ธรรมชาติของชีวิต
Group Blog
 
<<
เมษายน 2550
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
27 เมษายน 2550
 
All Blogs
 
ประสบการณ์ชีวิต จากผาซ่อนแก้ว 3 (ภาคเริ่มทรหด:-)

สวัสดีกันอีกครั้งครับ


ในเรื่องราวการผจญภัย ของผม
(ไปปฏิบัติธรรม กลายเป็นผจญภัยซะยังงั้น:-)

เชิญติดตามกันต่อเลยดีกว่าคร้าบ


ขบวนรถตู้ทั้งหมดสามคัน พาผมสู่ตีนเทือกของ ภูหินร่องกล้า

บรรยากาศจากข้างล่างจนถึงบริเวณที่รถ
ไปส่งยังจุดลงเดินนั้น

อากาศเริ่มเย็นลงทีละน้อย ทั้งที่เป็นเวลาใกล้เที่ยง

ผมเริ่มอินกับสิ่งที่ชาวคณะพูดกันมากขึ้นเรื่อย ๆ

นึกในใจว่า
ผ้าห่มในเป้เล็กๆ (ที่จริง คือ ผ้าเช็ดตัว )นั้น

จะพอกับความหนาวเย็นที่รู้สึก ณ บัดนั้น หรือเปล่า

แต่ทุกคนก็พร้อมเพรียงกันดี ไม่มีใครยอมอยู่วัดสักคน

แม้แต่พี่ผู้หญิง ที่หลายท่านน่าจะเรียกได้ว่า คุณน้า คุณป้าด้วยซ้ำครับ นับถือจริง ๆ

เมื่อเริ่มเดิน พระอาจารย์ยุทธท่านสั่งให้จับบัดดี้กันไว้ก่อน
ของผมนั้นสนิทกับพี่อีกสองท่าน รวมเป็นสาม

บัดดี้ทีมผมจึงหลวม ๆ ไม่ได้ซีเรียสนัก

ท่านฤาษีพาเราขึ้นไปดูจุดที่เราจะวางแค้มป์
จับเวลาเดินทางจากจุดที่รถจอดขึ้นเนินไปเรื่อย ๆ ประมาณ 20 นาที
นับว่าไม่ไกลนักครับ

แต่อากาศบนยอดภูที่เราไปกำหนดพักแรมนั้น
ค่อนข้างเย็นมากทีเดียว สำหรับเวลาใกล้เที่ยง

พี่ใหญ่ในทีมผม ควักเทอร์โมมิเตอร์แบบพกพาขึ้นมาดู
ปรากฏว่า 20 องศาซีเองครับ

มองลงไปข้างล่าง จากจุดที่มีธงไตรรงค์ปักบนยอดภู

มองเห็นแต่กลุ่มหมอก ม้วนตัวเคลื่อนผ่านอย่างรวดเร็ว
ตามแรงลม


ทั้งสวยงามและน่ากลัว ในยามที่เราคิดว่าต้องลง
ไปเผชิญกับมัน



ทีมงานแจกผ้าพลาสติกปูนั่ง
พร้อมทั้งข้าวกลางวันและเย็น
นั่นคือ ข้าวเหนียว น้ำพริกหนุ่ม ไข่ต้ม และปีกไก่จิ๋ว
คนละสองชุด

ฝ่ายเณรเจ้าของพื้นที่ นั้นเอาเต็นท์มาปักกางกัน
คนละไม้ละมือ (เต็นท์นิดดดดดนึง)

ใจน่ะอยากไปขอแจมด้วยละครับ แต่แค่เณรก็ปาไปสี่แล้ว
ผมว่าได้นั่งหลังพิงกันหลับแหง ๆ

พี่ทีมผม พิจารณาแล้วว่าเสนอไอเดียว่า
เอางี้ถ้าดึก ๆมันหนาว ลงไปนอนที่รถตู้กัน


เพราะพลาสติกที่ปูนั่งนั้นไม่กว้างพอจะให้นอนได้แน่ ๆ
คงต้องนั่งตากลมพิงกันแข่งกับเณร ชัวร์ ๆ

ไอเดียนอนรถของพี่เค้า ก็นับว่าเข้าท่าดีเหมือนกัน

แต่สำหรับผมนั้น แหม ต้องสงวนท่าทีนิดหน่อยครับ
เดี๋ยวจะหาว่าใจมด

ดังนั้นผมเลย.....ตอบตกลงทันทีครับ

ท่านฤาษีชี้มือ บอกว่าจะพาไปเดินยังเทือกที่ติดกันข้างหน้า
เป็นระยะทางสิบกว่าโล เพื่อไปทัศนศึกษาชีวิตในป่า
ก่อนจะกลับมาจุดพักแรมตอนค่ำ

ป้าทีมข้าง ๆ ใจดีเอาปีกไก่มาให้ (เค้าเป็นโรคข้อน่ะครับ:-)
กะลังจะกิน พี่ทีมผมท้องไม่ดีกินน้ำพริกไม่ได้
ด้วยความ(อยาก)เท่ ก็เลยสละไปตามระเบียบครับ อิอิ

เมื่ออิ่มหมีพีมัน แล้วก็เตรียมออกเดินทาง
ซึ่งก็ต้องลงไปตั้งต้นกันใหม่

และปัญหาใหญ่ที่สำคัญ กำลังจะเกิดขึ้นแล้ว

นั่นคือ กลุ่มฝนครับ

ตั้งเค้ามามาดำทะมึนกันมากมายทีเดียว

นึกภาพตอนฝนตกไว้เลยครับ สำหรับแตะหนังสุดเนี้ยบของผม
(ทำไมไม่ใส่ผ้าใบมาเนี่ย)

พระอาจารย์บอก ถ้าคืนนี้ฝนตกหนักสงสัยจะค้างกันไม่ได้

ทีมงานก็ใจดีอีกแล้วครับท่าน เอาร่มมาแจกคนละคัน
เป็นร่มงานพืชสวนโลก สีเหลืองอ๋อย(สลับขาว)เชียว อิอิ
นี่ถ้าในป่ามีกระทิง มันจะขวิดไหมเนี่ย

แต่ต้องขอขอบคุณมา ณ ทีนี้ด้วยนะครับ

เพราะตอนต่อไปข้างหน้านี้ เจ้าร่มเหลืองนี่แหละ
จะเป็นสิ่งสำคัญที่สุดอย่างหนึ่งกับชาวคณะ


โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับกลุ่มของผม....ที่เหลืออยู่



ป.ล.ตอนหลังเมื่อกลับมาวัดแล้ว ผมชมเณรว่าเก่งมาก
ที่อยู่ได้ทั้งที่มีแค่สบงจีวรเท่านั้น


พระอาจารย์ยุทธได้ยินเข้า

ท่านเลยตอบว่า เราก็เก่งเหมือนกัน

แต่ผมไม่ได้ตอบอะไรท่านไปหรอกครับ คิดอะไรอยู่ไม่รู้

ตอนนั้นเป็นเวลากลางคืน ถ้าใครสักคนหันมองหน้าผมคงได้เห็นว่า

มีน้ำตาพร้อม ๆ กับรอยยิ้มของผมอยู่อยู่ด้วยกันเลยครับ




(ยืมรูปน้องเค้ามาแจมหน่อยนะครับ เข้าบรรยากาศดี:-)


Create Date : 27 เมษายน 2550
Last Update : 27 เมษายน 2550 22:39:39 น. 8 comments
Counter : 311 Pageviews.

 
แวะมาเยี่ยมเยียน ชม blog และมาอ่านด้วยคะ

ว่าง ๆ เชิญใส่บาตร ที่ blog goodpeople นะคะ


โดย: goodpeople วันที่: 28 เมษายน 2550 เวลา:9:20:50 น.  

 
ขอบคุณที่ชวนไปใส่บาตรนะครับ
คุณ goodpeople

แหม นาน ๆ จะมีใครชวนอย่างนี้สักที
ยินดีมากเลยครับ

อีกเรื่องหนึ่ง คือ หน้านี้ทำลายสถิติ
คนคอมเม้นท์น้อยครับ

ปกติอย่างน้อยต้อง 10 อัพ อิอิ
(ยกเว้นบางทีที่เว็บแฮงค์:-)


ถ้าเขียนอะไรสะเทือนใจผู้อ่านไป
ต้องขออภัยด้วยนะครับ

เจตนาเผยแพร่ประสบการณ์ธรรมะ

เพื่อให้เป็นทางเดินสำหรับคนอื่น ๆต่อไป

เท่านั้นเองครับ


โดย: P Q BOY วันที่: 28 เมษายน 2550 เวลา:11:01:52 น.  

 
มาหลานพี ไปทำบุญด้วยจ๊ะ

ช่วงนี้งานยุ่งหรือ ไม่ค่อยเห็นเห็นตาเลย


โดย: ดาริเมยา วันที่: 28 เมษายน 2550 เวลา:13:02:49 น.  

 
งานยุ่งนิดหน่อยครับ ป้าดาริ


โดย: P Q BOY วันที่: 28 เมษายน 2550 เวลา:23:42:04 น.  

 
เนื่องในโอกาสคนมาลงคอมเม้นท์น้อยเป็นพิเศษ
(แต่จำนวนคนอ่านไม่ได้ลดลงเลย)

ดังนั้น ขออนุญาตถือโอกาสนี้
เขียนธรรมะส่วนตัวกันนิดนึงนะครับ


เจตนาที่ผมเขียนหน้านี้ขึ้นมานั้น
ไม่ได้ต้องการอวดตัวเองว่าเก่ง
กว่าคนอื่นแต่อย่างใด

เพราะผมไม่ใช่คนเก่ง แต่ผมตั้งใจดีจริงนะ

ความจริง คือ ผมแทบไม่เคยสอนธรรมะใครเลย

นอกจากชักชวนให้ทำความดีต่าง ๆเท่านั้น

และสำหรับทางเดินที่ผมพยายามจะบอกกับคนที่ได้อ่าน ก็ไม่ได้มีปริศนาธรรมซับซ้อนอะไร

แค่อยากให้เห็นพัฒนาการ(ที่ไม่ใช่ไปอ่อนนุช:-) ของคนธรรมดาคนหนึ่ง
ที่เปลี่ยนแปลงตนเองได้มากมายจากธรรมะ

เช่น ผมเองนั้นเป็นคนจริตขี้หงุดหงิด
แต่หลังจากปฏิบัติธรรมแล้ว.....

ก็ยังขี้หงุดหงิดเหมือนเดิม อิอิ


แต่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไป คือ อารมณ์ส่งผลต่อผมไม่ได้มากเท่าเดิม
และผมสามารถจัดการกับปัญหาต่าง ๆได้ดีขึ้นมากจริง ๆ

เคยดู สตาร์วอร์ส ไหมครับ
คนเราทุกคนมี darkside ในตัวเสมอ

แต่เมื่อใครปฏิบัติภาวนาไปถึงจุดที่ เห็น
ความเปลี่ยนแปลง อย่างแท้จริง

วันนั้น จะเข้าใจธรรมชาติ ของคนอื่น ๆ
ว่าแท้จริงแล้ว เกือบทุกคนบนโลก

หรืออาจจะทั้งจักรวาล

เต็มไปด้วยความไม่รู้ ไม่เข้าใจธรรมดา
ของธรรมชาติอย่างแท้จริง

ปัญหาต่าง ๆ จึงเกิดขึ้นมากมาย
โดยเฉพาะปัญหาที่จะเกิดขึ้นกับโลก

ทั้งที่เกิดขึ้นแล้ว และกำลังจะเกิด
ในระยะเวลาอีกไม่นานนัก

ผมจึงพยายามแสดงทางเดินส่วนตัว
ของผม เผื่อให้คนที่มีจริตนิสัย คล้าย ๆผม (พวกกิเลสเยอะๆน่ะครับ)

ได้ลองพิจารณาดู เผื่อใครทำตามได้
ก็จะมีคุณแก่คนนั้น ๆเอง

ส่วนธรรมะ ผมจะตอบเฉพาะคนที่ถามเท่านั้น

ผมไม่ใช่ซุปเปอร์แมน (ชอบเพลงนี้ของวงไฟท์ ฟอร์ ไฟท์ติ้ง จริง ๆเลย)


ดังนั้นจึงไม่กล้าพูดพร่ำเพรื่อ
เนื่องจากความรู้น้อย
ส่วนใหญ่มักจะขอโยนไปให้ผู้รู้จริง(มากกว่าผม)ตอบมากกว่า

แต่สิ่งที่ผมเขียน คือ สิ่งที่ผมทำ
และสิ่งที่ผมทำ นั้น
แปลว่า คนกิเลสเยอะ ทำได้


แค่นี้แหละครับ


ป.ล. แต่หัวใจให้ความรักยังมีเต็มร้อยนะครับ (แค่ยังหาไม่ได้เท่านั้นเอง)

เอ็ ยังไง


โดย: P Q BOY วันที่: 29 เมษายน 2550 เวลา:1:41:36 น.  

 
กำลังเขียนตอนต่อครับ
คืนนี้คงได้อ่านกันครับ


โดย: P Q BOY วันที่: 30 เมษายน 2550 เวลา:18:06:03 น.  

 
ภาพงามมากคะแดดซ่อนจากต้นไม้ว้าวๆ

แวะมาบอกว่าอัพบล็อกแล้วนะคะคุณพี


โดย: Lilly (supremeking ) วันที่: 30 เมษายน 2550 เวลา:19:32:37 น.  

 
มาแล้วค่ะ มาแล้ว อย่าน้อยใจที่คนโพสต์น้อยสิคะ งิงิ งานมานยุ่งง่ะ สิ้นเดือน หายยุ่งก้อตามมาอ่านเก็บตอนเก่าเลยนะเนี่ยะ แบบนี้เรียกรักกานจิงป่าวคร้า งุงิ


โดย: Beee (Beee_bu ) วันที่: 1 พฤษภาคม 2550 เวลา:6:54:52 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

P Q BOY
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




... 1784 ศูนย์บรรเทาภัยพิบัติ ... ฝากข้อความถึง P Q BOY
Friends' blogs
[Add P Q BOY's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.