Group Blog All Blog
|
เรื่อง การแบ่งเนื้อของสิงโต  กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ป่าแห่งหนึ่ง สิงโตตัวหนึ่งเดินนำหน้าหมาป่าอีกสามตัว หมาป่าทั้งสามตัวนี้ยอมเดินตามต้อย ๆ หวังจะได้เศษเนื้อส่วนแบ่งจากสิงโตพออิ่มประทังท้องบ้าง มันยกให้สิงโตเป็นหัวหน้า ยอมทำตามคำสั่งทุกอย่าง ยอมเป็นลูกน้องที่ดีไม่กล้าอื้อหือแต่ประการใดทั้งสิ้น ถึงจะไม่พอใจบางเรื่อง ถึงจะคับแค้นใจบางครั้งบางคราว ก็จำต้องยอมทนเพื่อหวังจะได้อาหารกินให้เต็มอิ่ม วันหนึ่งสิงโตล่ากวางมาได้ตัวหนึ่ง หมาป่าทั้งสามตัวนั่งมองเนื้อกวางด้วยสายตาละห้อยละเหี่ย ลิ้นก็พลอยห้อยตามไปด้วยพร้อมน้ำลายที่ไหลยืดหวังจะได้กินเนื้อกวางที่สุดแสนจะอร่อยให้อิ่มเต็มคราบ พวกมันคิดในใจว่า วันนี้จะได้กินให้สมใจอยากสมกับที่ยอมมาเป็นลูกน้องของสิงโตตัวนี้ หลังจากที่สิงโตล่ากวางได้สำเร็จ มันออกปากสั่งหมาป่าทั้งสามตัวว่า เอาล่ะเป็นหน้าที่ของพวกเจ้าแล้วที่จะแบ่งเจ้ากวางตัวนี้เป็นสี่ส่วน หมาป่าทั้งสามตัวยิ้มหวานฝันในใจขึ้นมาทันที โอ้โหวันนี้จะได้กินเต็มอิ่มจริง ๆ สี่ส่วนเรามากันสี่ตัวลงตัวเป๊ะ ๆ มันคิดเองเออเองว่าคงจะได้คนละส่วน พอแบ่งเป็นสี่ส่วนเสร็จแล้ว สิงโตเอ่ยว่า ส่วนแรกเป็นของข้าเพราะข้าล่ากวางด้วยตัวของข้าเอง ข้าล่าเองมันย่อมเป็นสิทธิ์โดยตรงของข้า หมาป่าทั้งสามยังคงยิ้มหวานอยู่ แน่นอนใช่เลย สิงโตย่อมได้ในฐานะเป็นผู้ล่า พวกเราคงจะได้คนละส่วนที่เหลือจากสามส่วนแน่นอน แต่แล้วทั้งสามต้องนั่งคอตกลิ้นห้อยต่อไปเมื่อได้ยินเสียงสิงโตเอ่ยต่อไปว่า อีกหนึ่งส่วนเป็นของข้าในฐานะที่ข้าเป็นเจ้าป่า หมาป่าทั้งสามตัวเริ่มยิ้มแห้งเมื่อฟังประโยคนี้จบ แล้วเราจะได้สองส่วนเท่านั้นเองเหรอ ก็ยังดีนะ ดีกว่าไม่ได้ แต่มันคงจะแบ่งกันยากหน่อย เนื้อสองส่วนกับพวกเราสามตัวนี่ สิงโตเอ่ยต่อไปอีกว่า อีกหนึ่งส่วนเป็นของข้าอีกเช่นกันในฐานะที่ข้าเป็นผู้ตัดสิน หมาป่าทั้งสามตัวยิ้มไม่ออกแล้ว พวกเราสามตัวเหลือเพียงแค่ส่วนเดียวเหรอ สู้อุตส่าห์ยอมเป็นเบี้ยล่างให้สิงโตคิดว่าจะได้กินอิ่มหมีพีมันซะอีก กระจอกจังเลยนะ พวกเราไปหาหัวหน้าตัวใหม่จะดีกว่าไหมนี่ สิงโตคิดว่ามันคือเจ้าป่า มันยิ่งใหญ่ที่สุด มันจึงวางอำนาจบาตรใหญ่ แสดงบารมีเต็มที่โดยไม่กลัวเกรงว่าผู้ใดจะคิดหรือต่อต้านเช่นไร เพราะไม่ว่ามันจะตัดสินเช่นไรคงไม่มีหมาป่าตัวใดกล้ามาต่อรองเป็นอันขาด อ้อยเข้าปากช้างแล้วเรื่องอะไรจะยอมคลายง่าย ๆ ของดี ๆ เข้ามาหาถึงตัว เรื่องอะไรจะยอมโง่แบ่งให้คนอื่นไปง่าย ๆ แบบนี้ต้องเก็บไว้เอง นิทานเรื่องนี้สอนให้คิดว่า อย่าคาดหวังความยุติธรรมจากผู้ปกครอง ผู้มีอำนาจมากเท่าไรยิ่งหวังจะได้อำนาจมากยิ่งขึ้นเท่านั้น เมื่อมีอำนาจมากยิ่งอยากได้ทรัพย์สินเงินทองมาประดับบารมีให้มากขึ้น สิ่งที่จะทำให้ได้ตามที่ใจปรารถนาคือเพิ่มความโลภโดยคิดว่าสิ่งที่ทำนั้นเป็นปกติวิสัยไม่ใช่เรื่องบาปกรรมหรือเป็นสิ่งที่ไม่ดีแต่อย่างใด เราจึงมักพบว่า คนยิ่งมีอำนาจเบ็ดเสร็จเด็ดขาดมักเผลอไผลและลืมคุณธรรมที่ดีงามที่เคยมีประจำใจ การคอร์รัปชันฉ้อราษฎร์บังหลวงวิ่งตามอำนาจมาอย่างรวดเร็วจนเจ้าตัวลืมไปเสียสนิทว่าก่อนจะเข้ามาเสวยอำนาจนั้นเคยคิดและปฏิญาณตนไว้เช่นไร หมาป่าทั้งสามคอยประจบประแจงสิงโตเจ้านายมันหวังจะได้ส่วนแบ่งบ้าง ถ้าเป็นคนคงต้องบอกว่าผู้น้อยหวังจะกินตามน้ำ ตักตวงสิ่งที่ไม่ควรได้ตามผู้ใหญ่ ถ้าเขาให้ผู้ใหญ่มากเท่าใดผู้น้อยควรจะได้ส่วนแบ่งบ้าง ถ้าได้ในสัดส่วนที่พึงพอใจจะจบเรื่อง ถ้าได้น้อยเกินไปอาจเกิดกรณีแทงข้างหลัง ต่อหน้าทำดีแต่ลับหลังคิดร้ายและจะทำลายให้ย่อยยับอับปางลงไป บางคนเอาข้อมูลลับที่จะรู้กันเฉพาะคนวงในเท่านั้นไปแจ้งหน่วยงานต่อต้านคอร์รัปชันให้มาจัดการจะได้สะใจที่ไม่รู้จักแบ่งปันให้ลูกน้องหรือผู้ร่วมขบวนการได้ส่วนแบ่งบ้าง บางรายใช้การขมายในสิ่งที่หัวหน้าขโมยจากทรัพย์สินอันมิควรได้อีกต่อหนึ่ง ถ้าหัวหน้าแจ้งตำรวจหัวหน้าจะโดนสอบที่มาของทรัพย์สินจำนวนมหาศาลที่ข้าราชการไม่น่าจะครอบครองได้ โชคร้ายที่ลูกจ้างของหัวหน้าเป็นผู้แจ้งความทำให้หัวหน้าโชคร้าย การมีคุณธรรมประจำใจต้องมีระดับของการคิดกำกับว่าเท่าไรแค่ไหนจึงจะเรียกว่าพอทำได้ ควรทำ ทำไม่ได้ หรือไม่ควรทำเป็นอย่างยิ่ง ถ้าลดระดับเกณฑ์มาตรฐานคุณธรรมสำหรับตนเองลงมากเท่าใด ระดับความโลภจะเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น เรียกการแปรชนิดนี้ว่า การแปรผกผัน ทำดีน้อยลงเท่ากับทำชั่วมากขึ้น ทำดีมากขึ้นจะทำชั่วน้อยลง อยากเป็นคนดีให้เร่งทำดีลดชั่ว อยากเป็นคนชั่วให้ทำชั่วมากขึ้นและทำดีน้อยลง การเป็นผู้ปกครองบ้านเมืองที่ดี ต้องไม่โลภในอำนาจและทรัพย์สินเงินทอง ไม่อยากให้ผู้คนก่นด่าอย่าเพิ่มความโลภให้มากขึ้น อยากให้ผู้คนชื่นชมให้ลดความโลภลง ทำตัวให้สะอาดโปร่งใสด้วยการทำให้เห็น ไม่ใช่ดีแต่พูดและโฆษณาชวนเชื่อเท่านั้น เมื่อทำดีจนผู้คนแน่แก่ใจแล้วเมื่อนั้นจะมีแต่ผู้คนสรรเสริญ
|
สมาชิกหมายเลข 4665919
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] ดร.พรรณี เกษกมล นักเขียน ข้าราชการบำนาญ ครูซี 9 แนะแนว
Friends Blog Link |
|||||||||||||
แต่ถ้าหัวหน้าไม่ดีก็ไม่มีใครอยากเป็นลูกน้อง