Whatever will be will be
ใช่...อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด นักถอยหลังอีกแค่ไม่ถึง 3 ชั่วโมง เราก็จะได้รู้แล้วว่า ชีวิตจะหันไปทางทิศไหน จะไปเหนือ จะไปใต้ หรือจะไปไกล ๆ เลย ตื่นมาเกือบ 10 โมง มองนาฬิกา เห้อออออออ เพิ่ง 10 โมงเอง เวลาวันนี้มันผ่านไปช้ายังกะหอยทากเดิน อุตส่าห์กินข้าว+เล่นเน็ทก็แล้ว เอ๊ะ...เพิ่งบ่ายโมงเอง กลับไปกลิ้งนอน กลิ้งไปกลิ้งมาก็ไม่หลับ จิตมันกระสับกระส่าย ออกมาดูทีวีดีกว่า ทีวีนี่ก็แปลก ไอ้เวลาเราจะไม่อยู่บ้านเนี่ย มันชอบมีอะไรที่เราไม่อยากพลาดอยู่เรื่อยเลย แต่ขอโทษเถอะ หลังจากอยู่บ้านเข้าเดือนที่ 5 ขอบอกว่า ยูบีซีน่าเบื่อมากกกกกกกกกกกกกกกก เปลี่ยนจบครบทุกช่องแล้วก็ยังไม่หายเซ็ง ก็เลยลุกมาเล่นเน็ทต่อ แต่ก็เล่นได้แป๊บเดียว เพราะมันน่าเบื่อจริง ๆ ไม่รู้จะเข้าเวบไหน ไปไหนก็เจอแต่ข่าวแหม่ม-คัทลียา โอ๋ยยยย คนยิ่งเซ็ง ๆ อยู่ ไม่มีอะไรเริงรมย์กว่านี้แล้วเหรอเนี่ยก็เลยกลับมาดูทีวีต่อ...เอ่อ...เพิ่ง 4 โมงเย็นเองอ่ะ จะไม่ไหวแล้ว กว่าจะประกาศผลก็เที่ยงคืนแน่ะ เลยหาแผนสำรอง เข้าห้องน้ำมันเกือบชั่วโมงเลย พอดีคลีโอเล่มใหม่ออก ก็เลยอ่านเข้าไป เกือบทุกคอลัมน์แล้ว เสร็จก็กลับมากินข้าวเย็น แล้วก็ผลอยหลับไป ฟี่...ฟี่...ตื่นมาอีกที 6 โมงครึ่งเองอ่ะ ด้วยความที่เครียดจัด ท้องใส้เลยไม่ได้ ก็ได้ฤกษ์เข้าห้องน้ำอีกรอบ โอโยะโย๋...ปาไปอีกชั่วโมง คนที่บ้านเริ่มกังวล กลัวจะจิตตกจนทำอะไรบ้า ๆ เดินมาเรียกกันให้วุ่น ออกมาก็ทุ่มเกือบครึ่งแน่ะ เอาวะ...เกือบ 2 ทุ่มแล้ว มาเล่นเน็ทรอมันเลยดีกว่า เมื่อกี๊ก็แอบไปเปิดเวป เขาก็ยังไม่อัพเวปเลย เอาน่า...ปลอบใจตัวเอง...อะไรจะเกิดก็ปล่อยมันไปเล่นไปเล่นมา ตอนนี้ก็ 3 ทุ่มแล้ว อีก 3 ชั่วโมง เวลามันเดินช้าเจงงงงงงงงงงงงงงงง ทำไมเวลาเรามีความสุขมันกลับหมดไปอย่างรวดเร็ว แต่พอเบื่อทีไร เหมือนเข็มนาฬกามันจะหยุดเดินเอาซะดื้อ ๆ สู้โว้ยยยยย ได้ไม่ได้ ฟ้าก็กำหนดมาแล้ว