19_[ผักชี@ปทุมธานี] : สิ่งที่...ผักชี 'เป็น' ...
"หนูชื่อผักชี หนูเป็นเด็กดี หนูไม่ดื้อ" นี่คือประโยคที่เราท่องกรอกหูผักชีทุกวัน แต่อันที่จริงเรารู้กันดีในบ้าน ว่ากำลังพยายามสะกดจิตตัวเองกันอยู่ (แป่ว...) -"- ในที่สุดหมาน้อยของเราก็อายุมาถึง 1 ขวบเป็นที่เรียบร้อยไปแล้ว ณ วันแม่ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นวันเกิดที่เราตั้งให้เอง เวลาบอกอายุจะได้ง่ายๆ 555+ มาทำความรู้จักผักชีเพิ่มเติมกันอีกนิดนะคะ ^ ^ วันนี้พลอยคัดมาแต่รูปสมัยที่ชียังหน้าตาแบ๊วๆ อยู่เน้อ - ผักชีไม่กลัวเสียงพลุ เมือตอนปีใหม่ใครๆบอกกันว่าให้ระวังหมาแตกตื่นเพราะมีการจุดพลุ ทว่าผักชีนอนเงียบกริบตั้งแต่หัวค่ำ สมกับเป็นหมาวัดที่เคยเจอเสียงคึกคักมาก่อน แต่เสียงที่ผักชีหวาดระแวงกลับเป็นเสียงเพลงจากลำโพงใหญ่ๆที่ดังลอยมา คาดว่าคงเพราะคล้ายเสียงคน เธอต้องเฝ้าบ้านตามสัญชาตญาณและหูผึ่งง่ายซะงั้น - ผักชี (เคย) กลัวการถูกเป่าลมใส่ตัว นึกแล้วขำดี ตอนเอาชีมาวันแรกๆ หมานั่งอยู่ ลองเป่าลมใส่ แม่นางสะดุ้งเฮือกหันขวับ หน้าตาเลิ่กลั่กสุดๆ พอลองแอบเป่าอีกรอบ อารมณ์คงประมาณ มีอะไรมาทิ่มแทงยิบๆบนผิวทั่วไปหมด คงน่ากลัวมากสำหรับหมาน้อยตัวจิ๋ว คราวนี้เธอร้องโหยหวนเหมือนแสบร้อนผิวก็ไม่ปาน วิ่งพล่านล้มตัวเอาหลัง เอาตัวถูไถที่พื้น ...เห็นแล้วฮากลิ้งกันไปเลย อะไรจะปานนั้น ณ ปัจจุบัน การเป่าลมใส่ ที่คอหรือหน้า จะทำให้ผักชีเหล่มองด้วยหางตา เมื่อเราเป่าซ้ำ ผักชีจะถือว่าเราแกล้ง การกลั่นแกล้ง = มาเล่นกันเถอะ O_o" เมื่อเราเป่าลมใส่ไปที่หัวเธอปุ๊บ เธอจะกระโจนสวนแบบดี๊ด๊าหางกระดิกรัวๆ หัวโขกกันได้ ถ้าไม่ชำนาญพอไม่แนะนำให้ทำ หมายเหตุ : เจ็บเอาการอยู่นะคะหากหลบไม่ทัน 55+ - ผักชีกลัวเสียงไดร์เป่าผม แต่เมื่อไดร์เป่าผมเลิกส่งเสียง เธอพร้อมเข้าใจว่ามันคือของเล่นที่เจ้าของเอามาเล่นด้วยกันทันที T^T ชอบมากกก... - ผักชีไม่กัดรองเท้า แต่ทว่าเธอชอบเอารองเท้าสวม (แตะทั่วไป) ไปนอนลอกด้านบนที่เป็นตีนตุ๊กแก ดัง แควกกกกกกกก แควกกกกกกกกก อย่างเมามัน -"- ทุกวันนี้เวลารองเท้าเก่า พังตามสภาพ เราจะชวนกันไปซื้อ "รองเท้าแตะแบบที่ผักชีชอบ" มาใช้ ไม่มีการซื้อตามใจเราอีกต่อไป (!!!???) กรณีพิเศษ ถ้าผักชีตามใครไปเล่นด้วย แล้วไม่ไป หรือผักชีเจอใครนั่งในบ้าน แล้วขอเข้า ให้เปิดประตูให้ไม่ยอมเปิด รองเท้าคนนั้นจะหายไปอย่างลึกลับ (เธอล็อกพิกัดเฉพาะคนที่ทำเธอเคืองค่ะคุณ T^T) เมื่อเราไปเดินตามหาเจออีกครั้ง มันจะ เปียกมาก ด้วยน้ำลาย และตีนตุ๊กแกโดนลอกออกจากกัน ป.ล. แต่ผักชีชอบกัดกระดาษใบปลิว ลัง และมุมหนังสือการ์ตูนที่เผลอวางบนพื้นหน่าจ๊ะ โปรดระวัง! - ผักชีรู้จักคำว่า "รอ" หากเราให้ผักชีนั่งรอ เธอจะหย่อนก้นแปะลงถ้าอารมณ์กำลังปกติมีแก่ใจทำตามคำสั่ง แต่เมื่อเราเริ่มฝึก เดินออกห่าง วนรอบรถแล้วอ้อมกลับมา เป็นเรื่องน่าตกใจมาก ให้คุณลองนึกภาพหนังผีหลอนๆสักเรื่อง ที่เราเดินไปมาแล้วหันกลับไปมองรูปปั้น (หมา) ไม่ว่าเราจะเดินอ้อมตีโค้ง หรือ วนไปมาสารพัดแค่ไหน พอหันมาอีกที มันก็จะหันหน้ามาด้านเดียวกับที่เราอยู่ และทำตาโตจ้องหน้าเรา!!! เหมือนหัวหันรอบคอได้ค่ะ แต่ช็อตนี้แม่นางผักชีทุ่มเท แอบลุกแล้วขยับหันปรับทิศทางทั้งตัว ทิ้งก้นตุ้บในทิศทางใหม่ภายในเสี้ยววินาที สเต็ป ลักไก่เทพมาก T^T นี่คือคำสั่ง "รอ+หลอน" ที่ผักชีฝึกเอง... - ผักชีไม่ชอบของเล่นมีเสียง ลองซื้อของเล่นแบบบีบแล้วมีเสียงมาให้ ชั่วโมงแรกๆ กลัว ชีตีวงโค้งเดินรักษาระยะห่างเกินเมตร ถ้าโยนใส่ชีจะเผ่นหนีไปตั้งหลักแบบไวๆ ของเล่นยาง ที่บีบแล้วดังปี๊บๆ ผักชีไม่เอาเลย ชั่วโมงถัดมา ชีเริ่มหายกลัว เข้ามางับๆแทะๆนิดหน่อยตอนเราถือล่อหลอก เล่นพอเอาใจเจ้าของแบบหอมปากหอมคอ หลังจากนั้นชีไม่กลัว โยนใส่ชีก็เล่นๆบ้าง เหมือนโยนลูกบอลเล็ก (ลูกเทนนิส) ให้ทั่วไป ถัดไปผักชีก็เลิกสนใจเป็นการถาวร สรุป ไม่คุ้ม เลิกซื้อมาอีก - ผักชีไม่ชอบการพุ่งปะทะ ไม่เล่นอะไรเจ็บๆ เวลาเล่นแย่งของจากมือ ชีจะกัดอีกด้านเหวี่ยงไปมาตามปกติ แต่ถ้าเล่นลูกบอลต่างๆ ชีจะรอจนลูกบอลกลิ้งมาห่างคนหน่อย ถึงรีบวิ่งเข้าไปเอาขา เหยียบ (แย่งไว้) แล้วใช้จมูกเสยให้มันกลิ้งต่อ หรือใช้ปากคาบยึด วิ่งหนี ให้เราวิ่งตามแย่ง ไม่มีการพุ่งปะทะเพื่อชาร์จใดๆทั้งสิ้ง แรกๆผักชีกลัวลูกบอลชายหาดเด้งดึ๋ง ตอนนี้หายกลัวแล้ว เล่นกันบ้างบางที ^ ^ ต้องเตะเบาๆ ให้บอลกลิ้งไปทางอื่น เดี๋ยวชีวิ่งตามไปเหยียบไถลเถลือกของเธอเอง 55+ ถ้าเล่นแบบมือเปล่า บอกชีให้เล่นเบาๆเพราะเราเจ็บ ชีจะลดแรงลงเรื่อยๆเองค่ะ ชีไม่งับเต็มแรง ถ้าเราย้ำคำเดิมไปเรื่อยๆ อีกทีสองที เธอจะปล่อยมือเราเลย เธอกลัวเราเจ็บ... เล่นกับหมาอื่น ชีชอบวิ่งหนี ชีอยากให้เขาวิ่งไล่ ...ชีรู้สึกฟิน ตอนได้กระโดดใช้สปริงขาพลิ้วๆหนีแบบสวยงาม... -"- - ผักชีชอบไปเที่ยว ไปเที่ยวที่หมายความได้ตั้งแต่ ใส่สายรัดอก จูงไปวิ่งในซอย หรือไปเที่ยวแบบ ขึ้นรถไปเที่ยว ชีจะปลาบปลื้ม ปริ่มเปรมใจอย่างระงับอาการไม่อยู่ วิ่งชาบูชาบูคนที่พูดคำว่า "เที่ยว" พันแข้งพันขาไม่เลิกจนได้ไปนั่นแหละ สุดท้ายที่นึกได้ในวันนี้ - ผักชีเป็นเด็กดี ไม่งอแงเวลาที่อ้วนอ๋องขับรถไปทำงาน แรกๆชีก็ร้องโหยหวนแบบหมาเด็กทั่วไปนี่แหละค่ะ เราก็ไปใกล้ๆ กลับมาไวๆก่อน แต่ไปทุกวัน 555+ ฝึกจนในที่สุดหมาก็ร้องน้อยลง จนปัจจุบัน เมื่อเราเอารถเตรียมตัวออกจากบ้าน ผักชีจะวิ่งไปดุ๊กดิ๊ก กระดิกหางหน้ารั้วขอไปด้วย เมื่อเราเดินต่อไปกันเฉยๆ มันก็จะเลี้ยวกลับไปหาที่นั่งหน้าประตูบ้าน มองเราเฉยๆ อารมณ์แบบฉันตัดใจได้แล้ว โตแล้ว เท่สุดๆ... T^T แต่ถึงยังไงหมาก็ยังคงเป็นหมา เมื่อไหร่ที่เราเดินออกไปซื้อของร้านชำปากซอย ผักชีจะโหยหวนอีกระลอกปริ่มว่าจะขาดใจตาย (เหง่อ...) ^ ^" คือ ผักชีเธอทำใจไม่ได้กับการที่คนในบ้าน "เดิน" ออกจากบ้านค่ะ นึกภาพออกไหมคะ ถ้าเราเดินไป "ขึ้นรถ" ชีเธอ โอ.เค. นะคะ เธอรับได้ เธอเฉยๆ เธอเคยขึ้นรถไปเที่ยว แล้วรถก็วนกลับมาบ้านที่เก่า แต่ผักชีไม่เคยถูกพาเดินไปทางร้านค้า เนื่องจากละแวกนั้นมีหมาตัวใหญ่ๆบางตัวคุมซอย เราไม่แน่ใจว่าจะเจอแจ็กพอต โดนหมาใหญ่กัดหรือไม่ เลยไม่เสี่ยง เวลาพาวิ่งเราจะไปอีกทางที่คนน้อยๆ หมาน้อยๆ แต่พฤติกรรมนี้ก็ยังแปลกได้อีก คือขนาดแค่พลอย เดินไปหาเพื่อนบ้าน คุยกันที่บ้านเขา รั้วโปร่งซึ่งมองมาก็เห็นกันนะ ว่ายืนอยู่นั่น ชีก็ทุรนทุรายขั้นโคม่า ตะกายรั้ว วิ่งวนไปมา ร้องคร่ำครวญขนาดว่าอ้วนอ๋องทำยังไงมันก็ไม่หยุด จนกว่าเราจะกลับ เป็นชั่วโมง สองชั่วโมงมันก็ร้องมาราธอนมาแล้วด้วยนะเอ้อ 555+ ถ้าอ้วนอ๋องออกจากบ้านมันก้ร้องประมาณนี้เหมือนกัน จะฝึกแบบตอนขับรถออกจากบ้านก็ไม่ได้ผล วนกลับเข้าบ้านเร็ว ไปบ่อย ก็เท่านั้น ผักชีไม่ชิน สุนัขใครป่วนประสาทด้วยเรื่องแปลกๆแบบนี้บ้างคะ ยอมรับว่าทุกวันนี้ ก็ยัง งงๆ กับการที่ผักชีรับไม่ได้สักที กับเรื่องที่คนในบ้าน (ไม่ว่าจะเป็นใคร) เดินออกไปข้างนอกบ้านโดยไม่ใช้รถยนต์ -"- ส่วนเรื่องให้พาผักชีไปร้านขายของชำด้วยต้องตัดทิ้งค่ะ กลัวโดนหมาใหญ่ละแวกนั้นกัดมากกว่า จะว่าร้องเพราะไม่รู้เราเดินไปไหนก็ไม่น่าจะเป็นเหตุผลทั้งหมดนะ เพราะตอนเราไปบ้านใกล้ๆที่มันเห็น มันรู้จัก มันเคยวิ่งเล่นผ่านบ่อยๆ มันก็ยังร้องอยู่นั่นแหละ จะให้เรากลับเข้ามาบ้านให้ได้ถึงเงียบลง ถ้าแก้ปัญหาเรื่องพฤติกรรมชวนสับสนของผักชีได้แล้วจะมาเล่าสู่กันฟังอีกทีละกัน ราตรีสวัสดิ์ทุกคนค่ะ รักนะ...ผักชี.
| Create Date : 13 สิงหาคม 2557 |
| Last Update : 4 มกราคม 2565 18:11:16 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1721 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
แม่พลอย จำ... ทุกอย่างเกี่ยวกับหนูทุกอย่าง
เกิดมา เพื่อมาเจอกันแท้ ๆ
....
เมื่อวานเอากระดูกหมูอ่อน ให้คาปูลองกิน
คาปูกลัวโดนแย่งกลืนทั้งชิ้น ติดคอ ตาเหลือก เลย
ต้องตัดสินใจล้วงคอ ดึงกระดูกอ่อนออกจากคอ
เข็ดไม่กล้าให้กินอีกแล้ว หมาเล็กอันตรายจัง
... ถ้าเผลอ ไม่มอง สงสัย ตายแน่ ๆ
เมื่อคืน นอนกอดทั้งคืนเลย