มิตรภาพดีดี มีที่บ้านนี้นะคะ

บ้าน Bloggang
ปอลอลิง
ทำ Blog ได้ เก๋ ดีอ่ะ

มาดูภาพสวย ๆ อีกแล้วค่ะ โห...เขียนบล๊อกมาตั้ง 5 ปีแล้วเหรอคะ นานเหมือนกันเนอะ jujastar เพิ่งเขียนได้สองปีเองอ่ะค่ะ ประสบการณ์น้อยนิด อิ อิ

สวัสดีค่ะ

ดีใจที่ได้รู้จักคุณพู่ค่ะ
ชอบบล็อกนี้ที่เข้ามาอ่านแล้วจะรู้สึกถึงความใจเย็น ไม่รู้เหมือนตัวจริงหรือเปล่านะคะ
ชอบบล็อกนี้ที่ภาพถ่ายสวยเหลือเกิน

ตอนเด็กก็ไปสอบ AFS แต่แห้วค่ะ ไม่เป็นไรก็เรียนไปตามเรื่อง

พูดเรื่องโดดหนีฝรั่งมีพี่คนหนึ่งที่นี่เป็นหมอ กลัวฝรั่งเหมือนกัน วันหนึ่งในงานเลี้ยงแต่งงาน มีฝรั่งมานั่งโต๊ะเท่านั้นแหละผลุบหายไปไหนก็ไม่รู้ค่ะ

ที่จริงเราฟังเขาพูดพอได้นะคะ แต่เวลาพูดเองมันคิดแต่เรื่องการเรียงประโยคซะหมดแรงเลิกพูดเลยค่ะ

ปัญหาของเด็กสมัยก่อนนะคะ

ห้าปีแล้วเหรอ ไม่น่าเชื่อจริงๆค่ะพู่ พี่เองก็รู้สึกว่าเพิ่งเขียนบล๊อกไม่นานเท่าไหร่เลย
แต่ของพี่แค่สี่ปีเอง หลังๆนี่หน้าเก่าๆหายไปเยอะจริง คงไปอยู่ FB กันหมดนะพี่ว่า
หรือไม่ก็เกิดอาการเบื่อหน่าย คนเราพอทำอะไรจำเจๆ ก็อยากหาสิ่งใหม่ๆทำบ้าง
แต่ตัวพี่ไม่เคยเบื่อการเขียนบล๊อกเลยนะ เพราะมันเหมือนกับการเก็บช่วงเวลาหนึ่งของเราไว้ที่นี่
เปิดย้อนกลับไปดูก็จะเห็นว่า อ๋อ....ตอนนั้นเราทำนั่นทำนี่ เสียแต่ว่าพี่ไม่ค่อยมีเวลา
ไม่งั้นจะอัพบล๊อกมันทุกวันเลย....หุ หุ ตรงนี้ก็ต้องขอบคุณทางบล๊อกแกงค์ด้วยคน

ที่พี่เดินทางบ่อย เพราะต้องติมตามคนที่บ้านน่ะค่ะพู่ ว่ากันตรงๆนะ บางทีก็ไม่อยากไป
เพราะไปแต่ละครั้งค่าใช้จ่ายส่วนของพี่ เราต้องจ่ายเองหมด บริษัทเค้าไม่มารับรู้ด้วยหรอก
และถ้าต้องไปเป็นเดือนๆแบบนี้ ก็ซีดลงๆทุกวันนะพู่ เพราะเค้าจองโรงแรมแบบ single
แต่เราต้องไปจ่ายส่วนต่างเพิ่มสำหรับห้องสองคน ค่าตั๋วเครื่องบิน ค่ากิน ค่านั่นนี่
บางทีก็ไม่สนุกเอาซะเลยกับการเดินทาง แต่ทำไงได้ละ ไปไหนก็ต้องไปกัน
เพราะคนที่บ้านจะไม่อยากให้อยู่บ้านคนเดียวอ่ะค่ะ ไม่รู้กลัวพี่แอบเที่ยวรึไง

ไม่ได้เข้ามาคุยซะนาน วันนี้เลยยาวเลย แถมมีบ่นอีก อย่าเพิ่งเบื่อนะพู่

มิกลับมาแล้วค่ะ

ภาพสวยจัดทุกภาพเลยครับคุณพู่
คุณพู่เป็นศิษย์พี่จริงๆนะเนี่ย
เข้ามาทำบล้อกก่อนด้วย

ดีใจที่ได้อยู่ร่วมกันในปีที่ 5 ของพี่พู่ค่ะ

มาถึงตอนนี้ ณ วันนี้
เอ่ยความรู้สึกไม่ถูกจริง ๆ ว่ารู้สึกยังไงกับเพื่อน ๆ บล็อก ทั้งพี่พู่และเพื่อน ๆ ทุกคน

มันบรรยายไม่ถูก

รู้แต่ว่าดีใจที่ได้รู้จัก

คงไม่ถามว่าเพราะอะไรที่ทำให้เราได้เจอและรู้จักกัน

รู้แต่ว่า ไม่ว่าจะได้เจอกันหรือไม่

อยากเป็นกำลังใจและเป็นรอยยิ้มส่งไปให้เสมอ

รักนะ จุ๊บ ๆ

ปล.ภาพงามคักหลายเด้อ

ภาพสวยอีกแล้วค่ะ

5 ปีแล้วเหรอคะเนี่ย นานเนาะ

ตัวเองเพิ่งเขียนได้ไม่นานยังไม่ถึงปีเลยค่ะ มารู้จักการเขียนบล็อกก็ตอนอายุซะขนาดนี้ มีเรื่องอยากเขียน
มากมาย แล้วแต่อารมณ์และโอกาสจะเอื้ออำนวย

ยังไงก็...ดีใจที่เราได้รู้จักกันค่ะ

กอ่นอื่นต้องขอคารวะท่านพี่ค่ะ อิ อิ

ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะคุณพู่
ในโอกาสที่ทำบล๊อคมาครบห้าปี

เวลาผ่านไปเร็วจริงๆด้วยค่ะ
บล๊อคคุณพู่นี้ อยากบอกว่ามีอะไรหลายๆอย่าง
ที่จุดประกายการถ่ายรูปของเรา

ทุกครั้งที่เราเดินผ่านม้านั่ง เราจะนึกถึงคุณพู่ อิ อิ
และเราก็ถ่ายรูปม้านั่งนั่นไว้
เวลาที่เราเดินผ่านจักรยาน เราก็นึกถึงคุณพู่
เราก็จะถ่ายรูปจักรยานนั่นไว้

แบบว่าเลียนแบบผู้พี่ 555
บล๊อคนี้ธรรมชาติสวยงาม ทั้งมุมมองการถ่ายภาพ
ทั้งตัวหนังสือที่สื่อออกมา
เป็นหนึ่งในบล๊อคคุณภาพของบล๊อคแก๊งค์ค่ะ

การกลับมาเริ่มต้นใหม่ของคุณพู่
จึงการเริ่มต้นบนฐานที่มั่นคงแล้ว
ฉะนั้นผลงานที่จะออกมาต่อๆไป จะต้องดีแน่นอน
เราจะรอติดตามผลงานต่อไปเรื่อยๆนะคะ

ขอใก้คุณพู่มีความสุขมากๆค่ะ

สวัสดีค่ะ..พี่พู่

5 ปีแล้วเหรอเนี้ย
หนึ่งยังไม่ถึง 2 ปีเลยอ่ะ

ชอบบล็อคแกงค์ที่ทำให้เราได้มาเจอกัน
มาทักทายกันแบบนี้ล่ะ
ได้เปิดโลกกว้างแบบไม่ต้องลงทุนด้วยนะคะ

จริงค่ะคุณพู่ วันเวลาผ่านไปเร็วมาก ลูกสา 3 เดือนกว่าแล้วค่ะ ไม่น่าเชื่อเลยค่ะ

อันนี้

"เ พื่ อ น บ ล็ อ ก ..หน้าเก่าๆ ก็เริ่มทะยอยหายจากกันไปเรื่อยๆ
เข้ามาบ้าง ทักทายกันบ้างก็ยังหลงเหลืออยู่ แต่ว่าก็ได้เพื่อนๆ น้องๆ ชื่อใหม่ๆ
หน้า ใหม่ๆ เข้ามาบ้าง ก็เรียกว่าไม่แปลกล่ะค่ะเพราะว่ามันคงถึงจุด
อิ่มตัว กันสำหรับคนเก่าๆ คนใหม่เพื่อนใหม่ต่างก็เปิดตัวกันมา ไม่แปลกเน๊าะ "

เห็นด้วยค่ะ

อันนี้ก็เห็นด้วยเช่นกันค่ะ

"มีทั้งเหมือนในบล็อกที่อ่านเฉพาะตัวหนังสือ และก็ที่แตกต่าง
แต่นั่นมันจะสำคัญอะไร จะเหมือนหรือว่าแตกต่างแต่ว่าเราก็คุยกันได้

เห็นด้วยไม๊ค่ะ ???????? "

ยินดีกับห้าปีในบล็อกแกงค์นะคะคุณพู่..
พื้นที่ตรงนี้คือเพื่อนในโลกเงียบที่พี่ชอบมากๆ เลยค่ะ .. เวลาเบื่อๆ กับโลกภายนอกอันสับสนจอแจ จะเข้ามาเที่ยวบ้านเพื่อนๆ ในนี้ ชมภาพงามๆ บ้าง อ่านข้อเขียนเพลินๆ บ้าง ทำให้วันอันแสนเซ็ง กลายเป็นวันดีๆ ได้จริงๆค่ะ ..
ขอบคุณที่ให้พี่เข้ามาเที่ยวบ้านอยู่เรื่อยๆ นะคะ ..

ห้าปี...ดูเหมือนนานแต่มิตรภาพนานกว่ามั๊งคะ..และดีใจยินดีที่ได้รู้จักคุณพู่แม้เป็นแค่เพียงตัวอักษรก็ตาม..ชอบการเขียน และการถ่ายภาพของคุณพู่ การทำบล๊อกด้วยค่ะ สรุปอะไรที่คุณพู่ทำยอมรับหมดค่ะ...รู้สึกดี..และยินดีเสมอที่ได้เข้ามาอ่านที่บล๊อกนี้ค่ะ...คิดถึงเสมอค่ะ...

อ้าวห้าปีแล้วเหรอครับน้องพู่
เอลุงก็ตามมาใกล้เนาะจำได้แต่ไม่แม่น วันอาทิตย์นี้ลุงขึ้นไปลำปางไปถึงน่าจะค่ำ เพราะตอนเช้าต้องแวะไปบ้านสาวแคท เขาทำบุญบ้านนี่ยังไม่เจอกันเลยเขายังไม่เชิญเลยฮ่าๆลุงอู๊ดบอกมา นอนสองคืนกลับวันอังคาร ไปถึงแล้วจะโทรหาครับ อวยพรหน่อยขอให้หุ่นสวยเหมือนเจอกันครั้งหลังสุดและมีเรื่องดีดีมาเขียนมาเล่าให้กันฟังไปเรื่อยๆนะครับน้อง

สวัสดีครับ แวะมาเยี่ยมค่ำๆก่อนละครหลังข่าว 55+

ยินดีด้วยนะครับสำหรับการครบรอบสมาชิกBloggang ปีที่5 ของคุณพู่
เล่นมานานราวกับว่าเป็นปู่เป็นย่าใน blog เลย55+

ตัวผมเองก็ไม่รู้เลยครับว่าเล่นมานานแค่ไหนแล้ว..
คงประมาณ 3 ปีมั้งครับ..


สำหรับ Blog เห็นด้วยจริงๆที่เป็นพื้นที่ได้เก็บข้อมูลอัลบัม ไดอารี่ Online
แถมยังได้แบ่งปันให้เพื่อนได้มาร่วมชมได้ด้วย..

ผมเองก็รู้สึกดีที่ได้มาร่วมเป็นสมาชิก
หลายๆต่อหลายครั้งเกือบปันใจไปให้เวลากับ FB

แต่ก็นะ..ไม่สามารถเอาใจเราไปได้หมดหรอกเนอะ..
เรายังมีสังคมตรงนี้ที่ทิ้งไม่ได้ มีเพื่อนๆที่น่ารัก..
พูดคุยแบ่งปันสิ่งดีๆให้กันและกัน..


Happy 5th Anniversary for member of Bloggang ครับ

สวัสดีค่ะคุณพู่
นับถือความอึดจริงๆค่ะ ตั้งห้าปีแล้ว แจ๋วจริง
สำหรับเรา .. ไม่ไหว .. ไม่ไหว
ขอเป็นคนอ่านดีกว่าค่ะ : )

เรื่องเที่ยวก็คงต้องเบาเหมือนกันค่ะ
ตอนนี้ซื้อบ้านกะเค้าแล้วเหมือนกันค่ะ
เลยต้องเจียมตน อิอิ

สวัสดีค่ะ ^^

ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ

จริงๆ แล้วชาลีแวะเวียนมาชมภาพสวยๆ

พร้อมเนื้อหาดีๆ ที่บล๊อกนี้บ่อยค่ะ

แต่ไม่ได้แปะคอมเม้นท์ไว้เลย ต้องขออภัยนะคะ


ชาลีแวะมาชวนไปเที่ยวชมกิจกรรมของน้องๆ กันค่ะ^^



ชาลีเพิ่งอัพบล๊อกเสร็จเลยล่ะค่ะ ^^

เป็นอีกคนที่ยังอยู่ แม้จะเขียนบล็อกน้อยลง 70%

555 แต่ก็ยังอยู่ค่ะ

ตอนเย็นแวะมาหาคุณพู่
ลูกค้าก็กำลังเข้าร้านพอดี
ไม่มีจังหวะให้ทิ้งรอยให้คุณพู่เลย
เปิดประตูบ้านคุณพู่แช่ไว้
จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีโอกาส
ได้คุยกันจริงจัง

กำลังเก็บร้านค่ะ
ไว้เข้า office พรุ่งนี้
จะแวะมาหาใหม่นะคะ
ไว้คุยกันค่ะ

ราตรีสวัสดิ์ค่า

เดือนหน้าเราก็จะครบ 5 ปี เหมือนกาน
ต้องขอบคุณบล็อกแกงค์มากมาย ไม่มีบล็อกแกงค์เราคงนั่งเหงา หง่าว หายใจทิ้งไปวัน ๆ และเราก็จะไม่ได้รู้จักกัน (อันนี้สำคัญมากกก..)
เอาลูกชิ้นปิ้งมาร่วมฉลองครบรอบ 5 ปีบล็อก Jewnid จ้า ^^

แค่ 3 ไม้พอนะ เดี๋ยวอ้วน อิอิ

สวยจัง

มด๒ตัวนั้นกำลังทะเราะกันเลยน่ะนั้น

ห้าปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก..จริงๆค่ะพี่
เหมือนแป๊บๆ เนอะ ของแจงก็สองปีกว่าแล้วมั๊ง
ดีจังค่ะ บล็อกแก้งค์ทำให้ได้เปิดหู เปิดตา เห้นอะไรต่างๆ
แถมยังได้เพื่อนใหม่ๆ เยอะ ถึงจะเป้นแบบผ่านมาแล้วผ่านไปก็เถอะ

เรื่องเพื่อนในบล็อก...แรกๆ แจงว่าก็คุยถูกคอเยอะนะคะ
แต่ว่าพออยู่นานๆไป สุดท้าย คนที่อยู่กับเรานานๆ ก็มักจะเป็นคน
เป็นคนที่คล้ายเรา เหมือนเรา คิดแนวเรา ชอบเหมือนๆ เรา..(คิดว่านะ)

ปล. "อยากเขียนแต่เขียนไม่ออก"...อันนี้เป็นบ่อยมากเลยค่ะพี่
บางที เปิดคอมพ์มา นั่งดูหน้าจอ อยากอ่านมาก แต่ไม่รู้จะเขียนอะไร

สวัสดียามเช้าครับศิษย์พี่

ผมยังเรียกแค่พี่บล็อก
พี่โบ๊ตเล่นซะปู่ย่าบล็อกเลย 555555

ห้าปีกับบล็อกแก๊งค์ นานนะ เรานับนิ้วดู เอ่อ เราคงเป็นคนบล็อกรุ่นเก่าแบบที่คุณพู่ว่า ไม่ทิ้ง ไม่ห่าง ไม่หายไปนาน ๆ ใครจะย้ายหรือเลิก แต่เราก็ยังอยู่

ดีใจที่ได้รู้จักบล็อกนี้ ได้ไอเดียดี ๆ เยอะมาก ทั้งจากการเขียนและการถ่ายรูป ส่วนหนึ่งที่เป็นแรงให้เราอยากถ่ายรูปเสมอก็มาจากบล็อกนี้แหละ

แบบว่านาน ๆ ไปเราชักเบื่อกับการกดชัตเตอร์ แต่เห็นรูปบล็อกคุณพู่ เป็นต้องกระตือรือร้นขึ้นมา ^^

เขียนบล็อก ถ่ายรูปให้ดูไปเรื่อย ๆ น๊า

จำได้ว่า เห็นรูปของคุณอยู่เรื่อย ๆ

ไม่ว่าเมื่อไร รูปในบล็อกนี้ก็ยังสวยไม่เปลี่ยน :)

สวัสดีสายๆครับคุณพู่..


แวะพาเอด้ามาเยี่ยมครับผม..

5 ปีฟังดูนานมากเหมือนกันนะคะคุณพู่ ... แต่วันเวลาก็ผ่านไปเร็วจังนะคะ เราตามไม่ค่อยจะทัน เอ๊ะ แล้วเราจะไปตามเขาทำไม อิอิ ...


เห็นด้วยกับคอมเมนท์ของเพื่อน ๆ ข้างบนค่ะ ว่าคุณพู่คือศิษย์พี่ของชาวบล็อกแก๊งค์ ในหลาย ๆ เรื่องเลย .... ความจริงใจ แนวคิดเห็น แง่คิดที่สอดแทรกอยู่ในเรื่องต่าง ๆ ที่คุณพู่เขียน แรงบันดาลใจเรื่องการถ่ายรูป :))) และอีกหลาย ๆ อย่างค่ะ ....


เห็นภาพล้อรถจักรยานภาพแรกยิ้มเลยค่ะ เอกลักษณ์ของคุณพูอันหนึ่งที่ใคร ๆ ก็คุ้นดีนะคะ

ทักทายสวัสดียามเที่ยงครับ
ทานอาหารอิ่มอร่อยนะครับ

และก็มาร่วมแสดงความยินดีปรีดา กับการครบรอบปีที่ 5 ของการร่วมเป็นหนึ่งในสมาชิก bloggang ด้วยคนครับ

เห็นด้วยค่ะคุณพู่

เผลอแป๊บเดียว อ้อก็จะครบสามปีตุลานี้เหมือนกันค่ะ

เพื่อนก็มีผ่านมาผ่านไป

แต่ที่ยังอยู่ยั้งยืนยง เข้ามาเมื่อไหร่ก็อุ่นใจคราวนั้นก็มีเหมือนกัน

หนึ่งในนั้นก็คุณพู่นี่หละค่ะ

หนังสือของพี่อรสมอ่านสนุกนะครับ
ผมว่าพี่เค้าเป็นมือวางอันดับต้นๆของประเทศเรา
ในงานด้านสารคดีเลยครับ

ป้านี่ถามได้..แอบอยากรู้อีก..อิอิ


บรรยากาศโรแมนส์ ขนาดนั้น..
ชวนสาวๆที่น่าหลงไหลไปทานอาหารค่ำๆด้วย..

มีรึจะเหลือ..หมายถึงอาหารครับ 555+

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ จ้า



เพราะว่าใจมันคิดถึงจึงแต่งให้
เพราะว่าใจมันคิดถึงจึงห่วงหา
เพราะว่าใจมีเธอเป็นเพื่อนเสมอมา
เพราะว่าใจมันจะบอกว่า ห่วงใย เธอ


* ขอให้มีความสุขกับคนที่คุณรักนะจ้า *


โอแม่เจ้า 5 ปีแล้วเหรอเนี่ยไวจริงๆๆอย่างที่น้องนิคว่าเลยอะ
การได้มาอยู่บล็อกแกงค์ก็ถือว่าเราได้มิตรภาพและเพื่อนๆๆมากมายเลยเนาะ
ได้แบ่งปั่นความรู้สึก ไม่ว่าจะเป็นตัวหนังสือหรือว่ารูปภาพ
แต่ที่น่าเสียใจก็มีคือเพื่อนๆๆต่างหดหายไปอย่างที่น้องนิคว่าอะ อยากให้เพื่อนๆมีเวลากลับมาสนุกสนานอย่างเมื่อก่อนอีกจังเลย
ว่าแต่น้องนิคสบายดีน๊า

มาสะดุ้งตรงความเหี่ยวเฉานี่ละคะ สะท้อนถึงตัวเองจริงๆ

พอกลับมาอยู่เมืองไทย มันมีอะไรต้องทำเยอะแยะไปหมด เวลาที่ใช้กับอินเตอร์เนทก็น้อยลงไปด้วยนะคะ (สำหรับพิม) ถ่ายรูปเดี๋ยวนี้ยังถ่ายน้อยลงเลยค่ะคุณนิด

สวัสดีค่ะคุณพู่
ก่อนอื่นต้องขอยินดีด้วยกับปีที่ 5 แห่งบล็อกแก๊งค์นี้นะค่ะ เราเองช่วงนี้ไม่ได้เข้ามาเล่นซักเท่าไรเลย สงสัยจะอิ่มตัวแล้วละมั่ง บวกกับช่วงนี้ไม่ค่อยมีกิจกรรมอะไรให้ทำเท่้าไรเลยไม่มีเรื่องราว ๆ ต่าง ๆ มาเขียนเลย
แต่สิ่งอื่นสิ่งใดเราไม่เคยลืมเืพื่อน ๆ บล็อกเลยนะค่ะ พอมีเวลาก็แวะเข้ามาอ่าน บ้างครั้งมาแบบไม่ได้ทักทาย บ้างครั้งมีเวลามากหน่อยก็แวะทักทายกันละค่ะ

ว่าแต่เมื่อไรจะมา กทม.อีกละจ๊ะ จะได้เจอกันอีก

ดีจ้านิด เ้ค้าก็ก้าวย่างเข้าสู่ปีที่ 5 เหมือนกันจ้ะตัวเอง
แต่เค้าอาจจะถึงช้ากว่าเองหน่อยนึงนะ
เพราะเค้าเริ่มทำบล๊อก กพ 2006 นี่ก็เลยสี่ปีมาแล้ว
วันเวลาผ่านไปเร็วจริงๆ ได้เรียนรู้อะไรกับการทำบล๊อกเย๊อะเลยจ้ะ

และทำให้เราโตขึ้นตามอายุบล๊อกด้วย


สิ่งที่ตัวเองเขียนก็ถูกใจเราหลายอย่างนะ คนเก่าๆ ที่คุ้นเคยกัน ห่างหายไปบ้าง
แต่ก็ยังแวะเวียนมาทักทายบ้างเป็นบางครั้ง บางคราว ก็ทำให้รู้สึกดีนะ
เพราะอย่างน้อยๆ ก็ไม่หายไปเลย กับเพื่อนบล๊อกบางคนที่หายไปเลย เราก็ได้แต่
ส่งใจคิดถึงไปจ้ะ เรารู้สึกดีกับทุกๆ คนที่เคยๆ คุยด้วยนะ

แต่บางทีเราก็ไปหาได้ไม่ทั่วถึงน่ะ ส่วนใหญ่ก็จะไปแบบที่มาเม้นท์ให้ หรือพอนึกขึ้นได้ก็รีบแวะไป
ทักทาย ไปฝากเม้นท์ พอให้รู้ว่าเรายังไม่ได้ลืม

เราก็คงอัพเรื่อยๆ ไปตามประสา ขีดๆ เขียนๆ อะไรที่อยากทำ เวลาได้เข้ามาอ่าน
เม้นท์จากเพื่อนๆ มันทำให้รู้สึกกระชุ่มกระชวยน่ะตัวเอง และก็รู้สึกดี
ว่า อืมม์ เค้าก็ยังนึกถึงเรานะ ยังแวะมาหา มาเม้นท์ให้นะ
แค่น้ำใจและมิตรภาพเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ ทำให้เรารู้สึกดีมากๆ เลยจ้ะ

นิดเป็นคนเขียนอะไรได้น่าอ่านนะ เขียนได้เป็นเรื่อง เป็นราว
เราดิ เรียบเรียงไม่ค่อยเก่ง อารมณ์พาไปก็เขียนเยอะหน่อย หรือไม่ก็เขียนเล็กๆ น้อยๆ
เน้นรูปซะมากกว่า

บล๊อกแก๊งค์นี่ก็ทำให้เรียนรู้อะไรได้มากมายทีเดียวเนอะ เพราะแต่ละคน
ก็เขียนเรื่องราวแตกต่างกันไป มีบุคคลิกหรือลักษณะเฉพาะที่ไม่เหมือนกันน่ะ อาจจะคล้ายบ้างแต่ก็
ไม่เหมือน ทำให้สนุกกับการพูดคุยแลกเปลี่ยนเนอะตัวเอง

ไงก็เขียนเรื่อยๆ นะจ้ะ อย่าห่างหายไปไหนเสียก่อนล่ะ เค้าเองก็เรื่อยๆ ล่ะ

สวัสดีค่ะ คุณพู่

ว่าด้วยเรื่องตลาด... อย่างที่คุณพู่ว่า เดี๋ยวนี้เป็นที่ฮ็อตฮิตมาก ตลาดน้ำ ตลาดท้องถิ่น ทำออกมาเป็นหนังสือให้ตามเที่ยวกันเลยก็มี

ชอบค่ะ อาจจะแก่แล้วมั้ง เวลาเดินตลาดมันมีอะไรให้เราดูเยอะ แม้บางที่จะเป็นตลาดที่เซ็ตขึ้นมา ไม่ใช่ชาวบ้านแถบนั้นจริงๆ ก็ยังชอบไปดู...

เดินตลาด...ต้องมีเวลาค่ะ ถ้าเราไปแบบรีบๆ มันไม่ได้บรรยากาศเนาะ

ทักทายตอนเย็นๆค่ะคุณพู่

อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ มาเจ็บจี๊ดไอ้ตรงที่คุณพู่
บอกว่าต้องลดการเล่นเกมส์นี่แหละค่ะ
เพราะตัวเองพยายามหลายครั้งแล้ว
แต่ทำไม่เคยได้ซักที
(ติดเกมส์ถึงขนาดเก็บไปฝันยังมีเลยค่ะ)

ของหนูไม่ได้นับว่าเล่นมากี่ปี เพราะจำไม่ได้
จะกลับไปดูประวัติเก่าก็ไม่ได้อีก
เพราะแก้ไขปรับนู่นนี่ไปเยอะ จนงง 555
แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ค่อยเปลี่ยนเลยคือความขี้เกียจ
พักหลังนี่ยิ่งเป็นหนักมาก
บางทีไม่มีเรื่องจะอัพก็ไม่เท่าไหร่
แต่ไอ้ที่มีแต่ขี้เกียจ ไม่มีอารมณ์นี่แหละ
ไม่รู้จะแก้ยังไงดี แต่ยังไงซะก็คงไปไหนไม่พ้น
เดินวนไปเวียนมาอยู่แถวนี้แหละค่ะ

ห้าปีกับบล็อก ยินดีด้วยนะคะคุณพู่
พท.ส่วนตัว ที่ไม่มีค่าใช่จ่าย
ที่ให้เราๆได้มีโลกอีกโลกหนึ่ง
หายเหงาได้ก็เพราะตรงนี้แหละเนาะ

ไม่ว่าผ่านไปกี่ปีๆ
คุณพู่ก็มีภาพสวยๆมาฝากกันเสมอๆเลยนะคะ

มีความสุขมากๆนะคะ

หวัดดีค่ะคุณพู่

เพิ่งเข้ามาอ่านบล็อคคุณพู่ครั้งแรก คุณพู่เล่นมา 5 ปีแล้วเหรอคะ นานจัง นกเพิ่งเล่นได้ 3 เดือนเองค่ะ

ที่เข้ามาเพราะคุณพู่ถ่ายรูปสวยจัง และเขียนเรื่องราวอ่านเพลินดีค่ะ กะว่าจะเข้าไปอ่านย้อนหลังบล็อคของคุณพู่ ไม่รู้ว่าจะอ่านจบเมื่อไหร่ เยอะจังค่ะ

สวัสดีครับ คุณพู่ครับ

ห้าปีแล้ว เก่งจังนะครับ

ตอนนี้ บล็อกเป็ดได้ปีสามเดือน ก็เริ่มจะแบ่งเวลาไม่ออกแล้วครับ

ฮ่าๆๆ

มันมีเรื่องใหม่ๆให้ทำเนอะ

เฟชบุ๊คนี่ก็ส่วนนึงนะครับ

เข้าแล้ว มันอินเตอร์แอ๊คทีฟอ่ะนะ สนุกดี

ฮ่าๆ

ยินดีด้วยนะครับ

งานตะพาบ งาบๆเข้ามาแล้วล่ะ

มะรืนแล้วนะครับ

ขอบพระคุณมากค่ะ ที่กล่าวชมการถ่ายภาพ แม่โสมก็ว่างั้นเหมือนกัน ด้วยที่อายุไม่เกี่ยวกับท่าถ่าย เลยทำให้ไม่อายหากเวลาตั้งท่าแล้วดูสุดเหนี่ยว

แต่อย่างไรเสีย ภาพของคุณพู่ก็งามแต้ ด้วยมีสไตล์

ของแม่โสมก็อีกสไตล์ก็แล้วกันค่ะ

อ่า มีสองพันกว่าภาพ บางภาพใช้ กล้องเล็กใช้มือซ้ายถ่ายตัวเองกับไก้ด์ นั่น เห็นไหมคะ

มีclip ที่ยังไม่ได้ดูอีก

รูปที่ยังมิได้ดูอีก

จะมีเวลาที่หนายยยยยยยยมาโชว์เนี่ย

มีเรือ่งให้เล่ามากมายอีก มีเวลาที่หนายยยยยยยย

แต่อยากให้คนได้ไปจริงๆ

แม่โสมกลายเป็นคนนับถือพุทธและยิว ไปวบด้วยจิตศัทธาแท้จริงๆ ไม่น่าเชื่อเลย

ตอนแม่โสมเกลียดหุ้น แม่โสมไม่เคยคิดเล่นหุ้น แต่ดูและหาความรู้จากหุ้นตลอด พอมาจับหุ้นและเข้าใจมัน มันคืออาชีพที่เหมาะกับแม่โสมทุกกรณี

แม่โสมเคยคิดว่าคนยิวเป้นคนเลว แต่นึกขึ้นได้ว่า เมื่อสิบปีก่อนแม่โสมซือ้หนังสือเกี่ยวกับคนยิว เอามาศึกษาความคิดเขา

และเมือเราไปเมืองยิว กลับมาพร้อมกับกลายเป้นคนที่นับถือศาสนายิวแบบรักแท้

แม่โสมว่าไม่มีอะไรที่บังเอิญ แต่มันอาจต้องมีการนำร่องมาก่อน ทั้งหมดคือการนำทางเพื่อนำพาสิ่งที่เราต้องเป้น หรือสิ่งที่เราเป้นอยู่แล้ว พอถึงเวลา เราก็รับมันได้เลย เพราะมีการปูพื้นมาแล้ว อย่างน่าอัศจรรย์

ตอนนี้แม่โสมเข้าใจคนพุทธหลายคนที่เจอ ความพืศวงในชีวิตแล้วเปลี่ยนศาสนา

แต่แม่โสมไม่มีวันเปลี่ยนศาสนา เพราะไม่มีศาสนาใดที่พิสูจน์ได้ด้วยวิทยาศาสตร์ และเป็นความจริง นอกจากศาสนาพุทธ

แต่ศาสนายิว แม่โสมพบความมหัศจรรย์บางอย่างที่จับใจแม่โสมชนิดที่เป้นพลังพิเศาที่แม่โสมรับได้แบบตกใจ ยกตัวอย่างเช่น ชายชาตรีมาดแมน ไม่เคยรู้ว่าตัวเองชอบชาย

พอได้สัมผัสชายหนึ่งครั้ง จึงรู้ตัวว่า ตัวเอง ชอบทั้งช และ ญ อะไรประมาณนี้ คือสรุปรู้ว่าตัวเองเป็นไบฯ (ดูนังโสมยกตัวอย่าง แต่มันก็ชัดเจนช่าม้า)

อ้า... เด๋วมีรูปใหม่จะมาเชิญนะคะ

คุณพู่เป็นจั้งใดบ้าง

แม่โสมต้องปรับโหมดสู่การศึกษาอีกละ เบื่อมาก เพราะแม่โสมเปลี่ยน อ. ที่ปรึกษากลางคันและต้องเปลี่ยนเรื่องกลางคัน ยากมาก

แต่มันเป็นชีวิต ที่จ้องเปนไป มันก็แค่ส่วนหนึ่งในการเดินไปของชีวิตเรา

แวะมาทักทาย ได้ยินเสียงบ่นว่าอยากได้เลนส์มาโคร

ภาพชุดนี้หลายภาพใช้เลนส์ 55-250 ครับ ชอบเลนส์ตัวนี้เพราะนอกจากคมแล้วสีสันสบายตาดีเชียว และที่สำคัญ ไม่แพง อิอิ

ไม่ได้คุยกันนานเชียว คุณพู่สบายดีนะจ๊ะ เฮียเพิ่งทำเร็จจากสิ่งที่มุ่งหวัง สักพักคงมีเวลามากขึ้น แต่ช่วงนี้เคลียรงานที่ค้างคาก่อน

๕ ปีแล้วเหรอ

บางครั้งระยะเวลา ก็ทำให้เรารู้ว่าสิ่งต่างๆ ที่รายล้อมรอบตัวเรามีคุณค่า และเรามักจะปล่อยผ่านไป

ขอให้มีความสุขทุกวันนะค่ะ

ยินดีกับ 5 ปี ในบ้านนี้ค่ะ
เราก็ร้จักกันผ่านสังคมนี้มานานแล้วเนอะ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความห่วงใยค่ะ
รอหลังไมค์อยู่น๊า

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมวันนี้ถึงเขียนลงไป
เพราะส่วนใหญ่เค้าจะเขียนแต่เรื่องดีๆเนอะ
เพราะอยากได้กำลังใจค่ะ
และสังคมทีนี่ก็น่ารักเสมอ

พี่พุแวะมาเยี่ยมบล๊อคจ้า......

ย่ามีช่วงที่เบื่ออับบล๊อก จะนิ่งๆไปนานๆถึงจะอับซักที ยังคิดเลยว่าจะเลิกทำบล๊อกดีม๊ะ

เห็นหัวเรื่องบล๊อกนี้แล้วพี่โตสก็ต้องกลับไปเปิดบล๊อกตัวเองหาบล๊อกๆ แรกที่พี่อัพในบล๊อกแก๊งนี้... บล๊อกพี่โตสเข้าปีที่ 4 แล้ว .. อื้อ... เห็นด้วยกะพู่เลยว่าเวลามันผ่านไปเร็วจริงๆ เลยแฮะ ซึ่งสำหรับพี่โตสแล้ว พี่ว่ามันเร็วเกินไปด้วยซ้ำไป เร็วจนน่ากลัว

ส่วนเรื่องเพื่อนๆ เก่าๆ ที่หายๆ กันไป .. อันนี้พี่โตสก็เห็นด้วยอีกน่ะแหละ ซึ่งจริงๆ แล้ว....ถึงแม้ว่าพี่โตสจะยังวนเวียนอยู่ในบล๊อกอยู่(บ้าง)แต่พี่ก็ถือว่าตัวเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกันนะ....ที่หายๆ ไปจากเพื่อนๆ บนบล๊อกหลายๆ คน .. ซึ่งสาเหตุหลักๆ เลยก็คงจะเป็น...ความอิ่มตัวอย่างที่พู่ว่าละมัง .. แต่ในขณะเดียวกัน กับเพื่อนบนบล๊อกที่หายไปจากหน้าบล๊อกพี่โตส ดีที่ว่าจริงๆ แล้วเพื่อนเหล่านั้น หลายๆ คนที่พี่โตสถูกใจ เค้าไม่ได้หายไปจากชีวิตพี่เลยล่ะพู่ อาจจะไม่ได้มีการติดต่อกันผ่านบล๊อก หรือคุยกันบ่อยๆ เหมือนเมื่อก่อน แต่.....เพื่อนๆ เหล่านั้นได้กลายมาเป็นเพื่อนกับพี่โตสจริงๆ อย่างที่พี่ต้องการเวลาเจอคนที่ถูกใจ และก็โชคดีที่เพื่อนเหล่านั้นส่วนใหญ่เค้าก็ถูกใจพี่โตสและก็เปิดรับพี่เข้าไปในชีวิตจริงของเค้า .. ไม่ใช่แค่ชีวิตหน้าบล๊อก

พี่โตสเพิ่งจะได้รับข่าวดีเมื่อไม่นานมานี้เอง ช่วงนี้ก็เลยแฮ๊ปปี้เป็นพิเศษหน่อยนึง

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่

วันนี้ทำบล้อกหมิงหมิง
พรุ่งนี้เตรียมทำบล็อกตะพาบต่อครับ 5555

เขียนเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรดีดีนะครับคุณพู่
นึกแล้วก็ตลกดีนะครับ
เล่นบล้อกตั้งแต่ไม่มีลูก
จนตอนนี้วิ่งเป็นลิงไปแล้ว 5555

แก่ตามมันไม่ทันเลยครับ 5555

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่..


หมิงๆมีไมค์แล้ว..เอด้าก็เลยเอาบ้าง..อิอิ

มานึกถึงตัวเองก็เปิดบลอคมาหลายปีเหมือนกันค่ะ เพราะเริ่มเดือนกรกฎา2549 จริงอย่างจิวนิดว่าเพื่อนเก่าก็หายหน้าไปเพื่อนใหม่ก็เข้ามาเรื่อยๆเนาะ แต่เชื่อว่ามิตรภาพในบลอคแกงค์จะคงอยู่ตลอดไป

สวัสดีค่ะคุณพู่ คุณพู่กับสาน่าจะเล่นบล็อคใกล้ๆ กัน สาจำได้ว่าเปิดบล้อคก่อนได้ทำงานนะค่ะ

5 ปีถ้าเป็นคนก็ยังเป็นเด็กน่ารักๆ อยู่เลยนะคะพี่พู่ ยังอีกหลายปีกว่าจะโตเป็นสาวสะพรั่ง

สวัสดีค่ะคุณพู่

โห...เขียนบล๊อกมาตั้ง 5 ปีแล้วเหรอคะ
ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ

แต่ก็ดีใจนะคะ
ที่ได้รู้จักกับคุณพู่ ได้มีมิตรภาพดีๆ ผ่าน
bloggang กัน

ส่วนแหม่มเดือนหน้าก็ครบ 3 ปีแล้ว เวลาผ่านไปรวดเร็วมาก
บางครั้งที่ห่างหายไปจาก blog ก็มีงานรุมเร้า หนีเที่ยวอยู่ เบื่อเป็นบางครั้งที่มี net เต่า
แต่ก็กลับมาพบความสุขที่นี่ทุกครั้ง

เมื่อเทียบกับคน 5 ปี ก็ยังเป็นเด็กน้อยน่ารักเลยนะคะ

หวัดดีครับคุณพู่ เพิ่งเข้ามาแว็บ ๆ เมื่อไม่กี่วันก่อน ยังเป็นบล็อกงานแต่งน้องคุณพู่อยู่เลย (แอบอ่านค้างไว้ ว่าจะมาต่อให้เสร็จ แต่ยุ่งมากกกกกกกกกก ไม่ได้แก้ตัวเลยนะเนี่ย ) ไงขออวยพรย้อนหลัง ทั้งงานแต่ง และบล็อกด้วยว่า ยินดีกับครอบครัวใหม่ด้วยนะครับ มั่วไหมละพล

ส่วนบล็อกนี้ ต้องบอกว่าโหหหหหหห ก้าวเข้าปีที่ห้าสำหรับคุณพู่แล้วหรอเนี่ย แถมขยัน ๆ เขียนอย่างคุณพู่ คงมีเป็นร้อยบล็อกแล้ว น้องใหม่หน้าดำ ๆ อย่างพล ก็ขอตามคุณพู่ไปห่าง ๆ ละักันน้อ อีกนานเลยว่าจะขึ้นปีที่ป้าเหมือนคุณพู่ ขอให้เขียนไปเรื่อย ๆ นะครับ ทั้งงานเขียน ทั้งภาพถ่ายคุณพู่ แบบว่าแฟนขับไกล ๆ อย่างพล แอบติดตามอยู่เสมอ ๆ ถึงจะเม้นต์บ้างไม่เม้นต์บ้าง ก็ยังแวบ ๆ เข้ามาเสมอครับ จะติดตามอ่านกันจนไม่มีแรงเขียนกันเลยละครับ

แวะมาทักทายกันค่ะ คุณพู่

อยู่กับบล็อคแก๊งค์มา 5 ปี แล้วหรอคะ

ถือเป็นรุ่นพี่หลายปีมาก ๆ เลยน๊ะคะเนี่ย

เพราะของเราเพิ่งจะเข้า 9 เดือนเอง ยังไม่ครบขวบเลย

ตอนนี้ก็เริ่มหมดมุขที่จะเขียนแล้วค่ะ เอิ๊กกกก

สำหรับเราต้องยกความดีความชอบให้บล็อคแก๊งค์ค่ะ

เพราะปกติจะเป็นคนที่ไม่ค่อยจะสื่อสารผ่านตัวหนังสือ

แถมยังพูดไม่เก่ง เพราะไม่ค่อยมีเพื่อน

พอมาเล่น ทำให้มีเพื่อนเยอะ ถึงแม้จะพูดคุยผ่านตัวอักษร

แต่ก็ทำให้หายเหงาไปได้เยอะเลยค่ะ

ปีที่ห้าแล้วเหรอเจ้าคุณพู่ดาหวัน เรียกได้ว่าเป็นเจ๊ใหญ่ในนี้เลยนะเนี่ย 555 แวะมาหวัดดีกันหน่อยค่ะ กำลังพักกินขนมกับเม้าท์เรื่อยเปื่อยช่วงบ่าย คุณพู่สบายดีนะคะ ^^

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่


หุหุหุ


พี่พรุนเรียกคุณพู่ว่าเจ๊ใหญ่แห่งบล็อกแก๊งค์เลย 555

มาร่วมยินดีกับ 5 ปีบล๊อกแก๊งค์ค่ะคุณพู่
รูปสวยเช่นเคยค่ะ

เขียนบล๊อกมานานบางทีก็หมดมุกเหมือนกันนิ
ขนาดไม่ได้เขียนอะไรเป็นเรื่องเป็นราว
แค่เอาเรื่องใกล้ๆ ตัว(เรื่องกิน
) มาอัพ บางทียังเบื่อบล๊อกตัวเองเลยค่ะ
เป็นอย่างคุณพู่ว่า "อยากเขียนแต่เขียนไม่ออก"

นี่ถ้าเขียนบล๊อกแนวของคุณพู่ คงจะบิวด์ "อารมณ์" ไม่รอด
เพราะเป็นคนที่ภาษาเขียนไม่สวยเอาซะเลย
แต่ก็ชอบอ่านนะคะ อ่านแล้วก็ได้มุมมองในความคิดที่แตกต่าง
บางอย่างก็เออนะ...ใช่ คิดได้งัยเนี่ย

มาแล้วจ้า
เพื่อนบล๊อกหน้าแก่ๆและเก่าๆ
หุหุ

5 ปี แล้วเหรอเนี่ย
รู้จักพู่มา 4 ปี รึเปล่า

เบื่อกันมั่งยังจ๊ะ

พี่ลืมฉลองวันเกิดบล๊อกตัวเองง่ะ
ช่วงนั้นกำลังเครียดเรื่องการเมือง 555

คราวก่อนไม่เจอกัน
คราวนี้อยากเจอนะตะเอง

ตั้งแต่เล่นมา พี่ว่าที่บล็อคแก๊งค์มีสาระที่สุด(สำหรับพี่) พยายามจะไม่หนีหายไปไหน แต่ไม่รู้ทำไมชอบเกิดเหตุอยู่เรื่อยเลย อิอิ

คิดถึงนะคะ แล้วจะรีบหาเรื่องมาอัพใหม่ค่ะ

5 บล็อก 5 ปี ผมขอร่วมนิยมยินดีครับ

ความคิด และน้ำใจของคุณพู่ สมควรจะอยู่เป็นขาประจำของบล็อกแก๊งค์ให้นานนับ 50 ปี ถึงไหมเนี่ย?

เพราะมีความสุขที่ใครๆได้รับ มีความจริงใจที่ใครๆได้รับ จากบล็อกของคุณพู่


5 ปี ของผม เพื่อนๆยุคโน้น ก็ห่างหาย เลิกเขียนกันไปเยอะแล้วเช่นกัน

ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้ ไปทำอะไรกันอยู่

อย่าง.. ซีบวก me2you กุมภีณ คนทับแก้ว เป็นต้น คงจะเคยเห็นชื่อล็อกอินแบบนี้

มาช้าตามประสา
มาดีใจกับคุณนิดที่เขียนบล็อกมาครบห้าปีแล้ว(คริ คริ ตอนนี้ก็เกินแล้วเนอะ) พอกลับมาอ่านบล็อกเก่าๆ เชื่อว่าคุณนิดคงอัศจรรย์ใจตัวเองไม่น้อยเลย ว่าห้าปีเขียนเรื่องต่างๆได้มากมายหลายร้อยเรื่อง(แถมสนุกด้วยอีกต่างหาก)

เป็นเจ้าเก่าติดตามเป็นประจำอ่านสม่ำเสมอ
(แต่ไม่ค่อยแสดงตัวเลย)
ถ้าคุณนิดยังเขียน ก็ยังตามมาอ่านค่ะ :-)

ปล. ชอบรูปจังค่ะ เก๋ไก๋สวยติดตา