำก่อน แล้วค่อยหาเหตุผลมาอธิบาย
ส่วนใหญ่จะสอนแบบนี้ครับ
พี่ก๋าใช้เทคนิคนี้เกือบจะทุกเรื่องเลย
เวลาคุยกับลูก



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 สิงหาคม 2566 เวลา:16:02:40 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์

การโดนกีดกันจากกลุ่มนี่เป็นอะไรที่น่าเบื่อมากจริงๆ
ของพี่ก็เคย ที่เคยเล่าให้ฟังอ่ะ แต่พี่ไม่ได้เข้มแข็งเหมือนเรา
เท่าไร พี่ออกแนวหนีปัญหา และก็ชอบแคร์คนอื่นเกินไป 55+
แต่ว่าพอแก่ลงอีเรื่องพวกนี้มันก็ลดน้อยลงไปเองอ่ะเนอะ
หลังๆ เราเลือกโฟกัสแต่คนที่เห็นค่าของเราก็พอ
ถ้าจะโฟกัสทั้งหมดก็คงปวดหัวตายเลย

วัดถ้ำเสือเหมือนพี่จะไปมาประมาณสามรอบ
แต่นานมว๊ากกกกกกกกกกก แล้ว แต่ละครั้ง
ไม่เคยไปแล้วเจอวิวทุ่งนาหลังวัดเลย เจอแต่รอยดินไถ
เหมือนภาพที่เราเอามาประกอบเลยอ่ะ

การไปเที่ยวกับครอบครัวนี่มันก็อบอุ่นกว่าไปกับคนแปลกหน้าจริงๆ
พี่เคยพาแม่ไปวัดถ้ำเสือครั้งนึงเหมือนกัน แม่ก็ชอบมาก
นี่ก็มีแพลนว่าทางด่วนใหม่ตรงบางบัวทองไป กาญจนบุรี
ถ้าทำเสร็จเมื่อไรก็อยากจะพาแม่ไปเที่ยวกาญอีกรอบเหมือนกันค่ะ


เรื่องเกี่ยวกับเพื่อน ปอโทรเหมือนจะเคยฟังบ้างแล้ว
แต่เหมือนไม่มีฉากวัดถ่ำเสือ รอติดตาม Ep2 นะคะ

ปล.เห็นปลาทอดแล้วอยากกินมาก


จากบล็อก
กุยช่าย ถ้าเป็นใบนี่อาจจะติดฟัน
แต่ถ้าเป็นดอกไม่น่าติดนะ พี่ว่ามันเคี้ยวง่ายอยู่
ดอกกุยช่ายที่ขายอยู่ในตลาดจะเป็นดอกตูม
ที่เรากินๆ กันก็เป็นดอกตูมเหมือนกัน
พอบานแล้วจะมีรูปร่างคล้ายไม้กวาด
บางคนเลยเรียกดอกไม้กวาด ซึ่ง
พี่ก็ยังไม่เคยเห็นทุ่งดอกไม้กวาดจริงๆเหมือนกัน
ได้แต่ไปหารูปจากกูเกิลมาให้ดูค่ะ
ทะเล ไม่แน่ใจว่าจะเจอฝนไหม
ประเด็นเพื่อนแค่อยากไปซื้อกุ้งคลองโคน 55+
แก่งกระจานพี่จำได้ว่าน้องปริ๊นซ์เคยไปกับเพื่อน
ที่ทำงานใช่ไหมคั ถ้าพี่จำไม่ผิด เคยเอามาลงบล็อกด้วย

พรุ่งนี้วันหยุดแล้ว ขอให้เป็นช่วงเวลาคุณภาพเหมือนเดิมเลยนะคะ



โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 11 สิงหาคม 2566 เวลา:17:34:25 น.  

 
ผมลืมคอมเม้นได้ไงเนี่ยะ สงสัยเหนื่อยจัดเกินไป

สถานที่ที่มีความหลังไม่ค่อยดี บางครั้งมันก็ไม่ชวนให้อยากไปอีกครับ ผมก็เคยนะ แต่อาจต่างกันสักหน่อย เจอนินทาแล้วเราก็ยืนตรงนั้นเลย ยืนฟังแล้วพยักหน้าตามเลย กว่าเจ้าตัวจะรู้ตัว จบเรื่องไปละ หันมาเจอก็ตกใจ เลยบอกมันไป วันหลังมีอะไรก็พูดต่อหน้า พูดลับหลังจะรู้มั้ย?

ผมเบื่อมากๆ พวกแก๊งขาใหญ่ แล้วทุกที่มันก็มักจะมีคนแบบนี้ ไม่เว้นแม้แต่ "ที่นี่" ผมรู้สึกว่าไม่ยุ่งได้ดีที่สุด


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 11 สิงหาคม 2566 เวลา:21:40:09 น.  

 
ขี้เมา...กลับบ้านดีๆล่ะ


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 11 สิงหาคม 2566 เวลา:21:54:36 น.  

 

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 สิงหาคม 2566 เวลา:6:10:44 น.  

 
วัดถ้ำดสือไม่เคยไปเลยค่ะ
มาชมที่บล็อกN' Prince ไปก่อนละกัน
กาญจยบุรี..มาบ่อย
แค่ แท่น้ำแควน้อย แควใหญ่
ไทรโยค..
และล่องแพDisco.. สมัยเยาว์วัย
และทำงานยุคต้นๆ..เพราะไม่ไกล
ฟินๆกับการผจญภัยไปกับสายน้ำ



รออ่านเรื่องของนายภพ..ในบล็อกต่อไป
สุขสันต์วันแม่ค่ะ


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 12 สิงหาคม 2566 เวลา:13:59:39 น.  

 
พี่ก๋าไม่ค่อยมีความกลัวในการเลี้ยงลูกนะ
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะสมัยเด็กมีวีรกรรมเยอะมาก 555
ก็เลยดีใจที่มีมาดามมาคอยเบรกคอยดึง
ถ้าไม่มีควาหม่วงใยของแม่มาคานบ้าง
ลูกต้องเตลิดเปิดเปิงแน่ๆ 555

ใช้อำนาจ ออกคำสั่ง หรือขู่ให้กลัว
.
.
ไม่เคยอยู่ในความคิดเลยครับ
พี่ก๋าชอบเลี้ยงลูกด้วยเหตุผลมากกว่านะ
ค่อยๆปรับไปเรือ่ยๆตามวัย
ตอนเด็กเค้าอาจจะโดนดุบ้าง
แต่โตมา
เราใช้การพูดคุยเป็นหลักในการเลี้ยงดูครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 สิงหาคม 2566 เวลา:15:08:53 น.  

 
พี่ถือศีล 8 แต่เว้นข้อที่นอนนิดนึงครับ ฮ่าๆๆๆ


หลังยังไม่ปกติครับ ไปทำกายภาพแล้วเจอว่าที่หลังส่วนเอวมีปมกล้ามเนื้อครับ ยิง shock wave กันอยู่ครับ นักกายภาพยังไม่อยากให้นอนพื้นแข็งๆครับ กลัวว่าจะกลับมาเป็นอีกครับ ... นอกนั้นก็ทำได้สบายๆครับ


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 12 สิงหาคม 2566 เวลา:20:59:58 น.  

 

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 สิงหาคม 2566 เวลา:6:04:06 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องปริ๊น

วันนี้พี่มาอ่านด้วยค่ะ เพราะมีเวลานั่งว่างๆหน่อย
ขี้เกียจนอนค่ะ พยาบาลไม่มาบ่อยแล้วค่ะ
ได้อยู่ห้องพิเศษอะไรๆมันเลยพิเศษตามมาด้วยค่ะ
รวมถึงมารยาทในการให้บริการก็ดีจนต้องพูดขอบคุณทุกครั้งที่พยาบาลเข้ามา

พี่ว่าไอ้พวกที่ชอบกีดกันมันอิจฉาปริ๊นแหละ ช่างหัวมันเถอะค่ะ
เราดีกว่าเด่นกว่า เขาก็อิจฉาเรานั่นแหละทั้งหมดทั้งมวลนะคะ
ปล่อยไปคนจำพวกนี้เนาะ .

พรุ่งนี้พี่จะได้กลับบ้านแล้วค่ะ แม่ให้ยาครบ 5 วันช่วงเย็นนี้แหละค่ะ
หมอสั่งเอ็กซเรย์ปอดอีกรอบวันนี้

ส่วนพีอยู่โรงบาลก็นอนไม่ค่อยพอหรอกค่ะ รอกลับบ้านก่อน

ขอบคุณน้องปริ๊นนะคะ สำหรับความห่วงใย
อย่าลืมดูแลตัวเองดีดีด้วยนะคะ



โดย: tanjira วันที่: 13 สิงหาคม 2566 เวลา:9:28:42 น.  

 
สวัสดีสายๆวันอาทิตย์ค่า น้องปริ๊นซ์

วันนี้ร่างกายน่าจะฟื้นเต็มร้อยแล้วเนอะน้อง
หงส์กะเชลซี สู้กันเรื่องซื้อนักเตะน่าดูค่ะ
พี่รอดูตอนจบอยู่เนี่ย 55555

คืนนี้ล่ะนะ เปลี่ยนใจไปนัดกับเพื่อนไหมคะ


โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 13 สิงหาคม 2566 เวลา:11:20:41 น.  

 
ทักทายวันจันทร์ค่ะ
N'Prince คงจะได้หนุดชดเชย..และพักผ่อนกายาอยู่
Take care ค่ะ
2-3 วันนี่ มีพายุฝนฟ้าคะนอง

สุขสันต์วันจันทร์


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 14 สิงหาคม 2566 เวลา:12:11:37 น.  

 
สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมครัวนะครับ


โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 14 สิงหาคม 2566 เวลา:20:32:39 น.  

 
อ่านเพลินจ้า


โดย: อุ้มสี วันที่: 15 สิงหาคม 2566 เวลา:12:05:12 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

จันทราน็อคเทิร์น
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?]




* Engineer
* Guitar trainer
* Casual gamer



space
space
space
space
[Add จันทราน็อคเทิร์น's blog to your web]
space
space
space
space
space