ปกหลัง...‘คุณหนูทราย’ คือผู้หญิงในฝัน ที่‘ดาวฤกษ์’ ไม่กล้าแม้แต่จะนึกถึงเธอเรียบร้อย น่ารัก ฉลาดและที่สำคัญคือรวยมาก ในขณะที่เขาเป็นแค่ผู้ชายเกเรเรียนไม่เก่ง มีดีอย่างเดียวคือเป็นนักบาสเกตบอลของคณะ
ทว่า ราวกับโชคชะตาเล่นตลกเมื่อเส้นทางของคนสองคนที่ไม่เหมือนกันเลย กลับโคจรมาบรรจบกันที่ “เว็บไซต์วัยรุ่นดอตคอม”  และทั้งๆ ต่างรู้อยู่แก่ใจว่า “รักนี้เป็นไปไม่ได้”  ทว่าหัวใจสองดวงกลับใกล้ชิดกันมากขึ้นเรื่อยๆ
สองคนที่แตกต่าง...จะรวมเป็นหนึ่งได้อย่างไรและเส้นทางสายนี้จะลงเอยในทิศทางไหน
ทุกอย่างเดิมพันด้วยสิ่งเดียว นั่นคือ “หัวใจ”

อ่านจบ...’คุณมีถนนสายไหน...ที่เดินแล้วรู้สึกเหงาบ้างไหม’เปิดเรื่องมาด้วยประโยคที่ชวนคิดอีกแล้ว...

ดาวฤกษ์กับรอยทราย...ด้วยฐานะที่แตกต่างไม่น่าที่จะมาบรรจบกันได้แต่...โชคชะตาเล่นตลก ในวันฝนตก...ดาวฤกษ์กับรอยทรายได้มีโอกาสรู้จักกันเขาชายผู้มาพร้อมกับร่มสีดำที่ไม่ได้กาง...กับเธอหญิงสาวเรียบๆท่าทางคงแก่เรียนที่เปียกปอน...

ผ่านไปสิบปี...ดาวฤกษ์กับรอยทรายกลับมาเจอกันอีกครั้ง...ในฐานะเพื่อนร่วมงาน...ดาวฤกษ์เป็นผู้ร่วมก่อตั้งเว็บไซต์ เขายังคงเป็นผู้ชายธรรมดา ติดดินและเจียมตัว รอยทราย...คุณหนูทรายด็อกเตอร์ดีกรีวิศวกรกรมคอมพิวเตอร์...ที่กลับมาร่วมงานตามคำชักชวนของเพื่อน...ณดล เธอกลายเป็นผู้ครอบครองมรดกนับร้อยล้านบาทอยู่ในบ้านหลังใหญ่อย่างโดดเดี่ยว...และมรดกที่ได้มาจากความรักของปู่ทำให้เธอมีปัญหากับคนในครอบครัว...

พระเอก...ช่างเจียมเนื้อเจียมตัวเสียจริ๊งงงงงงจนคนอ่านหมั่นไส้ค่ะ...555คือทั้งเรื่องเนี่ยลุ้นนะคะ...ว่าเมื่อไหร่เค้าจะเปิดเผยว่ารักกันซะที...คือ...มันเก็บอาการไม่อยู่จนใครต่อใครก็รู้กันหมด(รวมทั้งคนอ่านด้วย) มีแต่พระเอกกะนางเอกนี่แหละ... อมพะนำ อึนมากกกกต่างคนต่างรัก แต่ต่างคนก็ต่างคิดแทนกัน ไม่เหมาะสมอย่างนั้นไม่คู่ควรอย่างนี้...เขาน่าจะเหมาะกับเธอคนโน้นที่สดใสเธอน่าจะเหมาะกับเขาคนนั้นที่ร่ำรวยกว่า... อ่า... พอเห็นเขาไปกะใครอีกคนก็มองตามตาละห้อยพอเห็นเธอไปกะใครคนนั้นก็เจ็บปวด... ทิฐิเยอะทั้งคู่ รักกันแต่ทำเหมือนไม่รัก...นี่บอกเลยว่า...ถ้าพระเอกยังเล่นตัวมากกว่านี้ไปอีกสักสองสามตอน(หมายถึงว่าถ้าเขียนให้ยาวกว่านี้นะ)จะยุให้คุณหนูทรายเปิดใจกะใครคนนั้นเลย...นี่แอบเชียร์เพื่อนพระเอกนิดๆนะพระรองแสนดี...อยากให้มีนางเอกเป็นของตัวเองจังค่ะ

ปมประเด็นมรดกกับความสัมพันธ์ในครอบครัวของนางเอก...ชอบตรงที่คลี่คลายโดยไร้การสูญเสียเข้าใจค่ะว่าเรื่องราวมันฝังลึกมาพอๆกับอายุของนางเอก...จะให้รักกันจี๋จ๋าในวันเดียวคงไม่ได้ต้องใช้เวลา และทุกสิ่งที่กำลังดำเนินอยู่มันจะต้องดีขึ้นเรื่อยๆแน่นอน

ชอบการผูกเรื่องราวผ่านนาฬิกาทราย...ที่ไม่ได้มีความหมายแค่ว่าชื่อเดียวกับนางเอกเท่านั้น...แต่เรื่องราวที่เล่าผ่านกาลเวลา...ผ่านความรักความหวัง ความรอคอยและหวังเพียงความเข้าใจ...มันเป็นความรักที่ไม่หวือหวาแต่อุ่นๆค่ะ คนสองคนที่ต่างมีใจตรงกัน แต่ต่างก็คิดว่าไม่ควรจะรักกันเลยออกมาแบบ...อึนๆเจ็บนิดๆ อุ่นๆ หวานน้อยๆ และร้อน(ใจของคนอ่านนี่แหละ)บอกไม่ถูกแฮะ 555

อึนกันไปกับความรักของพระนาง...มาดูตัวละครอื่นๆกรี๊ดค่ะกรี๊ด...เคมีสุดรัก นี่ถ้าไม่ได้เคมีนะ...พระเอกกะนางเอกเค้าจะรักกันสำเร็จไหม?โผล่มาแต่ละทีขโมยซีนชัดๆ จนไม่แน่ใจแล้วว่าใครเป็นพระเอกกันแน่ 555ชอบสุดๆตอนช่วยพระเอกง้อนางเอก...แล้วอุปกรณ์มันไม่ครบนี่แหละ...นี่ๆเถียงกันงุ้งงิ้งๆน่ารักมากกกกก

ถือป้ายไฟเชียร์ณดลค่ะ...ขอเลย...พระรองแสนดีที่เอาใจคนอ่านไปเต็มๆ

โดยรวมทั้งเรื่อง...ชอบค่ะ น่ารัก แต่ติดๆอยู่นิดนึงกับการประชดประชันกันของพระเอกนางเอกก็เข้าใจนะว่าจริงๆแล้วรักกัน...แต่ถ้าจะแอ๊บว่าไม่รักกันก็น่าจะเนียนกว่านี้...นี่เล่นเอาเค้าจับได้กันทั้งเรื่อง 555 กับประเด็นดราม่าของนางเอก...คือเล่นน้อยไปหน่อยค่ะ ตอนที่นางระเบิดตู้มมมม ออกมา...น่าจะมีระบายความอัดอั้นตันใจมากกว่านี้... ความเจ็บปวดความอ้างว้างที่ฝังลึก...เวลามันปลดปล่อยออกมา...มันน่าจะอลังกว่านี้ได้อีกค่ะ...ถ้าจะเล่นต้องเล่นใหญ่ค่ะเอาให้จี๊ดกันไปเลย อีกเรื่องคือ...พระเอกนางเอกเค้าเข้าใจกัน ง้อกันง๊ายง่าย(แต่ก็เป็นวิธีง้อที่น่ารักล่ะนะ) แล้วก็ตัดเข้าฉากหวานๆ นิดเดียวววววจบเลย...เอ่อ...คือมันหวานน้อยไปน่ะนะ =_=!