:: วาเลนไทน์ในความทรงจำ ::

14 กุมภาพันธ์ .....
"เธอจะไม่ให้ดอกไม้มิตเตอร์กรีนจริงๆหรือ" เพื่อนของฉันถามย้ำเป็นครั้งที่เท่าไหร่ฉันเองก็จำไม่ได้แล้วล่ะ แต่ในคำถามนั้นของเพื่อนสนิทแฝงไปด้วยความอยากรู้เต็มเปี่ยม มิตเตอร์กรีน คือฉายาที่ฉันกับเพื่อนสนิทแอบตั้งให้กับอาจารย์หนุ่มคนหนึ่ง คนที่เพื่อนสนิทในกลุ่มของฉันรู้ดีเชียวล่ะว่าฉันแอบชอบอาจารย์คนนี้
*******

"นี่เธอจะไม่ให้ดอกกุหลาบมิตเตอร์กรีนจริงๆหรือ จะเที่ยงแล้วนะ" เพื่อนฉันยังคงถามย้ำคำถามเดิม ในขณะที่สายตาชื่นชมกับดอกกุหลาบที่รุ่นพี่และแฟนของเธอมอบให้ เพื่อนฉันเป็นคน สวย น่ารัก มิตรสัมพันธ์ดีเลิศ ไม่แปลกที่จะได้รับดอกกุหลาบในวันนี้มากมายต่างกับฉันสิ้นเชิง
*******

"จะเย็นแล้วนะ ตกลงเธอชอบตามิตเตอร์กรีนจริงๆหรือเปล่านี่" ฉันยิ้มกับคำถามของเพื่อน ใช่ฉันชอบตามิตเตอร์กรีน ผู้ชายคนแรกที่ฉันรู้สึกดีด้วย แต่จะให้ฉันไปยื่นดอกกุหลาบให้แล้วบอกว่า "อาจารย์คะหนูให้อาจารย์" ฉันทำได้ ฉันรู้ แต่ฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก
*******

"วันนี้ฉันได้กุหลาบเกือบห้าสิบดอกเชียวนะ" เพื่อนสนิทของฉันมองดูมันด้วยความชื่นชม ขณะเดินกลับบ้านด้วยกัน ดอกกุหลาบหลากสี มาจากใครๆหลายคนที่ชื่นชอบเพื่อนของฉัน "เธอล่ะ" เธอหันมาถามฉันพลางยื่นกุหลาบในมือมาให้ฉันหนึ่งดอก ฉันรับมันไว้ ยิ้มไม่เอ่ยอะไร "น่าเสียดายนะที่เธอไม่ยอมให้ดอกกุหลาบมิตเตอร์กรีน" เพื่อนฉันคิดเช่นนั้น ปล่อยให้เธอคิดไปก็แล้วกัน ฉันไม่เห็นจะเสียดาย ฉันมีความสุขกับวันนี้ กับดอกกุหลาบดอกเดียวที่เพื่อนฉันหยิบยื่นให้ และกับอะไรบางอย่าง บางอย่างที่มีความหมายกับฉัน....
*******

14 กุมภาพันธ์ ....
บ่ายโมงสี่สิบห้า
"ฉันลืมปากกาไว้ที่ห้องภาษาไทย ขอไปเอาก่อนนะ" เพื่อนของฉันพยักหน้าตอบรับเดินเข้าไปรอฉันในห้องเรียนเพื่อจะเรียนคาบต่อไป วันนี้เป็นเวรของฉันและเพื่อนไปอยู่ที่ชมรมภาษาไทย เพื่อคอยบริการ เพื่อนๆ น้องๆที่มาหยิบยืมหนังสือในระหว่างพักเที่ยง ฉันตั้งใจลืมปากกาไว้ที่ห้องภาษาไทย "กุหลาบดอกนี้หนูให้อาจารย์ค่ะ" ไม่มีใครในห้องภาษาไทย ฉันวางกุหลาบทำด้วยผ้าสีชมพูไว้บนโต๊ะมิตเตอร์กรีน ข้างๆดอกกุหลาบฉันวางโน๊ตสั้นๆวางทับด้วยที่ทับกระดาษบอกกล่าว
*******

สี่โมงเย็น
ฉันกับเพื่อนสนิทเดินออกมาจากห้องเรียนซึ่งอยู่ติดกับห้องภาษาไทย มิตเตอร์กรีนยืนอยู่ตรงนั้น ฉันยืนอยู่ตรงนี้ เรายิ้มให้กันเช่นลูกศิษย์กับอาจารย์ทักทายกัน ไม่มีคำพูดใดๆ "ใครส่งข้อความมาเหรอ" เพื่อนของฉันถามขึ้นเพราะทันทีที่ฉันเปิดโทรศัพท์ก็มีเสียงข้อความเข้า ฉันมองมันด้วยรอยยิ้ม "เพื่อนน่ะ" "โธ่ไอ้เราก็คิดว่าคนสำคัญ" เพื่อนของฉันทำหน้าเศร้าคล้ายเสียดายแทนฉัน แต่ฉันยังยิ้ม "ขอบคุณมากสำหรับดอกไม้ ชอบมากนะ ตั้งใจเรียนล่ะเด็กดื้อ เทอมนี้ไม่ได้เกรดสี่ล่ะก็น่าดู"
คุณคิดว่าใครล่ะที่ส่งข้อความมาหาฉัน
*******

14 กุมภาพันธ์ ....
ไม่มีดอกกุหลาบวันวาเลนไทน์ ไม่มีคำพูดหวานๆ แค่รอยยิ้มของกันและกัน และข้อความนั้นที่ส่งตามมา วาเลนไทน์ในความทรงจำของฉัน....

นานาห์เรื่องเล่า :-) อีกครั้งกับโคงการ ~ ถนนสายนี้มีมิตรภาพ ~ จากแนวคิดของคุณ อ้อน คุณปอย และน้องแจง ขอบคุณทั้งสามคนมากนะคะ ที่เปิดโครงการดีๆให้เพื่อนๆและนาห์ได้มีโอกาสเขียนเรื่องราวต่างๆ แม้โครงการนี้จะดำเนินมาถึงสัปดาห์สุดท้ายแล้ว แต่มิตรภาพไม่มีคำว่าหยุดนิ่งแน่นอนค่ะ
Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2553 |
|
38 comments |
Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2553 13:45:38 น. |
Counter : 1320 Pageviews. |
|
 |
|
มีความสุขในเดือนแห่งความรักนะเพื่อน