แสงแห่งคุณธรรม ไม่สามารถเห็นได้ด้วยตา แต่เห็นด้วยใจ
สวัสดีครับ...วันนี้ผมจะมาเขียนบล็อกเกี่ยวกับข้อคิดการใช้ชีวิตนะครับ ชีวิตคนเราเกิดมาย่อมต้องมี ความดี-คุณธรรม ความชั่ว-อธรรม เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับมนุษย์มาช้านาน ขึ้นอยู่กับมนุษย์แต่ละคนว่าจะเลือกเส้นทางไหน
บางคนเลือกที่จะทำความดีเพราะเชื่อมันในความดีและคุณธรรมว่าจะสามารถนำทางให้เราไปสู่ความสุขและเข้าใจในการใช้ชีวิตอย่างแท้จริง
สมมุตินะครับ มีชายคนหนึ่งชื่อ พิพัฒน์ เป็นนักธุรกิจที่ยิ่งใหญ่ หลังจากที่เค้าต้องสูญเสียครอบครัว จากอุบัติเหตุรถคว่ำ ทำให้เค้าเสียใจอย่างมาก
3 เดือนผ่านไปหลังจากเหตุการณ์รถคว่ำ พิพัฒน์ เสียใจจนแทบไม่เป็นอันทำงาน พิพัฒน์เริ่มหันหลังให้กับความดีและคุณธรรม เพราะพิพัฒน์คิดว่า การที่เค้าทำความดี ไม่สามารถทำให้เค้ามีความสุขได้
ที่ผ่านมาก่อนที่พิพัฒน์จะสูญเสียครอบครัว พิพัฒน์ เป็นคนที่ชอบช่วยเหลือคนอื่นเป็นอย่างมาก เค้าบริจาคทรัพย์สินให้โรงพยาบาลเพื่อช่วยเหลือผู้เจ็บไข้ได้ป่วยให้ได้รับการรักษาที่เหมาะสม บริจาคทุนการศึกษาเพื่อให้ เด็กยากจนเพื่อได้มีโอกาสได้เรียนหนังสือ
บางทีก็บริจาคเงินให้กับวัดและมัสยิดเพื่อปรับปรุงซ่อมแซมเพื่อให้สถานที่ทางศาสนา ให้เป็นที่พึ่งทางจิตใจและเป็นสถานที่ที่ให้ชาวบ้านเข้ามาหาความสงบ หรือรับฟังคำสอน คำปรึกษา
ในแต่ละปีพิพัฒน์บริจาคเงินให้กับ โรงพยาบาล โรงเรียน วัด มัสยิด เป็นเงินไม่ต่ำกว่า 250 ล้านบาท โดยที่ไม่ได้หวังผลตอบแทนอะไรเลย ทำให้เค้าเป็นที่รักและนับถือของคนในสังคมไม่น้อยเลย
จนถึงเหตุการณ์รถคว่ำที่ทำให้ครอบครัวของพิพัฒน์ต้องเสียชีวิตหมด ทำให้เค้ารู้สึกน้อยใจ ว่าที่ผ่านมา เราทำแต่ความดีมาโดยตลอด ทำไมความดีไม่ตอบแทนเราบ้างเลย
พิพัฒน์เริ่มเข้าหาอบายมุขมากขึ้น ในหนึ่งวันพิพัฒน์ไม่สนใจการงาน กลับเอาแต่กินเหล้า สูบบุหรี่ เสพยา เที่ยวเตร่ ทำตัวเหลวไหลยิ่งขึ้น
จน พชรพร น้องสะใภ้ของพิพัฒน์ ต้องมาเตือนสติพิพัฒน์ว่า พชรพร: พี่พัฒน์คะ พี่หยุดทำแบบนี้เถอะ มันไม่ใช่สิ่งที่ดีเลย พี่ทำแบบนี้ไป ก็ไม่ได้ทำให้ครอบครัวพี่ฟื้นคืนมาดังเดิมหรอก พี่พัฒน์คนที่ทำแต่ความดี พี่พัฒน์คนที่มีน้ำใจ พี่พัฒน์คนที่ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับอบายมุข พี่พัฒน์คนนั้นหายไปไหนแล้ว พิพัฒน์: ความดีงั้นหรอ? ทำแล้วมันได้อะไรไหม เคยตอบแทนอะไรบ้างไหม ทำไมความดีไม่เคยปกป้องพี่ ไม่เคยปกป้องณฐมน(ภรรยาของพิพัฒน์) ไม่เคยปกป้องลูกๆพี่เลย พิพัฒน์พูดเสร็จก็สั่งให้ลูกน้องขับไล่พชรพรออกบ้านของเค้าทันที
แม้พิพัฒน์จะไล่พชรพรไป แต่ในใจของเค้ากลับคล้อยตามในสิ่งที่พชรพรพูด อีกทั้งในใจของเค้ายังคงมีแสงแห่งคุณธรรมอยู่แม้มันจะริบหรี่ หลังจากนั่งคิดอยู่ทั้งคืน พิพัฒน์เกิดความรู้สึกผิดในการกระทำของตัวเองไป เค้าคิดในใจว่า นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย
พิพัฒน์คิดได้ก็เริ่มพยายามที่จะหันหลังให้กับอบายมุขทั้งหลายทั้งปวง และหันมาทำความดีดังที่เคยทำ เวลาผ่านไป 2 เดือน พิพัฒน์สามารถตัดขาดจากอบายมุขทั้งปวงได้อย่างเด็ดขาด ทำให้พิพัฒน์มีความสุขในการใช้ชีวิตมากขึ้น แม้จะต้องอย่างโดดเดี่ยวจนถึงบั้นปลายชีวิต
คุณากร เพื่อนสนิทของพิพัฒน์พูดกับพิพัฒน์ว่า ดีแล้วล่ะพัฒน์ ที่นายสามารถตัดขาดจากอบายมุขได้ นายทำความดียังไงความดีก็ตอบแทนนายอยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าจะช้าหรือเร็วก็ตาม ตราบใดที่นายยังมีแสงแห่งคุณธรรม แสงนี้จะคอยนำทางให้นายไม่ให้เดินทางผิด
แม้ในวันที่นายมืดมนแสงแห่งคุณธรรมก็เป็นแสงสว่างให้แก่นาย ขอแค่นายศรัทธาในความดี นายจะมองเห็นแสงแห่้งคุณธรรม แสงคุณธรรมนี้ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตา แต่มองเห็นด้วยใจที่ยังศรัทธาในความดี หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยครับ ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านงานเขียนของผมครับ
| Create Date : 30 ธันวาคม 2561 |
| Last Update : 31 ธันวาคม 2561 13:47:38 น. |
|
13 comments
|
| Counter : 1478 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
สวัสดีปีใหม่ 2562 ค่ะ