แม้จะอยู่โลกใบเดียวกัน แต่ก็พบเจอปัจจัยเหตุที่แตกต่าง
สวัสดีครับ...วันนี้ผมจะมาเขียนบล็อกเกี่ยวกับการใช้ชีวิตนะครับ ผมยังคงจำได้ ในตอนที่ผมเริ่มโซเชียลในยุคแรกเริ่มนั้น ผมมักได้เห็นข่าว การฆ่าตัวตาย หรือ เรียกได้อีกอย่างได้ว่า อัตวินิบาตกรรม อยู่หลายครั้งมาก
ในตอนนั้นผมเองก็ตั้งคำถามในหัวว่า ทำไมต้องคนเรามักหาทางออกด้วยการฆ่าตัวตายด้วย ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นบาปที่หนักและใหญ่หลวงมากและคิดไม่คิดถึงคนที่อยู่ข้างหลังบ้างเลยหรือยังไงกัน?
ผมเคยคิดจะไปสอบถามคนที่บ้านหรือผู้รู้แต่ด้วยตอนนั้นมีเรื่องราวต่างๆเข้ามาในหัวผม จนทำให้ผมลืมเรื่องนี้ไปเลย
จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เป็นเวลากว่า 6 ปีแล้วได้เห็นข่าวการฆ่าตัวตายเลยทำให้ผมนึกถึงสิ่งที่ผมเคยคิดหาคำตอบ ว่าทำไมมักหาทางออกโดยการฆ่าตัวตาย ไม่นึกผลกรรมในโลกหน้า หรือคนรอบข้างเลยหรือไง?
สาเหตุของการฆ่าตัวตายที่ผมเคยเห็นมา ล้วนไม่เหมือนกัน บ้างก็เพราะผิดหวังในความรัก บ้างก็เพราะเรียนได้เกรดไม่ดี บ้างก็เพราะเครียดจากเรื่องงาน ซึ่งยังมีสาเหตุอีกมากมายครับ
และผมก็ได้มีโอกาสได้อ่านความคิดเห็นในหัวข้อข่าวเกี่ยวกับการฆ่าตัวตายที่ชาวเน็ตได้ไปแสดงความคิดเห็นกัน ซึ่งตามที่ผมได้ไล่อ่านความคิดเห็นมานั้นมันจะมีอยู่ 2 ส่วน ว่ากันด้วยส่วนแรกเลย คือส่วนที่คอมเมนต์ที่เห็นใจในชะตาชีวิตของผู้ตาย แสดงความเสียใจต่อญาติผู้ตาย และอาลัยให้ผู้ตายไปสู่สคติ
และก็มาว่ากันในส่วนที่สอง ก็คือส่วนที่คอมเมนต์ที่ไม่ได้แสดงความคิดในเชิงลบต่อผู้ตายว่า คิดสั้นบ้าง ไม่นึกถึงผลกรรมในภพหน้าบ้าง มองว่าผู้ตายขี้ขลาดหนีปัญหาด้วยวิธีนี้
ซึ่งแต่ละคนก็แสดงความเห็นออกมาแตกต่างกัน
ว่ากันในมุมมองผมต่อคนที่อัตวินิบาตกรรมหรือการฆ่าตัวตายไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใดนั้น สำหรับผมมองว่าเราไม่ควรไปต่อว่าผู้ที่อัตวินิบาตกรรมว่าเป็นผู้อ่อนแอหนีปัญหา อะไรต่างๆนานา
แม้มนุษย์จะอยู่ในโลกใบเดียวกัน แต่ก็พบเจอเรื่องราว ปัจจัยเหตุและสภาพสังคมที่ไม่เหมือนกัน ซึ่งคนหนึ่งแม้จะเจอเรื่องราวที่เลวร้ายมาก จนแทบไม่อยากบนโลกนี้ แต่ด้วยสภาพที่เป็นอยู่มันไม่ได้แย่เกินไป จึงให้ไม่เกิดการฆ่าตัวตายเกิดขึ้น และสู้ต่อไปบนโลกใบนี้
ต่างกับอีกคนหนึ่งที่พบเจอเรื่องราวเลวร้าย จนแทบไม่อยากอยู่บนโลกนี้เช่นกัน แต่ด้วยสภาพที่เป็นอยู่ ปัจจัยเหตุต่างๆที่เกิดขึ้น แม้เขาจะพยายามต่อสู้แค่ไหนก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้ สภาวะจิตใจและอารมณ์ถูกฉุดลงไปในจุดที่อ่อนแอที่สุด คิดเท่าไรก็ออกไปจากอะไรแย่ๆไม่ได้
ไร้คนปลอบใจ มองไปทางไหนก็เจอแต่ทางตัน ไม่มีทางออกเลย
จนสุดท้ายก็ต้องเลือกที่จะอัตวินิบาตกรรมเพื่อให้ออกไปจุดนั้นให้เร็วที่สุด โดยไม่สนผลบุญผลกรรมที่จะตามมาในภายหน้า ไม่สนว่าใครจะมองว่าเป็นยังไงแต่ก็ได้สู้อย่างเต็มที่แล้วแม้สุดท้ายจะต้องเลือกแบบนี้
ผมคิดว่าไม่มีใครที่จะสามารถเข้าใจได้อย่างแท้จริง เพราะเราเองไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ตอนที่เขาอัตนิวิบาตกรรม เราเห็นได้แค่ในข่าวหรือจากคำบอกเล่า เราจึงไม่สมควรไปว่าเขาอ่อนแอหรือขี้ขลาด หนีปัญหา
เหมือนที่ผมได้บอกว่าคนเราพบเจอปัจจัยเหตุมาแตกต่างกัน เราไม่สามารถเอาบรรทัดฐานของตัวเราเองไปตัดสินคนอื่นได้ เพราะแต่ละคนบนโลกเกิดมาแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยครับ
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านงานเขียนของผมครับ
| Create Date : 07 ตุลาคม 2563 |
| Last Update : 7 ตุลาคม 2563 23:00:08 น. |
|
20 comments
|
| Counter : 808 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณอุ้มสี, คุณnewyorknurse, คุณkatoy, คุณหอมกร, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณกะว่าก๋า, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณtoor36, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณสองแผ่นดิน, คุณสันตะวาใบข้าว, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณtuk-tuk@korat, คุณna_nyu, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา |
โดย: อุ้มสี   วันที่: 7 ตุลาคม 2563 เวลา:1:02:51 น. |
|
|
|
| โดย: Mr. K IP: 171.7.224.88 วันที่: 7 ตุลาคม 2563 เวลา:10:56:48 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร  วันที่: 7 ตุลาคม 2563 เวลา:12:38:17 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 7 ตุลาคม 2563 เวลา:15:46:48 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 7 ตุลาคม 2563 เวลา:20:13:58 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ  วันที่: 7 ตุลาคม 2563 เวลา:21:29:33 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 ตุลาคม 2563 เวลา:6:56:20 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 ตุลาคม 2563 เวลา:23:05:35 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 ตุลาคม 2563 เวลา:6:45:25 น. |
|
|
|
| โดย: na_nyu วันที่: 15 ตุลาคม 2563 เวลา:1:11:20 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน  วันที่: 15 ตุลาคม 2563 เวลา:22:47:04 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
เพราะเราไม่สามารถเอาบรรทัดฐาน
ไปวางกฎให้แต่ละคน
เพราะเมื่อถึงจุดวิกฤติ
ในตอนนั้น
บอกไม่ได้เลยว่า
อะไรยังไงเนาะ
เขาถึงบอกว่า
เมื่อถึงผงเข้าตา
ก็จะมองอะไรไม่เห็น
ราตรีสวัสดิ์