Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2548
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
12 พฤศจิกายน 2548
 
All Blogs
 
ชั้นจะไม่มีวันกด shift+delete อีกเป็นอันขาด !!!




วันนี้ เพิ่งไปซื้อ card reader มา เพราะทำสายต่อจากเครื่องคอมกะกล้องหายไปตั้งแต่ปีมะโว้ ภาพถ่ายส่วนใหญ่ก็จะยังอยู่ในเมมโมรี่ สติ๊ก


เวลาจะถ่ายอันใหม่ก็อาศัยลบ ๆ อันที่เสีย ๆ ทิ้ง ทำอยู่ยังงั้นมาตั้งนาน ทุเรศตัวเอง แต่ก็ยังอยากหาสาย usb ให้เจอ แต่หาเท่าไหร ๆ ก็ไม่เจอ ก็เลยตัดใจว่า ไปซื้อ card reader เลยดีกว่า


แล้ววันนี้...ก็ได้โอกาสเอามันลงคอมซักที โห...เจอรูปวันที่เราถ่ายเป็นวันสุดท้ายที่โซนี่ ถ่ายกะคนโน้นคนนี้เพียบเลย นึกกระหยิ่มยิ้มย่องว่า จะเอารูปส่งมาให้ทุกคนดู เพราะคาดว่าคงยังไม่มีใครเห็น


เอาภาพลงคอมด้วยใจฮึกเหิม นั่งดูรูปไป ยิ้มไป คิดถึงทุกคน จนในที่สุดก็เสร็จ จัดการลบภาพในเมมให้เกลี้ยง เพราะกำลังจะไปอีกงาน เจอเพื่อนเยอะ เดี๋ยวไม่พอ


ด้วยความที่รูปมันเยอะ ทำไปทำมามันก็งง ๆ ทั้งรูปแม่ รูปพี่ รูปตัวเอง แยกแล้วแยกอีก ทำแบ๊คอัพด้วย กลัวหาย แต่พอมาดู ๆ ทำไมบางรูปมันซ้ำ ๆ กัน ก็ลบมันไปดีกว่า เพราะย้ายมันมาอยู่ในไฟล์เราแล้วนี่



แต่ในที่สุด เหมือนพระเจ้ากลั่นแกล้ง รูปวันสุดท้ายที่โซนี่หายเกลี้ยงโดยไม่มีแบ๊คอัพ ไม่เหลือในเมมด้วย T____T



อดีตของช้านนนนนนนนนน ทำไมวะ ทำไมต้องเสือก shift delete ทุถทีเลยว้อยยยยยยยยยยยยยย



ตอนนี้ทำใจอยู่มากมาย เสียใจมาก ๆ เลยนะขอบอก อยากให้เพื่อน ๆ ได้ดูรูปโต๊ะรก ๆ ของเราวันสุดท้าย รูปที่ทุกคนถ่ายคู่อีเพิ้งตาแดงก่ำ เราเสียใจจัง ตอนนี้มือยังสั่นอยู่เลย โกรธตัวเองมากว่ะ เคยทำไฟล์แพลนหรือไฟล์สำคัญ ๆ หายมาเยอะ ไม่เคยรู้สึกเกลียดตัวเองยังงี้เลย



บางคนอาจจะคิดว่า มันจะอะไรนักหนาวะ แค่ทำไฟล์หาย มันก็คงเหมือนกับคุณทำรูปวันแต่งงานหรือวันรับปริญญาหายโดยที่ไม่ได้ล้าง มันแย่สุด ๆ จริง ๆ วันนั้นเราได้ถ่ายรูปกะคนที่ไม่เคยมีโอกาสได้คุยกัน คนที่ไม่ถูกกัน และคนที่เรารักมากมาย แต่ตอนนี้เขาหายไปกันหมดแล้ว เราจำได้แต่ว่า เราตาบวมแดงก่ำ มือถือผ้าเช็ดหน้า หน้าแดงเป็นแถบ ๆ ร้องไห้ยังกะเด็กอนุบาลถูกตีก้น ไม่น่าเชื่อว่าเราจะทำอดีตวันที่สำคัญมาก ๆ วันนึงในชีวิตหายไปแล้ว มันโหวง ๆ จัง อยากร้องไห้อ่ะ แต่ร้องไม่ออก


ตอนนี้...โซนี่คงเป็นแค่อดีตสำหรับเราแล้วจริง ๆ อันที่จริง รูปที่ถ่ายตอนทำงานก็มีเยอะ กะเพื่อน ๆ ก็เยอะ แต่มันคงไม่อาจเปรียบเทียบกับรูปในวันนั้น กับความรู้สึกวันนั้นได้เลยแม้แต่นิดเดียว



ขอไว้อาลัยให้กับความทรงจำก้อนนั้น



ปล. แก...ไอ้ปุ่ม shift-delete ในชีวิตชั้น จะไม่กดแก 2 ปุ่มพร้อมกันอีกเลย !!!







Create Date : 12 พฤศจิกายน 2548
Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2549 21:27:52 น. 2 comments
Counter : 727 Pageviews.

 
โอ๋ๆ น่าสงสาร เข้ามาปลอบอ่ะ
คิดแล้วก็เศร้าแทน อ่านแล้วก็คิดถึงวันนั้นว่ะ
นอกจากแก ก็ยังมีชั้นอีกคนนะที่ตาแดงอ่ะ
คิดถึงวันนั้นที่หอบหิ้วของกันพะรุงพะรัง
คิดถึงfileที่ปูทำให้
ส่วนตอนนี้คิดถึงแก ไม่ต้องคิดมากนะ


โดย: lovelyberry IP: 202.42.154.133 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:33:28 น.  

 
````||Ž˜~‘~ˆ€€


โดย: `F0h IP: 61.7.133.191 วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:9:03:04 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

LittleLulu
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]









"Why do we have such a finite capacity for pleasure
but an infinite one for pain ?"

- The other side of the story




Friends' blogs
[Add LittleLulu's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.