ด้วยความอวบของผักชีเป็นเหตุ...

ปลอกคอหลุดหายตอนพาออกไปเที่ยวทุ่งนาค่ะ
เพิ่งเห็นเมื่อถึงบ้านนี่ล่ะ

เพราะหมานำ้หนักเพิ่มขึ้น
คอ อวบขึ้นกว่าเก่า
ต้องขยายปลอกคอไม่ให้รัด
เดี๋ยวหายใจยาก

แต่ผักชีหัวเล็กมาก
ปลอกคอเลยเลื่อนลงมาข้างหน้าบ่อยๆ
ตอนที่เธอก้มๆดมพื้น
นี่ก็มีหลุดหายไปแล้วเนี่ย

ต่อไปต้องคอยมอง คอยสังเกตบ่อยๆขึ้น

นึกไปมาก็มีแต่ปลอกคอเก่า ซักจนซีด
ได้วาระซื้อใหม่พอดีค่ะ จัดมาหลายอัน
รอไปสั่งปักเบอร์โทรมาเย็บติดอีกที

ปล.ถึงปลอกคอจะหลุด
แต่สุนัขยังอยู่ในสายจูงตลอดเวลานะคะ
ไม่หนีหายจากคนค่ะ

เจอปลอกคอที่หลุดแล้วค่ะ
ตกในบ้านน้อยนี่เอง
คงไปนอนแล้วดิ้น
หลวมเลยหลุดไว้ที่เบาะ

แต่สีซีดแล้ว ก็โละทิ้งตามระเบียบ

ความคืบหน้าแง่ดีในวัย 9 ขวบ
ปีนี้พลอยลองออกจากบ้านบ่อยๆ
เดินออกไปซื้อกับข้าว

จากที่เห่าแทบทุกวันจนกว่าเราจะกลับ
ก็ค่อยๆลดน้อยลง

ราวๆสัก สัปดาห์กว่าๆ
ผักชีก็เลิกเห่าเรียกแล้วนะคะ
ปรบมือ เย้เย

(ควรฝึกช่วงที่บ้านอื่นยังไม่เลิกงาน
จะได้รบกวนเวลาพักผ่อนชาวบ้านน้อยหน่อยค่ะ)

ตอนนี้ผักชีก็นั่งมอง เห่าทีนึงตอนเราไปไกล
แล้วก็อยู่เงียบๆในรั้วบ้าน
รอดีใจ วิ่งร้องรับนิดๆ
ตอนพลอยเดินกลับมา

แน่นอน ผักชีเป็นหมาดี "ฟรี" ไหม
ไม่ค่ะ!!

ทุกหนที่กลับจากตลาดคุณต้องมีของฝาก
จะเศษผลไม้เท่าเล็บมือ
หรือข้าวสวย 3-4 เมล็ด

ผักชีรับได้หมด...เหง่อ

สรุปคือ ออกไปได้นะ
แต่จ่ายค่าผ่านทางตอนเข้าบ้านด้วย
ไม่งั้นโวยวาย งี้ดๆหน้าหงิก วิ่งวน
เธอจะไม่พอใจ 555+

ผักชีตรวจนิ่วผ่านอีกรอบ
เช็กมาร่วมปีน่าจะหายดีแล้ว
หมอเลยไม่นัดต่อ

นานๆทีเราค่อยส่งตรวจเองเป็นครั้งคราวได้ค่ะ
ก็อาจจะสักปีละหน อะไรงี้ก็ได้

ระยะนี้ยังไม่มีอะไรเป็นหัวข้ออัพนะคะ
ผักชีสบายดีค่ะ อวบๆไปหน่อย
วิ่งเล่นร่าเริงแจ่มใสดี

ขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมผักชี
ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ

ปล.ช่วงนี้เย็บสายจูงใหม่เองค่ะ
ของซื้อมาไม่ตอบโจทย์การใช้งาน
หาซื้อแบบเดิมไม่ได้แล้วด้วย

ชีวิตกับหมาน้อยก็จะยุ่งๆนิดนึงงี้แหละ 55+