Plain Living, High Doing...



ฟังเพลงไทยที่หัวลำโพงเมืองฝรั่ง








เมื่อวันเสาร์ไปเที่ยวงาน Thai Festival 2008 ใน Washington DC มาค่ะ
งานจัดที่ Union Station เทียบได้กับหัวลำโพงบ้านเรา หน้าตา(ข้างใน)ก็คล้ายๆกันค่ะ

งานนี้เป็นงานฉลองความสัมพันธ์ 175 ปี ไทย อเมริกาค่ะ มีส่วนนิทรรศการให้ชมด้วย

ในงานมีโชว์มวยไทย แอบถามได้ความมาว่าเป็นค่ายมวยใน Virginia
โชว์ผลไม้และสบู่แกะสลัก ดอกกล้วยไม้ และนาฎศิลป์ ที่พูดถึงมาไม่ได้ถ่ายรูปเลย
เพราะมัวไปเข้าคิวซื้อข้าวเหนียวมะม่วงและข้าวเหนียวทุเรียน
อีกอย่างคนเยอะเชียวค่ะ เจ้าของบล็อกเขินๆ ถ่ายรูปไม่ค่อยเป็นเวลามีคนเยอะๆ
นอกจากนั้นก็มีนวดแผนไทย ลานเบียร์(สิงห์) ร้านขายอาหารก็เพียบเชียว
มีผลไม้ไทยให้ชิมด้วย เลยได้ชิมเงาะหนึ่งลูก ดีใจมากๆเลยค่ะ
(เงาะสดนี่ที่นี่หายากนะคะ มีแต่เงาะกระป๋องถ้าอยากจะกิน)

บางช่วงคนเริ่มซาเลยไปจับจองที่นั่งใกล้เวที เพราะตอนทุ่มครึ่งจะมีการแสดงของวงฟองน้ำค่ะ

ระหว่างรอออกไปถ่ายรูป Union Station มานิดนึง
งั้นไปดูรูปด้วยกันก่อนนะคะ


















ด้านหน้าของ Union Station ค่ะ วันนั้นเราขับรถไป ที่จอดรถต้องหยอดเหรียญทุกชั่วโมง
พอนั่งๆดูการแสดงอยู่ก็ต้องคอยดูนาฬิกา ครบชั่วโมงเมื่อไหร่ก็วิ่งจู๊ดมาหยอดเหรียญข้างหน้า


















มองฟ้าจากทางเดินในตึก วันนั้นฟ้าสวย มีริ้วเมฆวาดฟ้าเหมือนผ้าผืนใหญ่
















ทางเดินก่อนเข้าไปข้างใน น้องสาวบอกว่าทางเดินนี้เหมือนทางเดินตามตึกในยุโรป














ลายกระเบื้องเหมือนแหงนหน้ามองขึ้นไป
สวยเรียบๆดีนะคะ


















ข้างในอาคาร รูปนี้ทำให้นึกถึง Musuem De' Orsay ที่ปารีสเลยค่ะ
แต่อันนั้นโทนสีข้างในออกน้ำเงิน ไม่เหลืองเหมือนอย่างที่นี่นะคะ












เผลอแว้บเดียวทุ่มเศษแล้วค่ะ พิธีกรขึ้นมาประกาศว่าถึงเวลาของวงฟองน้ำแล้ว
โชคดีได้ที่นั่งที่มีโต๊ะข้างหน้า เลยได้ถ่ายรูปด้วย
แอบกระซิบว่าชุดคุณพิธีกรสวยจัง สีสวยและแบบก็สวยด้วย















วงฟองน้ำเล่นห้าเพลงค่ะ จำชื่อเพลงแรกไม่ได้แล้ว รู้แต่ว่าเกี่ยวกับแม่น้ำและคลื่น
เพลงที่สองคือเทพทอง ตามมาด้วยต้นวรเชษฐ์ เพลงที่สี่ก็จำชื่อไม่ได้
และเพลงสุดท้ายคือชเวดากองค่ะ จังหวะเร็วที่สุดในห้าเพลงเลย






















พอเริ่มเล่นเพลงแรกก็รู้สึกว่าภายในสถานีรถไฟที่อึกทึกเงียบลงไปถนัดใจเลย
ดนตรีที่บรรเลงอยู่ให้ความรู้สึกเหมือนเพิ่งตื่นขึ้นมาตอนเช้าๆ
เห็นคลื่นเล็กๆในแม่น้ำกระทบแสงสีทองเป็นประกายวิบวับ
เสียงระนาดดังกรุ๋งกริ๋งไพเราะ ตอนท้ายๆเพลงเหมือนกับแม่น้ำที่วุ่นวายไปด้วยเรือและผู้คน

ใครเดินผ่านไปผ่านมาก็หยุดฟังกันทุกคนเชียวค่ะ





















อาจารย์บรูซ แกสตัน กำลังพูดบรรยายถึงเพลงแรกว่าถ้าตั้งใจฟังดีๆจะได้ยินเสียงคลื่นๆ
รูปมืดไปหน่อยนะคะ เพราะไม่ได้ใช้แฟลช สีก็แปลกๆเพราะถ่ายมาเป็น raw แล้วมาปรับมาตามประสาค่ะ



























ได้ยินอาจารย์บรูซบอกว่าวงฟองน้ำเกิดมายี่สิบหกปีแล้ว
เจ้าของบล็อกทันได้ซื้อเทปเพลงชุดนี้ด้วย หน้าปกสีขาว ปิดทองหนึ่งแผ่น
และมีชื่อวงเป็นตัวอักษรสีแดง
เสียงระนาดของวงนี้สมกับชื่อฟองน้ำจริงๆค่ะ ทั้งระนาดไทย ระนาดฝรั่งเลย






























นักดนตรีวงฟองน้ำค่ะ ชุดราชปะแตนนี่สวยสง่าจังนะคะ
แอบลำเอียงชอบเสียงระนาดมากกว่า Xylophone ฮา
เสียงระนาดนี่เพราะจริงๆนะคะ
เสียงขลุ่ยในเพลงแรกก็หวานและเพราะมากๆ พูดแล้วก็อยากจะฟังอีกจัง
เพลงสุดท้ายเป็นเพลงที่ครึกครื้นเป็นพิเศษ ดูได้จากลีลาของพี่ที่เล่นกลองยาว (ใช่หรือเปล่านะ)




















งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา พอครบห้าเพลงพิธีกรก็ประกาศว่าถึงเวลากลับบ้านค่ะ
เลยไม่มีอังกอร์ แต่มีถ่ายรูปหมู่แทน

เสียดายจังกำลังฟังเพลงเพลินเชียว แต่เขาว่าของดีมีไม่มากใช่ไหมคะ
















เกือบสามทุ่มเราก็กลับบ้านบ้างค่ะ เอาท้องฟ้ายามค่ำมาฝากด้วย
ก่อนกลับไปกินข้าวไทยกันก่อนที่่ร้าน Bangkok 54 อาหารอร่อยและน้องๆที่ร้านก็น่ารักมากๆเลยค่ะ




















เอารูปถ่ายเล่นๆมาฝากค่ะ เจ้าของบล็อกไม่เคยถ่ายภาพแนวนี้เลย สนุกดีเหมือนกัน
แต่ก็ปักหลักนั่งถ่ายไม่ได้เดินไปหามุมดีๆ
นอกจากรูปเดี่ยวนักดนตรีบางภาพ เพราะกลัวว่าจะไปบังภาพในกล้องวีดีโอ (ก็นั่งหน้ากล้องพอดีน่ะค่ะ)

อยู่เมืองไทยคงหาฟังเพลงของวงฟองน้ำได้ไม่ยาก
เจ้าของบล็อกคงได้แต่ฟังในงานเพราะไม่ได้เอาเทปมาจากเมืองไทยด้วย
เลยไม่มีเพลงมาประกอบบล็อก

คงต้องให้คุณๆไปรื้อเทปที่บ้านมาฟัง หรือไม่ก็ตามไปหาซื้อกันเลยนะคะ :-)




 

Create Date : 27 สิงหาคม 2551
13 comments
Last Update : 12 เมษายน 2561 0:56:29 น.
Counter : 1852 Pageviews.

 

ช่วยให้หายคิดถึงบ้านได้เยอะไหมคะ

ว้า วันหลังกลับไทย หนูจะซื้อเงาะให้ทานสักสิบกิโลนะค้า

 

โดย: ดวงลดา 27 สิงหาคม 2551 10:04:19 น.  

 

ช่วงนี้บ้านเมืองเครียดเป็นห่วงสุขภาพเพื่อนๆ
เลยเอาวิธีนอนให้หลับสบายมาฝากอิอิ
คลิกได้เยย

 

โดย: พลังชีวิต 27 สิงหาคม 2551 10:12:27 น.  

 

 

โดย: tuk-tuk@korat 27 สิงหาคม 2551 10:14:09 น.  

 

ตอนอยู่นู่น ไปเที่ยวนิวยอร์ก
กำลังจะเดิมข้ามถนน ได้ยินเสียงคุยกันข้างๆ
ก็นึกใจว่าเสียงใครนะ ทำไมคุ้นจัง
แล้วพอหันไปมอง ตั้งใจฟังดีๆ
สองสาวข้างๆ กำลังพูดภาษาไทย
นึกแล้วก็ขำ เออเนอะ นานๆ ไปเราก็ลืมภาษาไทยได้เหมือนกัน
^^

 

โดย: am^^ IP: 58.8.123.120 27 สิงหาคม 2551 12:04:24 น.  

 

อยู่เมืองไทย อะไรไทยๆ มันก็คุ้นเคย
บางครั้งอาจจะลืมไปเลยค่ะว่า มีความสำคัญ
จนเมื่อไปอยู่ไกลบ้าน กลับบ้านอย่างน้อยๆ
ปีละครั้งสองครั้ง นั่นก็ทำให้รู้สึกเหมือนกันนะคะ
ว่าอะไรไทยๆ มันทำให้เราคิดถึงบ้านได้
มากมายเลยค่ะ ถึงแม้ว่าจะเป็นอะไรที่มันเล็กๆ
น้อยๆ ก็ตามนะคะคุณแป๋ว ...


อันนี้พูดได้เลยเพราะว่ามันรู้สึกมาแล้ว
แต่ว่าถ้าคนไม่เคยไปอยู่นาน อาจจะรู้สึกไม่
เท่าก็ได้นะคะ ...



...........

ภาพอาคารด้านใน .. ชอบจังเลยคุณแป๋ว
มืดบ้างแต่ว่าก็ได้อารมณ์ของการเล่นแสงสวยๆ
นะคะ เห็นแล้วอยากไปแหงนหน้า แหงนคอ
ดูเพดาน บันได ฝั่งกระโน้นจัง แอบชอบ
ทางยุโรปก็สวยไปอีกแบบ ทางเมกาก็สวย
ไปอีกแบบค่ะ ...

 

โดย: JewNid 27 สิงหาคม 2551 13:39:57 น.  

 

น่าไปนั่งฟังจังเลยนะคะ

หัวลำโพงของแต่ละเมืองนี่สวยไม่แพ้กันเลยนะคะ

พิมไม่เคยถ่ายรูปลักษณะนี้เหมือนกัน เพราะส่วนมากจะโอนให้พี่โจ้เป็นคนถ่ายค่ะ เดี๋ยวปลายเดือนหน้าจะมีงานแสดงของไทยที่นี้พิมกับพี่โจ้อาจจะไปกัน พิมก็คงจะไปตัวเปล่าให้พี่โจ้แบกกล้องไปคนเดียวอีกล่ะค่ะ

 

โดย: pim(พิม) 28 สิงหาคม 2551 2:19:31 น.  

 





ไม่เสียดายแระ ที่ไม่ได้อยู่รอดู วงฟองน้ำ ก็มันปวดหัวนี่นา มาดูที่บล่อกคุณแป๋วก็ได้ เป็นส่วนตัวดี ว่าแต่ไม่ได้สังเกตว่ามีข้าวเหนียวมะม่วง

โห วงนี้ก่อตั้งมาเก่าแก่เลยเน๊าะ ชื่ออาจารย์บรูซนี่จำได้ดี ก็แกเป็นชาวต่างชาติที่รักดนตรีไทยนี่ครับ เสียดายแทน เล่นแค่ 5 เพลงเองหรือครับ

คุณแป๋วว่ามั้ย งานจัดที่ Union Station นี่ดูอินเตอร์ดีนะครับ
มีชาวต่างชาติเยอะแยะที่หยุดดู และให้ความสนใจ ถ้าจัดที่วัดไทยก็คงมีแต่พวกเราที่ไปดู

 

โดย: Flying Dragon of WDC 28 สิงหาคม 2551 10:06:03 น.  

 

ดีจังเลยยย ไม่ได้ออกไปไหนเลยค่ะ ช่วงนี้ ทำแต่งานงกๆ อยากไปดุคอนเสิร์ตแต่ก็ผลัดผ่อนมาเรื่อยๆ จน summer festival มันหมดไปเรียบร้อยแล้วค่ะ .. ที่นี่ไม่ค่อยมีอะไรไทยๆ มาจัดเท่าไหร่ .. เห็นรูปแล้วก็ได้อรรถรสไปด้วยนะคะเนี่ย คิดถึงๆๆ ค่ะ

 

โดย: chirala (chirala ) 28 สิงหาคม 2551 19:29:48 น.  

 

คุณแป๋วคะ ขอบคุณมากสำหรับหนังสือพิมนะคะ ได้เรื่องอะไรมาบ้างคะ มีอะไรแนะนำบอกได้เลยนะคะ ยินดีรับฟังค่ะ ^^

แม็คคินอใช่ในเรื่องของขวัญวันวานค่ะ ตอนอ่านพิมยังแอบกรี๊ดๆเลย เคยเอารูปไปลงในเว็ปอาจารย์ ว. ด้วยค่ะ

คุณแป๋วดูเรื่อง somewhere in time รึยังคะ ถ่ายจากบนเกาะนี้เหมือนกันค่ะ โรแมนติกสุดๆเลย

ส่วนจอแล็ปท็อปพี่โจ้ พี่โจ้ถ่ายรูปแล้วเอามาทำในโฟโต้ช็อปให้เป็นแบบนั้นค่ะ แต่ทำยังไงพิมไม่รู้หรอกนะคะ

 

โดย: pim(พิม) 28 สิงหาคม 2551 21:50:15 น.  

 

Hello hello ... have a nice day na ka

 

โดย: BeachBum 30 สิงหาคม 2551 2:26:16 น.  

 

ดีจังเลยค่ะ อยู่ไกลบ้านก็ยังมีอะไรให้อบอุ่นใจ
มีคนไทย มีเพลงไทย มีงานอะไรไทย ๆ
แม้จะไม่เหมือนอยู่เมืองไทยเสียทีเดียว
แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรให้คิดถึงเล่น ๆ เลยเนอะ

^____^

 

โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 30 สิงหาคม 2551 6:42:16 น.  

 

พอจะทำให้หายคิดถึงเมืองไทยได้มั่งรึเปล่าคะ
...
...
อิอิ แต่ว่า..สถานการณ์เมืองไทยตอนนี้

 

โดย: Serendipity_t 30 สิงหาคม 2551 22:53:43 น.  

 

มาเมืองไทยสิคุณแป๋ว ผมจะซื้อเงาะไปฝาก

ฟองน้ำ ที่เมืองไทย ก็หาฟังยากแล้วครับ ไม่ค่อยมีโอกาสเหมือนเมื่อก่อน

ผมมีเทปของวงนี้ตั้งสี่ห้าชุด แต่ไม่มีเครื่องเล่นแล้ว

 

โดย: aston27 4 กันยายน 2551 18:38:48 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


SevenDaffodils
Location :
Maryland United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]









Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2551
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
27 สิงหาคม 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add SevenDaffodils's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.