เห็นด้วยกับบทสรุปตอนท้ายค่ะคุณนิด
ตอนอ่านรู้สึกจุกๆน้ำตาจะรื้นค่ะ แต่ไม่อยากเศร้า จึงสะกดอารมณ์ความรู้สึก
มีเพื่อนเคยเป็นมะเร็ง ต้องฉายแสง ฉีดคีโมเหมือนกัน
สุดท้ายทุกวันนี้ยังงามและสวยมากๆอยู่เลย
ต้องบอกว่า..กำลังใจ (และกำลังเงิน)เป็นเรื่องสำคัญจริงๆค่ะ


ขอให้สุขและรู้สึกดีกับโลกในมุมอื่นมากๆนะคะ

กำลังจะบอกว่า น้องหมาปงตะน่ารักมากๆ แต่พออ่านจดหมายแล้ว... แง้

ดำรงชีวิตด้วยความไม่ประมาทกันนะคะ

หวัดดีครับผม สบายดีมั้ยคร้าบ ก็ขอแวะมาอวยพรตรุษจีนให้มีความสุขเยอะๆ เลยนะครับ

อืมม์ เรื่องความตายนั้นเป็นอะไรที่น่าตระหนกเสมอครับ แม้เราจะรู้อยู่แล้วว่ามันต้องมาถึงไม่ช้าก็เร็ว แต่ถ้าทำได้ ก็อย่าเพิ่งให้มาถึงเลย ... ผมออกจะคิดเหมือนกันนะครับว่าไม่อยากให้มาถึงตัวเอง แต่ก็ไม่อยากให้มาถึงคนที่เรารักมากยิ่งกว่า ผมว่าการมองคนที่เรารักต้องจากไป มันทรมานกว่าการที่เราจากไปเองมากเลยล่ะครับ

คนก็อย่างนี้แหละครับ ... เศร้าที่เห็นคนที่เรารักจากไป .... แม้ว่าเราจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติก็ตาม .....

ชอบบทสรุปของพี่นิดค่ะ

ชีวิต คนเราก็แค่นี้

ขอให้มีความสุขทุกวันดีกว่าค่ะ

คืนนี้หลับฝันดีนะคะ พี่นิด

ชีวิต ... กับความตายคงเป็นของคู่กันนะคะ
ถ้าไม่มีความตาย ความหมายของการมีชีวิตอยู่ก็คงไม่ชัดเจนและมีค่า
วันนี้ไปฟังคุณซาราห์ แอนเดอร์สัน เจ้าของร้านหนังสือในหนัง notting hill ที่ tcdcมาค่ะ เค้าก็บอกหลายๆครั้งว่า อยากทำอะไรก็ตาม คิดได้แล้ว ต้องทำทันที
หนูเองก็อยากทำอะไรอย่างที่ตั้งใจไว้เหมือนกัน แต่ติดตรงที่ทรัพย์จางนี่ล่ะค่ะ

แวะมาทักทายครับผม

หวัดดีค่ะคุณนิด ขออนุญาตเรียกชื่อล็อคอินตอนท้ายนะคะ

เรื่องเศร้าจริง ๆ ค่ะ คนป่วยหลาย ๆ คนที่ต้องการหมอ ที่ทุ่มชีวิตเพื่อคนอื่น บัดนี้หมอได้จากไปแล้วขอให้ดวงวิญญานขอหมอไปสู่สุขคติเถอด

เรื่องความตายเตรียมใจไว้เสมอค่ะ

ผมยังกลัวตายครับ...
เลยพยายามไม่ทำร้าย สุขภาพตัวเอง..
และไม่ทำเลวๆ..

นี่ล่ะ " ชีวิต " เค้าถึงได้บอกว่าขอให้สุขทุกวัน ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะเราก็ยังไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง ....

ข้อคิดดีจัง

การต้องเห็นคนที่เรารักและใกล้ตัว ต้องทรมานก็เจ็บปวดพอๆกันนะคะ ปีที่แล้วเคยผ่านมาแล้ว

โชคดีมันผ่านพ้นไปได้

ส่งกำลังใจผ่านบล็อคด้วยนะคะ

เสียดาย

คุณนิดฝากบอกคุณหมอด้วยนะค่ะว่า ขอให้ท่านสู้จะหยดสุดท้าย อ้อมเชื่อว่ามีคนหลายๆ คน ที่กำลังอ่านบล็อคนี้ ส่งกำลังใจถึงท่านค่ะ

พี่แพทเห็นด้วยว่าทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
พี่แพทอัพบล๊อคเสร็จแล้วก็จะไปนอนค่ะ
จะตี 4 แล้ว ดีว่าพรุ่งนี้ได้หยุดตรุษจีนอีกวันน่ะค่ะเลยอยู่ดึกได้
คุณนิดหลังไมค์ด้วยนะคะ

หวัดดีค่ะคุณนิด เมย์ไม่ได้แวะมานานเลยล่ะค่ะ ไม่ว่ากันนะคะ ได้อ่านแล้วก้อรู้สึกเศร้าใจจังค่ะ ชีวิตก้อแค่นี้นะคะ คิดเรื่องตายก้อกลัวๆกล้าๆนะคะ แต่ยังงัยก้อคงหลีกเลี่ยงไม่พ้นหรอกนะคะ ตอนนี้ปลงๆได้เยอะแล้วค่ะ ตอนนี้เวลานี้ขอทำวันนี้ให้ดีที่สุดดีกว่าค่ะ ไม่อยากมานั่งเสียใจอีกวันว่าเราน่าจะ..อย่างโน้นอย่างนี้ เพราะเวลาไม่เคยย้อนกลับมาให้เราแก้ไขในสิ่งที่เราทำผิดพลาด เอ..เขียนไปชักงง แค่นี้นะคะ แล้วจะมาหาบ่อยๆค่ะ อยากคุยกะคุณนิดจัง ออนมั่งนะคะ

ได้รับรู้เรื่องราวของคุณหมอแล้วทำให้เราปลงได้เยอะเลยค่ะ...เราเชื่อเหมือนกันว่าทำวันนี้ให้ดีที่สุด...

เป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะคุณนิด..

ชีวิตคนเราสั้นกว่าที่คิดค่ะ เฮ้อ..

คุณนิดคะ
ไม่ทราบจะพูดอะไรดี....เข้าใจความรู้สึกค่ะ เศร้าไปด้วยเลย
ก็อย่างที่คุณนิดว่านั่นเเหละค่ะ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดละกัน

เทคเเคร์นะคะ

น้องนิดค่ะ....ที่บ้านนี้ก็เหมือนกันค่ะ รักษาคุณหมอไหนแล้วประทับใจ ก็จะไม่เปลี่ยนคุณหมอเลยค่ะจนกว่าคุณหมอจะเกษียณการทำงานเราถึงหาคุณหมอดี ๆ ประจำบ้าน แต่เสียดายและเสียใจด้วยนะคะที่คุณหมอประจำบ้านน้องนิดต้องมาเจอกับโรคร้าย ยังไงขอให้ผลบุญที่คุณหมอรักษาช่วยเหลือคนไข้ ส่งผลให้คุณหมอมีชีวิตอยู่ได้เท่าที่ฟ้าจะประทานนะคะ
ที่น้องนิดบอก เค้าถึงได้บอกว่าขอให้สุขทุกวัน ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะเราก็ยังไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง ....ทำให้พี่นึกถึงป้าคนไทยที่นี่ค่ะ...พี่เคยนั่งรถไปซื้อของกับป้าเค้า ป้าเค้าจะพูดทุกครั้งว่า ไม่รู้ว่าพรุ้งนี้เค้าจะมีชีวิตอยู่ต่อหรือไม่ ดังนั้นคำ ๆ นี้จึงเตือนสติเข้าเสมอในเรื่องความไม่ประมาทในชีวิต

อย่าโศกเศร้าไปเลยครับ
ทำใจเผชิญกับสิ่งที่เกิดขึ้นว่าเป็นเรื่องธรรมดา

อันที่จริงในโลกนี้มีคนตายอยู่ทุกวี่ทุกวัน
เพียงแต่เราไม่โศกเศร้าเพราะเราไม่รู้จักหรือใกล้ชิด

เป็นเรื่องธรรมดาที่ปุถุชนคนธรรมดาจะต้องโศกเศร้าอยู่บ้าง เมื่อได้รับรู้ข่าวคราวความตายของคนที่เราสนิทชิดใกล้

แต่ความตายนั้นไม่ลำเอียงหรอกครับ
ปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกันหมด
ไม่ว่าคนดี คนเลว คนจนย คนรวย ฯลฯ
ว่าแต่เป็นเวลาไหนเท่านั้นเอง

ทื่คุณสรุปไว้ท้ายเรื่องนั้นแหละครับ เห็นด้วย...

เศร้าจังเลยคุณนิด

ทรมานทั้งคนที่จะจากไปและคนที่ยังอยู่...

อ่านแล้วเศร้าค่ะ แต่อย่างน้อยก็มีเวลาได้เก็บเกี่ยวความรู้สึกดี ๆ กับคนรอบข้างก่อนที่เขาจะจากไป

คิดบ้างไหมคะว่าบางทีการที่คนเราได้มาพบกัน เจอกัน อาจเป็นเพราะทำกรรมมาร่วมกัน ถ้าทำบุญมาร่วมกันอาจจะไม่ได้เจอกันก็ได้ เพราะอย่างน้อยจะได้ไม่ต้องมาทรมานเสียใจตอนที่ต้องจากกันนะคะ ...

คิดไปได้นะฉัน...

อืมมมนี่หน่ะหรือคือสาเหตุที่มาของท๊อปปิค ...

เศร้าจังคับบบพี่นิด ... T_T


คิดถึงน๊า .. เป็นไงบ้างสบายดีรึป่าวค้าบบบบ

ข่าวร้ายบ่ายวันอาทิตย์

เศร้าอ่ะค่ะพี่นิด

เศร้าๆๆๆๆ

แย่จังเลยนะคุณนิด

เวลาต้องเจออะไรแบบนี้

เศร้าจัง

หากในช่วงชีวิตหนึ่งเราได้ทำสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองและทำสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อคนรอบข้างแล้ว ก็คงถือว่าคุ้มที่ได้เกิดมา..

ปล. blog สวยคิขุจัง ไม่ได้มาเยี่ยมพักเดียว..

เวลาคนดีๆ ต้องมาประสบเรื่องแบบนี้ เราก็อดจะเกิดอารมณ์ไม่ได้ค่ะ
แต่มันก็เป็นธรรมชาติของชีวิต มีพบ มีพราก

เคยคิดเล่นๆ ว่าถ้าต้องตายอยากจะตายแบบไหน
แล้วก็สรุปได้ว่า ป่วยตายน่ะดีที่สุดแล้ว เพราะมีเวลา
มีเวลาบอกลา มีเวลาทำบางสิ่งที่ประวิงเวลาเอาไว้ชั่วชีวิต

เป็นกำลังใจให้ทั้งคุณหมอคนดี และทุกๆ คนที่เป็นห่วงคุณหมอนะคะ

It's kind of a blue so enjoy today caz yesterday had gone and tomorrow may never come.

^^

โลกมนุษย์ของเราก็แปลกประหลาดเช่นนี้เสมอค่ะ


คนดีมักอายุไม่ยืนแต่คนเลวอายุยืนเหลือเกิน



แล้วอย่างนี้จะให้เราคิดกันได้อย่างไรว่าโลกมันมีความยุติธรรมน่ะ

ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
เพราะเราก็ไม่รู้ว่า 1 นาทีข้างหน้า อะไรจะเกิดขึ้น

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^

เห็นด้วยกับประโยคสุดท้ายมากๆเลยค่ะ

ทำในสิ่งดีๆ ที่อยากทำในวันนี้ อย่าผลัดวัน...เพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมีโอกาสได้ทำรึเปล่าเนาะ

เป็นผมก็ทำใจไม่ได้นะครับ สำหรับการที่จะเห็นคนที่เรารักต้องจากไป แต่มันก็เลี่ยงไม่ได้

ว่าแต่ที่โน่นเขานิยมส่งจดหมายแบบนี้กันเหรอครับ เหมือนจดหมายลาตายเลยอ่ะครับ

สวัสดีครับ เข้ามาทักทายครั้งแรกก็เจอเรื่องเศร้าเลย คนดีๆมักจากไปเร็วนะครับ เห็นด้วยอย่างยิ่งที่เราควรทำวันนี้ให้ดีที่สุด ใช้ชีวิตเหมือนกับวันนี้เป็นวันสุดท้าย เพราะอนาคตไม่มีความแน่นอนจริงๆ อย่างไรเสียการป่วยแล้วจากไปก็ยังถือว่าดีกว่าการจากกันด้วยอุบัติเหตุนะครับ อย่างน้อยเราก็มีเวลาสั่งเสียคนที่เรารัก มีเวลาได้ล่ำลากัน อโหสิกรรมให้กัน แต่ถ้าเป็นอุบัติเหตุแล้ว อาจไม่มีโอกาศเช่นนี้

ตอนนี้ จุ๊บก็อยู่ในช่วงที่ต้องได้รับรู้ข่าวร้ายมาเหมือนกันค่ะคุณนิด
ข่าวในทำนองคล้ายๆกัน แต่ข่าวที่ได้รู้ เป็นเพียงแค่เพิ่งรู้ว่าคุณพ่อของคนใกล้ตัวที่เรารู้จัก และคุ้นเคยกับท่านดี เป็นโรคร้าย 2 โรค แต่ยังไม่รู้ระดับของอาการ ว่าแค่ไหน อย่างไร
ช่วงนี้ก็ได้แต่รอหมอตรวจเช็คอย่างละเอียด และภาวนาให้อาการไม่รุนแรงมากเท่านั้นเองค่ะ
อะไรก็เกิดขึ้นได้นะคะ ขอแค่เราไม่ประมาท และทำทุกๆวันของเราให้มีความหมายมากที่สุดก็พอแล้ว

มีความสุขกับเที่ยง วันจันทร์ น๊า

เห็นด้วยค้าบบบ

enjoy today caz yesterday had gone and tomorrow may never come

นี่แหละชีวิตค่ะ คุณนิด
ฝากให้กำลังใจคุณหมอด้วยนะคะ
เวลาคุณนิดไปเจอแก
ก็คุยแต่เรื่องสนุกสนานแกจะได้ไม่คิดมาก
กำลังใจสำคัญอ่ะค่ะ

สมัยที่เพื่อนรักเป็นลูคีเมีย
ตอนนั้นหมอบอกอยู่ได้ไม่เกินสองปี
เธอกำลังใจดีค่ะ
ดูแลตัวเองและรักตัวเอง
ตอนนี้หายเกือบปกติแล้วค่ะ
(ผ่านมาเป็นสิบกว่าปีแล้วค่ะ)
จริงๆเรื่องของเธอ
เป็นตัวอย่างที่ดีของกำลังใจมากๆเลย
ขนาดฉันมีทุกข์ช่วงนั้น
ก็ได้เธอนี่แหละปลอบใจ
ฉันว่าอาจจะเพราะแบบนี้
ทำให้เธอลืมทุกข์ของตัวเองอ่ะค่ะ
คิดแบบนั้น....

ขอบคุณคุณนิดนะคะ
สำหรับคำอวยพรวันเกิดค่ะ

กำลังใจสำคัญที่สุดค่ะ อยู่ที่ใจนะคะ สู้ สู้ต่อไปค่ะ

ไม่มีใครอยากที่คนรอบข้างของเราต้องจากไปหรอกค่ะ
แต่ก็.. ทำอะไรไม่ได้..
ได้แค่เอาใจช่วย.. เท่านั้น..

เอาใจช่วย ให้สู้นะคะ

จึงเลือกทำวันนี้อย่างดีที่สุด
จึงรักให้มากที่สุด
จึงให้อภัยอย่างถึงที่สุด

เพราะไม่รู้ว่าเราจะมีพรุ่งนี้ให้ทำมัย

สวัสดีตอนบ่ายๆๆของ อุดรธานี นะเจ้าค่ะ


ถึงอยู่ไกลกันคนละทิศทาง

ยังแวะเวียนดั้นด้นเดินมาหา

ไม่ต้องการสิ่งใดตอบกลับมา

ขอแค่รู้ว่า...คิดถึง ห่วงใย...กันแค่นั้นพอ


** มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงเสมอนะจ้า **

พี่จอมแก่น เป็นกำลังใจให้นะจ้า เพราะปะป๊าจอมแก่น เองก็เสียด้วยโรคมะเร็งเหมือนกันอะจ้า

เข้าใจความรู้สึกของคุณนิดค่ะ ...ปัจจุบันมารดาเราก็กำลังเผชิญกับโรคนี้อยู่

บางครั้งเราก็ไม่สามารถหาเหตุผลได้ว่า ทำไมต้องมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นในชีวิตเรา แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว ก็ต้องทำใจยอมรับ และสู้กับมันอย่างถึงที่สุดค่ะ

เช็คหลังไมค์แล้ว ขอบคุณค่ะคุณนิด

ช่วงนี้ ได้ยินแต่ข่าวแบบนี้ค่ะ

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ

คนอยู่ก็ต้องสู้ต่อไป เน้อเจ้า

วันนี้ผมยังไม่รู้สึกว่าตัวผมมีความสุขเลยครับ

อ่านแล้วก็ต้องปลงค่ะ และพยายามทำวันนี้ให้ดีที่สุด มีความสุขกับวันนี้ให้ได้มากๆ โรคนี้เป็นโรคที่ร้ายนัก...ขอให้การแพทย์พัฒนาต่อสู้กับมันได้เร็วๆ ไม่อยากเห็นคนดีๆ บนโลกต้องจากไปอย่างง่ายดายเลยค่ะ เราคงต้องช่วยกันภาวนาให้คุณหมอต่อสู้เอาชนะมันได้ค่ะ


เอ้า เรามายิ้มสู้เข้าไว้นะคะ

อืม วันศุกร์นี้เราต้องไปร่วมฝังศพพ่อของแฟนของน้องชายของสามีเรา มะเร็งในสมอง มันรวดเร็วมากๆเลย ไม่มีใครรู้มาก่อนเลย เค้าเพิ่งไปเที่ยวกันทั้งครอบครัวเมื่อตุลาที่ผ่านมานี้เอง กลับมาพ่อก็ปวดหัวมากจนทนไม่ไหว ไปหาหมอ และแล้วก็เจอมันเข้า เจ้ามะเร็งขั้นสุดท้าย แค่สามเดือนกว่าๆเท่านั้น ตอนนี้เค้าจากไปแล้ว

โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน เห็นกันวันนี้ พรุ่งนี้อาจไม่เจอกันอีกเลย

วันนี้ไม่ได้ออกไปไหนค่ะ คงจะเป็นพรุ่งนี้ค่ะพี่เปิ้น

วันนี้พี่นิดทานอะไรหรือยังคะ

อ่านแล้วหดหู่ด้วยเลยค่ะคุณนิด แค่เรารู้ว่าใครต้องพบกับเหตุการณ์อย่างนี้ก็หดหู่ทั้งนั้นนะคะ ยิ่งเป็นคนที่รู้จักคุ้นเคยด้วยแล้ว มันช่างทรมานความรู้สึกจัง ... เมื่อนึกถึงว่า คนๆ นั้นกำลังรอความตาย

ชีวิตเป็นสิ่งไม่แน่นอนนะคะ อยากให้เค้าสงบ ในช่วงเวลานี้ ไม่ต้องรอคอย แต่ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างสงบสุข

ทำใจนะครับ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดาของโลกนี้ มองมันเป็นเรื่องธรรมดา ที่จะต้องเกิดกับทุกคน ไม่ช้าก็เร็ว

มาทักทายค่ะ

ช่วงนี้ค้างคาวยุ่งมากๆเลย

สวัสดีจ่ะคุณนิด ไม่ได้มาทักสะนานเลยค่ะ
ยังสบายดีน่ะค่ะ

ต๋ำหน่อไม้ดอง เมิน ๆ ไหนกิ๋นเตื้อ....ลำเหมือนกั๋นเจ้า แต่อยากกิ๋นตำบะหนุน คงจะได้กิ๋นวันสองวันนี่ละเจ้า.... ว่าก่อ..อาหารเหนือบางอย่าง บางจังหวัดก็ยะบ่อเหมือนกั๋นเน๊าะ...พอดีพี่คุยกับเพื่อนคนเชียงรายที่อยู่โอไฮโอ บางอย่างก็ใส่ไม่เหมือนกัน แต่เพื่อนคนนี้ทำอาหารอร่อยค่ะ แต่กินถั่วเมื่อวานวันนี้ก็แก๊สระเบิดค่ะ

อยู่บ้านค่ะ พี่นิด ไม่ได้ออกไปไหน วันนี้อากาศหนาวค่ะ

และก็ต้องทำงานบ้านด้วยค่ะ นักถักนิตติ้งไปด้วย เล่นเน็ตไปด้วย

ไม่เหงาค่ะ

วันนี้ทานหมูทอดกระเทียมพริกไทย ที่เหลือจากเมื่อวานค่ะ

วันนี้แฟนแบมทานข้าวบ้านแม่ค่ะ ก็เลยสบายค่ะ

คืนนี้ฝันดีนะคะ

น้องนิดจ๊ะ...เพื่อนพี่แซวมาว่า อย่าจุดไฟนะ เพราะว่าแก๊สกันทั้งบ้าน...โอ้ว..ยิ่งสามีพี่นะ...รัวเป็นปืนเอ็ม16เลยค่ะน้องธัยมีปุ๊งแอบ ๆ เบา ๆ ค่ะ....

แวะมารายงานตัวกับคุณนิดค่ะ
ออกจากบ้าน10.30น. กลับมาเที่ยงคืนเกือบครึ่ง
ไม่ได้เหนื่อยนัก แต่เพลีย เพราะได้นอนไป4ชั่วโมงก็ต้องตื่น
(((แต่วันนี้รู้สึกใช้เวลาเปล่าประโยชน์ไปหลายชั่วโมงจัง)))

อย่างที่เค้าว่า...คนดีๆมีบุญมากๆมักจะตายไวค่ะคุณนิด คุณหมอคงใกล้หมดกรรมแล้วล่ะค่ะ เชื่อว่าท่านจะได้ไปอยู่ที่ที่ดีกว่านี้แน่นอน

ชีวิตนี้เสียคนที่รักโดยไม่ได้ร่ำไม่ได้ลามา 3 คนแล้วค่ะ ไม่มีโอกาสได้ไปแม้แต่งานศพเลยด้วยซ้ำ แต่ก็เชื่อ+หวังว่าวันนึงจะได้พบกันอีกค่ะ

กลิ่นนั้นสำคัญไฉน....
น้องนิดค่ะ...หย้างก่อนเตอะ...กำเดียวคนอื่นเปิ้นจะว่าเฮาอู้อะหยังกั๋น(เหม็นขนาดเลยหนา)....ปี้ไค่หัวจนปอปวดกรามไปหมดละเจ้า....
ป้อบ้านเมกัน....ป้อบ้านดัทช์มาป๊ะกั๋น....ท่าจะม่วนแต้ ๆ ละก๊า หมู่เฮาท่าจะหกหนีบะตันละก๊า

สวัสดีค่ะคุณนิด (เอ๊ะ รึว่าชื่อ ช.พ.คะ?)
เป็นกำลังใจส่งไปให้คุณหมอคนดี คนที่ถึงแม้จะไม่รู้จักด้วยนะคะ คิดว่าที่ผ่านมาเค้าได้ทำอะไรดีๆมากมายฝากไว้กับโลกใบนี้ สิ่งนี้น่าภูมิใจมากเลยนะคะ แต่น่าเศร้าจริงๆค่ะที่คนดีๆกำลังจะจากโลกไป หวังว่าปาฏิหารย์จะมีจริงค่ะ

คุณนิด ขอบคุณที่ไปติดตามตั้งแต่ต้นจนจบนะคะ จะบอกว่าใช้วิธีบันทึกเรื่องเอาไว้คร่าวๆในแต่ละวันค่ะ ถึงได้ดองไว้ได้นานๆค่ะ อิอิ ไม่งั้นป่านนี้ก็ลืมหมดเหมือนกันค่ะ

คุณชมพู่คะ เรียกเฉลียงหน้าบ้าน ว่า ก้อยก็หันค่ะ เรียกเหลียงก็หันเหมือนกันค่ะ เหลียงนี่ได้มาจาก จอมยุทธเหลียงอ่ะค่ะ

มาขอแอ๊ดบล็อกคุณชมพู่นะคะ

อ้อมไม่กล้าจับหิมะตรงๆ อ่ะคุณนิด ได้แต่จิ้มๆๆๆๆ อยากทิ้งให้มันสวยๆ อย่างงั้นมากกว่า คือ มันไม่ตกหนาอ่ะค่ะ ถ้ามันหนา คงมีนอนกลิ้งเกลือกเหมือนกันแหละ แฮะๆ

อ้าวตกลงคุณนิดชื่อคุณชมพู่
เรียกชื่อไหนดีคะ...น่ารักทั้งสองชื่อเลย

วันนี้รู้สึกดีขึ้นรึยังคะ....หาอะไรทำนะคะ
จะได้ไม่มีเวลาว่างให้คิดเรื่องเศร้าๆค่ะ

พี่นิดอรุณสวัสดิ์ค่า
เหนื่อยๆกลับมา วันนี้คงไม่ตื่นตี 4 แล้วนะคะ

เศร้าจังเลยค่ะ อ่านแล้วพลอยน้ำตาคลอไปด้วย (ขนาดไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัวนะ) แบบรู้สึกว่าหมอช่างแสนดีเหลือเกิน แต่ต้องมาไม่สบายซะเอง อยากส่งแรงใจไปให้ได้ เข้าใจความรู้สึกคุณนิดค่ะ เสียใจไปด้วยจริงๆ

คุณนิดหลับรึยังคะ
ฝันดีค่า ^^


...

แวะมาบอกว่า good night ค่า

วันนี้จะอัพเรื่องไรดีคุณนิด กลัวมาตามอ่านไม่ได้ เลยมาแปะชื่อไว้ก่อน

เดี๋ยวแว่บ ๆ แอบอู้มาใหม่ค่ะ

คริ คริ

เข้ามาทักทายครับ

นี่ละหนาชีวิต...

ดีใจจังค่ะที่เห็นคุณ jewnid กลับมาเขียนอีก

ขอโทษที่มาทักทายช้านะคะ

จริงๆ เป็นพวก Just Don’t Do It อ่ะค่ะ
กำลังพยายามกล่อมตัวเองอยู่เหมือนกันค่ะ

หวัดดีตอนบ่ายๆของโตเกียวค่ะ คุณนิดกินข้าววันนี้กับอะไรค่ะ ของเรา อาหารญี่ปุ่นผสมกับอาหารไทย เหนื่อยๆวันนี้จัดของอีกแล้วค่ะ เที่ยวไปบ่นตามบล๊อคเพื่อนๆมันจะได้ระบายความเหนื่อยล้าออกมา กลับวันอาทิตย์จ๊ะคุณนิด

ช่ายเลย ทำวันนี้ให้มีความสุขอ่ะ ดีที่สุดแล้ว

สวัสดีค่ะคุณนิด

นั่นจิ ถ้าเพิ่งกลับมาอย่ามาเสียเวลาอ่านเลยค่ะ ซื้อแล้วรอกลับไปอ่านที่โน่นก็ได้ค่ะ


แต่หนังสือสนุกดีค่ะ ถ้าชอบสไตล์เสียดสีนี่น่าจะชอบนา

เข้าใจความรู้สึกของคุณหมอเลยว่า คุณหมอและครอบครัวต้องรอคอยวันเวลานั้นมาถึง ด้วยความเศร้าเพียงไหน ... เพราะเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาแล้ว...

แวะมาสวัสดีตอนเที่ยงๆครับ


ทานข้าวหรือยัง

สวัสดีค่ะพาสามสาว นึงหนุ่มมาทักทายคะ

สวัสดีค่า คุณนิด
บี๋ไล่ผีออกแล้วค่า..
เลยลั๊นลาได้เกือบเหมือนเดิมแล้ว

ทักทายบ่ายวันอังคารค่ะ ^^

หวัดดีค่ะคุณชมพู่ แหม..ไม่ต้องกลัวหน้าแตกหรอกค่ะ ไว้คราวหน้าลองใหม่นะคะ ส่วนจะเรียกว่าน้องหรือว่าหลานก็ได้ค่ะ เอ๊ะ..รึว่าจะเรียกพี่ดี คิกๆๆ แซวกันเล่นๆนะคะ

น้าก้อยเกิดปีเถาะค่า มารำพันรำพึงเหมือนพี่อ้อย,แม่น้องธัยค่ะ

ย่อหน้ารองสุดท้ายของน้องนิดละ กินใจจริงๆ

นี่ล่ะ " ชีวิต " เค้าถึงได้บอกว่าขอให้สุขทุกวัน ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะเราก็ยังไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง .... enjoy today caz yesterday had gone and tomorrow may never come
****เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยค่ะ เคยคุยกับพ่อบ้านด้วยค่ะว่า The life is short..
ทำวันนี้และต่อไปให้ดีที่สุดค่ะ พี่ติ๊กเคยนั่งคิดกับตัวเองว่า ถ้าคนที่เรารักจากไปสักวันหนึ่ง เราจะทำใจได้อย่างไร เราจะเป็นเช่นไร..คิดไปร้อยแปดเลยค่ะ
ถึงแม้จะเลี่ยงไม่ได้ก็ตาม..
..พี่ติ๊กขอเรียกน้องนิดเลยนะคะ เพิ่งทราบมาว่าน้องนิดเรียกพี่อ้อยๆ สรุปว่าน้องอ้อยเป็นรุ่นน้องพี่ด้วยน่ะค่ะ

พู่ ชอบที่พู่เขียนจังเลย ตรงใจสุดๆ ...ยิ่งมาอยู่ไกลๆ อารมณ์ยิ่งอ่อนไหวที่สุด ...