|
|
ไทเก๊ก หมัดทะลุฟ้า The Master of Taichi ตอน 6
ไทเก๊ก หมัดทะลุฟ้า The Master of Taichi ตอน 6
จากตอนที่แล้ว โม่หม่าได้พบกับหลิวฉวนลูกน้องเก่าบิดา
จึงรบเร้าให้อาจารย์กวนเล่าประวัติของตนให้ฟัง
อาจารย์กวนพบกับโม่ชิ บิดาของโม่หม่าในกองพลไร้้้เทียมทาน
ซึ่งเป็นหน่วยงานของราชวงศ์ชิงที่ก่อตังขึน
เปลือกนอกเป็นหน่วยงานที่รวมผู้มีวิทยายุทธ์เป็นเลิศมาสอนกังฟูให้เด็กๆ ชาวแมนจู
แต่มีภารกิจลับรวบรวมสุดยอดวิชา
เพื่อป้องกันไม่ให้ชาวฮั่นก่อกบฎล้มล้างราชวงศ์ชิง
ที่อาจารย์กวนเข้าร่วมกองพลนี้ เพราะคลั่งไคล้ในวิทยายุทธ์
วิทยายุทธของแต่ละสำนักล้วนมีจุดอ่อนจุดแข็งแตกต่างกัน
ยากจะบอกว่าสำนักไหนยอดเยี่ยมกว่า ขึนอยู่กับจริยะอันสูงส่งของจอมยุทธ์
นายพลโม่ชิมีอุดมการณ์ที่จะรวบรวมเคล็ดวิชาของทุกสำนัก
ไว้ในคัมภีร์ยุทธไร้เทียมทาน เพื่อสืบทอดแก่คนรุ่นหลัง
ต่อมาโม่ชิถูกศัตรูสังหารเพื่อชิงคัมภีร์ยุทธไร้้เทียมทาน
อาจารย์กวนจึงเปลี่ยนชื่อ ถอนตัวจากยุทธภพ
และพาโม่หม่าไปซ่อนตัวยังป่าเขา
โม่หม่าต้องการแก้แค้นแทนบิดา แต่อาจารย์กวนก็ไม่รู้ว่าใครเป็นฆาตกร
ซ้ำคนร้ายยังมีวิทยายุทธ์ล้ำลึก หากโม่หม่ายังไม่สำเร็จยุทธ์
ก็อย่าเพิ่งคิดเรื่องแก้แค้นเลย
ไม่นึกเลยว่าจะมีโอกาสพบหน้าหลิวฉวนสหายเก่า
หลิวฉวนรู้สึกผิดที่ไม่อาจรักษาคัมภีร์ไร้เทียมทานไว้ได้
ตอนนั้น พระราชวังถูกเผา เหตุการณ์วุ่นวาย
หลิวฉวนมีหน้าที่ต้องขนย้ายพระราชสมบัติ จึงทำให้คัมภีร์ถูกเผาทำลายไป
หลิวฉวนได้ประมือกับคนร้ายที่สังหารโม่ชิ
และจดจำได้ว่าคนร้ายคนหนึ่งมีวิชาหมัดที่ร้ายกาจและรวดเร็วอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
อาจารย์กวนไม่อยากให้โม่หม่าหมกมุ่นกับการล้างแค้น
จึงขอให้หลิวฉวนอย่าบอกรายละเอียดเรื่องคนร้ายให้โม่หม่ารู้้
ต่อหน้าโม่หม่า หลิวฉวนจึงทำเป็นไม่รู้้เรื่องคนร้าย
โม่หม่าโกรธตัวเองที่หลงเข้าใจพ่อแม่ผิดมาหลายปี
คิดว่าพ่อแม่ทอดทิ้งไม่ต้้องการเขา
ซ่งชิงอยากจะช่วยปลอบใจ ก็ไม่เป็นผล
พลังความแค้นกลับทำให้โม่หม่ามุ่งมั่นฝึกนวดแป้งจนสำเร็จ
อาจารย์กวนเห็นสภาพโม่หม่าแล้ว จึงขอให้ซ่งชิงอยู่ต่อ
อย่าเพิ่งตามซือไท่ไปตอนนี้เลย
รัฐบาลจัดชุมนุมชาวยุทธ โดยขอให้ทุกสำนักส่งตัวแทนเข้าร่วม
อาจารย์สามในฐานะครูฝึกของสำนักมังกรดำ เสนอให้หม่าเฉียงเป็นตัวแทน
แต่อาจารย์สองไม่เห็นด้วย น่าจะส่งเฮ่าเซินมากกว่า
อาจารย์สาม: เฮ่าเซินไปเรียนที่เซี่ยงไฮ้ตั้งนาน ฝีมือเป็นยังไงก็ไม่รู้
ป่านนี้สนิมจับแล้วมั้ง อีกอย่างถ้าเฮ่าเซินกลับมาแล้วได้เป็นตัวแทนเลย
เกรงว่าศิษย์ร่วมสำนักคนอื่นๆ จะไม่ยอมรับ
ต้วนทีป๋อ: เจ้าลูกคนนี้ ไม่เคยตั้งใจฝึกวิชาจริงจัง
พอได้้ไปเรียนที่เซี่ยงไฮ้ ก็ไม่ยอมกลับบ้านท่าเดียว
อาจารย์รอง: คนหนุ่มก็ต้องรู้จักโลกภายนอก ต่อไปจะเป็นประโยชน์กับสำนัก
ตัวนทีป๋อ: ก็เพราะเจ้าเนี่ยแหละ ตามใจเฮ่าเซินจนเคยตัว
ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าจะยอมให้้เฮ่าเซินไปเรียนที่เซี่ยงไฮ้หรือ
ดูซิ ตอนแรกบอกว่าจะไปเรียนหมอ อยู่ดีๆ ก็หันไปเรียนดนตรีซะนี่
อาจารย์สาม: ข้้าก็ไม่เข้าใจว่าดนตรีตะวันตก จะเป็นประโยชน์กับสำนักเราได้อย่างไร
ตัวนทีป๋อ: พอก้าวเท้าออกจากบ้านไป พ่อเชื้อมันยังไม่สนใจ
มีหรือมันจะสนใจเรื่องสำนัก ต่อให้เก่งแค่ไหน หากไม่กลับมา ก็ไม่มีประโยชน์
อาจารย์รอง: เรื่องนันปล่อยเป็นหน้าที่ข้าเอง
เหยียนจื้อกุ้ยหนีมาอยู่เซี่ยงไฮ้ วันวันเอาแต่กินเหล้าเมายา
เสียอกเสียใจที่โม่หม่าไม่รับรัก จนค้างค่าเช่าห้องเป็นอาทิตย์
จื้อกุ้ยเมาทะเลาะกับเถ้าแก่โรงเตี๊ยม ถูกผลักจนศีรษะกระแทกเคาน์เตอร์
เถ้าแก่เห็นเธอสลบไป จึงให้้เสี่ยวเอ้อแบกไปทิ้ง (เอากันดื้อๆ อย่างนี้เลยนะ)
แค่เปิดตัวเฮ่าเซิน แม่ยกก็กรี๊ดสลบ เอ่อม เตะลูกขนไก่เนี่ย มันเท่ได้้้้้ปานนี้เลยเหรอ
เฮ่าเซินเตะลูกขนไก่แรงไปหน่อย เลยบังเอิญเจอจื้อกุ้ยสลบอยู่ในพงหญ้า
จื้้้้อกุ้ยฟื้นขึ้นมากลับไม่มีเสียง เฮ่าเซินจึงพาไปส่งโรงพยาบาล
หมอตรวจร่างกายจื้อกุ้ยแล้ว
สมองไม่ได้รับกระทบกระเทือนมากถึงขนาดจะทำให้ความจำเสื่อมได้
คงเป็นเรื่องของจิตใจมากกว่า
หมอได้ช่วยติดต่อสังคมสงเคราะห์ให้้มารับจื้อกุ้ยในวันพรุ่งนี้
อาจารย์รองใช้ลูกไม้ให้ศิษย์น้องมาหลอกเฮ่าเซินว่าพ่อป่วย
แต่เห็นหน้าเฮ่าเซินก็รู้ทันแล้ว
คัตสึฮิโร่กับจอร์จช่วยกันเกลี้ยกล่อมเฮ่าเซินให้กลับบ้าน
เอาล่ะ ขืนไม่กลับ คราวหน้าอาจารย์รองมีหวังบอกให้ไปงานศพพ่อแน่ กลับก็กลับ
จือกุ้ยแอบได้ยินนางพยาบาลคุยกันว่าจะส่งเธอไปสังคมสงเคราะห์
เธอรู้สึกหวาดกลัวจึงหนีออกจากโรงพยาบาลกลางดึก
จื้อกุ้ยหนีไปนอนข้างถนน กลับถูกอันธพาลลวนลาม
เฮ่าเซินเข้ามาช่วยเธอไว้ อันธพาลกระจอกจะมาสู้้ทายาทเจ้าสำนักมังกรดำได้ยังไง
ออกมาจากโรงพยาบาลได้้งัยเนี่ย ดูซิ รองเท้าก็ไม่ใส่
จะต้องรีบไปขี้นรถไฟซะด้วยสิ กลับโรงพยาบาลไปคนเดียวแล้วกันนะ
ยังจะตามมาอีก เผลอหน่อยเดียวก็เกือบถูกรถชนแล้วเห็นมั้ย
ความจำเสื่อมแถมพูดไม่ได้ ไม่มีคนดูแลจะทำยังไง
เฮ่าเซินตัดสินใจพาจือกุ้ยกลับเมืองหลวงด้วย
แต่ก่อนอื่นต้องพาไปซื้อรองเท้าใหม่
อาจารย์รองน้า จะโกหกทั้งทีก็ไม่เนียนเอาซะเลย
ตั้งแต่เฮ่าเซินเดินได้เนี่ย ต้วนทีป๋อเคยล้มป่วยกับเขาที่ไหน
อาจารย์รองชักกลุ้มใจ ต้วนเฮ่าเซินดันไม่กลับมาคนเดียว
เอาผู้หญิงที่ไหนมาด้วยเนี่ย ระวังเหอะ ต้วนทีป๋อจะไม่พอใจ
อ้าวก็ไหนพ่อสอนบ่อยๆ ให้ช่วยเหลือคน
นี่ก็อุตส่าห์ทำตามคำสอนของพ่อแล้วไงล่ะ
หม่าเฉียงเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักมังกรดำ เข้าสำนักมาตั้งแต่สิบขวบ
ทั้งสำนัก หม่าเฉียงฝีมือดีที่สุด ตอนนี้ยังผ่านด่านการฝีกหนึ่งต่อสิบได้อีก
อาจารย์สามขอให้ต้วนทีป๋อกำหนดให้หม่าเฉียงเป็นตัวแทนสำนัก
ต้วนทีป๋อยังไม่ทันตัดสินใจ ต้้้วนเฮ่าเซินก็มาถึง
เผลอตัวดีใจไปหน่อย ต้องเก๊กไม่พอใจไว้ เดี๋ยวเฮ่าเซินจะได้ใจ
ต้้วนทีป๋อ: ยังจำพ่อคนนี้ได้อีกหรือ ข้ายังเกือบลืมไปแล้วว่ามีลูกชาย
ต้วนทีป๋อกำลังงอนลูกชาย ถ้าอาจารย์รองไม่ตามกลับมา คงไม่กลับสินะ
ตอนแรกบอกจะไปปีเดียว นี่สามปีผ่านไปก็แล้ว อีกไม่นานก็จะห้าปี
ต้วนเฮ่าเซิน: สมัยนี้ คนเราต้องมีวิชาความรู้ติดตัว
ต้วนทีป๋อ: ความรู้ทางด้านดนตรีเนี่ยนะ หรือเจ้าคิดว่าต่อไปเกิดสำนักปิดตัวลง
จะให้้ศิษย์น้้องเจ้าหันไปเอาดีทางร้องเพลงแทน
ต้วนเฮ่าเซิน: ขงจื๊อยังว่า ดนตรีเป็นหนึ่งในศิลปศาสตร์หกแขนง จึงไม่ควรมองข้าม
ต้วนทีป๋อ: แปลว่าพ่อควรจะชมเจ้าสินะ
ต้้วนทีป๋อฉวยโอกาสทดสอบฝีมือลูกชาย
เห็นฝีมือไม่ตก ค่อยโล่งอก หายโกรธไปได้
อาจารย์รองได้ทีเสนอให้ส่งตัวนเฮ่าเซินเป็นตัวแทนสำนัก
แม้ว่าเรื่องฝีมือหม่าเฉียงกับตัวนเฮ่าเซินจะสูสี
แต่เรื่องหน้าตาบุคลิก หม่าเฉียงเทียบต้วนเฮ่าเซินไม่ได้
(อ่ะแหม อาจารย์รองช่างไม่เข้าข้างเฮ่าเซินเล้ยยยยย)
ต้วนเฮ่าเซิน: ไม่เอาหรอก ชุมนุมแลกเปลี่ยนวิชาอะไรกัน
เห็นทุกสำนักจ้องจะเอาชนะกันให้ได้้้้้ ไม่เห็นสนุกตรงไหน
ตัวนทีป๋อ: เจ้าเห็นงานชุมนุมเป็นเรื่องสนุกหรือไง
นี่เป็นหน้าตาของสำนักเราเชียวนะ
เถียงกันยังไม่ทันเสร็จ ศิษย์น้องก็รายงานว่าสาวเท้าเปล่าหายตัวไป
เฮ่าเซินร้อนใจจนตัวนทีป๋อสงสัยว่าสาวเท้าเปล่าคนนั้นเป็นใคร
เฮ่าเซินพบจื้อกุ้ยสีไวโอลินอยู่ในห้อง
จึงคิดลองสีไวโอลินให้เธอฟังเผื่อจะนึกอะไรออก
(แม่ยกว่าเฮ่าเซินมาถูกทางแล้วล่ะ ระหว่างฝีกกังฟูให้สาวดู
กับสีไวโอลินให้ฟังเนี่ย อย่างหลังกินขาดค่ะ )
ต้วนเฮ่าเซิน: รู้สึกยังไงบ้าง
เหยียนจื้อกุ้ย: (เขียนคำว่า "รัก")
ต้วนเฮ่าเซิน: ใช่แล้ว เพลงนี้เป็นเพลงรัก
ข้าไม่รู้ว่าทำไมถึงเลือกเรียนดนตรี ตอนนี้ ข้ารู้แล้ว
เพื่อเล่นให้คนที่รู้จักชื่นชมได้ฟัง
(มาเล่นให้้้้้แม่ยกฟังมั่งก็ได้จ้า)
วงกลมคืนพื้นฐานของกระบวนท่าไทเก๊ก
หากพุ่งหมัดออกเป็นเส้นตรง อาจถูกคู่ต่อสู้หักแขนได้ง่าย
หากงอหมัดก็ยิ่งอันตราย คู่ต่อสู้จะเข้าประชิดตัวได้ง่ายเช่นกัน
โม่หม่าเริ่มเข้าใจการวาดแขนแบบไทเก๊ก
อาจารย์กวนให้โม่หม่าใส่ชุดในการตัดฟืน
เพื่อฝีกให้คุ้นเคยกับกระบวนท่าที่ถูกต้อง
หากวาดกระบวนท่าผิด ก็จะถูกเข็มแทง
ต้วนทีป๋อฝีกวิชาแล้้วรู้สึกขัดๆ ที่หน้าอก แต่คิดว่าไม่เป็นไร
อาจารย์รองเสนอให้้วางตัวผู้สืบทอดสำนัก
หม่าเฉียงเป็นศิษย์ที่มีความโดดเด่น หากให้สืบทอดย่อมนำพาสำนักได้อย่างดี
แต่ถ้าจะยกระดับสำนักให้้ก้าวไปไกลกว่าเดิม มีแต่เฮ่าเซินที่ทำได้
เฮ่าเซินมีทั้งวิสัยทัศน์และจิตใจเปิดกว้างอย่างที่หม่าเฉียงไม่มี
อะไร อะไรก็ดีหรอก แต่นิสัยไม่รู้จักโตเนี่ยสิ
นึกจะพาผู้หญิงมาบ้าน ก็ไม่บอกกล่าวเล่าสิบใคร
ทีเรื่องของคนอื่นล่ะชอบช่วยเหลือ ทีเรื่องของสำนักไม่เห็นสนใจ
เอาน่า เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของอาจารย์รองเกลี้ยกล่อมเอง
รับรองว่าเฮ่าเซินต้องยอมเป็นตัวแทนเข้าร่วมงานชุมนุมแน่
เฮ่าเซินรับปากจื้อกุ้ยจะช่วยเธอฟื้นความทรงจำ
อาจารย์รองเห็นเฮ่าเซินห่วงใยจื้้อกุ้ยเช่นนี้ จึงคิดใช้้้เป็นประโยชน์
อาจารย์รอง: จะให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่นานแค่ไหน
ตัวนเฮ่าเซิน: ก็จนกว่าเธอจะหาครอบครัวพบ
อาจารย์รอง: รู้หรือเปล่าว่าพ่อเจ้าน่ะ อยากให้ไล่ผู้หญิงคนนั้นไปซะ
| Create Date : 04 พฤษภาคม 2552 |
| Last Update : 6 มิถุนายน 2553 9:59:42 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 931 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: Cipher IP: 58.8.226.216 วันที่: 6 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:31:22 น. |
|
|
|
| โดย: midori IP: 124.120.209.19 วันที่: 6 พฤษภาคม 2552 เวลา:22:28:27 น. |
|
|
|
โดย: จอมยุทธหญิง (magarita30  ) วันที่: 6 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:23:53 น. |
|
|
|
| โดย: จอมยุทธหญิง (magarita30 ) วันที่: 7 พฤษภาคม 2552 เวลา:0:16:28 น. |
|
|
|
| โดย: O-yohyo วันที่: 7 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:50:06 น. |
|
|
|
| โดย: cipher IP: 58.8.147.196 วันที่: 16 พฤษภาคม 2552 เวลา:6:05:19 น. |
|
|
|
โดย: แมวเก้าแต้ม (แมวเก้าแต้ม  ) วันที่: 17 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:43:21 น. |
|
|
|
|
|
|
|
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
อยากเห็นคลิปเปิดตัวเฮ่าเซินจังเลยคะ พี่เพลงช่วยอัพให้ดูหน่อยได้ไหมคะ อยากเห็นความเท่ห์ตอนเตะลูกขนไก่เนี่ย