ชีวิตไกลบ้าน(มันไม่ง่ายเลย)     สวัสดีครับ...วันนี้ผมจะมาเขียนบล็อกเกี่ยวกับเรื่องราวชีวิตไกลบ้านนะครับ ผมเชื่อว่า  ในอดีตจนถึงปัจจุบันนั้น จุดเริ่มต้น การใช้ชีวิตที่อยู่ไกลบ้านนั้น ส่วนใหญ่การเริ่มต้นนั้น ในวัยที่เรียนมหาวิทยาลัย เป็นส่วนใหญ่ หรือไม่ก็เริ่มในวัยมัธยม การเข้ามาใช้ชีวิตไกลบ้านนั้นถือว่าเป็นการเข้ามาหาประสบการณ์ชีวิตอย่างดีเลยล่ะ ทำให้ได้เรียนรู้อะไรต่างๆมากมาย ที่ผ่านเข้ามาในแต่ละวัน สำหรับผมนั้นการใช้ชีวิตในไกลบ้านนั้น มันไม่ง่ายเอาเสียเลย  ตอนแรกที่คิดจะเข้ามาในกรุงเทพมหานครเพื่อเรียนไปทำงานไปนั้นทำให้ผมนั้นคิดหนักไม่น้อยเลย ด้วยนิสัยของผมเป็นคนโลกส่วนตัวสูงทำให้ผมเข้าหาคนได้ค่อนข้างยากในระดับหนึ่ง ทำให้ผมคิดหนักอยู่พอสมควรเลย แต่สุดท้ายผมก็ตัดสินใจเข้ามาใช้ชีวิตในกรุงเทพฯเพื่อเรียนและทำงานและก็หาประสบการณ์ชีวิตไปเรื่อยๆ ตามเรื่องราวที่เจอในประจำวัน แรกๆก็นึกว่าผมเองจะสามารถปรับตัวเข้ากับสังคมในเมือง สังคมในเพื่อนมหาลัย ไม่ได้เลย แต่ในที่สุด ผมก็สามารถปรับตัวเข้ากับสังคมได้อย่างลงตัว ตลอดเวลากว่า 10 เดือนที่ผมเรียนและทำงานในกรุงเทพฯนั้นได้เจอประสบการณต่างๆมาไม่น้อยเลย แต่สิ่งแรกที่ได้เรียนรู้เลยคือความแตกต่างการใช้ชีวิตในการอยู่ไกลบ้านและอยู่บ้าน  แต่เดิมอยู่บ้านมีครอบครัวคอยดูแลคอยให้ความช่วยเหลือในหลายๆด้าน ตั้งแต่เช้าถึงเย็น ได้กินกับข้าวอร่อยๆ ในทุกๆวัน ได้เที่ยวเล่นตามประสา ใช้ชีวิตอย่างสุขสำราญ แต่พอมาอยู่ไกลบ้านหลายๆอย่างก็เปลี่ยนไปราวกับพลิกฝ่ามือเลย จากเดิมที่มีครอบครัวคอยดูแลและช่วยเหลือก็ต้องดูแลตัวเองและช่วยเหลือตัวเอง อยู่กรุงเทพแม้จะได้กินข้าววัน 3 มื้อก็จริงอยู่ แต่มันก็ไม่อร่อยเท่าฝีมือแม่ แม้จะได้เที่ยวบ้าง แต่ก็คงจะตามใจไม่ได้เท่าตอนอยู่บ้าน ไม่สุขสำราญเลย ในช่วงแรกๆผมก็ไม่ค่อยจะชินสักเท่าไหร่แต่พออยู่ไปได้สักระยะหนึ่งผมสามารถปรับตัวเข้ากับสังคมในเมือง เพื่อนในมหาวิทยาลัย และเพื่อนร่วมงานได้เป็นอย่างดี ซึ่งทุกอย่างที่เป็นอยู่ในขณะนี้ ถือว่าลงตัวเป็นอย่างมากเลย การเข้ามาใช้ชีวิตในกรุงเทพฯซึ่งไกลนับ 1000 กิโลเมตรของผมนั้นแม้แรกๆอาจจะลำบาก อาจจะปรับตัวยากหน่อย แต่พอพยายามปรับตัวให้เข้าสังคมต่างๆที่เราเข้า ปรับตัวไปตามสถานการณ์ที่เกิดในชีวิตประจำวันให้ได้ ผมเชื่อว่าทุกอย่างมันก็จะลงตัวและจะสามารถใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุขกับการใช้ชีวิตในที่สุดครับ การใช้ชีวิตไกลบ้านแม้มันจะลำบากจะไม่ได้ความสุขเหมือนกับใช้ชีวิตอยู่บ้านแต่ถ้าเราเลือกที่ปรับตัวให้เข้ากับสังคมให้เข้ากับเหตุการณ์ในแต่ละวันเราก็จะสามารถอยู่ได้อย่างลงตัวที่สุด จริงอยู่ แม้อาจจะไม่ได้มีความสุขสบายเหมือน ตอนอยู่บ้าน แต่ผมเชื่อว่า สิ่งที่มันชดเชยกลับมา คือประสบการณ์การเอาตัวรอดในชีวิตประวัน ซึ่งเป็นวิชาที่ไม่มีสอนในโรงเรียน และไม่มีอาจารย์สอน ไม่ผู้ให้เกรด4 เราต้องเรียนรู้ด้วยตัวเราเอง สั่งสมประสบการณ์ด้วยตัวเอง และด้วยประสบการณ์นี้จะทำให้เราเติบโตและใช้ชีวิตอยู่ในสังคมอย่างเข้มแข็งและมั่นคง ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านงานเขียนของผมครับ หากมีความผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยครับ งานเขียนนี้อยู่ภายใต้โครงการพิเศษของผมที่มีชื่อว่า Blog Writing On Request By Nior Heavens Five ซึ่งเป็นโครงการพิเศษที่เปิดโอกาสให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆและแฟนคลับทั้งหลายได้ตั้งโจทย์ว่าอยากให้ผมเขียนบล็อกเกี่ยวกับเรื่องอะไรบ้าง ซึ่งจะเปิดให้ส่งโจทย์ทาง Insargram Story และ Messenger Story ในทุกวันพฤหัสบดี  ผู้มีส่วนร่วมในงานเขียนครั้งนี้ ผู้ตั้งโจทย์ Mnp.cs ผู้เขียน/เรียบเรียง Nior Heavens Five     Create Date : 29 พฤษภาคม 2563 14 comments Last Update : 29 พฤษภาคม 2563 8:19:46 น. Counter : 1159 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณเจ้าการะเกด, คุณตะลีกีปัส, คุณหอมกร, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณThe Kop Civil, คุณกะว่าก๋า, คุณkatoy, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณtoor36, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณสองแผ่นดิน, คุณSai Eeuu, คุณ**mp5**

ไฟ้ตติ้ง   โดย: เจ้าการะเกด 29 พฤษภาคม 2563 8:35:35 น.

Nior Heavens Five Literature Blog ดู Blog ดีนะว่าเป็นผู้ชาย เป็นผู้หญิงหละยิ่งกว่านี้จ้า   โดย: หอมกร 29 พฤษภาคม 2563 9:04:24 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ คิดในแง่ดี เป็นการฝึกประสบการณ์ชีวิตในการเอาตัวรอด ด้วยตัวเอง ฝึกดูแลและบังคับใจตัวเองให้ไปในทางที่ดี เอาภาพจำที่แม่เคยทำอาหารให้ตอนอยู่บ้าน มาลองฝึกทำอาหารง่ายๆเองบ้าง อาจจะค้นพบอีกด้านก็ได้ค่ะ สิ่งสำคัญคือหากมีปัญหาใดๆที่แก้ไม่ตก ควรรีบบอกครอบครัว ไม่เก็บไว้กับตัวเองนะคะ แนะนำในฐานะที่เคยมีลูกไปเรียนไกลบ้าน ค่ะ นานมาแล้ว สู้ๆค่ะ   โดย: ตะลีกีปัส 29 พฤษภาคม 2563 9:06:33 น.

กับข้าวที่แม่ทำ อร่อยที่สุดเลยครับ ผมมาไกลบ้านเหมือนกันครับ ตอนมัธยมเข้ามาเรียนในตัวจังหวัด ปริญญาตรีมาเรียนที่กรุงเทพฯ ทำงานที่กรุงเทพฯ ได้กลับบ้านปีละครั้งครับ   โดย: The Kop Civil 29 พฤษภาคม 2563 11:47:20 น.

น้องเนียร์โชคดีครับ ที่ได้ออกไปใช้ชีวิตลำพังตั้งแต่ตอนนี้เลย ความลำบากเป็นฐานของความสำเร็จในชีวิต พี่ก๋าเชื่อแบบนั้นนะ แม้ตอนที่เจอจะทำให้เราเป็นทุกข์ แต่สุดท้ายมันจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เราเติบโตได้จริงๆ แล้วการห่างไกล ก็ทำให้ยิ่งรู้เลยว่าอะไรสำคัญที่สุดสำหรับตัวเรา สิ่งนั้น คือ ครอบครัวนั่นเองครับ   โดย: กะว่าก๋า 29 พฤษภาคม 2563 12:51:45 น.

อยู่ไกลบ้านก็มีเรื่องที่ทำให้เราลำบาก ภาษาจีนมีคำกล่าวไว้ว่า "อยู่บ้านดีพันวัน นอกบ้านยากตลอด" (แปลมาตรงๆ น้อ) วิชานี้ไม่มีเกรด เป็นวิชาที่ไม่มีใครสอนจริงๆ ครับ ไม่มีใครประเมินเราด้วย มีแต่เราเท่านั้นแหละที่จะตัดเกรดตัวเอง   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 29 พฤษภาคม 2563 19:48:20 น.

สวัสดี จ้ะ น้องเนี่ยร์ ชีวิตที่ไกลบ้าน จำเป็นต้องรู้จักการปรับตัว จ้ะ อย่างที่ น้องเนียร์สามารถปรับตัวเข้ากับชีวิตในเมืองได้ ก็จะหายกังวลใจ ได้แล้ว ชีวิตก็เริ่มมีความสุข ดีกว่าเดิมที่เพิ่งมาอยู่ใหม่ ๆ เนาะ สู้ ต่อไป จ้ะ ตั้งใจเล่าเรียน ชีวิต คือ การต่อสู้ไง จ๊ะ อิอิ โหวดหมวด งานเขียนฯ   โดย: อาจารย์สุวิมล 29 พฤษภาคม 2563 21:01:05 น.

สวัสดียามเช้าครับ   โดย: กะว่าก๋า 30 พฤษภาคม 2563 7:32:16 น.

เป็นปกติขิงคนรุ่นใหม่ค่ะ ที่ต้องจากบ้านมาเรียนไกลๆ ต่อไป มีลูกๆ ถ้าไม่ได้อยู่ในเมืองใหญ่ ก็ต้องทำใจไว้ก่อนเลย   โดย: Sai Eeuu 30 พฤษภาคม 2563 22:16:31 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 31 พฤษภาคม 2563 18:53:53 น.

จริงคะ เราทำกับข้าวกินเองยังไง ถึงจะอร่อยนะ ก็ไม่เท่าแม่ทำ.. ดูแลตัวเองด้วยคะ   โดย: โน้ตตัวดำ 31 พฤษภาคม 2563 23:08:35 น.

พี่หนอนเข้ามาส่งกำลังใจจ้าาาา..   โดย: nonnoiGiwGiw 1 มิถุนายน 2563 0:00:33 น.

สู้ๆครับ น้องเนียร์ เวลาผ่านไปเร็วมากครับ แป๊บเดียว 4 ปี พี่ก็ไปเรียนกทม. ฝึกงานนราธิวาส ทำงานสงขลา ย้ายมาหลายจังหวัด พี่เรียนอย่างเดียว แต่น้องเนียร์ได้ประสบการณ์ทำงานไปพร้อมกับเรียน เรื่องอาหารการกิน ฝีมือแม่เราทำ อร่อยที่สุดจริงครับ   โดย: สองแผ่นดิน 4 มิถุนายน 2563 9:02:03 น.

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ   โดย: **mp5** 5 มิถุนายน 2563 10:09:55 น.