เรื่องบางเรื่องได้รู้ ได้เห็น แล้วก็ได้ค้างใจ ... ทำไม สถานการณ์ ... ฝรั่งผู้ชายสองคนยืนเข้าแถวอยู่ที่เค้าท์จ่ายเงินร้านซุปเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่ง ฉันเองยืนเข้าแถวอยู่ด้านหลัง สังเกตุได้ว่าทั้งสองคงไม่รู้จักกันหรอกเพราะว่าเค้าไม่ได้หันหน้ามาคุยกันแม้แต่คำเดียว พอดีจังหวะที่คนคิดเงิน คุยกับฝรั่งคนแรก ก็คุยกันเล่นๆ เพราะคุยไปหัวเราะไป ฉันเองจับคำพูดไม่ได้แต่ก็ดูว่าสนุกสนานร่าเริงกันดี ส่วนของที่ฝรั่งคนนั้นซื้อก็กองอยู่ที่โต๊ะเค้าท์เตอร์ซึ่งเป็นตัวเลื่อนรอเก็บของลงกระเป๋าที่เค้าเตรียมมา ( ที่นี่ของที่ซื้อเราจะต้องเตรียมกระเป๋าแล้วก็เก็บลงกระเป๋าหรือว่าถุงเอง หรือว่าถ้าไม่มีถุงก็สามารถซื้อเอาที่เค้าท์เตอร์จ่ายเงินได้ ) พอเค้าถึงเวลาจ่ายเงินเสร็จแล้วฝรั่งคนที่หนึ่งก็เก็บของที่ซื้อลงกระเป๋าไป แต่ว่าก็ยังยืนอยู่ตรงปลายโต๊ะจ่ายเงินที่เดิม ฝรั่งที่คนที่สองก็เอาของที่เค้าจะซื้อวางที่เลื่อนอีกด้านเตรียมคิดเงิน ... คนขายก็หยิบของแต่ละอย่างขึ้นมายิงบาร์โค้ด แล้วก็วางที่โต๊ะอีกด้าน ของมันก็เลยไปกองอยู่ตรงหน้าฝรั่งคนแรก ฝรั่งคนแรกที่บอกว่ายังไม่เดินไปแต่ว่ายืนอยู่ที่โต๊ะอีกด้าน เหลือบตาเห็นว่าสิ่งของที่ฝรั่งคนที่สองซื้อมาแล้วเตรียมเก็บลงถุง .... มันคือ บุหรี่ 2 ซอง แทนที่ฝรั่งคนที่หนึ่งเสร็จกิจแล้วจะเดินถือถุงไปตามปกติ กลับเปล่าเลย เขายืนอยู่ตรงนั้น วางถุงที่เค้าเอาของใส่ลงพื้น แล้วหยิบซองบุหรี่ของฝรั่งคนที่สองมา จู่ๆ เค้าก็หันมายิ้ม แล้วก็ทักคนที่สอง พร้อมทั้งชี้คำพูดที่เขียนติดซองบุหรี่ตรงที่เป็นคำเตือนเรื่องการสูบบุหรี่เป็นอันตรายต่อชีวิต " คุณรู้ไม๊ว่าว่านี่หมายถึงอะไร " ฝรั่งคนที่สอง คนคิดเงิน ฉัน ... มองหน้าคนถาม ..แล้วร้อง " เฮ้ย " ในใจ ฝรั่งคนที่สอง : " ผมรู้ ทำไมเหรอ " พร้อมทั้งทำหน้าออกจะไม่พอใจ ฝรั่งคนแรก : " อ้อ เปล่าหรอก มันอันตรายต่อร่างกาย ผมนึกว่าคุณไม่รู้เลยซื้อมัน ฮ่า ฮ่า ฮ่า " การพูดเหมือนพยายามจะทำตลกโป๊กฮา หันหน้าไปหัวเราะกับคนคิดเงิน แต่ว่าเค้าก็ไม่เล่นด้วย ฝรั่งคนแรกหันหน้ามาหาฝรั่งเจ้าของบุหรี่ .... อธิบายว่าเค้าล้อเล่น ... แหม๊ อย่าทำจริงจังสิ ... แค่นั้นล่ะ ฝรั่งคนที่สองออกโรงเลย " คุณจะเล่นกับใครผมไม่สน แต่ว่านี่มันเรื่องของผม บุหรี่ของผม ร่างกายของผม สิทธิผม แล้วผมก็จะสูบที่ที่เค้าไม่ห้าม คุณจะมายุ่งหรือว่ามาล้อเล่นแบบนี้ได้ยังไง ... บลา บลา บลา " ฝรั่งคนแรกที่ทำท่าอยากจะเป็นตลกจำเป็นก็เริ่มหน้าเสีย บอกว่าล้อเล่นเองอย่าคิดมาก แล้วคงกลัวว่าเหตุการณ์จะบานปลายเพราะว่าฝรั่งคนที่สองก็เริ่มเสียงดัง ( เข้าใจว่าไม่พอใจอย่างแรง ) ก็เลยหยิบถุงที่วางเอาไว้พร้อมกับเอาบุหรี่ที่ถือไว้วางบนโต๊ะแล้วก็เดินจากไป แต่ว่าก่อนจะออกจากร้านรอประตูเลื่อนเปิด เค้าก็มีการตะโกนกลับมาว่า " แค่ล้อเล่น ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ วุ้ย " แล้วก็เดินจากไป ทีนี้ล่ะพอคนทำปัญหาไป ฝรั่งคนนั้นก็หันมาพูดกับฉันว่า " ล้อเล่นอะไรกัน ไม่รู้จักกันสักหน่อย แล้วเล่นกันแบบนี้น่ะไม่รู้เหรอว่ามารยาทเป็นยังไง " ฉันเองก็ได้แต่ฟัง ยิ้มหน้าเจื่อนๆ เพราะว่า งง ว่าทำไมอีตาฝรั่งคนแรกถึงได้กล้าเล่น หรือว่า พูดอะไรบางอย่างขึ้นมากับบางคนที่เค้าไม่รู้จักมักจี่แบบนี้ การจะพูดทัก หรือว่าเปิดสนทนากับบางคนฉันว่ามันก็ดีแต่ว่าไม่น่าเล่นกับเรื่อง negative อย่างเรื่องคำเตือนบนบุหรี่เลยแม้แต่น้อย ฉันเองไม่ได้สนับสนุนหรือว่าเห็นด้วยกับเรื่องสุรา บุหรี่ มากนัก แต่ก็ไม่ได้ถึงกับว่ารังเกียจเหมือนกับว่าเห็นแล้วคนสูบ หรือว่าคนดื่มเป็นตัวเชื้อโรคเลย เพราะเข้าใจว่าสิทธิส่วนบุคคลในการซื้อหรือว่าเสพมันก็มีอยู่ และเรื่องโทษมหันต์สำหรับสิ่งพวกนี้ก็รุ้ๆ กันอยู่ว่าเป็นยังไง แต่ว่าจะทำยังไงล่ะถ้าหากว่าคนที่ซื้อ เค้ามีวุฒิภาวะในการคิด ในการทำอยู่ มันเลยเป็นคำว่า " มารยาท และการเคารพสิทธิส่วนบุคคล " เรื่องบุหรี่ สุรา เอาว่าฉันไม่ได้พูดถึงเพราะมันไม่ใช่ประเด็นของบล็อกวันนี้เลยแม้แต่นิดเดียว แต่ประเด็นของฉันมันอยู่ที่ว่า ทำไม คนเราไม่รู้เลยเหรอว่ามารยาท การล้อเล่นน่ะมันอยู่ขีดไหน การทักทายผู้คนแปลกหน้า เหมือนว่าอยากเริ่มต้นการสนทนามีตั้งหลายเรื่อง หลายราว ที่เราสามารถจะยกเอามาพูดถึง หรือว่าเริ่มเอามาคุยกันได้ แต่ไหง อีตาฝรั่งเจ้าปัญหานั้นถึงได้เลือกเอาเรื่องบุหรี่กับอันตรายนั้นมาพูด ฟังสำเนียงเวลาเค้าพูดแล้วมันเหมือนจะติงคล้ายๆ จะบอกว่า " แกรู้ไม๊ว่าว่าสูบน่ะมันถึงตายเลยนะแก " ฟังแล้วคิดไม๊ว่ามันแปลกถ้าคนแปลกหน้าจู่ๆ มาคุยกับคุณ ... เฮ้อ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ มารยาทเป็นเรื่องไม่ยากจะเข้าใจ รู้ว่าสิ่งไหนควรทำไม่ควรทำ แต่ทำไมกับหลายๆ คนถึงไม่ได้เรียนรู้เรื่องที่เข้าใจไม่ยากอย่างนี้ได้เลยล่ะ แถมยังจะรับเอาว่ายิ่งทำแล้วใครไม่ว่าก็คงทำกันต่อไปเรื่อยๆ ถือว่าเป็นเรื่องปกติน๊อ ... ก่อนแว๊บไป ... แอบถามว่าคุณๆ เคยเจอใครที่ไร้มารยาทมาทำอะไรให้ขุ่นเคืองไม๊ค่ะ จำได้ไม๊เอ่ย หรือว่า มีเยอะจนเลือกไม่ถูก หลังจากเจอเรื่องสองงงในร้านขายของ กลับมาก็เลยทำให้หิวเลย ทำอะไรง่ายๆ กิน งานนี้เลยนึกชื่อเมนูไม่ออกเลยก็ แบบว่ามันง่ายๆ แค่ต้มๆ อบๆ กับชีสแค่ นี้เองแล้วก็จบ ... อิ่ม หลับ อย่างเป็นสุข

Create Date : 05 มีนาคม 2549
Last Update : 5 มีนาคม 2549 0:55:31 น.		59 comments
Counter : 804 Pageviews.
Share Tweet