ปกหลัง...เธอจำต้องตกไปอยู่ในอุปการะของเพื่อนรักบิดาและจำต้องพานพบ“เขา” อย่างสุดจะหลีกเลี่ยงได้ มิหนำซ้ำ พินัยกรรมยังระบุชี้ชัดให้เธอกับเขาต้องเคียงคู่กันในฐานะสามีภรรยาอีกด้วยแต่จะทำเช่นไร ในเมื่อทั้งเธอและเขาต่างก็ไม่ได้พอใจในเงื่อนไขนี้เลยสักนิด

อ่านจบ...มิลา...เด็กสาวอายุยังไม่ครบสิบแปดปีเต็มก็ต้องกำพร้าทั้งพ่อและแม่ไปพร้อมๆกันชีวิตคุณหนูสุขสบายก็ต้องย้ายไปสุขสบายในครอบครัวของเพื่อนรักของพ่อที่มีลูกชายอายุแก่กว่ามิลาถึง 8 ปี ทั้งคู่เป็นไม้เบื่อไม้เบากันมาตลอด จนกระทั่ง...วันเปิดพินัยกรรมที่ระบุว่ามิลาและภูริชจะต้องแต่งงานกันก่อนที่มิลาจะอายุครบ25 ปี ไม่งั้นสมบัติของพ่อทั้งหมดนางเอกชวดจ้า

แรกๆพระเอกนางเอกเค้าก็ไม่ค่อยจะเต็มใจกันเท่าไหร่นางเอกยังเด็กอยู่มาก ส่วนพระเอกก็เสน่ห์แรงซะ อ่านไปนี่ปวดหัวแทนพ่อพระเอกค่ะแบบว่าหวังจะให้คู่นี้เค้าลงตัวแต่ดูแล้วน่าจะยาก 555

แต่ความผูกพันความใกล้ชิดกันมันก็ค่อยๆเกิดขึ้นมา แต่ต่างคนต่างก็ไม่ยอมพูด ไม่ยอมบอกกันเพราะพระเอกจริงๆแล้วก็มีแฟนตั้งแต่สมัยอยู่เมืองนอกจนนางตามกลับมาก็ยังไม่ชัดเจนว่าจะเอาไง บอกเลยนะ...ตอนที่ยังไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงตอนที่งานหมั้นครั้งแรกล่มนี่...เกลียดพระเอกมากกกกถึงตอนหลังจะมาแก้ไขให้ดีขึ้นแต่นะ...ความรู้สึกเรามันเสียไปแล้วทำผิดแล้วพูดแต่ว่าขอโทษ หึงแรง ใจร้อน และบางทีก็ไม่ยอมฟังนางเอกอารมณ์ร้ายไม่ใช่เล่น...เฮ้อออออ เราแอบสงสารนางเอกนะ

ส่วนนางเอก...รักเค้าแหละ แต่ก็ทำหน้าซื่อตาใสหากวันนึงเค้าจะต้องถอนหมั้นไปแต่งกับคนรักเค้าก็ไม่เป็นไร ทำเป็นไม่เจ็บปวดบางทียังผลักไสพระเอกไปหาซะอีก...บางทีนางก็มีอารมณ์งอนๆกันเหมือนเด็กๆ คนนึงร้ายมา อีกคนแรงกลับ คนนึงพยายามบอกอีกคนก็ไม่รับฟัง คนนึงทำผิดอีกคนก็ประชดกลับ...เรื่องราววนไปเวียนมาอยู่แบบนี้ค่ะน่าเวียนหัว...แต่รู้มั้ยว่า...ถึงจะอ่านไปบ่นไป เราก็ยังอินจนน้ำตาไหลกับนางเอกนะT^T เล่มนี้หนาเอาการ...อ่านไปวางไป เบื่อพระเอกบ้างเบื่อนางเอกเป็นบางที บางอารมณ์ยังพอจะเข้าใจนางเอกได้นะว่านางเพิ่งจะสิบแปดยังเด็กอยู่ แต่พระเอกนี่เราเข้าใจยากค่ะอายุก็เกือบจะสามสิบเข้าไปแล้ว...ยังทำนิสัยเสียได้เด็กกว่านางเอกอีกค่ะ เราจะค่อยๆเห็นพัฒนาการของนางเอกที่กำลังเติบโตส่วนพระเอกเราว่าค่อนข้างจะย่ำอยู่กับที่ค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งเซ็งกับนิสัยขี้หึงสุดๆขี้ประชดสุดๆ เกือบจะสมน้ำหน้าด้วยซ้ำกับตอนที่ต้องห่างนางเอกไป... กว่าจะรู้ตัวบางครั้งก็เกือบจะสายเกินไป

เคืองนางเอกนิดนึงตรงที่...อะไรๆก็หายงอนง่ายไปหน่อยเฮ่ออออ