:: วันที่พ่อเราอยากบอกเล่าเรื่อง "พ่อหลวง" ::
เมื่อสองวันก่อนเราแวะบ้านพ่อแม่เอาของไปให้ จังหวะที่กำลังจะกลับพ่อบอกว่าฝากเขียนบล็อกหน่อยสิเพราะปกติเห็นลูกเขียนบ่อยๆ คือ พ่ออยากบอกเล่าบ้าง แต่ไม่มีบล็อกไม่มีอะไรเลยแต่อยากบอกเล่าเลยได้แต่เขียนบอกเล่าความรู้สึกออกมาบ้างเกี่ยวกับในหลวง เพราะทุกวันนี้นั่งดูพระราชกรณียกิจ นั่งดูคนที่เคยถวายงานออกมาพูดคุยมันรู้สึกเหมือนอกตื้อๆ เลยอยากบอกเล่าบ้าง เราก็รับปากพ่อเลยยื่นแผ่นกระดาษให้สองแผ่น แล้วถามว่า อ่านออกหรือเปล่า ??
ออกสิ .. อ่านออก อ่านไป 1 รอบ ร้องไห้ อ่านไป 2 รอบก็ร้องอีก อ่านไป 3 รอบ ไม่ไหวล่ะ เขียนดีกว่า
พ่อฉันผู้ที่ไม่อินังขังขอบกับเทคโนโลยีใดๆ มือถือไม่มี บัตรเครดิตไม่ใช้ คอมพิวเตอร์ก็ไม่เป็น แต่อยากบอกเล่าอารมณ์ลึกๆของพ่อก็เลยวานลูกอย่างเดียวเลย ฉันก็เลยช่วยพ่อกับการถ่ายทอดความรู้สึกของพ่อตัวเองต่อพ่อหลวงของคนไทยมาดังนี้
ตั้งแต่วันที่ 13 ตุลาคม 2559 เป็นต้นไป จะไม่เห็นภาพของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ 9 ในลักษณะทรงงาน โดยพระหัตถ์ซ้ายถือแผนที่ พระหัตถ์ขวาถือดินสอ วิทยุสื่อสสารอยู่ในกระเป๋าเสื้อ กล้องถ่ายภาพคล้องพระศอ
ความรักความห่วงใยที่พระองค์มีต่อราษฏร
ในครั้งที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระบรมราชินีนาถเสด็จเยี่ยมราษฏรในท้องที่จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ มีราษฏรเฝ้ารับเสด็จซึ่งพระองค์ตรัสถามว่ามาจากที่ไหน ราษฏรทูลว่าเดินทางมาจากหลังภูเขาลูกนี้โดยต้องเดินข้ามภูเขาลงมมา หากเจ็บป่วยจะต้องนั่งเรือไปรับการรักษาทางจังหวัดชลบุรี หลังจากนั้นไม่นานก็มีทหารช่างมาตัดทำทางเข้าไปหาหมู่บ้านราษฏรดังกล่าว
หรือในกรณีอ่างเก็บน้ำในท้องที่จังหวัดชัยภูมิชำรุด ราษฏรขอให้ทางราชการเข้ามาช่วยเหลือซ่อมแซมให้ เพราะไม่มีน้ำเพียงพอที่จะใช้อุปโภคบริโภค ราษฏรขอความช่วยเหลือหลายครั้งก็ไม่มีการดำเนินการช่วยเหลือแต่อย่างใด ดังนั้นราษฏรจึงทูลเกล้าถวายฏีกา อีกไม่นานทางราชการที่เข้ามาดำเนินการซ่อมแซมอ่างเก็บน้ำให้มีสภาพดีเหมือนเดิม
และในการที่พระองค์ทำให้ราษฏรชาวเขาในบริเวณภูเขาสูงของจังหวัดทางภาคเหนือเลิกการปลูกฝิ่นหันมาปลูกพืชผักผลไม้ดอกไม้เมืองหนาว โดยมีรายได้มากกว่าการปลูกฝิ่น ซึ่งถือว่าเป็นพระราชกรณียกิจที่ยิ่งใหญ่มาก
มีอีกมากมาย มากมาย อีกมากมาย มากมาย
ความรักที่ราษฏรมีต่อพระองค์
เมื่อครั้งที่พระองค์และสมเด็จพระบรมราชินีนาถเสด็จเยี่ยมราษฏรในจังหวัดทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือโดยเสด็จทางรถไฟ ก่อนรถไฟจะถึงสถานีจังหวัดนครราชสีมา ราษฏรได้มารอรับเสด็จเป็นจำนวนมาก โดยได้นำสิ่งของอาหารมาถวายเพราะเกรงว่าในหลวงและพระราชินีของพวกเขาจะมีอาหารกินไม่พอเพียง เพราะเมื่อสมัย 60-70 ปี ที่แล้วภาคตะวันออกเฉียงเหนือแห้งแล้งและกันดารมาก
ครั้งใดที่พระองค์เสด็จ ราษฏรจะปูผ้าขาวให้พระองค์ใช้พระบาาทเหยียบย่ำเพื่อที่ราษฏรจะได้นำผ้าเหล่านั้นไปบูชา
อีกมากมาย มากมาย อีกมากมาย มากมาย
ดังนั้น ถ้าจะเก็บภาพของพระองค์ท่านไว้ใน สมอง เพื่อให้จำได้ว่าท่านทำอะไรบ้างอาจจะมีโอกาสที่เราหลงลืมไปตามอายุที่เราเพิ่มมากขึ้น ด้วยเหตุดังกล่าวข้าพระพุทธเจ้าขอเก็บภาพของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ 9 และสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถไว้ใจ หัวใจ เพื่อที่จะเก็บไว้ให้นานแสนนานจนกว่าชีวิตจะหาไม่
***************
เราอ่านเนื้อหาที่พ่ออยากบอกเล่า อ่านแล้วคิด่ว่าพ่อคงนั่งดูพระราชกรณียกิจวนไปเรื่อยๆ เห็นอะไรก็อยากเขียนถึง เห็นทีไรก็คงเหมือนอีกหลายๆคนที่รู้สึกเหมือนกัน ความรู้สึกที่เหมือนว่ามันจะค่อยๆดีขึ้นไม่เศร้าไม่โศกแต่มันกลับทำให้เรารักพระองค์มากขึ้นเรื่อยๆ รักและยังคงประทับใจกับสิ่งที่พระองค์ทำมาตลอดชีวิตของพระองค์ แล้วย้ำเตือนว่าทุกวันที่เหนื่อยหนักเราคงต้องเลิกพูดแล้วเพราะเรามีต้นแบบของเราที่เหนื่อยและหนักมาหลายสิบปีทำให้เราเห็นอยู่นี่ล่ะว่าท่านยังไม่บ่น ยังไม่เลิกเลยแล้วเราจะบ่นทำไมกัน
รักในหลวงค่ะ
เมื่อวันที่พ่อได้รับพระราชทานปริญญาบัตรปี 2509
เมื่อวันที่พ่ออยากบอกเล่า
| Create Date : 05 พฤศจิกายน 2559 |
| Last Update : 5 พฤศจิกายน 2559 19:30:21 น. |
|
12 comments
|
| Counter : 1900 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 48 คน [
JewNid Literature Blog
+