Heart of Greed 11
จากตอนที่แล้ว กิลเบิร์ตทนฟังอา Po ต่อว่า Tong Chi-on ต่อไปไม่ไหวจึงยอมสารภาพว่าเป็นคนเอาเงิน 700,000 เหรียญไปให้เพื่อนหญิงยืมแต่ใครจะซักยังไงก็ไม่ยอมบอกว่าเพื่อนหญิงคนนั้นเป็นใครแถมชิ่งหลบหน้าไปซะอีกเมื่อกิลเบิร์ตไม่ยอมบอก ทุกคนจึงหักมาซัก Tong Chi-on แทนTong Chi-on อ้างว่ากิลเบิร์ตไม่เคยบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครแม่ใหญ่: ไม่ต้องถามแล้ว เมื่อเขาไม่พูดความจริง ถามไปก็ไม่มีประโยชน์Tong Chi-on: แม่ใหญ่แม่ใหญ่: เธอเรียกแม่ว่าแม่ใหญ่ใช่มั้ย นอกจากที่แม่ไม่ได้อุ้มท้องเธอ 9 เดือนมีครั้งไหนบ้างที่แม่ไม่ได้ปฏิบัติกับเธอเหมือนลูกแท้ๆภาษาจีนเธอไม่ดี แม่ก็ให้เธอเรียนพิเศษ ภาษาอังกฤษเธออ่อน แม่กับอา Lei ก็หาครูสอนพิเศษมาสอนเธอสอบตกทุกวิชาแม่ก็ไม่เคยว่า เพราะแม่คิดว่าคนเรามีความสามารถแตกต่างกันแต่ที่แม่ผิดหวังที่สุดคือ ไม่สามารถสอนให้เธอเขียนคำว่าซื่อสัตย์ได้Tong Chi-on: ผมเขียนได้นะครับแม่ใหญ่: คำว่าซื่อสัตย์น่ะ หมายถึงการรักษาคำพูด แม่ถามเธอครั้งแล้วครั้งเล่าว่าเธอเอาเงิน 7 แสนไปให้ใคร เธอก็บอกว่าให้เพื่อน เธอโกหกแม่สองสามวันก่อน แม่ถามเธออีก เธอก็ว่าจะคืนเงินให้ภายใน 5 วันเธอโกหก อย่างนี้ยังจะบอกว่าตัวเองซื่อสัตย์อีกหรือเป๋าเล็ก เรากินอาหารร่วมโต๊ะกันทุกวัน แต่แม่ไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่เธอพูดจริง เมื่อไหร่พูดโกหกอย่างนี้หรือที่เรียกว่าครอบครัว อย่างนี้หรือที่เรียกว่าแม่ลูกกันTong Chi-on พยายามขอโทษแม่ใหญ่ แต่แม่ใหญ่กำลังโกรธจัดจนไม่ยอมฟังทุกคนจึงให้ Tong Chi-on หลบหน้าไปก่อนเมื่อแม่ใหญ่ไม่ยอมพูดด้วย Tong Chi-on ก็หาทางเขียนจดหมายขอโทษแต่อ่่านแล้วทะแม่งๆ จึงขอให้ Seung Joi-sum ช่วยตรวจทานจดหมายให้Seung Joi-sum นอกจากจะช่วยขัดเกลาถ้อยคำแล้ว ยังช่วยคิดประโยคตบท้ายให้ด้วยSeung Joi-sum: ฉันจะเขียนว่า แม่ใหญ่ครับ ผมได้รับบทเรียนแล้วแต่อย่างน้อย ข้อดีก็คือ เหตุการณ์ครั้งนี้ ทำให้ผมได้เรียนรู้ที่จะเขียนคำว่าซื่อสัตย์ ตอนนี้ ผมจะขอพูดคำสองคำจากใจ ผมขอโทษTong Chi-on ฟังแล้วถึงกับต่อมน้ำตาแตก โดนใจจริงๆ เอาอย่างนี้แหละTong Chi-on พยายามจะมอบจดหมายให้แม่ใหญ่ แต่แม่ใหญ่ยังโกรธเขาอยู่ จึงไม่ยอมพูดด้วยTong Chi-on ไปส่ง Yan-yan ที่สนามสอบ วันนี้ต้องสอบปากเปล่าภาษาอังกฤษเมื่อคืนก็นอนไม่หลับ จะไหวมั้ยเนี่ย เอาล่ะ เอาเป็นว่าสอบภาคบ่าย เวลาทักทายอาจารย์ก็อย่าทักว่า Good Morning ละกันTong Chi-on แอบสอดซองแดงไว้ในบัตรสอบของ Yan-yan เพื่อให้กำลังใจเธอกิลเบิร์ตนะ โทรเท่าไหร่ก็ไม่รับสาย กว่าจะหาตัวเจอแทบแย่พอ Tong Chi-on รู้ว่าแจ๊คกี้ยังหย่ากับสามีไม่ได้ จนกว่าพ่อสามีจะยินยอมทำให้เขาเกิดไม่ไว้ใจแจ๊คกี้ คิดจะหย่าจริงรึเปล่าเนี่ย กิลก็หล่อ สามีก็รวย สงสัยจะอยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคนมากกว่าพูดไปพูดมาชักไม่เข้าหูกิลเบิร์ต วันหลังค่อยคุยกันเถอะพอถึงเวลากินข้าว อา Po ก็จัดแจงยกชามข้าวมาให้เด๋วนี้ เค้าแยกโต๊ะกินข้าวกันแล้ว อา Po แค่พูดมากยังโดนแยกโต๊ะเลยแล้ว Tong Chi-on พูดโกหก ไม่ยิ่งแย่หนักไปกว่าอีกหรือ อย่างนี้ต้องโดนเนรเทศชัวร์เข้าใจผิดแล้ว ดูกับข้าวซะก่อน แม่ใหญ่ตั้งใจทำของโปรดให้ Tong Chi-on โดยเฉพาะนะเนี่ยอา Po: แหม ถ้าเป๋าเล็กนั่งโต๊ะนี้ได้ ผมก็นั่งได้เหมือนกันใช่ม้า พวกพี่ ไม่โกรธผมแล้วนะอา Lei: ยังไม่หายโกรธย่ะอา Po: หาอา Lei: แต่เธอนั่งร่วมโต๊ะกับเราได้อา Po: พี่รองพูดเล่นกับผมได้ ก็แสดงว่าหายโกรธแล้ว พี่ใหญ่ก็หายโกรธผมแล้วใช่มั้ย ขอบคุณคร้บYan-yan กลับถึงบ้าน หัวข้อการสอบภาษาอังกฤษปากเปล่าคือ Lost and foundตอนแรกก็คิดไม่ออกว่าจะพูดอะไร พอดีนึกถึงซองแดงที่เป๋าเล็กให้ เลยได้แรงบันดาลใจพูดถึงขนาดนี้ ทุกคนก็ชักอยากฟัง ถ้าพูดเป็นภาษาอังกฤษก็โอเคแต่ถ้าให้พูดเป็นภาษาจีนล่ะก็ มันรู้สึกหยีย หยึย ยังไงก็ไม่รู้งั้น Yan-yan พูดภาษาอังกฤษก็ได้ เด๋ว Tong Chi-foon รับอาสาแปลให้Yan-yan: ก่อนหน้านี้ เกิดเหตุการณ์สำคัญขึ้นในครอบครัวของฉันและฉันคิดว่ามันทำให้เราสูญเสียเสียงหัวเราะและความสุขในครอบครัวไปTong Chi-foon ชักอึ้ง เอ่อม แหม ไม่ค่อยอยากแปลเลยนิ แต่รับปากแล้วก็ต้องแปลง่ะYan-yan: โชคดีที่มีคนคนหนึ่ง ที่ทุ่มเทเพื่อให้ครอบครัวกลับมากลมเกลียวอันอีกคนคนนั้น คือ พี่ใหญ่ของฉัน บางครั้งฉันก็คิดว่าพี่ใหญ่เป็นคนแปลกเราชอบล้อเลียนว่าเขางุ่มง่ามและเชยอยู่เสมอ แต่สำหรับฉัน เขาก็เหมือนอั่งเปาซองแดง ทุกเทศกาล หรือเมื่อมีเหตุการณ์พิเศษ พี่ใหญ่จะให้ซองแดงฉันเสมอ เหมือนเมื่อเช้านี้ ก่อนเข้าสอบซองแดงนั้นแม้ไม่ได้ใส่อะไรข้างใน แต่สำหรับฉัน มันเต็มเปี่ยมด้วยความรักจากนี้ต่อไป ฉันหวังว่าจะได้รับซองแดงนี้ทุกปี ทุกเดือน ไม่สิ ต้องทุกวันเพราะฉันรู้ว่าซองแดงนี้จะนำความรักและความสุขมาให้ครอบครัวของเราเป๋าเล็ก ขอบคุณค่ะฟังแล้วซึ้งใจ น้ำตาไหลกันถ้วนหน้าแม่ใหญ่เองก็ต้องขอโทษ Tong Chi-on ด้วย มาคิดๆ ดูแล้ว เมื่อวานนี้แม่ใหญ่ก็พูดแรงไปหน่อย แม้ว่า Tong Chi-on จะทำผิด แต่ก็ทำไปด้วยเจตนาดีTong Chi-on เผลอทำจดหมายที่เขียนให้แม่ใหญ่หล่นป๋าตั้งท่าจะอ่าน แต่เห็น Tong Chi-on ทุรนทุราย เลยยอมไม่อ่านก็ได้แต่พอ Tong Chi-on เผลอ ป๋าก็เอาจดหมายออกมาอ่านให้ทุกๆ คนฟังเล่นเอา Tong Chi-on เขิน Tong Chi-on ชวน Seung Joi-sum ออกมาเลี้ยงหม้อไฟเป็นการขอบคุณSeung Joi-sum เสนอให้สั่งซุปเสฉวนซึ่งเผ็ดจัดTong Chi-on เริ่มหน้าเสีย แต่ไม่กล้าคัดค้าน แถมยังทำคุยโอ่ด้วยว่าตัวเองกินเผ็ดเก่่งกินได้แป๊บเดียว Tong Chi-on ก็หน้าแดงก่ำซะแล้ว กินเผ็ดได้จริงป่าวเนี่ยTong Chi-on ยังปากแข็ง งั้นลองกินกระเพาะวัวชุ่มน้ำซุปให้ดูหน่อยกร๊าก ขนาด Seung Joi-sum ลงมือป้อน ยังฝืนใจกินไม่ลงเล้ย ยังจะไม่ยอมรับอีกเด๋วไปซื้อยาแก้ให้ละกันทำดีย่อมได้ดี Seung Joi-sum ได้พบกับอัลเฟรด หรือ Ching Leung ที่ 7-11 โดยบังเอิญSeung Joi-sum เผลอเดินตามเขาออกไปนอกร้าน โชคดีที่อัลเฟรดจำเธอได้ เลยไม่หน้าแตกเขายังจำได้ด้วยว่าเธอดรอปเรียนไปตอนปีสองตอนนี้อัลเฟรดเป็นทนายอยู่ที่บริษัท Lau and Kwan เมื่อรู้ว่า Seung Joi-sum ยังไม่มีงานประจำทำ เขาเลยให้นามบัตรเธอและชวนเธอมาสมัครงานที่บริษัทSeung Joi-sum ปลื้มจนยิ้มไม่หุบ เล่นเอา Tong Chi-on งงแค่ได้งานทำต้องดีใจขนาดนี้ด้วย ไหนบอกว่าได้งานแล้วไงSeung Joi-sum: ชั้นโกหกTong Chi-on: ทำไมต้องโกหกด้วยSeung Joi-sum: ก็ตอนนั้น ชั้นเห็นคุณร้องไห้อยู่ในตู้โทรศัพท์ ก็เลยโกหกไปคุณจะได้รู้สึกดีขึ้นบ้างTong Chi-on: เอ๊ะ คุณยังไม่ได้งานทำ แล้วเอาเงินที่ไหนมาจ่ายคืนผมล่ะSeung Joi-sum: สบาย ชิลๆ เดือนนึงชั้นทำงานพาร์ทไทม์ 40 ชั่วโมงก็ได้เงิน 4,000 เหรียญ ใช้หนี้คุณ 1,500 ค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำค่าไฟ 1,000 ยังเหลืออีกตั้ง 1,500 แน่ะTong Chi-on: งั้นวันหนึ่งคุณก็เหลือใช้แค่ 50 เหรียญเองสิSeung Joi-sum: แค่นั้นก็พอแล้ว ตอนเช้าชั้นกินสับปะรด 2 ชิ้น ขิ้นละ 3.5 เหรียญที่ฟุ่มเฟือยหน่อยก็มีค่าหนังสือพิมพ์ของพ่อ วันละ 6 เหรียญ แต่ก็มีทิชชู่แถมมาด้วยเห็นมั้ย ชั้นยังเหลือเงินตั้ง 37 เหรียญ อาหารกลางวันชั้นกับพ่อก็ไม่กินมาก แค่วันละ 10 เหรียญถ้าวันไหน กลางวันชั้นอิ่มมากๆ ก็กินแอปเปิ้ลเป็นอาหารเย็น แค่ 1.2 เหรียญเองชีวิตรันทดมากค่ะคุณน้องขา Tong Chi-on พูดไม่ออก บอกไม่ถูกSeung Joi-sum: โอเค ชั้นซึ้งมากเลยนะ ถ้าไม่ได้คุณคอยช่วยเหลือชั้นคงผ่านพ้นมาไม่ได้ ชั้นต้องการงานนี้จริงๆ จะได้เร่ิมต้นใหม่กับเขาซักทีTong Chi-on: ผมมั่นใจว่าคุณต้องทำได้สำเร็จแน่Seung Joi-sum เขียนไดอารี่ในบล็อกถึงความดีใจที่ได้เจอหนุ่มในฝันอีกครั้งทำให้เธอหวนนึกถึงเพลงเก่าๆ แม้จะมีเทปอยู่ก็ไม่กล้าเปิดฟัง เพราะกลัวเครื่องเล่นเทปจะกินเนื้อเทปTong Chi-on อ่านแล้วเข้าใจผิด คิดว่า Seung Joi-sum มีใจให้กับเขาTong Chi-on ไปตระเวนหาเพลงเก่าๆ ตามร้านขายเทปจนครบป๋าเห็นแล้วขำ ขนาดซีดียังเชยแล้วเลย สมัยไหนกันแล้วเนี่ย ยังมานั่งอัดเทปอยู่ได้โธ่เอ๊ย ป๋าไม่รู้อะไร ฟังเทปเนี่ยได้ฟีลลิ่งกว่าเย้อะ ป๋าชักรู้แกวว่า Tong Chi-on ทำไปเพื่อจีบสาวที่จริงป๋านอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงกิล อยากจะถามเรื่องแฟนสาวซะหน่อย เขาก็ไม่ค่อยจะกลับบ้านแหม ป๋าก็ โตๆ กันแล้วอย่าห่วงเลยน่า Tong Chi-on ไม่ยอมบอก ป๋าก็ต้องปลงก็ได้แต่หวังว่า สุดท้ายแล้วคงไม่ใช่ผู้ชายก็แล้วกันพูดไปก็ไม่เข้าหู Tong Chi-on หรอก คนกำลังอินเลิฟSeung Joi-sum ไปสัมภาษณ์งานกับอัลเฟรด เธอบอกความจริงว่าที่ออกจากบริษัทเก่าเพราะพี่ชายติดหนี้เจ้าหนี้เงินกู้ แต่อัลเฟรดกลับดูไม่สนใจอัลเฟรด: นึกออกแล้ว คุณอยู่ทีมวอลเล่ย์บอลใช่มั้ยบางคอร์สที่เราเรียนด้วยกัน คุณชอบนั่งข้างหน้า บังผมหมดSeung Joi-sum: นี่คุณจะบอกว่าฉันตัวสูง หรือฉันเป็นคนตัวใหญ่คะอัลเฟรด: ผมขอใช้สิทธิ์ที่จะไม่ตอบคำถามนี้แล้วกันSeung Joi-sum: แล้วเรื่องของพี่ฉันจะมีผลต่อการสัมภาษณ์รึเปล่าคะอัลเฟรด: พี่ชายฆ่าคนตาย น้องสาวต้องติดคุกมั้ยล่ะระหว่างที่อัลเฟรดออกจากห้องไปคุยงาน Seung Joi-sum ก็แอบหยิบรูปถ่ายบนโต๊ะมาดู เกือบเข้าใจผิดนึกว่าอัลเฟรดแต่งงานแล้วซะอีกที่แท้เป็นรูปพี่สาวกับหลานนั่นเอง โล่งอกไปทีอัลเฟรด ตกลงรับ Seung Joi-sum เข้าทำงานTong Chi-on ส่ง sms มานัด Seung Joi-sumเธอรับนัดเขา ทำให้เขาดีใจมากTong Chi-on อุตส่าห์เตรียมช่อดอกไม้ไว้ให้ที่ไหนได้ Seung Joi-sum ไม่ได้นัดเขาคนเดียว แต่นัดสามสาวมาด้วย จ๋อยสิคะ งานนี้นึกว่าจะได้เดทกันสองต่อสอง รีบทิ้งช่อดอกไม้ลงถังผงแทบไม่ทันวันนี้ มีเรื่องให้ฉลองหลายเรื่องเรื่องแรก Yan-yan สอบเสร็จ เรื่องที่สอง Seung Joi-sum ได้งานทำแล้วเรื่องที่สาม Shui Mak-mak ขอประกาศเอง Shui Mak-mak: ในที่สุด มีคนหลงผิด ขอชั้นแต่งงานแล้วเพื่อนๆ ต่างทวงสัญญาที่เคยตกลงกันว่า เพื่อนในกลุ่ม ใครแต่งงานก่อนต้องจ่าย 1,000 เหรียญโอ๊ย นั่นมันสัญญาสมัยเด็ก เขาไม่นับกันแล้ว ว่าแต่ช่วงนี้ต้องเก็บเงินแต่งงาน มาเล่นไพ่นกกระจอกกันดีกว่าขากลับ Tong Chi-on ส่ง Seung Joi-sum เขามอบเพลงที่อัดให้กับเธอไม่ได้รู้เลยว่า Seung Joi-sum ฟังแล้วนึกถึงใคร หุหุ ช่วงนี้ขอเชิญชมมิวสิควิดีโออัลเฟรด vs. Seung Joi-sum ถูกใจแม่ยกจริงๆ อ่ะค่ะก็ขอแปะฉากน่าร้กๆ ของอัลเฟรด แบบ non-stop กันไปเลยSeung Joi-sum นึกถึงสมัยที่เธอเล่นวอลเล่ย์บอล แล้วพลาดไปโดนอัลเฟรด(จริงๆ ตั้งใจใช่มั้ยล่ะ คริ คริ เค้ารู้ทันนะตัว)ตอนเรียนหนังสือ อัลเฟรดก็นั่งหลับ (จบมาได้งัยเนี่ย) Seung Joi-sum เห็นอาจารย์กำลังเพ่งเล็ง ก็เลยแกล้งไอให้อัลเฟรดตื่นเวลาเข้าห้องสมุด ก็ไม่ตั้งใจอ่านหนังสือ มัวแต่เหล่หนุ่มนะยะTong Chi-on มัวแต่ปลื้ม คิดว่า Seung Joi-sum ชอบเพลงที่เขาอัดให้Seung Joi-sum ฟังเพลงไป ฝันหวานถึงอัลเฟรดไป แหม ก็อยากจะสงสารคนอัดอยู่ร้อกคิดดูดิ ขนาดเข้าร้านเทป ยังเลือกเพลงเดียวกันเลยไม่รู้งานวันเกิดใคร Seung Joi-sum ก็บังเอิ๊ญ บังเอิญ ได้ถ่ายรูปใกล้กับอัลเฟรดก็รูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ Seung Joi-sum ทุกวันนี้แหละขึ้นรถเมล์ก็เจออีก อะไรจะดวงสมพงษ์ขนาดนั้น Seung Joi-sum อุตส่าห์ย้ายที่นั่ง กะจะได้นั่งกับอัลเฟรดซะหน่อยดันมีกขค.มานั่งซะได้ ดูหน้าเธอก็รู้ว่าเซ็งอารมณ์แค่ไหนดูไปก็คล้ายคนโรคจิต อิอิฮู้ย ความหลังฝังใจเยอะจริง ฝนตก พี่อัลเฟรดเธอก็มีน้ำใจ ช่วยบังฝนให้ก็เห็นเป็นรุ่นน้อง ไม่ได้คิดมากกว่าจะถึงบ้าน Seung Joi-sum ก็หลับไปแล้ว Tong Chi-on ไม่อยากปลุก จึงปล่อยให้เธอหลับในรถจนถึงเช้าป๋ายังไม่หายกังวลใจเรื่องกิลเบิร์ต เล่นไพ่นกกระจอกก็ไม่มีสมาธิอา Po มาเล่นแทนซิอา Po: อย่าว่างั้นงี้ เลยนะพี่เขย ผมล่ะเป็นห่วงว่าผู้หญิงคนนั้นอาจจะอายุไม่ถึง 16 ปีน่ะสิแม่ใหญ่: พี่รู้จักลูกชายพี่ดี เขาเป็นคนเลือกมากจะตายแม่รอง: มันก็ไม่แน่นะพี่ใหญ่ ให้ฉันถามกิลให้ดีมั้ยแม่ใหญ่: ถ้าเขาอยากจะบอก ก็บอกเอง ไม่ต้องรอให้เราถามหรอกอา Po: หรือว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นโสเภณี กิลเลยต้องเอาเงินไปไถ่ตัวหล่อนTong Chi-on: อย่าเดาเปะปะเลยน่ะอา ผมพอจะรู้เรื่องผู้หญิงคนนี้นิดๆ หน่อยๆ รับรองว่าเธอเป็นผู้หญิงดี มีการศึกษาแน่นอน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [