|
ไม่มีใครเกิดมาเพื่อใคร...
คนทุกคนเกิดมาเพื่อเรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเอง ทำความรู้จักกับตัวเอง และรักตัวเองให้ดีที่สุด
ถ้ามีใครสักคนเคยบอกรักเราและวัน หนึ่ง..เขาจากไป... จงอย่าตั้งคำถามวกวนกับตัวเองว่าเป็นเพราะอะไร แต่ให้คำ ตอบกับตัวเองอย่างง่ายๆว่า เพราะมันเป็นธรรมชาติ
ธรรมชาติที่สุดท้าย แล้วทุกคนจะเหลือแต่ตัวเอง ไว้พูดคุยกับตัวเอง และโอบกอดตัวเองไว้ ในวัน ที่เคว้งคว้างว่างเปล่า และค้นพบว่า เราอาจเป็นมนุษย์คนสุดท้ายบนผืนโลก...
วิธีเดียวที่จะทำให้เราไม่หนาวตายเพราะความเหงา นั่นก็ คือ .. การกอบเก็บความทรงจำของวันเก่าก่อนมาสุมไฟ นึกถึงรอยยิ้มที่บางคน เคย "มีให้".... นึกถึงคำที่คนบางคนเคยบอก "รัก"... และ .. นึกถึงอ้อมกอดที่บาง คนเคย "โอบรัด"... ความอบอุ่นเหล่านั้นจะให้ให้เรารอดตาย... แม้สุด ท้าย ...
ภาพทุกภาพจะมอดไหม้ไปกับกองไฟกองนั้นก็ตาม...
"อย่าหยุดที่จะหยิบยื่นความรัก ถึงแม้คุณจะไม่ได้รับมันตอบ ...
จงยิ้มสู้และมีความอดทน..."
Create Date : 29 มีนาคม 2551 |
|
4 comments |
Last Update : 29 มีนาคม 2551 15:40:17 น. |
Counter : 1393 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
พิษณุโลก Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [?]
|
คนเราคบหาร่วมทางกัน มีค่าตรงที่รู้จัก คนเราคบหาคุ้นเคยกัน มีค่าตรงที่รู้ใจ คนเราคบหากันแล้วจากกัน มีค่าตรงที่อยู่ในความทรงจำที่ดีของกัน
บางคนผ่านมา....แล้วผ่านไป บางคน.....ผ่านใครกำลังจะเข้ามา บางคน.....รอเวลาแล้วอาจจะไป บางเวลาไม่มีใคร......ที่เข้ามา บางเวลา......มากหน้าแลลายตา ถึงเวลา......อยากรู้ว่าจะมีไหม ใครคนไหน ? .....คนนั้น...ที่อยู่ข้างๆกันตลอดไป
คนบางคนเกิดมาเพื่อให้เรารัก แต่ไม่ได้เกิดมาเพื่อรักเรา และเป็นคนของเรา
ไม่ว่าเธอจะอยู่กับใคร ไม่ว่าเธอ....จะอยู่ที่ไหน ไม่ว่าเธอ.....จะทำอะไร แค่.....ฉันรู้ว่าเธอกำลังสบายใจ ฉัน.....ก็จะสบายดีและสบายใจ ไม่ห่วง....ไม่คาดหวังอะไร
เหยียบดินคนละผืน แต่เรายังอยู่ร่วมฟ้า ก้าวย่างไปตามทางคนละสาย แต่ยังคงเป็นโลกใบเดียวกัน กายห่าง แต่ใจใกล้... ไม่เห็นหน้า แต่เรายังอยู่ด้วยกันเสมอ... แม้อนาคตจะมองไม่เห็น แต่ฉันรู้ได้ด้วยหัวใจฉัน ไม่ว่าเส้นทางจะ อยู่ห่างไกลกันแค่ไหน เธอจะเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจฉัน...เสมอไป
ในคำว่ารัก ไม่ขออะไรมากไปกว่า ได้รับรู้ว่า คุณยังมีชีวิตอยู่ ยิ้มได้...หัวเราะได้ มีความสุขกับชีวิต ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ได้ไปในที่ที่อยากไป แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
ดีเพียงใด ที่ได้ยืนข้างเธอ ได้พูดได้คุยได้พบได้เจอ ได้ใกล้ชิดกัน ดีเกินพอ กับคนอย่างฉัน ความรักในใจคงไม่พูดมัน ไม่ให้สร้างปัญหา ใจเธอมีเจ้าของ คงต้องโทษที่พรหมลิขิต ให้ฉันมีสิทธิ์แค่รักเธอผิดเวลา
ขอบคุณความรักของพ่อกับแม่ที่ปกป้องหัวใจของลูก ขอบคุณความรักของเธอที่เป็นบทเรียนเล่มหนาในชีวิต ขอบคุณความรักในหัวใจที่ทำให้พยุงตัวเองขึ้นมาได้
|
|
|
|
|
|
|
|
เราไม่อยากปล่อยคนที่เคยรักหรือโอบกอดไปเนี่ย ทำไงดี ทำใจยากอะ