Bloggang.com : SevenDaffodils : Thank you very much

เที่ยงวันหนึ่งฉันหอบซองสีน้ำตาลกรุด้วยพลาสติกกันกระแทก
วิ่งเข้าไปในร้านสะดวกซื้อในปั๊มน้ำมันไม่ไกลจากที่ทำงาน
รีบๆอย่างนั้น จมูกฉันยังอุตส่าห์ได้กลิ่นหอมกาแฟยวนใจ

มองปราดไปที่เคาน์เตอร์สีเทา
โล่งใจที่วันนี้ไปรษณีย์สาขาย่อยไม่มีลูกค้า
เพราะฉันมีพัสดุที่จะต้องส่งร่วมสิบซอง
แถมกระจัดกระจายไปตามที่ต่างๆทั้งในและนอกประเทศ

ผู้ชายผิวคล้ำผมหยิกขอดจนติดศีรษะอยู่ข้างหลังเคาน์เตอร์
ข้างหน้าเขาเป็นจอมอมิเตอร์และตาชั่ง
รวมทั้งแบบฟอร์มต่างๆหลากสี
แต่ฉันไม่เห็นปากกาสักด้ามวางอยู่ด้วย

เขาทำท่าเก้ๆกังๆนิดนึง
ก่อนถามฉันว่าจะส่งซองพวกนี้ไปไหนบ้าง
ฉันเลยค่อยๆแยกเป็นกองๆให้เขา
กองหนึ่งไปตามรัฐต่างๆ
กองหนึ่งไปเมืองไทย
กองสุดท้ายเป็นโปสการ์ดส่งไปเมืองไทยเหมือนกัน

เขาเริ่มจากกองในประเทศก่อน
อ่านจากหน้าซอง
จิ้มรหัสไปรษณีย์ใส่เข้าไป
ก่อนที่เครื่องจะตอบกลับมาว่ารหัสไปรษณีย์นั้นไม่ถูกต้อง

อากาศเย็นๆแต่ฉันว่าดูเขาเหงื่อตก
หันซ้ายหันขวาแล้วก็ลองจิ้มเลข 5 หลักนั้นใส่เข้าไปใหม่
แต่ไม่ว่าจะใส่กี่ครั้ง เครื่องก็ไม่เปลี่ยนใจ
ยังคงตอบกลับมาด้วยประโยคเดิมๆ

ในที่สุดเขาเลยหันมาบอกฉันว่า
ซองนี้รหัสไปรษณีย์ไม่ถูก
ฉันก็ว่าไม่น่าจะผิดนี่นา
คราวนี้เป็นฉันบ้างที่เก้ๆกังๆอยู่อึดใจ
มองตาเขาแล้วยิ้มตอบไปว่า
ไม่ถูกก็ไม่เป็นไร เอาไว้ซองนี้แล้วฉันจะกลับเอามาส่งอีกที

ฉันว่าอากาศในร้านสะดวกซื้อกลับมาเย็นเหมือนที่มันควรจะเป็น
แล้วเขาก็ค่อยๆจัดการกับซองเอกสารเหล่านั้นไปที่ละซอง
จนหมดกองในประเทศ

ถึงกองต่างประเทศบ้าง
หยิบซองแรกขึ้นมาระหว่างที่เขาจิ้มข้อมูลเข้าเครื่อง
เขาหันมาถามฉันว่าเมืองไทยอยู่ตรงไหน
ผ่านไปสองซองกว่าจะเข้าใจตรงกันได้
ว่า Thailand กับ Taiwan น่ะคนละประเทศกัน
แล้วฉันเป็นคนไทยไม่ใช่คนจีน

ท้ายสุดที่กองโปสการ์ด
เขาเห็นลายมือฝอยๆของฉันแล้วถามว่า
นี่ภาษาไทยหรือ
ฉันแสนจะภูมิใจตอบไปว่าใช่แล้ว
คนไทย พูดภาษาไทย เขียนภาษาไทย
เขาพินิจดูแล้วบอกว่าอ่านไม่ออกสักตัว ไม่คล้ายตัวภาษาอังกฤษเลยนะ
ใช่แล้ว ไม่คล้ายเลย ก็ภาษาไทยไม่ได้ยืมอักษรโรมันมาใช้อย่างภาษาเขียนของเวียตนาม หรืออีกหลายๆภาษานี่นา
ถึงตอนนี้เขาทำหน้าภูมิใจเหมือนกัน
แล้วบอกฉันว่าเขาก็มีภาษาพูดและตัวอักษรของตัวเองเหมือนกัน

เขาเป็นคนเอธิโอเปีย

เขาถามฉันว่ารู้จักไหมประเทศเอธิโอเปีย

ฉันตอบว่ารู้จัก
แต่ไม่ได้บอกเขาไปด้วยว่าภาพประเทศเขา
ฉันเห็นเด็กผอมโซจนซี่โครงบานอย่างที่เห็นในโปสเตอร์บ่อยๆ
แต่ถึงตอนนี้ฉันว่าภาพประเทศไทยในสายตาเขา
อาจจะไม่ต่างกันเท่าไหร่
เพราะเขาร้องอ๋อ เมื่อฉันบอกว่าเมืองไทยอยู่ติดกับกัมพูชาไงล่ะ

เขาบอกว่าตัวอักษรของเขาก็สวยนะ
สวยเหมือนกับที่เขาเห็นว่าตัวอักษรไทย
ถึงจะอ่านไม่ออกแต่ก็สวยล่ะ
ฉันเลยขอให้เขาเขียนให้ฉันดูสักประโยคหนึ่งอะไรก็ได้
เขาเป็นฝ่ายหยิบปากกาของเขามาเขียนให้
ฉันหาอะไรไม่ได้นอกจากใบเสร็จจากร้านซุปเปอร์มาร์เก็ต
ที่เพิ่งไปจ่ายตลาดมาเมื่อไม่กี่วันก่อน

Thank you very much
เขาเลือกประโยคนี้มาเขียนให้ฉัน

ตัวอักษรเอธิโอเปียดูน่ารัก
ฉันว่ามันออกจะดูยิ้มๆได้ด้วยซ้ำไป
ช่างขัดกับภาพเด็กผอมๆที่ติดอยู่ในสมองเหลือเกิน

ฉันขอให้อ่านให้ฟังด้วย
โห เป็นคำขอบคุณที่ออกเสียงยากอะไรเช่นนั้น
ฉันพยายามอยู่สองหนก่อนจะตัดใจ
บอกเขาว่าชอบตัวอักษรของเขาเหมือนกัน

โปสการ์ดถูกประทับตราเรียบร้อย
เตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง
ฉันกล่าวคำอำลาตามธรรมเนียม
แล้วสาวเท้าออกเดินไปที่ประตู

ประตูเปิดแล้ว
ผู้ชายคนที่เดินสวนเข้ามาเมื่อฉันกำลังจะเดินออกไป
ถามพนักงานชาวเอธิโอเปียว่า
เป็นไงบ้างลูกค้ารายแรกของการทำงานวันแรก...
เขาบอกว่ายังขลุกขลักอยู่แต่ก็เรียบร้อยดี

ฉันหันไปโบกมือให้
และทันได้เห็นรอยยิ้มของเขา
ก่อนจะก้าวเดินออกประตูไป

....