อยากดูบ้างจังเลยค่ะ ชอบรายการแบบนี้ คงร้องไห้ เพราะต่อมน้ำตาติ้นค่ะ

อ่านแล้ว ค่ะ
รู้สึกว่าพักนี้ถี่ขึ้นในบล็อกค่ะ บล็อกเพื่อนหลายบล็อกก็ต้องสูญเสียคนที่รักไป
เกิด แก่ เจ็บ ตาย ของธรรมดาเน๊อะพี่นิด ตอนนี้เราเป็นกายธาตุ
สักวันเราก็ต้องกลายเป็นอากาศธาตุ เป็นเถ้าธุลี
เค้าไปก่อนก็สบายก่อน ไม่ต้องอยู่ใช้กรรมในชาตินี้นาน
เราอยู่ก็ขวนขวายทำแต่ดีเข้าไว้ สั่งสมบุญไว้
เอ่อ พิมพ์อะไรไม่ออกแล้วพี่นิด ไปก่อนจ้า

ตอนนี้เที่ยงคืนแล้วพี่นิดเข้านอนก็นอนหลับฝันดีนะคะ

คนใกล้ตัวคุณนิด ตอบได้น่ารักดีจังค่ะ ชีวิตเป็นเรื่องสั้นๆค่ะ นิมก็เคยใช้เวลาให้หมดไปอย่างเสียเปล่ากับอารมณ์โกรธ เกลียด ตอนนี้ไม่แล้วแหล่ะ เสียดายเวลาที่ผ่านไป สู้เอามาทำสิ่งที่เรามีความสุข สุขกาย สุขใจ ดีกว่าค่ะ

ขอให้คุณนิดมีความสุขมากๆนะคะ

การเสี่ยงอัตรายนี่มันเหมือนเป็นการกระตุ้นสารอะไรบางอย่างในร่างกายน่ะ

บ้างก็สะใจที่ได้ทำน่ะ ไม่งั้นเราคงไม่ชอบดูหนังแอ๊กชั่นกันหรอกนะ

ราตรีสวัสดิ์นะครับ

เศร้าจังวันนี้ ขอให้คนรู้จักของพี่นิดคนนั้นไปสู่สุขคตินะคะ

พออ่านมาถึงประโยคเด็ดของคนใกล้ตัวพี่นิดแล้วน้ำตาซึมเลยอ่ะ วันนี้นัททำตัวไม่น่ารักกับคนใกล้ตัวนัทอีกแล้ว
แต่อย่างว่าอ่ะ นัทมันคนปากแข็ง นี่ก็สำนึกผิดนะแต่ไม่บอกเค้าหรอก ไม่ดีเลยเนอะ

เศร้าอ่ะนิด และก็น่าสงสารคนนั้นด้วยนะ


แฟนนิดน่ารักจังจ้ะ

คนใกล้ตัวนิดตอบได้น่ารัก แต่นิดบอกกับเขาได้ทั้งน่ารัก และน่าเอ็นดูมาก ถ้าพี่เป็นคนๆนั้นของนิดนะ ถึงให้คำมั่นอะไรไม่ได้ แต่พี่ก็จะตั้งไว้ในใจเลยนะว่า จะดูแลนิดดีๆ ให้สมกับความน่ารักน่าเอ็นดูเลยจ๊ะ

มาตอนนี้หนูนิดของพี่กำลังจะนอนยังก็ไม่รู้ ถ้ากำลังจะนอนก็ขอให้หลับฝันดีนะจะ แต่ถ้ายังดูหนังหรือทำอะไรอยู่ ก็ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่ทำนะจ๊ะ

อาทิตย์ก่อน นั่งรถแฟนขับ ก็เห็นเด็กผู้หญิง 14 -15 ได้ โดนรถชนค่ะ พูดอะไรไม่ออกไปครึ่งชั่วโมงเศร้ามากๆ

take care นะคะ

นี่ไงถึงว่าอย่าได้ประมาท

ไม่ต้องไปมองไกลเลยน้องนิด ตัวพี่เองนี่แระ ตกจากโต๊ะวันฮาโลวีน

แขนข้าวซ้ายทุกวันนี้ยังไม่ปกติเลย รับไหว้ใครเขาที่

เขาคงคิดว่าพี่นักเลงหรือนักมวยเก่าแน่ๆค่ะ

มันไม่ได้หัก แต่เอ็นแข็งและอักเสพ รักษามาจะเป็นปีแล้ว

ยังไม่ได้เรื่องเลย ทำอะไรคราวนี้ต้องระวังอย่างมาก

ไม่อยากให้มีคำว่า อุบัติเหตุเพราะความประมาทอีกเลย

นี่แหละหนาที่ว่าความแน่นอนคือความไม่แน่นอน T_T

เรื่องสูญเสียเป็นเรื่องที่เศร้าจริงๆ ค่ะ
แต่มีพบก็ต้องมีจาก

นี่ไงล่ะค่ะ เป็นสาเหตุหนึ่งที่ตาไม่ค่อยเช็ดกระจกที่บ้าน...อิอิ


ฮึ งอนตูดชี้ เพราะมาถึงหน้าบ้านตาแล้ว ไม่ยอมกดกริ่งเรียก....

ไม่ค่อยชอบดูรายการพวกนี้อ่า เหมือนเรื่องจริงผ่านจอของเมืองไทยรึเปล่าเอ่ย? fear factor อะไรทำนองเนี๊ยะก็ไม่ดูเหมือนกันอ่า
เวลาได้ยินข่าวคนที่จากไปก่อนวัยอันควร ฟังแล้วมันน่าใจหายเนอะ ถึงแม้จะไม่ใช่ญาติพี่น้องของเราก็ตามอ่านะ
กะลังอ่าน fade away อยู่เนี่ย ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เล่นเน็ตก็เพราะติดหนังสืออ่านะ

สาก็ไม่ชอบอะไรที่มันเสี่ยงภัยมากค่ะ อิอิ อยากอยุ่นานๆอะค่ะ อิอิ

ก๊อก ... ก๊อก.... บัดดี้เอาอาหารเช้าสำหรับคนลำไส้ยาวมาฝากคร๊าบ

น่าสงสารจังเลยค่ะ ตกจากความสูงแค่สองเมตรเอง จริงๆ แล้วน่าจะแค่เจ็บเท่านั้น ไม่น่าถึงขนาดเสียชีวิตเลย เราเองพยายามเตือนคนข้างๆ เสมอๆ ว่าให้ระวังตัว ระวังความปลอดภัยให้ดี เพราะแกก็สะเพร่าพอสมควร ซ่อมท่อแล้ววางท่องอๆ ทิ้งเอาไว้ เรามองไม่เห็นเลยสะดุดล้ม แทบจะร้องไห้เลยค่ะ ไม่เจ็บหรอก แต่เป็นห่วงลูกน่ะ วันนั้นเลยต้องนั่งคุยกันยาวเลย

การ์ดแต่งงานของเราค่ะ
น่าเสียดายที่เพิ่งทำเสร็จแต่ด้านหน้า เลยไม่มีด้านในกับด้านหลังให้ดู

รบกวนติชมด้วยค่ะ

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chubbycherry&group=12

ปล. ขอโทษนะคะที่ทำ link ไม่เป็นค่ะ

ส่วนอันนี้เรื่องราวของเราใน presentation ค่ะ

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chubbycherry&month=10-2006&date=02&group=12&blog=1

สำหรับคนที่ยังไม่เห็น รบกวนติชมค่ะ

น่าสงสารคนเช็ดกระจกนะคุณนิด ตายในหน้าที่อีกต่างหาก จริงอย่างคุณนิดว่านะ คนบางคนเราไม่ได้รู้จัก แค่เคยเห็นหน้า ก็รู้สึกใจหาย อย่างบางคนเคยทะเลาะกันกับเรานะ พอไม่นานมารู้ว่า เค้ารถคว่ำ ตาย เราตกใจมาก ๆ เลย สวดมนต์ให้เค้า แผ่เมตตา ทุกอย่าง จะได้ไม่โหสิให้กันไป
นี่ล่ะเนอะ คนเรา ไม่เที่ยง ทำงานเสี่ยง ๆ ก็เสี่ยงจริง ๆ นะ

แก้คำผิด นิดนึง จะบอกว่า จะได้โหสิให้กัน น่ะค่ะ

ขอบคุณที่แวะไปชม Blog ของผมนะครับ

^
^
หวัดดีจ้าน้องนุ่น

อ่านแล้วใจหายไปด้วยจริงๆค่ะน้องนิด
บันไดสูง 2 เมตรกว่าน่ะนะ...อูย...ความตายคือสิ่งที่เราไม่คาดคิดจริงๆเลยนะคะเนี่ย
เอาไว้เป็นมรณานุสติเนอะ
Take Care ด้วยนะตัวเอง

คำตอบของคนข้างๆ พี่นิดเป็นคำตอบที่ดีนะคะ

อะไรๆ ก็ไม่แน่นอน เราก็คงได้แต่พยายามทำให้ดีที่สุด

คิดแล้วใจหายจังค่ะ

สวัสดีครับคุณนิด ลุงกล้วยเตือนตัวอยู่ตลอดครับ อยากทำอะไรทำซะวันนี้ "อย่าผลัดวันเมื่อนั้นค่อย เมื่อนี้ค่อย ตอนนี้ไม่มีเวลา" ทำได้ต้องรีบทำเลยครับ นอนคืนนี้แล้วพรุ่งนี้ยังจะได้ตื่นอีกหรือเปล่ายังไม่รู้เลยครับ ขอให้มีความสุขนะครับ

อึ้งเหมือนกันนะคะเจอแบบนี้ นับว่าเป็นคนรู้จักคุ้นเคยกันได้เลย อยู่ ๆ ก็มาได้รับฟังข่าวจากคนอื่นโดยที่เราไม่ทันตั้งตัวด้วย

แม่ปุ๊กับพ่อเซธเคยคุยกันว่าอยากจะตายก่อนหรือทีหลัง (ตั้งใจว่าจะขอแก่ตายกันทั้งคู่ ) ทำไปทำมาแย่งกันตายก่อน (ยังกับว่าเลือกได้) เพราะกลัวต้องมานั่งเศร้าอยู่คนเดียว ฮ่าฮ่าฮ่า

ช่วงนี้ดีก็ได้ยินเรื่องไม่ค่อยดีเยอะเลยนะคะ
อย่างตอนกลับจากงานคุณเชิดที่นครศรีฯ พี่ที่สนิทด้วยคนหนึ่งโทรมาบอกว่าหลานถูกยิงตาย เป็นวัยรุ่นที่จ.สุพรรณ มีข่าวลงหนังสือพิมพ์ด้วย ฟังแล้วใจหายหดหู่ น้องเค้าอายุ16-17 เอง อยู่กลุ่มเพื่อนเกเรก็จริง แต่เพราะรู้ว่าชีวิตที่ผ่านมาของเขาเป็นอย่างไรก็เลยอดจะสงสารไม่ได้
เมื่อไม่กี่วันก็ได้ข่าวพี่นำโชค ที่เป็นผู้กำกับเสียชีวิตอีก ช่วงงานศพคุณเชิด ยังได้เข้าไปสวัสดีกับพี่เค้าครั้งหนึ่ง พี่เขยดี.เคยร่วมงานกับพี่เค้าเมื่อหลายปีก่อน ไม่ได้สนิทกันมาก แต่พอเจอกันก็คุยกันได้เรื่อยๆ ไม่นึกเลยค่ะว่าพี่เค้าจะไปเร็ว
อะไรก็ไม่แน่นะคะ ก็ได้แต่หวังว่าถ้าใครสักคนต้องเป็นอะไรไป ก็ขอให้เป็นเราที่เป็นไปก่อนใครคนอื่นๆที่เรารักล่ะนะ

สวัสดีค่ะ คุณนิด...

ดีใจที่แวะไปเยี่ยม ขอบคุณนะคะ...

เรื่องของการสูญเสีย...เมื่อวานก็ไปกราบศพพี่คนหนึ่ง...ผู้กำกับหนังค่ะ...

สนิทกันมาก เพราะเป็นรุ่นพี่สมัยเรียนหนังสือที่มหาวิทยาลัยด้วย...

แล้วยังเป็นเพื่อนร่วมอาชีพ (ภาพยนตร์) ด้วยอีก...เพราะศิษย์อาจารย์เดียวกัน....และอาจารย์ก็เพิ่งจากไปเมื่อเดือนพฤษภาคมนี้เองด้วย...

ตอนนี้ พี่เค้าคงเจอกับอาจารย์แล้วละค่ะ...คงคุยโปรเจคหนังอยู่บนสวรรค์ด้วยกัน...

ใจหายค่ะ...ไม่คิดว่าจะไปเร็วแบบนี้...ได้คุยปลอบใจกับคุณแม่ของพี่เค้า...ด้วยน้ำตาคลอเบ้า...

.....เศร้าเนอะ...คิดถึงทั้งพี่นำโชค แดงพุดและอาจารย์คิด สุวรรณศร

อ่านแล้วใจหายเลยค่ะคุณนิด เศร้าจัง แต่พออ่านถึงตอนจบกลับต้องอมยิ้ม อิอิ คนข้างๆน่ารัก

ทางนี้อากาศดีทั้งอาทิตย์เลยค่ะ แถมอากาศอุ่นด้วย เย้ เย้ เลิกงานปุ้บรีบกระโดดกลับบ้านเลยล่ะค่ะ

เอาไว้จะมาคอยดูใบไม้สีสวยๆบ้านนี้นะคะ

ขอแก่ตายแบบถึงเวลาอันสมควรด้วยเหมือนกัน

Coffee or tea or, me?

แวะมาเยี่ยมจ้า...(หลังจากหายหน้าไปหลายวันเพราะป่วย) เห็นด้วยค่ะ ถ้าเรื่องนั้นไม่เกิดกับตัวเองเรามักจะมองเป็นเรื่องธรรมดา และอาจจะตลกด้วยซ้ำไปในบางครั้ง แต่ถ้าเจอกับตัวคงขำไม่ออกแน่ๆ

แวะมาทักทายยามเช้าค่ะ

ไม่ชอบเสี่ยงภัยเหมือนกันค่ะ

ความตื่นเต้นจากการเสี่ยง ไม่ได้เป็นความสุขสำหรับเราน่ะ

มันเป็นความทุกข์



แต่บางคนเค้ามีความสุขได้จากการเสี่ยงอะนะคะ

น่าสนใจจังค่ะ...บางรายการที่บ้านเราไม่มีนะค่ะ..
คุณนิด..โชคดีจัง..มีอะไรให้เรียนรู้แยอะจังค่ะ
ไว้เราขอแอบมาหยิบเยื่ยมบ้างนะค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ...

โห ... ทำงานค่อนข้างเสี่ยง ก็มีโอกาสอ่ะนะ
เสียใจด้วยนะครับ

ป.ล. นายคนนี้ชื่ออะไรเหรอ
หวังว่าคงไม่ได้ชื่อ MacCathy นะครับ แหะแหะ

^
^
อืมมม รู้สึกพี่จะพูดเล่นไม่ดูกาละเทศะ
ขอโทษนะครับพู่ ...

อืมห์ .. ใช้ชีวิตบนความไม่ประมาทดีกว่านะคะ

จะได้อยู่กับคนที่เรารักไปนานๆ ^^

มีพบก็ต้องมีจาก

แต่ถ้าจากไปในรูปแบบนี้ก็น่าเศร้าค่ะ

วันนี้ขอให้คุณนิดสุขใจ สุขกายนะคะ

เชยนิดๆแต่จริงใจค่า

คนข้างตัวคุณนิด ดูอารมณ์ดีนะ
จะว่าไป เรื่องแบบนี้ ก้เกิดขึ้นกับใครก้ได้นะคะ แบบว่า ไม่นึกว่ามันจะเกิดแต่ก็เกิด ซึ่งถ้าเป็นคนที่สนิทด้วยไม่มาก เราก็มีอาการ"ใจหาย" แต่ถ้าเป็นคนที่เรารู้สึกดีด้วย เรามักจะเสียใจ บางครั้งก็แอบนึกว่า ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้
-
-
-
-
แต่ว่า ในที่สุด เวลาจะช่วยให้เราเข้าใจ ว่าที่มันเป็นแบบนี้ ก็เพราะทุกอย่างในโลกก็เป็นเช่นนี้เอง แม้ตอนที่เราคิดว่าเรา save ที่สุด เราก็อาจจะกำลัง เสี่ยง ที่สุดก็เป็นได้
-
-
-
-
จนถึงวันนี้ ถ้าเรายังดีใจที่มีชีวิตอยู่ ทุกอย่างก็ถือว่ากำไรแล้วค่ะ และที่แองจีขอย้ำให้คุณนิดรู้ก็คือ หนูดีใจที่ได้รู้จักคุณนะ

ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องนี้คะ ทำให้ได้สติหยุดคิดอะไรเยอะเลย

ซึ้งกะคำพูดประโยคสุดท้ายนี่ล่ะค่ะคุณนิด

" I will try and do my best "

เครียดก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

เข้าใจในสิ่งที่คุณนิดสื่อนะคะ

แต่ถ้าเราไม่รู้สึกอะไรก็น่าจะดีกว่านี้

ตอนนี้ไม่เจ็บปวดง่ายๆ เหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ไม่มีความสุขไปด้วยน่ะค่ะ

แวะมาทักทายคุณ jewnid ในวันฝนตกฉ่ำกรุงเทพเลยค่ะ

คนเราชอบอะไรต่างๆกันไปนะคะ แม้ว่าสิ่งที่ชอบจะท้ายทายกับชีวิตขาดไหน

แอนว่า....จะทำอะไรก็คิดถึงคนที่เค้ารักเรามั่งก็ดีนะคะ

น่าสงสารพนักงานคนนั้นจังค่ะ คิดแล้วใจหายนะคะ
ชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอนเลยจริงๆ

แล้วก็ซึ้งกับคำตอบของคนใกล้ตัวคุณนิดจังค่ะ ...

จริงๆงานตะกร้าไม่ค่อยยุ่งหรอกค่ะคุณนิด
แต่ช่วงนี้เข้าบล็อกน้อยลง หันไปทำอย่างอื่นบ้างค่ะ
อ่านหนังสือบ้าง เลี้ยงหลานบ้าง
แล้วก็อ่านข่าวสารตามเว็บบอร์ดต่างๆ บ้าง
แล้วอารมณ์ศิลป์ ในการสร้างบล็อกยังไม่ค่อยมา อิอิ
กะว่าจะอัพอีกทีนึง ก่อนวันฮาโลวีนเลยค่ะ เอิ๊กกกส์ ขอพักๆ อิอิ

อ่านแล้วไม่ค่อยเศร้าค่ะ แต่สนุกมากกว่า

ชอบคำตอบของคนข้างตัว

หวัดดีจ้ะนิด สบายดีนะจ้ะ ฝนเอารูปทริปสเปนมาฝากจ้า

ง่ะ มีแอบหวานซึ้งกันตอนท้ายนะคุณนิด^^





...

ซึ้งคำพูดสุดท้ายของคนข้างตัวคุณนิดค่ะ

อ่านจบแล้วนึกถึงคำว่า "ความตายพลัดพลากจากกันเกิดขึ้นง่ายกว่าที่เราคิด"
ใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท พูดดี ทำดีกับคนที่เรารัก ใช้ทุกนาทีอย่างคุ้มค่า คงเป็นวิธีการที่ดีที่สุด

ดูปราด้าแล้ว
ชอบเมอรีลมากค่ะ
เปิดเพลงอลานิสแว้บนึงด้วย (กรี๊ดกร๊าดอยู่ในใจตอนได้ยินเพลง)

ขอบคุณครับพู่ ...

สำหรับพี่นะ จบแล้วจบเลย
พี่ถือว่าจบสวยงามนะครับ
เพราะความทรงจำที่เหลืออยู่ มันล้วนสวยงามทั้งนั้น

สิ่งที่คุณนิดนำมาเล่าสู่กันฟัง แม้จะดูเป็นเรื่องเครียด
แต่ก็ช่วยทำให้เราได้ตระหนักถึงความสำคัญของ
ความมีสติ รอบคอบ ในการกระทำกิจกรรมต่างๆ
ในชีวิตประจำวันนะคะ เพราะการขาดสติ ขาดความ
ระมัดระวังแม้เพียงชั่ววูบ ก็อาจทำให้เราต้องบาดเจ็บ
ต้องพิการไปตลอดชีวิต หรืออาจถึงแก่ชีวิตได้


ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ ที่นำมาฝากนะคะ
และชอบคำตอบอันซาบซึ้งของชายหนุ่มของคุณนิด
ที่ตอบว่า "I will try and do my best " ด้วยอีกคนค่ะ ..

ดอกไม้ในกล่องเมนต์สวย สีสดมั่กๆๆๆ

คิดถึงป้านิดจังลูย ไม่ได้มาหาตั้งนานแหนะ

เรื่องไม่คาดคิดมักจะเข้ามาในชีวิตเสมอค่ะ

ที่เราทำได้คือใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและระวังตัวอย่างเหมาะสมแต่อย่าให้เข้าขั้นระแวงเพราะจะหมดสุขไปทันที

ฟังดูยากนะคะที่จะมีชีวิตอยู่ แต่ผึ้งรักชีวิตและยังอยากอยู่อย่างมีความสุขบนโลกเบี้ยวๆไปอีกหลายๆปี แฮ่...

จริง ๆ ชีวิตเราทุกวันนี้ก็อยู่กับความเสี่ยงอยู่แล้วนะคะ
แค่เดินทางก็รู้ว่าเสี่ยงมากแล้ว
บางคนยังกล้าเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยง ทั้ง ๆ ที่ไม่น่าเสี่ยง
อย่างพวกขับมอเตอร์ไซด์แข่งกันบนท้องถนน
น่าเสียดายชีวิตนะคะ ถ้าต้องจากไปก่อนวัยอันควร
แล้วก็น่าเสียดายถ้าต้องพิกลพิการ
เป็นภาระให้พ่อแม่ต้องคอยเลี้ยงดู
อยู่ในความไม่ประมาทน่ะดีที่สุดแล้วค่ะ

ฮั่นแน่ .... คุณนิดแอบหวานกะคนข้าง ๆ เค้าก็น่ารักจัง
แต่อยากรู้ว่าเค้าแค่ตอบเฉย ๆเหรอ ไม่มีอะไรพิเศษเหรอ
เช่นจุ๊บเบา ๆ ที่แก้มอ่ะ
ตกลงว่าเมื่อคืนเข้านอนเกือบ 5 ทุ่ม ก็ยังนับว่าเร็วนะคุณนิด
ไม่งั้นก็ตี 2-3 โดนเตือนให้ไปนอนจนคนเตือนเบื่อแล้วละ
คราวก่อนคุณนิดจำได้มั้ยที่พี่บอกว่านั่งถึง 6 โมงเช้า
วันนั้นลูกสาวจะออกไปบินตอนตี 5 เค้าเข้ามาถามว่าแม่ยังไม่นอนอีกเหรอ
นี่ก็ว่าจะไปนอนแล้วละ ง่วงแล้ว กินยาลดน้ำมูกเข้าไปด้วย
พรุ่งนี้กะจะนอนอยู่บ้านไม่ไปทำงาน พักร้อนยังเหลือตั้งหลายวันแน่ะ
ไปนอนก่อนน้า

คนข้างตัวตอบได้น่ารักจังค่ะ...

สวัสดีค่าคุณนิด ไม่ได้ค่อยได้เจอกันเลย
มัวแต่ ยุ่งๆเตรียมตัวกลับไปเที่ยวบ้านนะค่า...

แต่ก็คิดถึงคุณนิดเสมอน้ะ

แต้ๆ หนา บ่าจุ๊หนา

อ่านแล้วงงตอนมา "เก็บค่ากระจก" ไรว้า ค่ากระจกนี่นานถึงกับต้องมีคนใหม่คนเก่าด้วยเหรอ พอมาอีกย่อหน้าถึงอ๋อ ค่า "เช็ด" กระจกน่อ ทำไปด้ายยย

ช่วงนี้อ่านไรอยู่คะ เล่าสู่กันฟังมั่ง ส่วนของเราเพิ่งจบคินดะอิจิเล่มใหม่ไป (เล่าให้อิสสาเล่นๆ) ไม่ค่อยชอบนักเมื่อเทียบกับตอนก่อนๆ ตอนนี้กำลังจะเริ่มสายลับรสมะนาว ทั้งๆ ที่ตั้งใจว่าช่วงนี้จะไม่กินขนมแล้วเชียว ถึงขั้นซื้อหมากฝรั่งไร้น้ำตาลมาเคี้ยวแก้ปากว่างหนึ่งกระปุก ก็ลองดูต่อไปว่าฝ่ายไหนจะชนะ

เหมือนรายการ Maximum Explosure เลยอ่ะครับ พวกถ่ายโฮมวีดีโอที่ทำอะไรหลุดโลกแล้วเจ็บตัวเอง แต่ไม่ถึงตาย

กลัวเหมือนกันเลยค่ะ คุณนิด *** แต่ทุกอย่างคงเป็นไปตามกาลเวลาหน่ะค่ะ ...
*
*
ช่วงนี้ฝนตกทุกวันเลยค่ะ ดูแลสุขภาพนะคะ

โอ๊คซังแวะมาอ่านค่า