>>> เมืองกลางหมอก...ภาพโรแมนติก สำหรับคนที่คิดจะมีรัก
สวัสดีครับ
วันนี้ขออนุญาตพูดจาแบบทางการกันหน่อยนะคร้าบ
ไม่ใช่อะไรหรอกครับ จะขออนุญาตเปิดหัวข้อใหม่ใน หมวดเก่าสักหน่อยนึง
เนื่องจากผมเปิดบล็อกมาครบ สามเดือนเต็ม( กว่าๆ ) แล้วก็ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี กว่าที่ผมคาดหมายไว้แต่เดิมมาก ทั้งจำนวนคลิก และผู้ที่แวะเวียนมาพูดคุยกัน
จัดว่าเป็นกำลังไฟ ให้ผมได้ไม่น้อยเลยครับ (ฟังดูคล้าย ๆแบตเตอรี่ยังไง ชอบกล )
ด้วยเหตุนี้ จึงคิดจะมอบ เรื่องเขียนโรแมนติค ๆ จากผมให้อ่านกันเป็นของขวัญ
จากเดิมที่คิดว่าจะไม่นำลง เพราะเขียนในอีกนามปากกาหนึ่ง กะว่าถ้าเขียนเสร็จคงจะได้หาอ่านกัน โดยไม่เกี่ยวกับ P Q BOY
แต่เนื่องจากปริมาณการเข้าชม และการพูดคุยกันอย่างที่บอก ทำให้ผมอยากตอบแทนเล็กๆน้อยๆ ด้วยเรื่องสั้น(แต่หลายตอน)จากผม
ที่สำคัญเดือนนี้ดั๊นเป็นเดือนแห่ง ความรัก พอดี จึงหยิบเอาเรื่องที่เกี่ยวกับความรักมาให้ได้มีความสุขกัน ไปพลาง ๆ
เผื่อหลายๆ คนที่ยังไม่มีคู่ อ่านแล้วอาจหายเหงา
คนที่มีคู่แล้ว ก็อาจจะรักและดูแลกันมากขึ้น
และหวังว่า คนที่ยังว่างคู่เช่นผู้เขียน
คงจะดูแลหัวใจไว้ ให้ได้....ดีดี นะครับ
ปลอบใจตัวเองไว้ก่อน อิอิ
บทที่ 1
หมอกและควัน
มือของชายหนุ่มสั่นเทา ขณะที่วางหูโทรศัพท์ เป็นสายจากทางโรงพยาบาล.....
มันอาจเป็นข่าวร้ายที่สุดในช่วงชีวิต ที่ผมเคยได้รับรู้
ผมต้องรีบไปดูเธอ ..... ต้องรีบไป
ฉวยเสื้อคลุมเผื่ออากาศหนาว ปีนี้อากาศเย็นผิดปกติ ชายหนุ่มร่างโย่ง เอื้อมมือยาวๆ ออกไปเปิดประตู
ลมหนาวพัดมาวูบหนึ่ง ปะทะใบหน้าเย็นเยียบ ฉับพลัน สัมผัสของเขาบอกอะไรบางอย่าง
ธันเอง.... ธันแน่ ๆ
ปากโพล่งออกไปเท่าใจคิด
ธันใช่ไหม..... ธัน
เงาหมอกนั้นคลับคล้ายว่า เป็นหญิงสาวที่เขาคุ้นตาที่สุดในชีวิต
ขณะเดียวเท่านั้น ที่ไอจางๆ นั้นละลายหายไปกับตา
ผมกระพริบตาถี่ๆ เพื่อกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหล ยืนมองเงาร่างที่จางหาย ไปกับสายลมหนาว
เสียงโทรศัพท์ ดังขึ้นอีกครั้ง
เป็นเบอร์จากพี่สาวของผมเอง
....พี ใจเย็นๆ.... ฟังให้ดี ธันยังไม่ได้สติ คลื่นหัวใจเต้นบางมาก
....ผมทราบครับ จะรีบไป
.....อย่าลืมเอาภาพมาด้วย
.....ครับ เขารับคำสั้นๆ
ตลอดเวลา ผมพกรูปนี้เอาไว้เสมอ....
.....งั้นแค่นี้ก่อน ทางนี้กำลังยุ่ง .....ครับ
หยิบรูปใบสำคัญขึ้นมาดูอีกครั้ง
รูปที่เป็นทุกอย่างของผม-รูปที่เป็นทุกอย่างของเรา
มันเป็นรูปถ่ายที่ดูคล้าย ๆ .....วัดในสายหมอก
....ไม่มีทั้งผมและเธอในรูปนั้น
แต่มันเป็นรูปที่มีความสำคัญที่สุด
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง.....ในช่วงเวลาเช่นนี้
ผมเก็บรูปเข้ากระเป๋าด้วยความบรรจง เหมือนมีควันจางๆ อบอวลอยู่ที่ภาพใบนั้น
ก้าวขึ้นรถ ด้วยรอยยิ้มเย็น ๆ พร้อมกับพูดเสียงเบา
เราไปหาเจ้าของรูปกันเถอะ..... ถึงเวลาพบกันเเล้ว
ไม่ว่าจะอย่างไร
ผมกับเธอ.....ก็กำลังจะไปพบกัน
Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2550 |
|
20 comments |
Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2550 1:05:54 น. |
Counter : 440 Pageviews. |
|
|
|